آخرين حاشيه هفدهمين نمايشگاه بين المللي كتاب تهران بي برقي بود، اول فكر كرديم عمدا برق را قطع كرده اند ولي...
برداشت اول
در پنجمين روز اين نمايشگاه بين المللي هنگام سخنراني معاون امور مطبوعات وزارت فرهنگ وارشاد اسلامي ناگهان برق كل نمايشگاه قطع و سالن ۳۵ نيز در تاريكي مطلق فرو رفت.
اما سخنان معاون محترم وزير قطع نشد. در همين حين ماموران حراست بي سيم به دست وارد شده و از حاضران خواستند سالن را ترك كنند. در عين ناباوري حضار صحفي براي مدتي سخنانش را قطع و گفت: لااقل اجازه دهيد سخنراني ام را تمام كنم. اما ماموران حراست اعلام كردند از نظر امنيتي حضور درسالن امكان پذير نيست. هنوز چشم ها به تاريكي عادت نكرده بود. كساني كه تلفن همراه داشتند از نورآن براي ديدن جلوي پاي خود استفاده مي كردند. برق نيامد و سخنان صحفي ناتمام ماند.
برداشت دوم
نواي دلنشين موسيقي بوشهري در فضاي سالن شماره يك طنين انداخته بود. حضار با شادي كف مي زدند. هر آن بر تعداد جمعيت افزوده مي شد.
موسيقي درست دراوج خود بود كه همه جا تاريك شد موسيقي قطع نشد. يك آن سكوت و بعد فريادي از هيجان از جمعيت برخاست.
صداي جيغ و كف زدن حاضران بانواي شاد آواز بوشهري سالن را پر كرد و موسيقي تا آخر اجرا شد و بعد از سوت و كف كم جان مردم سالن آرام آرام خالي شد.
درست ساعت ۱۹ بود كه به دليل بروز نقص فني در پست برق سراسر نمايشگاه بين المللي در تاريكي فرو رفت. تلاش مسوولان فني براي بر طرف كردن ايرادات به جايي نرسيد. ماموران حراست به صرافت افتادند كه نمايشگاه را زودتر از موعد هميشگي به پايان برسانند.
از ساعت ۱۹ الي ۲۰ برخي از بازديدكنندگان كه به رفع ايراد برق اميدوار بودند كورمال كورمال غرفه ها را طي مي كردند. در واقع هيچ سيستم روشنايي موقتي براي موارد اضطراري پيش بيني نشده بود و غرفه هاي كتاب و مطبوعات در تاريكي مطلق فرو رفت.
با اين حال خوشبختانه برق چراغ راهنماي چهار راه مشرف به نمايشگاه قطع نبود والا ترافيك مي توانست كاري كند كه بابت ناشكري از برق رفتگي در نمايشگاه خودمان را لعنت كنيم!