تنها روزنه اميد براي ادامه زندگي آن ها كه با چهره هايي رنگ پريده و اندامي نحيف روي تخت ها خوابيده اند همين جا است. اين جا براي همه از هر قشر و طبقه و هر گروه سني رنگ و بوي يكساني دارد. اينجا مرز زندگي و مرگ است، تنها اميد مي تواند اهالي اين مكان را زنده نگه دارد و البته دستگاه هاي فني. افرادي كه با استفاده از دستگاه هايي به نام دياليز روح زندگي حداقل براي چند روز در رگهايشان جاري مي شود.اما غير از افرادي كه درگير اين مسأله هستند كمتر كسي از هزينه هاي مربوط به مبارزه با اين درد خبر دارد.
كليه از اعضاي مهم و حياتي بدن است كه كار تصفيه خون را به عهده دارد. در واقع مواد زايد و سموم بدن را دفع مي كند و اگر از كار بيفتد...
از كار افتادن كليه مساوي است با مرگ. بنابراين راهي جز تعويض يا استفاده از دياليز وجود نخواهد داشت.
دياليز دستگاهي است كه از يك سو خون را از بدن بيمار خارج كرده و از طرف ديگر به صورت تصفيه شده به بدن باز مي گرداند. شايد اين عمل در وهله اول ساده به نظر برسد، اما اصل ماجرا چيز ديگري است. بيماران كليوي براي زنده ماندن طعم لحظه هاي مرگ را مي چشند! وقتي بايد ساعت هاي طولاني روي تخت بخوابند. وقتي پوست دستشان بر اثر فشار سوزن ها متورم مي شود. وقتي كه تمام روزهايشان بايد با مصرف دارو بگذرد و براي ادامه حيات ملزم به پرداخت هزينه هاي زيادي هستند، وقتي...
داروهاي گران 
اغلب بيماران كليوي كه نياز به دياليز دارند هزينه بسياري را براي خريد داروهاي خاص خود مي پردازند. داروهايي كه گاهي قيمت آنها بيش از ۲۰ هزار تومان است. روكاترول، اپركس و نيوفر نمونه اي از داروهاي گران قيمت هستند كه استفاده آنها با تجويز پزشك پس از هر بار دياليز ضروري است.
علاوه بر اين استفاده از داروهايي كه به عنوان داروهاي تقويتي، خون و ويتامين هاي مورد نياز بدن را تأمين مي كنند نيز لا زم است كه هزينه آنها از تعهد بيمه خارج است.
محبوبه حسيني كه دخترش را براي دياليز به يكي از بيمارستان هاي تهران آورده است، مي گويد: هفته اي سه روز به اينجا ميآييم و بعد از هر بار دياليز بايد از آمپول هاي اپركس و نيوفر استفاده كنيم كه قيمت هاي بسيار گران دارند. قيمت هر كدام از آمپول هاي اپركس بيش از دو هزار تومان است. او مي گويد: در ماه بايد ۱۲ عدد از اين دارو تهيه كنيم كه هزينه تهيه آن در حدود ۲۴ هزار تومان خواهد بود.
اميري يكي از بيماران دياليزي مي گويد: گاهي هنگام دياليز خون زيادي از بدن بيمار خارج مي شود كه موجب ضعف او مي شود. بنابراين بايد از داروهايي استفاده كنند كه خونسازي مي كند. اپركس نمونه اي از اين داروهاست كه اوايل هر ۲۴ عدد آن را ۱۲ هزار تومان مي خريدم و حالا  قيمت همان دارو به ۴۶ هزار تومان رسيده.
او مي گويد: اين دارو در گذشته از سوئيس وارد مي شد ولي اكنون انواع كوبايي آن وجود دارد كه از كيفيت مطلوبي برخوردار نيست. گاهي بيماران بايد دو عدد از اين دارو را مصرف كنند كه هزينه آن به مراتب بيشتر خواهد شد. بنابراين هزينه اي كه فرد و خانواده اش مي پردازند تابعي از وخامت بيماري هم هست.
