يك اروپايي تبار كه براي تهيه گزارش از اولين جشنواره پويانمايي سال ۷۸ به ايران سفركرده بود در گزارش خود نوشت: مردم ايران بنزين را كه ارزان تر از آب است در ماشين هاي خود مي ريزند و در خيابان ها ويراژ مي دهند. عبور از خيابان هاي تهران يك كابوس وحشتناك است.

پيكان ۴۷ هنوز در خيابان هاي اين كشور تردد مي كند و قيمتي قابل توجه (بيشتر از ۲ميليون تومان) را در نقل و انتقالات دارا است 
زهرا علي اكبري 
چند سال پيش وقتي صنعت خودروسازي ايران برنامه افزايش تيراژ خودروهاي توليدي را در دستور كار خود قرار داد، كمتر كسي به بحران فراگير بنزين فكر مي كرد. صنعت خودروسازي توانست بدون توجه به اساسي ترين مساله يعني بنزين، رشد توليدي برابر ۵۰ درصد را تجربه كند. حالا ميزان توليدات ايران از حدود ۶۵۰ هزار دستگاه خودرو در سال است، اما بنزين كم كم در حال تبديل شدن به كالايي بسيار ارزشمند در ايران است، چرا كه حال انبوه خودروها با معضل كمبود سوخت مواجه هستند. دور از ذهن نيست روزي از راه برسد كه همه خودروهاي در حال تردد در ايران، در اين پاركينگ بزرگ متوقف شوند و ديگر سوختي براي حركت نداشته باشند.
امسال وقتي حمل بنزين هاي وارداتي موجود در اسكله ها با مشكل مواجه شد، پيش از آنكه خبر بروز مشكلات فني به ايستگاه هاي سوخت رساني برسد، بحران كمبود بنزين در استان هاي غربي رخ نمود و استان هاي غربي و شمال غربي به سختي در آتش كمبود بنزين مي سوختند. هميشه راهي ميانبر براي حل اين مشكلات پيدا مي شود، كافي است صاحبان خودرو حاضر شوند به جاي ۶۵ تومان براي هر ليتر بنزين ۱۵۰ تومان بپردازند تا بتوانند خودروهاي پر مصرفشان را به حركت در آورند. وزارت نفت در صدد حل مشكل كمبود بنزين در استان هاي غربي و شمال غربي برآمد، اما اين بيماري مسري زودتر از آنچه تصور مي رفت در ساير مناطق شيوع پيدا كرد و نتيجه آنكه بحران حتي سري به جايگاه هاي سوخت رساني استان تهران نيز زد.
از ميرداماد تا انتهاي ولي عصر، هيچ جايگاهي، سوخت نداشت. بنزين معمولي ۶۵ توماني به كيميا تبديل شد و خيلي ها با اكراه و از روي ناچاري مجبور شدند بنزين سوپر ۹۰ توماني را براي به حركت در آوردن خودروهاي خود مصرف كنند. همين فاصله قيمتي، بسياري از دارندگان خودرو را متوجه مصرف بيش از حد بنزين در باك هاي اتومبيلشان كرد.
در حالي كه استاندارد مصرف بنزين در كشورهاي اروپايي براي هر خودرو حدود ۶ ليتر در صد كيلومتر است، بسياري از خودروهاي صفر كيلومتر ايراني بيش از ۱۲ ليتر بنزين در صد كيلومتر مصرف مي كنند.
مشكل حمل بنزين از بنادر جنوبي ظرف ۲ هفته رفع شد و «كمبود سوخت» از جايگاه هاي سوخت رساني خداحافظي كردند. مساله خودروهاي پرمصرف، واقعي شدن قيمت بنزين، اصلاح تكنولوژي توليد خودرو و ... نيز همگي همراه با راه افتادن تانكرهاي حامل بنزين از بنادر جنوبي، دوباره به دست فراموشي سپرده شدند. امسال تنها براي دارندگان خودروهاي پرمصرف ايراني، دولت مستقيما يك ميليارد و ۸۰۰ ميليون دلار هزينه كرده، چرا كه حجم واردات بنزين به اين مبلغ رسيده است. از سوي ديگر در حدود ۴۰ ميليون ليتر بنزين نيز روزانه در پالايشگاه هاي ايران توليد مي شود.
