البته خيلي ها دوست دارند به حيوانات در خيابان ها و بوستان ها و تفريح گاه ها و برخي محل هاي ديگر غذا بدهند و معمولا خبرهايي كه در رابطه با اين عمل منتشر مي شود خبر بدي براي انسان ها است. فرض كنيد بچه اي كه دستش را يكي از خرس هاي بوستان ملت خورد و بسياري را از غذادادن به حيوانات پشيمان كرد. اين بار خبر از يك بدبختي جديد براي حيوانات است. اين طور كه يكي از طرفداران شناخته شده محيط زيست در كشور دانمارك خواستار اعمال ممنوعيتي جهاني براي دادن خوراك به اردك ها در پارك هاي عمومي است.
به گزارش تلويزيون بي.  بي . سي، اين شخص مدعي است خوراكي كه به اردك ها در مكان هاي عمومي داده مي  شود، باعث آلودگي شديد آب هاي درياچه ها و استخرها مي  شود و هر كيلو نان خشكي كه براي اردك ها در آب ريخته مي  شود مي  تواند به اندازه دو هزار ليتر فاضلاب، آلودگي درآب ايجاد كند.
گاره پرس كريستين مي  گويد تغذيه اردك ها در آب باعث مي  شود آنها فضولات خود را در  آب دفع كنند و محيط براي رشد جلبك هاي سبز درآب بسيار مساعد و مطلوب شود، ميزان زياد اين جلبك ها باعث مي  شود نور خورشيد نتواند به قسمت هاي عميق تر درياچه ها، تالاب ها و استخرهاي آب برسد و توليد اكسيژن در آب به شدت كاهش مي  يابد و مشخص است كه بدون اكسيژن، آبزيان نمي  توانند به زندگي ادامه دهند.
اين آقا يا خانم از علاقه مندان به اردك ها و ساير پرندگان آبزي خواست به آنها در خارج از آب خوراكي بدهند و بدين ترتيب از صدمه زدن به محيط  آب و آبزيان خودداري كنند.
البته مردم همان طور كه گفتيم بسيار علاقه مندند كه به حيوانات غذا بدهند و قانون هاي دست و پاگير آن قدر زندگي مردم را محدود كرده اند و منافع كمي داشته اند كه مردم طبيعتا دست از كار خودشان برنخواهند داشت.

صد البته بر همه واضح و مبرهن است كه تبليغات كاري است كه با كوه كردن آدم ها و تقليل آنها به گله هاي استاندارد شده ربط زيادي دارد. از يك طرف تبليغات احتياج دارد احساسات آدم ها را تحريك كند وبه جاي فكر، فقط آنها را ترغيب كند كه احساساتي شوند و خريد كنند و از طرف ديگر در تبليغات مرسوم بين المللي سعي بر اين قرار گرفته است كه به ساده ترين روش ها، ساده ترين غرايز آدم ها تحريك شوند و آدم ها به صورت حسي مجاب شوند كالا يا خدمات بخرند.
فيلم هاي تبليغاتي اما حساب هاي جداگانه اي دارند و مي  شود اميد داشت و قراين را ديد و نفي نكرد كه خيلي از اوقات بچه هاي با استعداد مي  آيند و از فرصت استفاده مي  كنند و فيلم  مي  سازند و سلايق خودشان را با خواسته هاي مديرهاي سفارش دهنده فيلم عجين مي  كنند و چيزهاي خوبي هم از آب درمي آيد كه گه گدار، به نتايجي مثل ديويد فينچر (هفت، باشگاه دعوا و...) مي  انجامد. جشنواره هاي مهم بين المللي هم گاه قسمت هايي را به فيلم هاي تبليغاتي اختصاص مي  دهند كه البته الزاما به اين معني نيست كه ديويد فينچر يا مشابه آن را كشف كنند، اما گاه جايزه هاي خوبي نصيب شركت ها مي  شود. مثلا شركت توليدكننده دستگاه پلي استيشن را در نظر بگيريد كه ۳۰۰ نفر از كاركنان را به اضافه ۵۰۰ سياهي لشكر به دست شركت TBWA سپرد تا ۵۰۰ فيلم را شكست دهد و جايزه برتر پنجاه ويكمين جشنواره بين المللي تبليغات كن را به دست بياورد. در اين فيلم افرادي نشان داده مي  شدند كه از يكديگر بالا مي  روند تا كوهي از انسان بسازند كه به بلندي يك آسمانخراش است و در بالاي آن اين جمله تبليغاتي ديده مي  شد: «كسي تفريح مي  خواهد؟»
به گزارش رويترز از ديگر فيلم هاي برگزيده جشنواره كن در فرانسه، يك فيلم تبليغاتي براي صندلي هاي نايك و شركت اپل بود. ۵ هزار و ۱۰۰ فيلم براي دريافت جايزه بزرگ لاينز كن ثبت نام كردند و به رغم اينكه مي    دانيم بهرام عظيمي و كاراكترهاي پرمخاطبي كه ساخته در جشنواره هاي مختلف مطرح مي    شوند، با خبر نيستيم كه آيا آثار تبليغاتي اين كارگردان مهم ايران هم در كن مطرح شدند يا نه؟

