براي خوشحال شدن از خواندن تيتر بالا حتما بايد يزدي باشيد. چون قيمت گوشت مرغ در يزد كاهش پيدا كرده! به گزارش ايرنا قيمت يك كيلو گوشت مرغ در واحدهاي عمده فروشي استان يزد در روزهاي اخير از يك هزار و۴۰۰ تومان به يك هزار و 200تومان رسيده. مدير عامل شركت تعاوني مرغداران يزد علت كاهش قيمت را افزايش توليد به علت جوجه ريزي بيشتر و همچنين نياز مالي مرغداران ذكر كرد. قيمت جوجه يك روزه هم از 420 تومان به 170 تومان رسيده، يعني 250 تومان كاهش ! پيش از اين در هر دوره سه ماهه 450 هزار مرغ در اين استان پرورش داده مي شد و قرباني(!) مي شد، ولي در حال حاضر اين ميزان به 5/2 ميليون رسيده است. البته مدير عامل تعاوني مرغداران پيش بيني هم كرده كه تا آخر شهريور ماه بيش از 5 تن گوشت مرغ توليد شود.
وي كاهش يا افزايش قيمت گوشت مرغ را مستمر و تابع عرضه و تقاضا ذكر كرد و گفت: كاهش قيمت اين ماده غذايي ، موجب ضرر و زيان مرغداران مي شود. اما چند نكته:
۱) حتما خبر داريد آقاي خاتمي اين روزها به يزد سفر كرده. فكر مي كنيد اين سفر با كاهش قيمت مرغ ارتباطي دارد؟
۲) پيشنهاد مي شود آقاي خاتمي هر چند روز به يكي از شهرهاي كشور بروند تا مردم آن شهر هم با خيال راحت بتوانند چند روزي مرغ بخورند!
۳) البته ما نفهميديم با اينكه رئيس جمهوري هر روز در تهران است چرا قيمت مرغ كم نمي شود. بنابراين پيشنهاد مي كنيم آقاي خاتمي يك سفري به تهران داشته باشند شايد اينجا هم اتفاقي افتاد!

با خريد يك دوو ماتيز چطوريد؟ البته منظورمان نو نيست، دست دوم. قيمت هايش دستتان است؟ اولين مورد كه تماس مي  گيريم يك ماتيز آخر 81 نقره اي متاليك است كه صاحبش مي  گويد در حد نو و بدون رنگ خوردگي است و قيمت 5/6: تصادف نداشته و رنگ خوردگي هم نداشته تحت هيچ شرايطي نمي دانيم پس اين ماشين هاي تصادفي و رنگ خورده براي چه كساني است! مورد بعدي يك ماتيز آخر 79 است به رنگ قرمز و با كاركرد 56500 كيلومتر و كاملا سالم. قيمت پيشنهادي صاحب اين ماشين 5 ميليون و 300 هزار تومان است. يك ماتيز آخر 79 ديگر با رنگ نقره اي هم داريم كه صاحبش به علت مسافرت مي  خواهد آن را فوري بفروشد و قيمت آن هم همان 5 ميليون و 300 است! 2 مورد ديگر ماتيز آخر 81 هم داريم و هر دوي آنها هم 5/6 ميليون تومان. يكي مشكي و با بيمه بدنه كامل و بدون رنگ شدگي و ديگري بژ عسلي با بيمه و لوازم اضافي كه فروش هم رفته. پس براي خريد دومي نقشه نكشيد. يك مدل نقره اي آخر 80 هم داريم كه كاركردش 19 هزار كيلومتر است و با دزدگير و روكش. قيمتش چند؟ 6 ميليون و 300 هزار تومان. صاحبش آن را استثنايي مي  داند! آخري هم يك ماتيز مشكي آخر 79 است بدون تصادف و با لاستيك پهن و قيمتش هم از بقيه مدل هاي 79 بيشتر است، 5 ميليون و 650 هزار تومان! خلاصه اگر ماتيز دست دوم مي  خواهيد اين روزها با 5 ميليون و 300 هزار تومان مي  توانيد يك مدل آخر 79 بخريد و با 5/6 ميليون يك مدل آخر 81. سواري بهتان خوش بگذرد!