مصرف بنزين در حال حاضر به روزانه ۶۰ ميليون ليتر رسيده است. كمي آن سوتر از مرزهاي جنوبي ايران، نفتكش هاي غول پيكر هر ليتر بنزين را به قيمت معادل۲۰۰ تا ۲۳۰ تومان، خريد و فروش مي كنند. ورود به مرزهاي جغرافيايي ايران و خريد بنزين ۶۵ توماني براي خيلي از ساكنان آن سوي مرزها يك روياي دست نيافتني است. شايد ايران تنها كشوري باشد كه براي مصرف هر ليتر بنزين، ۱۳۵ تومان يارانه پرداخت مي كند.
چاه هاي نفت ايران در حال حاضر مي توانند حدود ۳ ميليون و ۸۰۰ هزار بشكه نفت را تحويل دهند. از اين حجم نفت خام، حدود يك ميليون و ۸۰۰ هزار بشكه در داخل كشور مصرف مي شود و بقيه به صادرات اختصاص مي يابد. كم نيستند كارشناساني كه بر اين اعتقادند كه ادامه روند فعلي مي تواند موجب شود، دومين قدرت نفتي جهان براي هميشه از بازارهاي جهاني خداحافظي كند و حتي براي تامين نياز خود مجبور به واردات نفت و فرآورده هاي نفتي باشد. در اين صورت ديگر چيزي از اقتصاد بيمار ايران كه بر پايه  هاي لرزان و سست نفت بنا شده است باقي نخواهد ماند. طبق آمارهاي ارايه شده از سوي بانك مركزي، وزارت امور اقتصادي و دارايي و ساير مراجع ذي ربط، هنوز ۷۰ درصد اقتصاد ايران، زير سايه سنگين نفت نفس مي كشد و حيات ۳۰درصد ديگر نيز سخت با وضعيت ۷۰درصد اقتصاد وابسته به نفت ايران گره خورده است.
شايد يكي از مهمترين عاملا ن افزايش  قابل توجه مصرف نفت، صنعت خودروسازي باشد كه همچون خوره در حال تجزيه باقيمانده اين پيكر پوسيده است. صنعت خودرو گذشته از آنكه بخش مهمي از اشتغال در كشور را در خود جاي داده است و همواره از آن به عنوان يكي از موفق ترين بخش  هاي اقتصادي ياد مي شود، اما هنوز نتوانسته خود را با استانداردهاي بين المللي تطبيق دهد. شايد روزي قرار است كه مقامات و مسوولان تصميم گير در امور خودرو، به اين نتيجه برسند كه بهتر بود به جاي افزايش تيراژ، آن هم به حدود ۶۵۰ تا۷۰۰ هزار خودرو در سال، كيفيت خودروها افزايش مي يافت و تكنولوژي هاي مدرن نيز ورودشان به صنعت خودروسازي ايران را رسما اعلام مي كردند.
در كشورهاي توسعه يافته به ازاي ورود هر دستگاه خودروي صفر كيلومتر به ناوگان حمل ونقل، بايد يك خودرو از رده خارج شود. يك خودروي فرسوده!
به عنوان مثال در ژاپن محوطه اي با عنوان قبرستان خودرو درنظر گرفته شده است و دارندگان خودروهاي ۵ تا۱۰ ساله كه اتومبيلشان قادر به پاس كردن استانداردهاي بين المللي نيستند هر سال طي مراسمي خاص، خودروهايشان را با گل آذين مي دهند و براي آخرين بار آنها را از شهر تا قبرستان به حركت در مي آورند. قطعات خودروهايي كه به قبرستان مي روند منفصل مي شود و از قراضه آنها در بخش هاي ديگر استفاده مي شود. اما در ايران يافتن خودروهاي توليدي سال ۱۳۴۷ و ۱۳۴۸ چندان دشوار نيست. پيكان ۴۷ هنوز در خيابان هاي اين كشور تردد مي كند و قيمتي قابل توجه (بيشتر از ۲ميليون تومان) را در نقل و انتقالات دارا است.
صنعت خودروسازي در ايران بدون توجه به تدوين برنامه اي براي افزايش تيراژ توليد، همگام با خروج خودروهاي فرسوده از رده نسبت فعاليت خود را توسعه داده است. نتيجه اينكه تردد خودروهاي ۲۰ساله و ۳۰ساله كه در هر صدكيلومتر بيش از ۲۰ ليتر بنزين را مي بلعند هنوز مزيت اقتصادي دارد.