رضا محدث-بزرگترين قطار مسافربري استراليا ركورد خودش را شكست. نام اين قطار طويل «قان» است. اين قطار يك كيلومتر و ۲۰۰ متر طول دارد و چند روز قبل دو واگن به آن اضافه شد تا همچنان بلندترين قطار استراليا باقي بماند. با افزودن اين دو واگن به قطار، ۶۵ متر به طول آن اضافه شد. تعداد مسافران اين قطار ۵۵۰ نفر است كه ۴۰ خدمه از آنها پذيرايي مي كنند.
قطار در مسير آدلايت - داروين فعاليت دارد و هر هفته يكبار اين مسير ۳هزار كيلومتري را به صورت رفت و برگشت مي پيمايد.
در طول مسير امكانات بسيار زيادي براي مسافران تدارك ديده شده كه آنها در طول اين سفر از آنها استفاده كنند. وجود چند رستوران، گروه موسيقي و ... از جمله امكانات اين قطار مسافربري است.
اما خدمه اين قطار در طول مسير حدود ۲هزار ليوان قهوه تهيه مي كنند و پس از رسيدن به مقصد، به منظور آماده شدن براي بازگشت كاركنان قطار موظفند يك هزار و ۶۰۰ شيشه اين قطار را تميز كنند.قطار طويل كه ۵ ماه است كار خود را آغاز كرده تا امروز ۲۵ هزار مسافر را در اين مسير جابه جا كرده است.مقامات حمل و نقل استراليا در خصوص وضعيت قطار مي گويند: «كليه مسافران از وضعيت موجود بسيار راضي اند و حتي يك مورد هم شكايت درخصوص نحوه برخورد و ساير اين مسايل گزارش نشده است.»

در هفته گذشته نمايشگاه بزرگ «كانكرز آن رودئو» ويژه پنجاهمين سال حضور اتومبيل هاي فراري در آمريكا برگزار شد. خلاصه هم كه حساب كنيم بايد صد اتومبيل چشمگير موزه اي به علاوه تيم آلن، جي لنوو نيكولاس كيج را اضافه كنيدبه چند چهره مشهور صنعت سرگرمي و يك فرش قرمز زيرپاي چهره ها را اضافه كنيد به تقريبا ۵۰ هزار بازديدكننده و تعدادي حمايت كننده (اسپانسر) كه عبارت باشند از رولكس، لاردو ، بروكز برادرز ، مكويرز ، گريز آو بورلي هيلز و گراندي و صد البته فراري.
اين برنامه يك روزه ۲۰ جايزه در رشته هاي متعدد از رنگكاري گرفته تا رشته هاي ديگر را دربرمي گرفت و جايزه هاي جذابي از حمايت كننده (اسپانسر) ها به دست برنده ها مي  رسيد. شركت هاي مهم و مشهور طراحي مد مثل آرماني، كارتيد، گوچي، كوكو شانل، كارتيه، كريستين ديور و گران ترين مغازه دنيا، بيژن، در اين مراسم شركت كردند.
برنامه هايي در حال انجام است كه برنامه  كانكرز آن رودئو با برنامه هاي مشابه اهداي جوايز همزمان برگزار شود تا به هدف اصلي اين برنامه ها كه جمع آوري اعانه است، كمك شود.

