گروه اجتماعي: شانس دختران براي ازدواج در دهه جاري و آينده كاهش مي يابد.
گزارش خبرنگار همشهري به نقل از گزارش آماري مركز امور مشاركت زنان حاكي است اختلاف چشمگير در سن ازدواج دختران و پسران و عدم تمايل پسران براي ازدواج با افزودن بر شمار دختران مجرد در دهه جاري و آينده مشكلي به نام اختلال در ازدواج را رقم زده است.
بنابراين گزارش بيشترين اختلاف سني ازدواج ميان مردان و زنان با چهار سال در استان هاي تهران و يزد و كمترين اختلاف با دو سال مربوط به سه استان مازندران، گيلان و زنجان است.
به گزارش خبرنگار ما به نقل از گزارش آماري مركز امور مشاركت زنان افزايش سطح تحصيلات و آگاهي دختران، گسترش بيكاري، وجود موانع فرهنگي مرتبط با ازدواج، بحران اقتصادي، بالارفتن سطح انتظارات جوانان و برخي مشكلات معيشتي و رفاهي از جمله عوامل اختلال در ازدواج طي يك دهه اخير به شمار مي روند.به طوري كه نرخ رشد ازدواج در دهه پنجاه ۴درصد، در دهه ۶۰ دو و نيم درصد و در دهه هفتاد اين رقم به يك و نيم درصد كاهش يافته است.
اين گزارش همچنين حاكي است تحولات جمعيتي در سالهاي اوليه تاثيرات خود را به صورت افزايش هزينه هاي بهداشت و درمان برجاي گذاشته و سپس اين مشكل به بخش آموزش و پرورش منتقل شده و اكنون با عنوان بيكاري و تقاضاي مفرط براي تحصيل در دانشگاه ها و آموزش عالي و در نهايت ازدواج بروز و ظهور كرده است.
مركز مشاركت زنان ميانگين سن ازدواج را در شرايط حاضر براي زنان ۴/۲۲ و براي مردان ۶/۲۵ برآورد كرده است ، بنا بر اين در هر مقطع در شرايط حاضر تعداد دختراني كه به سن ازدواج مي رسند ، بيش از پسران است.
در گزارش مركز امور مشاركت زنان با تكيه بر تغيير در ساختار سني - جنسي جمعيت به اين نتيجه دست يافته است كه وجود اختلاف چشمگير در سن ازدواج زنان و مردان منجر به بروز اختلال در پديده ازدواج شده و مازادي از دختران مجرد ايجاد مي كند كه در دهه جاري و دهه آينده شانس كمتري براي ازدواج دارند و البته تعدادي از پسران در سن ازدواج هستند اما تمايلي به ازدواج ندارند و اين موضوع نيز اختلال در وضعيت ازدواج را در سالهاي آتي بيشتر مي كند.
بنا بر اين گزارش با توجه به اختلاف ۳ يا ۴ سال سن ازدواج دختران و پسران در هر نسل ۱۴ تا ۱۹ درصد دختران ۱۰ تا ۲۰ ساله نسل ۱۳۷۵ در سالهاي ۸۹- ۱۳۷۹ شانس ازدواج نخواهند داشت .
تعداد و درصد دختران ۱۰-۲۰ ساله ۱۳۷۵ كه طي سالهاي ۸۹-۱۳۷۹ شانس ازدواج ندارند