گونهCervus dama Mesopotamica :
خانواده:گوزن هاCERVIDAE
راسته: زوج سمان سم شكافتهARTIODACTYLA
ردهMammalia:
گوزن زرد ايران كمي بيشتر از ۴۰ سال پيش توجه خاص محافل ايراني و بين المللي را به خود جلب كرد. آن زمان كه اين جانور در هيچ جاي ديگر جهان وجود نداشت، در جنگل هاي كنار رودهاي دز و كرخه دوباره كشف شد. چند سال بعد نيز سازمان شكارباني و نظارت بر صيد، هشت راس آن را زنده گرفت و جهت تكثير به پارك كوچك دشت ناز در مازندران انتقال داد. برنامه مذكور خوشبختانه كاملا رضايت بخش بود و گونه اي كه بيم نابودي كامل آن مي رفت نجات يافت و رو به تكثير گذاشت. در دهه اخير نيز تعدادي گوزن زرد از دشت ناز به جزيره اشك در درياچه اروميه و تعدادي نيز به بيشه هايي در خوزستان انتقال داده شدند و اما مشخصات اين گونه در خطر انقراض.
جثه اش از مرال كوچك تر است. نرها شاخ هاي بلند و نسبتا پهني دارند. در فصل زمستان شاخ ها مي افتند و شاخ هاي جديد بلافاصله رشد مي كنند ودر تابستان تكميل مي شوند. (گوزن زرد اروپايي جثه كوچك تر و شاخ هاي پهن تري دارد). رنگ بدن زرد متمايل به قرمز و زير شكم و كفل ها سفيد است. در قسمت پشت و پهلوها خال هاي سفيد مشخصي دارد. طول سر و تنه ۱۵۰ تا ۲۰۰ سانتي متر و وزن آن از ۵۰ تا ۱۳۰ كيلوگرم است. زيستگاه اصلي اش جنگل هاي مردابي و تنگ منطقه خوزستان و زاگرس است.
معمولا ماده ها، بچه ها و نابالغ ها در گروه هايي جدا از دسته نرهاي مسن مشاهده مي شوند. به مجرد احساس خطر با خيزهاي بلند فرار مي كند، گاهي نيز در ميان بوته ها و درختان مخفي مي شود.
از علوفه، سر شاخه و ميوه ها تغذيه مي كند در فصل جفت گيري گردن نرها متورم مي شود و بين نرها جدال در مي گيرد و نر قوي تر با در اختيار گرفتن تعدادي ماده حرمسرا تشكيل مي دهد.مهم ترين دشمن طبيعي آن گرگ و گربه جنگلي است. پس از تكثير اين گونه در دشت ناز و سمسكنده از سال ۵۶ تا ۶۷ تعداد ۱۲۷ راس از اين گوزن ها زنده گيري شد و ۵۲ راس به جزيره اشك، ۳۶ راس به منطقه كرخه، ۲۳ راس به زردلان كرمانشاه، ۶ راس به جزيره كبودان و ۱۰ راس به جزاير كيش و لاوان انتقال يافتند. در سال ۷۲ نيز ۱۸ راس به ميان كتل فارس منتقل شد كه از اين مناطق گوزن هاي جزيره اشك و منطقه كرخه به خوبي افزايش يافته اند، البته تا سال۱۳۷۲ .