ضيائي، مسؤول بخش همودياليز يكي از بيمارستان هاي تهران در مورد اين داروها مي گويد: روكاترول تأمين كننده ويتامينD بدن است كه باعث جذب كلسيم مي شود.
اپركس و نيوفر كم خوني را جبران و آهن بدن را تأمين مي كنند. اكنون مدتي است كه نوع سوئيسي اپركس وارد نمي شود و انواع كوبايي آن هم موجب بالا  رفتن فشار خون مي شود.
بنابراين تا حدي مجاز به استفاده از آن هستيم. او افزود: گاهي بعد از استفاده از اپركس هاي كوبايي بدون اين كه خون مورد نياز بدن تأمين شود به دليل بالا  رفتن فشار خون مجاز به استفاده از آمپول نيستيم.
يكي ديگر از بيماران كه تحت پوشش بيمه خدمات درماني است، مي گويد: برخي از داروها از تعهد بيمه ها خارج است بنابراين هزينه خريد آن به عهده خود بيمار است.
من اكنون حدود ۶۰ هزار تومان در ماه پول دارو مي دهم. قيمت اپركس بيش از ۴۰ هزار تومان است. روكاترول حدود ۲۰ هزار تومان است و بقيه داروها هم ۱۵۰۰ تا ۴ هزار تومان قيمت دارند.
او مي گويد: بيمه تأمين اجتماعي مبلغي از بيماران دياليزي دريافت نمي كند. اما بيمه خدمات درماني تنها بخشي از هزينه ها را مي پردازد و اين هزينه ها نيز مربوط به برخي از داروها است كه ساخت داخل هستند و معمولا ً كيفيت مطلوبي ندارند.
مشكلا ت اقتصادي 
تهيه دارو، يا هزينه هاي دياليز تنها مشكل بيماران دياليزي نيست. آنها براي ادامه حيات بايد دشواري هاي بسياري تحمل كنند كه مترادف با پرداخت هزينه هاي حاشيه اي ولي صرف نظر نكردني است.
«شيرين.ب» كه مدتي است فرزند خود را براي دياليز به بيمارستان ميآورد، مي گويد: هفته اي سه مرتبه براي دياليز به بيمارستان مي آييم و علا وه بر هزينه هايي كه براي خريد دارو صرف مي شود مبالغ زيادي نيز به منظور اياب و ذهاب بايد هزينه بپردازم.
دشواري هاي بيمه 
شرافتي، مرد مسني كه بر روي يكي از تخت هاي بخش خوابيده، مي گويد: علا وه بر اين كه در هر ماه نزديك ۷۰ هزار تومان پول دارو مي دهيم مخارجي نيز براي رفت وآمد به بيمارستان صرف مي شود. بيمه هم هيچ كمكي به اين بيماران نمي كند؛ البته در اين ميان وضعيت كساني كه تحت پوشش بيمه تأمين اجتماعي هستند كمي بهتر است؛ زيرا تعهدات بيمه خدمات درماني محدودتر است.
شرافتي مي گويد: بازنشسته هستم. هر ماه ۸۰ هزار تومان درآمد دارم. گاهي براي خريد داروها بايد مبالغي را وام و يا از ديگران قرض بگيرم.
يكي ديگر از بيماران نيز اظهار داشت: علا وه بر هزينه هاي گزاف زندگي، كرايه خانه و ... بايد مخارجي را براي خريد دارو صرف كنيم؛ زيرا بيمه ها هزينه  داروهايي كه خارجي هستند و از كيفيت مطلوبي برخوردارند، را تقبل نمي كنند. بيماران دياليزي پس از هر بار دياليز لا زم است كه از برخي از داروها استفاده كنند. بنابراين مبالغ زيادي براي خريد آنها صرف مي شود و مسأله اين است كه هزينه قرصهاي معمولي مانند كربنات كلسيم و ويتامين «ث» كه در ايران توليد مي شود را بيمه حساب نمي كند.
او مي گويد: بيماران خاص بايد شرايط ويژه اي داشته باشند اما اين فقط در مورد بيماراني كه تحت پوشش بيمه تأمين اجتماعي هستند صدق مي كند؛ زيرا هزينه هاي درماني آنها صددرصد محاسبه مي شود.
