برديا افشين 
آدمي به گستره تاريخ حضورش بر طبيعت، با آن ستيز داشت تا آن را رام كند و از آن به عنوان تنها منبع بهره وري بهره ببرد. اما امروز برخلاف نيايش كه كمتر توانمند به بهره وري از طبيعت بود، جسورانه به لطف اسلحه اي به نام «فن آوري» طبيعت را به اسارت در آورده است و بهره وري را به بهره كشي تبديل كرده است 
هايدگر مي گويد: «انكشافي كه بر سراسر فن آوري جديد حاكم است، خصلت در افتادن به معناي تعرض را دارد...»
اين تعرض و دست درازي طفيلي به طبيعت، فرجامي جز زوال طبيعت ندارد و امروز آدمي آنقدر هوشيار است كه چه زود، چه دير دريافته، راه را اشتباه رفته است و آنقدر خودخواه است كه زوال خود را كه در گروي زوال مهدش - طبيعت - است، نخواهد. چه بايد كرد؟ پرسشي است كه در دهه هاي اخير پس از رشد بسيار فن آوري و پي آمد بزرگتر آن، آسيب جدي محيط زيستي مطرح شد.
به اندازه كافي همگان، با مثال هايي از اين آسيب جدي آشنا هستند كه با يك نگاه به دور و بر دوباره با آن مثل ها برخورد خواهند كرد تا شايد پس از اين پرسش، اين اهميت پيدا كند كه نقش «همگان» در پاسخ «چه بايد كرد؟» چيست.
خيلي وقت است كه راهكارهايي براي نجات طبيعت مطرح مي شود، خيلي از اين راهكارها كاوش هاي فلسفي بود كه اعتقاد داشت مي توان، «فن آوري» را كنار گذاشت و به نجات طبيعت رفت، اما به نظر مي رسد انسان مي تواند هوشمندانه تر راهكارهايي پايدارتر را بيابد و اينبار با همان ابزاري كه به ستيز طبيعت رفت، با همان به كمكش برود.
تلاش هاي علمي و عملي و فن آورانه را براي نجات طبيعت كه اثر بخش تر از هر راهكاري خواهد بود را «راهكارهاي سبز» ناميده اند كه ميلر مي گويد «اين فن آوري سبز... توان بالقوه بيشتري را براي دستيابي به اين هدف در بر دارد.»
معماري سبز
اما مي خواهيم يك اصطلاح را تعريف كنيم: «معماري سبز».
معماري سبز، اين راهكارهاي سبز در حوزه ساخت و ساز است كه در دو دهه اخير توسط معماران در اروپاي غربي و به خصوص آمريكاي شمالي مطرح شده است.
وقتي كه با مطرح شدن مثال هايي در گردهمايي هاي مختلف زيست محيطي بين المللي، با اشاره به گستردگي صنعت ساخت و ساز و اثراتش بر محيط، به جرات ادعا مي شود «كليد نجات محيط زيست در دست معماران» است، فعاليت معماران سبز اهميت بيشتري پيدا مي كند.
نگاه معماران سبز به مسايل زيست محيطي به چند حوزه، چون حوزه انرژي. آلودگي آب، هوا، محيط زيست و منابع طبيعي معطوف مي شود و راهكارهايي كه ارايه داده اند و مطرح شده اند و خيلي وقت ها به مرحله عملي درآمده است، نشان داده اند كه چقدر مي توانند در حفظ محيط زيست نسبت به معماري پيشين موفق تر باشد.
و البته آنها از مردم اين سوال را مي پرسند كه «آيا شما به معماراني كه مسوول و دلسوزند اعتماد مي كنيد يا به آنان كه به سودآوري فكر مي كنند؟»
مسلما به معماران سبز كه مسوول و دلسوزند. فعاليت هاي اينگونه، از جامعه توسعه يافته خيلي سريع به جوامع ديگر كشيده شده است چون لازمه نجات محيط زيست، فعاليت سبز همه ساكنان بر كره خاكي است.
و امروز شاهديم كه در ايران، اين فعاليت ها، نه همه گيرانه و نه سوي جامعه، مستقيم درگير با صنعت ساختمان ادامه دارد، فعاليت هايي در حوزه تحقيق، پژوهش و آگاه سازي و فقط در حوزه انرژي.
سازمان بهينه سازي مصرف سوخت 
در سال ۱۳۷۹ به دستوز وزير نفت وقت، وزارتخانه نفت، سازمان بهينه سازي مصرف سوخت تشكيل شد. اين سازمان به اهميت صنعت ساختمان در جهت بهينه سازي مصرف سوخت كاملا واقف است و در اين بخش تحقيق و پژوهش بسياري انجام داده است و در جهت آگاه سازي عمومي تلاش بسياري كرده است. از جمله چاپ بروشورهاي اطلاعاتي، ساخت تيزرهاي تلويزيوني.