وقتي اتان هاوك، جاي پيپ در داستان آرزوهاي بزرگ را مي گيرد تا نخستين اقتباس پست مدرن از آثار چارلز ديكنز روانه پرده سينماها شود، چه دليلي دارد كه داستان سيندرلا امروزي نشود؟ كمپاني برادران وارنر، چهاردهم جولاي (يك هفته ديگر) داستان سيندرلا را روي پرده ها مي فرستد. اين فيلم را مارك رزمن و سوزان داف، اشتراكي كارگرداني كرده اند و بازيگراني چون هيلاري داف، چاد مايكل موري، جنيفر كوليج، جولي گونزالو و رجينا كينگ در آن حضور دارند. فضاي داستان، بيشتر در مدرسه اي در «سان فرانسيسكو ولي» مي گذرد، جايي كه سم مارتين (داف) در آن درس مي خواند. سم دختري است كه پس از مرگ پدرش، با دگرگوني اخلاق نامادري و دو دخترش روبه رو مي شود. آنها از او سخت كار مي كشند. تنها دلخوشي او دوستان هم مدرسه اي هستند. يك شب، مردي ناشناس به تلفن همراه سم زنگ مي زند و به او قول مي دهد به زودي پايش را به مدرسه هنرهاي زيباي هالوين باز كند، اما خانواده بدجنس سم براي او مانع مي تراشند و ...

ويل اسميت سرانجام رضايت داده تا براي يك بار هم كه شده از ادا و اطوارهاي كميك فاصله بگيرد و نقشي جدي را ايفا كند .”I , Robot” عنوان تريلري اكشن است كه از مجموعه داستان هاي كوتاه و كلاسيك ايساك آسيموف الهام گرفته و به كارگرداني آلكس پروياس، از شانزدهم جولاي به اكران در مي آيد. داستان از اين قرار است كه در سال ۲۰۳۵، روبات ها رشته تمام امور اداري وخانگي مردم را در دست گرفته اند و مورد اعتماد همه كس هستند. همه، به جز يك كارآگاه (اسميت) كه سرنخ يكي از پرونده هاي قتل، او را به يك روبات نزديك كرده است. او سعي مي كند گونه بشر را از خطر جديد برهاند.
به غير از ويل اسميت، بريجيت مويناهان، جيمز كرامول، بروس گرين وود و آلن تاديك در فيلم حضور دارند. توزيع كننده فيلم، كمپاني فاكس قرن بيستم خواهد بود.

ايراد گيربكس كار دست نيومن داد
پل نيومن، در دوران سالمندي هنوز دست از عادات و علايق دوران جواني خود برنداشته. نيومن، درست مانند استيو مك كوئين خدا بيامرز، عشق ماشين بوده و هست. او به دسته اي از آدم ها علاقه دارد كه ضمن پايبندي به اصول انساني سال هاي دور، عاشق سرعت اند و سكون را تاب نمي آورند.
اما بخوانيد از آخرين مسابقه اتومبيلراني GT آمريكا در روز شنبه گذشته كه هنرپيشه چشم آبي هم در آن شركت داشت. نيومن، يك شورلت كاروت مي راند و پس از طي دو سوم از مسير مسابقه، از سايرين پيش بود، اما بروز يك ايراد فني در گيربكس اتومبيل وي باعث شد تا پيشتازي را ازدست بدهد و در نهايت، از ميان ۱۹ شركت كننده مقامي بهتر از پانزدهم نياورد. نيومن ۷۹ ساله به خبرنگاران گفت: اگر گيربكس ايراد پيدا نمي كرد، حتما اول مي شدم.

جمهوري دومينيكن به جاي كوبا
به لطف حضور اندي گارسيا، پرچم كوبا در بالكن كاخ ملي دومينيكن برافراشته شد. اين ساختمان، شنبه گذشته، به محل فيلمبرداري قسمت هايي از فيلم «شهر گمشده» به كارگرداني گارسيا تبديل شد. سكانس هاي گرفته شده، در حقيقت به بازسازي حملات نافرجام به كاخ رياست جمهوري كوبا مربوط مي شد كه در نهايت به پيروزي نيروهاي فيدل كاسترو در سال ۱۹۵۹ انجاميد.
گارسياي ۴۸ ساله كه در ۵ سالگي همراه خانواده اش كوبا را ترك كرد، همواره از منتقدان دو آتشه كاسترو به شمار رفته است. جمهوري دومينيكن به او اجازه داد تا براي فيلمش از فضاي اين كشور استفاده كند. البته گارسيا و تهيه كننده اش براي استفاده از خيابان ها، كوه ها و البته كاخ ملي جمهوري دومينيكن، ۲ هزار و ۳۰۰ دلار به مقامات اين كشور پرداختند.