او مي گويد: موضوع اين است كه بيماران دياليزي همه از يك بيماري رنج مي برند اما چه فرقي ميان بيماراني كه تحت پوشش تأمين اجتماعي هستند و بيماراني كه از طرف بيمه خدمات درماني حمايت مي شوند وجود دارد.
مسؤول بخش دياليز يكي از بيمارستان هاي شهر نيز مي گويد: بخش همودياليز بيمارستان ها بخش مصرف كننده است و به هيچ عنوان درآمدزا نيست.
او مي گويد: برخي از بخشها مانند بخش جراحي وICU برخي از مخارج بيمارستان را تأمين مي كنند. اما هر دياليز بالغ بر ۲۰ هزار تومان براي بيمارستان هزينه دارد؛ ولي بيمه ها تنها ۱۵ تا ۱۶ درصد اين هزينه ها را به بيمارستان باز مي گردانند. اكنون مدتها است بيمه ها به بيمارستان ها بدهكار هستند.
بيمه ها و بيماران خاص
بيماراني كه تحت پوشش شركت هاي مختلف بيمه قرار دارند خود را با ديگري مقايسه مي كنند. اغلب از هزينه بالا ي درمان بيماران كليوي حرف مي زنند و اين كه بيمه ها خدمات مناسبي به آن ها ارائه نمي دهند. در ميان آمار كساني كه از طرف بيمه خدمات درماني حمايت مي شوند بيشتر هستند. يكي از بيماران مي گفت: برخي از داروها به تازگي از تعهد بيمه خدمات درماني خارج شده است و ما بايد آن را به صورت آزاد تهيه كنيم.
ديگري مي گفت: بيمه هزينه داروهايي را كه بيماران مصرف مي كنند و مورد تأييد پزشك است را نمي پردازد. آن ها مي گويند: باوجود داروهاي داخلي نمي توان داروهاي خارجي را بيمه كرد. در حالي كه برخي از انواع ايراني كيفيت مناسب را ندارند.
دكتر عمران، رئيس اداره اسناد سرپايي بيمه خدمات درماني در اين مورد توضيح مي دهد: اپركس نمونه اي از داروهاي گران قيمتي است كه استفاده از آن براي بيماران ضروري است و به دليل اين كه اين دارو در كشور توليد مي شود نوع خارجي آن از تعهد بيمه خارج شده است.
او مي گويد: شوراي عالي بيمه در مجلس كه نمايندگان سازمان هاي بيمه در آن حضور دارند، ليست داروهاي مورد تعهد سازمان ها را تهيه كرده و در صورتي كه يك دارو توليد داخل باشد نوع خارجي از تعهد بيمه خارج مي شود.
او ادامه مي دهد: قيمت گذاري دارو با بيمه ها نيست؛ بلكه افزايش قيمت دارو به شركت هاي بيمه نيز آسيب مي رساند ولي ما ملزم به رعايت مقررات هستيم.
دكتر عمران در ادامه گفت: در قوانين داخلي داروهاي گران قيمت بايد تاييد شوند تا بيمار آنها را تحويل بگيرد؛ اما براي بيماران خاص سقف تأييديه بالاتر از ديگر بيماران است. حتي براي آنها كارتي با اعتبار ۶ ماه صادر مي شود تا براي دريافت دارو در هر ماه نيازي به تأييديه نداشته باشند.
وي افزود: بيمه خدمات درماني در بخش درمان سرپايي تا ۷۰ درصد هزينه ها را پرداخت مي كند اما در مورد بيماران دياليزي اين رقم تا ۹۰ درصد نيز افزايش خواهد داشت.
او در مورد مقايسه اي كه بيماران تحت پوشش بيمه خدمات درماني و بيماران تأمين اجتماعي با يكديگر دارند،  مي گويد: اين دو سازمان، دو مركز با خدمات متفاوت هستند كه سرانه هاي متفاوتي دارند. بنابراين خدمات ارائه شده آنها با يكديگر فرق مي كنند. لذا بيمه هاي مختلف قابل مقايسه با يكديگر نيستند.