در چنين شرايطي بسياري افزايش قيمت بنزين را تنها راه حل منطقي بيرون آمدن از بحران مي دانند. در بهترين حالت ميزان واردات بنزين در سال ۱۳۸۳ به ۲ميليارد و ۲۰۰ ميليون تومان خواهد رسيد و صنعت خودروسازي نيز بيش از ۷۰۰ هزار خودروي جديد را راهي بازار خواهد كرد.
آيا افزايش قيمت بنزين حتي به ۲۰۰ تومان چاره ساز است؟ بي شك اين اقدام تنها در صورتي موثر خواهد بود كه صنعت خودرو نيز همزمان نسبت به بكارگيري تكنولوژي جديد توليد، خروج خودروهاي فرسوده از رده و ... اقدام كند.
در اين صورت مسلما اتفاقاتي رخ خواهد داد كه براي كمتر كسي باورش امكان پذيراست. روزي مي رسد كه شما از هر نقطه تهران مي توانيد كوه هاي اطراف را تماشا كنيد، آسمان آبي را ببينيد و بدون ترس از آلاينده هايي كه خودروهايتان وارد ريه هاي شما مي كنند نفس عميق بكشيد. ظرف ۲۰ دقيقه از اين سوي شهر تا آن سوي شهر بزرگ تهران را طي كنيد چرا كه حالا ترافيك روان، ساعاتي از وقت روزانه شما را كه در ترافيك مي گذشت آزاد كرده است. از گفته هاي مقامات و مسوولان تصميم گير چنين برمي آيد كه اين اتفاق حالا حالا ها رخ نخواهد داد، به چند علت مشخص. اول اينكه بنزين كالايي سياسي است كه افزايش قيمت آن مي تواند اقتصاد را به آتش بكشد.
بالا رفتن قيمت بنزين كبريتي است در انبار باروت و در چشم بر هم زدني، همه بخش هاي اقتصاد را در مي نوردد و تورم، خاكستري از اقتصاد بجا خواهد گذاشت.
همچنين ادامه وضعيت فعلي نيز اين انفجار را تنها براي مدتي كوتاه به تعويق خواهد انداخت چرا كه بالا رفتن مصرف، هر روز بيشتر از ديروز قدرت چانه زني ايران در بازارهاي جهاني را كم مي كند ايران در حال حاضر تنها ۲ ميليون و ۲۰۰ هزار بشكه نفت براي عرضه دربازارهاي جهاني دارد در حالي كه عربستان قدرت عرضه ۸ ميليون بشكه نفت را نيز در چاه هاي خود ذخيره كرده است. چند سال ديگر عراق چاه هاي نفتي اش را بازسازي مي كند و با سبد پر، راهي بازارهاي جهاني نفت خواهد شد.
در آن روزها وضعيت آنقدر بغرنج خواهد شد كه ممكن است حتي تصور آن سبب شود براي هميشه خودرويتان را در پاركينگ خانه حبس كنيد تا مبادا نقشي در افزايش مصرف بنزين داشته باشيد.

كيميا پيروز
نمايشگاه 
حتي اگر تمام مايحتاج سال نو خود را خريده باشي، حتي اگر از صد هزار تومان عيدي سال ۱۳۸۳ چيزي در ته جيب نمانده باشد، انگار ديدن نمايشگاه و فروشگاه پوشاك بهاره حال و هواي ديگري دارد. انگار يك روز چرخيدن ميان غرفه هاي نمايشگاه براي خانواده هاي تهران از نان شب هم واجب تر است.
نمايشگاه پوشاك بهاره بعد از چندين ماه كشمكش و اما و اگر بالاخره در دو منطقه تهران راه اندازي شد. يكي محل دايمي نمايشگاه هاي بين المللي و ديگري مصلاي تهران. با اين توجيه كه دو تكه كردن نمايشگاه از بار ترافيكي خيابان هاي اطراف پارك وي خواهد كاست. اما ازدحام خودروها در بزرگراه هاي شمالي تهران، گوياي واقعيت ديگري است. بسياري از بازديدكنندگان پروپا قرص نمايشگاه هاي پوشاك بهاره، امسال ترجيح داده اند، از هر دو محل نمايشگاه ديدن كنند، مبادا كالايي از قلم بيفتد. امسال به عكس سال قبل نمايشگاه هر روز از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۱ شب براي خريد به مردم سرويس مي دهد. گفته بودند، امسال كرايه اي بابت غرفه ها از غرفه داران گرفته نمي شود، به شرط آنكه اجناس به نصف قيمت عرضه شود. اما هيچكدام از اين گزاره ها درست از آب درنيامد. غرفه داران حداقل ۵۰۰ هزار تومان براي كرايه يك هفته اي غرفه هاي خود پول پرداخت كرده اند و به تناسب وسعت غرفه اين مبلغ اضافه شده است. قيمت بيشتر كالاها نيز چندان تفاوتي با بيرون از نمايشگاه نمي كند. به ويژه آنكه ماه هاي آخر سال بيشتر فروشندگان و توليدي ها فروش فوق العاده دارند.
