مسابقه ژاپن - اردن را با تمام فراز و نشيب هايش دوباره ببينيد و به زندگي فكر كنيد. اين نكته را به خصوص براي كساني نوشتيم كه فكر مي كنند به شكست نزديك شده اند و امكان تغيير سرنوشت وجود ندارد
شرمنده، امروز شنبه است و ما بايد مطلب اصلي صفحه را به يك موضوع ورزشي اختصاص بدهيم. باز هم شرمنده، موضوع ما فوتبال است؛چيزي شبيه به آنچه در آغاز و پايان يورو ۲۰۰۴ نوشتيم.
فوتبال زندگي نيست، چيزي فراتر از آن است. اين جمله معروف يك كارشناس فوتبال است كه حتما بارها و بارها شنيده ايد، او معمولا هر بحثي در مورد فوتبال را با همين جمله آغاز مي كند. به هر حال اين آغاز هر قدر هم كه كليشه اي باشد، براي شروع مطلب ما مناسب است. مي دانيم كه حوصله فوتبال را نداريد اما جسارت ما را ببخشيد كه مي گوييم در اشتباه هستيد. اخم هايتان را باز كنيد. فوتبال، درس هايي فراتر از يك پيروزي و شكست دارد. حالا كه هنوز چيزي از اول مطلب نگذشته، بگذاريد تكليف مان را با جماعت كارشناس روشن كنيم. دوستان عزيز، باور كنيد ما قصد ورود به حيطه اختصاصي شما - مسايل فني - را نداريم. اعتراف مي كنيم كه كارشناسي فوتبال تنها در تخصص شماست، پس بدون اينكه فكر كنيد ما تهديدي براي شما هستيم، اجازه بدهيد ما هم اين گوشه به فوتبال مثل زندگي نگاه كنيم. از آنجايي كه صدايتان نمي رسد، ما فرض را بر اين مي گذاريم كه پذيرفته ايد پس شروع مي كنيم.
مطمئن نباش
هميشه وقتي مطمئني، شكست مي خوري. اين اتفاق در فوتبال زياد رخ مي دهد و در زندگي بيشتر. آخرين نمونه اش همين بازي ما مقابل چين. تنها كافي است كه كشوي مخصوص روزنامه هايتان در آشپزخانه را باز كنيد و چند روزنامه را كه براي مصارف پس از مطالعه ذخيره كرده ايد، دوباره بخوانيد. مطالعه تيترها كافي است تا متوجه شويد ما پس از غلبه بر كره جنوبي چقدر راحت خودمان را قهرمان مي دانستيم. انگار نه انگار كه چين هم تيم است. ما مدام قدرت كره جنوبي را با چين مقايسه مي كرديم و مطمئن بوديم كه اين حريف ضعيف(!) را هم با وجود ميزبان بودنش مي بريم. وقتي كه ايران با چين بازي مي كرد همه تصاوير بازي هاي قبلي و شكست هاي پرگل چين مقابل ما پخش مي شد و ما دقايقي بعد در عين اطمينان دچار دردسر شديم و دقايقي پس از آن هم جام را از دست رفته ديديم. مراقب باشيد كه موفقيت هاي بزرگ، شما را دچار اعتماد به نفس بيش از حد نكند.شكست هميشه وقتي از راه مي رسد كه انتظارش را نداريد.
ارزش دقايق
از فوتبال بايد ارزش دقايق را آموخت. شما اگر بازي هاي جام ملت هاي آسيا را ديده باشيد، حتما سرنوشت هايي را هم ديده ايد كه در آخرين دقايق تغيير كرده اند. در فوتبال، تيمي برنده است كه قدر لحظه لحظه بازي را بداند. شما شايد در دو مسابقه ژاپن مقابل اردن و بحرين، دوست داشتيد كه حريفان ژاپن برنده مي شدند اما ژاپن هر بار در آخرين دقايق از شكست گريخت و عاقبت پيروز شد. اين اتفاق هر روز در زندگي براي همه ما رخ مي دهد. ما ارزش دقايق را درك نمي كنيم و در لحظه ناكامي همه را مقصر مي دانيم، جز خودمان!
لياقت
كسي كه در زندگي از فرصت هاي پيشرفت استفاده نمي كند، لايق ناكامي است. اين درسي بود كه در بازي اردن - ژاپن آموختيم. اردن، وقتي ۲ ضربه پنالتي ژاپن به هدر رفت، بايد پيروز مي شد اما آنها قدر موقعيت به دست آمده را ندانستند و شكست خوردند.
اين بازي در مجموع نماد زندگي بود. مسابقه ژاپن - اردن را با تمام فراز و نشيب هايش دوباره ببينيد و به زندگي فكر كنيد. اين نكته را به خصوص براي كساني نوشتيم كه فكر مي كنند به شكست نزديك شده اند و امكان تغيير سرنوشت وجود ندارد. لطفا زندگي كردن را از ژاپن ياد بگيريد!
فرصت
اگر به كسي فرصت ندهيد، لياقت، چندان تاثيري در موفقيت اش ندارد. ما كه كارشناس فوتبال نيستيم تا نام بازيكنان فوتبال آن هم از نوع آسيايي را حفظ باشيم اما ديديم كه خيلي ها از روي نيمكت ذخيره ها بلند شدند، لياقتشان را نشان دادند وستاره شدند. به اطرافتان نگاه كنيد، شايد خيلي ها منتظر يك اشاره شما باشند تا لياقتشان را نشان دهند!
رفتن مهم است
... و بالاخره رسيديم به ماجراي شكست ايران. مي دانيم كه ناراحت هستيد اما اگر كمي حوصله برايتان باقي مانده، لطفا آن را صرف خواندن آخرين جمله هاي مطلب امروز ما كنيد. ايران باخت اما بعد از ۱۰ نفره شدن خوب جنگيد و در جريان بازي مغلوب چين نشد. منظورمان اين است كه زندگي را به همين شكل ببينيد. ايران با وجود شرايط نابرابر هدفش را دنبال كرد و در پايان بازنده اي سربلند بود. آدم ها هم بايد در زندگي براي خودشان هدفي تعيين كنند و با تمام وجود دنبال آن بروند. البته شايد به هدفشان نرسند اما به خاطر زحمتي كه كشيده اند ديگر شرمنده خود و ديگران نيستند؛ رفتن مهم است، رسيدن چندان مهم نيست!