گرچه، وقتي تلاش هاي سبز در صنعت ساخت و ساز موثر واقع خواهد شد كه دولت و سرمايه داران، كه اعم ساخت و سازها در اختيار آنان اند، استانداردهاي سبز را رعايت كنند و نه فقط مردم كه به لحاظ اقتصادي، توانمند در عوض كردن ساختارهاي ساخت و ساز نيستند و آنان تنها خريدار كالاهايي اند كه توسط عده اي محدود و قدرتمند از لحاظ اقتصادي توليد مي شود، حال اين كالاها مي تواند غيرمسوولانه ساخته شود و براي عرضه چشمگيرتر ساختارهاي آگاهانه و تخصصانه را فراموش كند و تنها چهره اي جذاب براي عوام به خود بگيرد، اتفاقي كه امروز گريبان معماري ايراني را گرفته است.معماري اي كه پيشتر به اقليم و محيط احترام مي گذاشت، امروز به هيچ چيز بها نمي دهد، مثال ما اكثر ساختمان هاي پايتخت ماست.
مثلا مقاله راست مي تواند، مقاله اي باشد كه فقط مردم را راهنمايي كند كه چگونه با حربه اي معمارانه و به دست خودشان در مصرف انرژي صرفه جويي بسيار كنند.
دانشجوي معماري - دانشكده هنر و معماري 
(دانشگاه آزاد واحد مركز)

شما مي توانيد به دنبال بهترين جا براي نصب آب گرم كن خود بگرديد تا در مصرف انرژي كمترين صرفه جويي را بكنيد.
مطمئناً از آب گرم تنها در آشپزخانه، سرويس ها (حمام و دستشويي) استفاده مي شود. بهترين محل نزديك ترين نقطه به اين سه قسمت خانه است، ولي ممكن است طراح خانه شما اين سه قسمت خانه را در كنار هم طراحي نكرده باشد، در اين هنگام ترجيح بدهيد آب گرم كن در نزديكي آشپزخانه باشد.
اين كار دو فايده دارد:
اولاً در هزينه لوله كشي صرفه جويي مي كنيد. دوم: ميله انتقال آب گرم كوتاه تر مي شود از اين روي باعث مي شود تا آب در طول مسير كوتاه، گرماي كمتري از دست بدهد و انرژي آب كمتري مصرف شود.
تقريباً يك پنجم انرژي مصرفي خانوار براي توليد آب گرم بهداشتي صرف مي شود، اما جالب توجه اين است كه هزينه اين انرژي فقط به نوع آب گرم كن و سوخت مصرفي آن بستگي ندارد و اين هزينه به نوع استفاده از آن بستگي دارد و از همه مهمتر براي ما به محل قرارگيري آب گرم كن.
تلاش هاي فن آورانه بسياري براي ساخت آب گرم كن هاي سبز انجام شده است و حاصل آن فرآورده هايي تكنولوژيك بوده است كه بيشتر اهميت آنان بر روي ساخت دستگاه هايي متكي بر انرژي هاي تجديدشونده و كمتر آلوده كننده بوده است ولي حال مي خواهيم يك راه «معمارانه» را معرفي كنيم. تا با هر آب گرم كني كه در خانه استفاده مي شود كمترين انرژي را مصرف كرد، گرچه توجه كنيد كه فراموش نمي كنيم بازهم توصيه كنيم: نوع استفاده از آب گرم و وسايل بهره برنده از آب گرم، نيز سخت مهم است.
آب گرم كن بايد در جاي حفاظت شده و پوشيده اي قرار بگيرد تا هم از تلفات حرارتي جلوگيري كند و هم جلوي عوامل تخريب كننده بيروني چون نم و رطوبت را بگيرد.
آب گرم كن را مي توان عايق كاري كرد و اين كار در مناطق سردسير و قسمت شمالي ساختمان ضروري است.
بهتر است عايق هاي شما عايق هايي باشد كه جلو ورود هوا به داخل آب گرم كن را نگيرد و باعث نشود تا بازده دستگاه پايين بيايد.
همچنين عايق شما بهتر است عايقي باشد كه طرف بيروني آن از آلومينيوم ساخته شده باشد.
لوله هاي آب گرم به ويژه در دو متر اول و پس از خارج شدن از آب گرم كن و نيز جايي كه با هواي آزاد در تماس است،  بايد عايق كاري شود.
به هرحال پس از اين توصيه معمارانه، فراموش نكنيد كه مي توان از آب گرم درست تر استفاده كرد تا كمتر هدر برود و اين استفاده بستگي به خود شما دارد و نه به نوع آب گرم كن و معماري خانه شما:
مثلاً چكه هاي شير را برطرف كنيد، زمان حمام خود را كوتاه كنيد. ظرف ها و رخت ها را يكجا بشوييد و وقتي خانه نيستيد آب گرم كن را خاموش كنيد.