خلوت تر از هر سال 
غرفه هاي عرضه پوشاك نمايشگاه بين المللي محدود است، اما فضاي باز سالن ها به بازديدكنندگان اجازه ورانداز كردن كامل كالاها را مي دهد. فروش پوشاك زنانه مانند سال هاي قبل در بخش مانتو و باراني و پالتو رونق بيشتري دارد. اساسا اگر خانمي قصد خريد لباس مناسب مهماني را داشته باشد، در نمايشگاه توفيقي نخواهد يافت. غرفه هاي پوشاك زنانه و بخشي از پوشاك مردانه و آجيل و تنقلات در نمايشگاه بين المللي در يك سالن چيده شده است. خانواده اي فضاي بازگوشه اي از سالن را گير آورده و نشسته اند و مانتوهاي خريداري شده را ورانداز مي كنند. اما خانم ديگري در حالي كه از مقابل غرفه هاي مانتو فروشي مي گذرد، سعي دارد تمام قيمت ها را ورانداز كند. به همراهش مي گويد: «همين مانتو در بازار ۶ هزار تومان است، اينجا گذاشته ۵/».۷ همراهش هم پاسخ مي دهد: «نمايشگاه فقط براي خريدن لباس هاي خانگي مناسب است وگرنه بقيه جنس ها بنجل است.» با آنكه فصل زمستان گذشته، اما هنوز غرفه هايي به عرضه پوشاك زمستاني (پالتو، ژاكت، پلور و...) مشغولند. اتفاقا قيمت ها در اين بخش به مقدار قابل توجهي از قيمت هاي بيرون ارزان تر است. هر چند تنوع كمتر و قدرت انتخاب محدودتر.
غرفه آجيل و تنقلات از پربيننده ترين غرفه هاست. بازديدكنندگان حتي اگر نخواهند خريد كنند، فرصت بازديد از غرفه هاي پر از پسته، بادام، شكلات و ... و چشيدن آنها به بهانه خريد را از دست نمي دهند. در همين غرفه ها ماهي و ميگو با قيمت از توليد به مصرف عرضه مي شود. خريداران مقابل اين غرفه صف كشيده اند و فروشندگان به خاطر آنكه بتوانند به راحتي به خريداران سرويس دهند، بالاي سكوهاي پشت پيشخوان رفته اند. همهمه اين غرفه تمام سالن را تحت الشعاع خود قرار داده است.
صداي موزيك و خواندن افتخاري، فضاي نمايشگاه را پر كرده و گهگاه به سنت سال هاي قبل تبليغ راديويي برخي از غرفه ها از بلندگوهاي نمايشگاه پخش مي شود.
بر سردر بيشتر غرفه ها پرده ها يا تابلوهايي كه نشانگر نام ونشان توليدي است آويزان شده. غرفه پوشاك مردانه در نمايشگاه بين المللي محدودتر است اما مانند هر سال آقايان از خريد از نمايشگاه راضي تر خواهند بود.
كت و شلوارهاي دوخت روز با پارچه هاي نسبتا از جنس مرغوب با قيمت هاي حدود ۲۵ تا۳۰ هزار تومان عرضه مي شود. هرچند، چند سالي است در نمايشگاه در بخش پوشاك مردانه نيز از توليد كنندگان صاحب نام پوشاك مردانه مانند هاكوپيان و جامكو خبري نيست، اما اين فرصتي است براي توليد كنندگان كوچكتر كه اجناس خود را با قيمتي مناسب تر عرضه كنند .با اينكه كيفيت اين محصولات قابل رقابت باهمكاران صاحب نام خود در عرصه بين  المللي نيست.