انجمن حمايت از بيماران كليوي 
بيماري هاي خاص عنوان بيماري هاي نظير تالاسمي، هموفيلي و بيماري هاي كليوي است. از اين رو انجمن ها و بنيادهايي با كمك مردمي تأسيس مي شوند كه وظيفه حمايت از بيماران را به عهده دارند تا در مواقع لزوم به اين بيماران كمك شود. انجمن حمايت از بيماران كليوي نيز نمونه اي از همين انجمن هاي غيردولتي است كه كار خود را از سال ۵۹ با هدف كمك به بيماران كليوي و دياليزي آغاز كرده است.
آرمان، مدير روابط عمومي انجمن حمايت از بيماران كليوي مي گويد: انجمن حدود ۲۵ سال است كه با حمايت هاي مردمي و خيرين بيش از ۲۶ هزار نفر را تحت پوشش قرار داده است. اكنون انجمن ۱۳۰ شعبه در كشور دارد كه نيازهاي مالي و ديگر نيازهاي بيماران را تأمين مي كند.
او مي گويد: اقدامات انجمن تنها در حل نيازهاي مالي بيماران نيست؛ بلكه به عده اي از بيماران از كار افتاده مستمري مي دهد، اين كمك ها كاملا ً محرمانه است.
آرمان در مورد نحوه عضويت در انجمن مي گويد: اشخاصي كه دچار بيماري حاد كليوي باشند، با تشخيص پزشك نياز به دياليز دارند كه مي توانند از خدمات انجمن استفاده كنند. حتي برخي از بيماران كه در شرايط حادتري قرار دارند و مستقيما بدون دياليز بايد تحت عمل پيوند كليه قرار بگيرند نيز زير پوشش انجمن قرار خواهند گرفت.
او در مورد ديگر اقدامات انجمن مي گويد: انجمن حمايت از بيماران كليوي در برخي از شهرستان ها سرويس رايگان براي رفت و برگشت به بيمارستان در اختيار بيمار قرار مي دهد، حتي تأمين مسكن برخي از بيماران را هم به عهده مي گيرد.
آرمان افزود: ما وظيفه داريم از جان مردم حفاظت كنيم و باتوجه به اين وظيفه اين آمادگي را داريم كه از كاركنان هر مركز يا كارگاهي آزمايش هايي به صورت رايگان به عمل آوريم تا از بروز اين نوع بيماري ها پيشگيري شود.
آرمان گفت: يك بيمار دياليزي حق زندگي دارد. بنابراين وقتي ملزم به پرداخت هزينه هاي بيش از ۵۰ هزار تومان براي خريد دارو باشد نمي تواند از پس ديگر مخارج زندگي برآيد. هر بيمار همچنين حداقل يك تا دو ميليون تومان براي دولت هزينه دارد كه علا وه بر مشكلا ت بهداشتي و درماني مشكلا ت فرهنگي و اجتماعي نيز براي بيماران به وجود ميآيد. پس با پيشگيري هاي كوچك مي توان از مشكلا ت بزرگ تر جلوگيري كرد.
به گفته آرمان، انجمن حمايت از بيماران كليوي همواره نيازمند حمايت هايي از جانب مردم است تا در مواقع لزوم به ادامه حيات بيماران دياليزي كمك كند.
پيشگيري بهتر از درمان 
سلامتي واژه آشنايي است. موهبتي خدادادي كه انسان ها هرگز قدر آن را نمي دانند. در گفت وگوهاي روزانه هزاران بار اين لغت را به كار مي برند؛ ولي مفهوم آن را درك نمي كنند و تنها زماني به ياد شكرگزاري از نعمت سلامتي شان مي افتند كه بيماري را در بستر ببينند. انسان ها هميشه وقتي نعمتي را از دست مي دهند، تازه متوجه مي شوند كه چه گوهر گرانبهايي را از دست داده اند، اما زماني اين موضوع را مي فهمند كه ديگر كار از كار گذشته است . براي همين هميشه پيشگيري را بهتر از درمان دانسته اند.