غرفه اي متفاوت
سالني با پرده هاي آويخته و مرداني كه اطراف در سالن به انتظار نشسته اند، خودنمايي مي كند. ويژگي چند ساله اخير نمايشگاه؛ اين سالن ، سالن غرفه هاي پوشاك زير زنانه است. محوطه درون سالن هم حال و هواي ديگري دارد. فضا كاملا زنانه است. فروشندگان بدون هيچ پوششي پشت غرفه ها آماده فروش اجناس خود هستند و خريداران نيز تحت تاثير اين فضا در محدود ساعت بازديد خود. همچنين، اين سالن بيشترين وقت خانم ها را مي گيرد. گويا علاقه اي ندارند از اينجا دل بكنند و بيرون بروند. اين سالن تنها در نمايشگاه بين المللي بر پا شده و در مصلا خبري از آن نيست.
غرفه هاي كيف و كفش نيز درنمايشگاه محدود است در عوض لوازم خانگي چيني آلات، لوستر، گل مصنوعي، تزئينات خانه و... تنها در نمايشگاه بين المللي عرضه مي شود. مردم گل به دست و نخل به دست كه از نمايشگاه خارج مي شوند، حكايت از رونق بازار گل مصنوعي دارد. بيرون از محوطه نمايشگاه، سر تاسر مسير خروجي از انبوه دست فروشان آكنده است آنقدر كه عبور از آن را مشكل مي كند.
در ميان انبوه دست فروشان مرد، امسال چندين خانم نيز به همكاران خود پيوسته اند. فروش آنان نيز، اي... بدك نيست! دست فروشان با مقايسه قيمت كالاي خود با قيمت كالاي مشابه در نمايشگاه خريداران را به سمت خود فرا مي خوانند.
همه چيز يكجا
غرفه هاي مصلي به عكس نمايشگاه همه در محوطه سربسته مصلي گرد هم آمده اند. شبستاني كه براي نماز در دو طبقه تعبيه شده، با پارتيش هايي غرفه، غرفه شده و بيشتر غرفه هاي عرضه پارچه، پوشاك زنان، مردان، كيف، كفش و آجيل را در خود جاي داده اند. كيفيت محصولات، چندان تفاوتي با نمايشگاه بين المللي نمي كند. به جز آنكه پوشاك بچه گانه تنها در مصلي و در طبقه بالاي شبستان عرضه مي شود.
مرد جوان فروشنده اي به خاطر آنكه بهتر پاسخ مشتريان خود را بدهد. به روي يك چارپايه رفته و قيمت و جنس پارچه ها را به مشتريان متعدد خود پاسخ مي دهد. هر كدام از مشتريان چيزي از او مي پرسند و هر كدام خواهان جوابگويي سريع فروشنده هستند. اين صحنه، پلان معروف يكي از فيلم هاي هارول لويد در فروش فوق العاده فروشگاه را تداعي مي كند. به گفته اين فروشنده، قرعه، محل غرفه هر توليدي را مشخص كرده است.
اينجا خبري از تابلوهاي نشانگر توليدي ها نيست و تنها شماره كوچكي بر سر در غرفه ها آنها را از هم متمايز مي كند. به جداي صداي موزيك و تبليغات گاه و بيگاه نيز مردي پشت بلندگو مدام خانم... يا آقاي... را به محل اطفال گمشده فرا مي خواند تا طفل خود را تحويل بگيرند. تجميع غرفه ها در يك سالن، فضاي محدودي براي عبور و مرور باقي گذاشته و هواي خفه و گرم شبستان نيز به كم حوصلگي خريداران دامن مي زند. آنقدر شلوغ است كه براي رفتن از ابتداي سالن به انتهاي آن ساعتي وقت صرف مي شود، بدون آنكه بتوان از تمام غرفه ها به خوبي بازديد كرد. گفته مي شود سه پنجم غرفه هاي هر ساله، به مصلي منتقل شده است.
مردان خسته و زنان مشتاق 
مثل همه اوقات خريد، شوهرها نق مي زنند و زنان آنان را به دنبال خود مي كشانند.
مردي كه در تنگاتنگ جمعيت گير كرده رو به همسرش مي گويد: «من حاضرم ۱۰ هزار تومان بيشتر پول بپردازم ولي بيا از اينجا برويم.»
اما همسر اين مرد گوشش به اين حرف ها بدهكار نبود و مي خواست در نخستين روز بازديد تمام غرفه ها را ببيند.
خانمي به همراه دخترش خسته از يك روز خريد، در محوطه باز مصلي نشسته و چاي مي نوشد. اين خانواده از صبح به نمايشگاه بين المللي  آمده و بعدازظهر هم براي ادامه خريد، مصلي را انتخاب كرده اند. مردان خانواده خسته به خانه برگشته و زنان خانواده هنوز هم مي خواهند بعد از نوشيدن چاي تا آخرين ساعت كار نمايشگاه، خريد را ادامه دهند. «قيمت ها خيلي تفاوت با بيرون نمي كند، اما اينجا مي توانيم تمام مايحتاج خود را يكجا خريداري كنيم.»
غرفه هاي مصلي در هم و برهم است، در بخشي از سالن، غرفه هاي پوشاك مردانه، بخشي پوشاك زنانه و بخشي كيف و كفش. به عكس سال هاي گذشته كه در نمايشگاه بين المللي خريدار مي توانست تنها يك سالن را براي خريد كالايي خاص انتخاب كند، در اينجا كنار چند غرفه پوشاك مردانه، غرفه پوشاك زنانه واقع شده و براي پيدا كردن كالاي مورد نظر مجبوري تمام سالن را بچرخي.
جاي كالاهاي خانگي در ميان مصلي خالي است.
«كالاهاي لوكس را برده اند، نمايشگاه بين المللي و پوشاك را مصلي.» اين را يكي از بازديدكنندگان مي گويد. اين خانم از كرج براي خريد آمده و تمام روز را ميان دو مركز فروش بهاره به بازديد مشغول بوده است.
با آنكه اغلب بازديدكنندگان مي دانند تخفيف ها هزينه كرايه تاكسي و ناهار و نوشيدني را جبران نمي كند، اما باز هم علاقه مندند به نمايشگاه بيايند.
«تنوع اجناس اينجا بيشتر است.»
«همه جنس  ها را يكجا بخريد، مي صرفد.»
«بچه ها اصرار دارند، بياييم.» و ... اينها دلايلي است كه بازديدكنندگان براي حضور خود در نمايشگاه مي آورند.
غرفه هاي عرضه ساندويچ و غذاهاي آماده در مصلي به عكس نمايشگاه بين المللي در يك گوشه متمركز است و تمام بازديدكنندگان گرسنه و خسته را به سمت خود كشيده و براي گرفتن غذا نيز صفي شلوغ و پر ازدحام شكل گرفته است.
امسال دو تكه شدن نمايشگاه نه تنها از بار ترافيكي خيابان ها نكاسته، بلكه شلوغي را به يك نقطه ديگر شهر نيز تعميم داده است و تنها چيزي كه ممكن است اندكي از ترافيك غيرقابل تحمل هر ساله نمايشگاه بكاهد، ساعت كار آن و درنتيجه امكان تداخل كمتر ساعت كار با ساعات پرتردد است. هر چند ايستگاه متروي كنار مصلي خود فرصتي براي پياده ها فراهم كرده است.

خانه تكاني و سنت هاي آغاز سال نو براي همه اهالي منزل خوشايند است، الا مادر خانه. هر چند خانه مثل دسته گل تميز مي شود، اما كمردرد از عوارض آخر سال است كه روزهاي آغاز سال نو مادر را مي آزارد. شستن فرش و پاك كردن شيشه ها و شستن ديوارها و ... همه به شدت به ستون فقرات و عضلات مادران فشار مي آورد. دكتر محمد شريفي- رئيس انجمن بررسي و مطالعه درد ايران- براي جلوگيري از عوارض خانه تكاني توصيه كرده، كارها تقسيم شود. وي گفته: «تقسيم كار و استفاده از همكاري ديگران در جابه جايي اشياي سنگين، بهترين راه كاهش كمردردهاي مكانيكي به ويژه در زنان خانه دار در ايام نوروزي است.»

ويژگي اصلي زنان، توانايي آنها در تربيت زنان براي تغيير ساختارهاي نادرست جامعه و احقاق حقوق خود بوده است.
در روز جهاني زن، فرصتي فراهم شده تا باز هم به مساله زنان بپردازيم.
گيتي پورفاضل، وكيل دادگستري، جمعيت شهري زنان را داراي آگاهي نسبي از حقوقشان مي داند و معتقد است: «هر چه شرايط شهرهاي كوچك و به ويژه روستاها را بررسي كنيم، از ميزان زناني كه از حقوق حقه خود آگاهي داشته يا توانايي مراجعه به مراجع ذي ربط براي كسب حقوقشان دارند، كاسته مي شود.»
وي گفت: «تلاش زنان شهري براي احقاق حقوق خود، بيشتر از زنان روستايي و ساكن شهرهاي كوچك است.»

علاوه بر معتادان تهراني، معتادان سه شهر ديگر كشور هم از اين پس سرنگ رايگان دريافت مي كنند.
مدير كل درمان و بازتواني ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: «طرح آزمايشي توزيع سرنگ رايگان براي معتادان پرخطر علاوه بر تهران از سال ۸۳ در شهرهاي مشهد، كرمانشاه و شيراز اجرا مي شود. همچنين قرار است مراكز گذري ترك اعتياد از سال آينده در محل هاي آلوده فعال شوند و اين در صورتي است كه معتاد گرامي مايل به ترك اعتياد باشد.
از آنجايي كه تهيه مواد مخدر در شهرهاي بزرگ بسيار سهل الوصول شده است، براي جلوگيري از شيوع بيماري هاي مسري از طريق سرنگ هاي مشترك، جلوگيري مي شود.

مي گويند، در برخي از كشورها، مسوولان آنقدر براي ساعات كاري مردم ارزش قائلند كه كمترين روز تعطيل را در سال دارند و حتي در كشوري مردم معنايي براي تعطيلي آخر هفته نمي شناسند. شايد نداشتن تعطيلي آخر هفته، افتادن از آن ور بام باشد، اما اين همه روز تعطيل در ايران هم افتادن از اين ور بام است. معاون اجتماعي سازمان مديريت و برنامه ريزي پيشنهاد ساماندهي تعطيلات رسمي كشور را داده است. دكتر واعظ مهدوي گفته: «بعضي از تعطيلات رسمي كشور كاركردهاي ديني و مذهبي و تجديد قوا و حيات فكري و ذهني ندارند. با توجه به شرايط تعطيلات رسمي و اينكه بحث كار و توليد اهميت فوق العاده اي دارد، بايد تعطيلات رسمي، سامان يابد.»

دختران در بسياري از كشورها از همان ابتدا با برخوردي تبعيض آميز مواجه اند. موافق نيستيد؟ نگاهي به گزارش صندوق كودكان سازمان ملل (يونيسف) بيندازيد. اين صندوق در تازه ترين بيانيه خود اعلام كرده، شمار دختراني كه در جهان از مدرسه محرومند، حدود ۱۰ ميليون بيشتر از پسران است. بر اساس اين گزارش، ۸۳ درصد دختران محروم از تحصيل، ساكن كشورهاي آفريقايي جنوب صحرا، آسياي جنوبي، آسياي جنوب شرقي و اقيانوسيه هستند. با اين حساب گمان مي كنيد، وضعيت زنان و كودكان و مهم تر از همه مادران آينده در سال هاي آتي تفاوت چنداني خواهد كرد؟ بلامي رئيس يونيسف اظهار كرده: «محروم كردن دختران از آموزش نه تنها توان بالقوه آنان را از بين مي برد، بلكه فرصت آنكه فرزند آينده آنها به مدرسه رفته و از چرخه فقر رها شود را نيز كاهش مي دهد.»

شايعاتي پس از زلزله بم بر سر زبان ها افتاد كه خطر زلزله حدس زده شده بود و آن دسته از بمي ها كه خارج از خانه خوابيده اند، سالم مانده اند. پس از اين شايعه و فجايع زلزله بم، مثل اينكه حالا حالاها بازار شايعه وقوع زلزله در ميان شهرهاي مختلف ايران داغ است. چندي پيش كسي شايعه كرد، در تهران زلزله رخ خواهد داد و اكنون شايعه زلزله در آذربايجان شرقي و غربي و اردبيل مردم را وا داشت، شب را در خيابان ها بگذرانند. بسياري از مردم شهرهاي اين استان ها شنبه شب به خاطر ترس از زلزله در خيابان ها و باغ هاي امن خوابيدند. اين در حالي بود كه توفان و سرماي شديد در اين استان ها به اندازه كافي براي آزردن مردم اين نواحي كافي بود، چه رسد به خوابيدن در خيابان ها. شايع شده بود، ساعت چهار بامداد يكشنبه زلزله شديدي در اين منطقه روي خواهد داد.