كميسيون تشكيل نشده 
كميسيون 13 وزارت مسكن و شهرسازي در خيابان ويلا از تاريخ 20/3/83 تشكيل نشده و هر هفته كميسيون عقب مي افتد و مقصر را هم استانداري مي دانند، ولي استانداري هم اظهار بي اطلاعي مي كند. نمي دانيم چه كار كنيم؟ سه بار هم با دفتر رياست جمهوري تماس گرفتيم ولي جوابي گرفته نشده. اگر امسال سال پاسخگويي مسوولان است چرا يك پرونده بايد 3 ماه بلاتكليف در يك اداره بماند؟
خانم حسيني 
پزشكان صربستاني 
در كشورهاي اروپايي از پزشكان و فيزيوتراپيست هاي ايراني به شدت استقبال مي شود ولي در ايران از پزشكان و فيزيوتراپيست هاي صربستاني استفاده مي شود. چرا از پزشكان و فيزيوتراپيست هاي ايراني استفاده نمي شود؟
تمبر اجباري 
از فروردين ماه در منطقه 15 پستي از دارندگان صندوق پستي به غير از هزينه اجاره صندوق، هزينه اي بابت فروش اجباري تمبر گرفته اند. الان بعد از 5 ماه نه تمبري داده اند و نه پول را برگردانده اند. آقايان مسوول تا كي به جاي پاسخ، مي خواهند توجيه كنند؟
درد دل يك راننده تاكسي 
شما هر دو روز يك بار يك دفعه نيست كه يك چوبي بر سر ما نزنيد. حالا نوشتيد به اين راننده  ها باشد، دوست دارند در صندوق عقب هم مسافر سوار كنند. فكر مي كنيد مگر ما دوست داريم پنج تا مسافر سوار كنيم؟ در خارج كه يك نفر را سوار مي كنند كرايه خيلي بيشتر مي گيرند. ما ضعيف ترين بخش جامعه هستيم. به ما مي گويند جلو يك نفر سوار كنيد، چون نفر جلويي امنيت ندارد، ولي داخل اتوبوس هاي شركت واحد هفتاد نفر سرپايي سوار مي كنند. امنيت آنها به خطر نمي افتد؟ فقط چون شركت واحد دولتي است به آنها گير نمي دهند ولي به ما گير مي دهند. گفته بودند مجاني بياييد تاكسي مترها را تنظيم مجدد كنيد، براي نرخ جديد. رفتيم اول گفتند يك فيش هزارتوماني پرداخت كنيد. حالا هم براي مسير ميدان راه آهن- وليعصر 190 تومان نشان مي دهد، يعني قيمت 4 سال پيش را. در حاليكه كرايه ماالان 350 تومان است و مسافرها با دل و جان مي دهند. هم يك نفر از مسافرها كم مي كنند و هم با اين نرخ جديد، كرايه ها را مي خواهند كم كنند.
از طرف ديگر مي گويند لباس فرم بپوشيد، ولي براي راننده هاي شركت واحد اين كار را انجام مي دهند. چرا؟ چون آن خرج رو دست دولت مي گذارد.ولي به ما مي گويند 10 هزار تومان بدهيد پارچه بهتان مي دهيم، خودتان هم بدوزيد. مگر يك لباس را مي شود هر روز پوشيد؟
از طرف ديگر گفته اند 2 هزار تومان بياوريد با يك قطعه عكس تا برايتان كارت شناسايي صادر كنيم.
من 15 سال است كارنامه عكس دار دارم. پس ديگر چه نيازي به كارت شناسايي است؟ اين كاغذ بازي ها براي چيست؟
از طرف ديگر تا الان گاز LPG (يك نوع گاز مايع) مصرف مي كرديم وماهي 500 تومان هم بايد مي داديم. الان گفتند از مهر سوختتان باي د CNG شود. 50 هزار تومان هزينه تبديل موتور است. هر دفعه هم كه گاز بزنيم، 300 تومان بايد بدهيم. قبلي 52 ليتر ظرفيت داشت، ولي اين يكي 15 ليتر. يعني روزي 2 دفعه بايد گاز بزنيم كه مي شود 600 تومان و ماهي 18 هزار تومان.
تا آخر سال هم گفته اند رنگ  تاكسي تان را بايد زرد كنيد. يك صافكاري و رنگ ساده، 300 هزار تومان خرج برمي دارد و همه را هم بايد راننده بدبخت از جيبش بدهد. خب با اين همه هزينه و خرج ما نمي توانيم دزدي بكنيم كه، مجبوريم كرايه  ها را گران كنيم. مسافرت و گردش و اينها را بي خيال شده ايم، ولي دوا و درمان و غذا و لباس كه مي خواهيم.
در خارج ،دولت راننده هاي تاكسي را استخدام مي كند و فقط هم 8 ساعت كار مي كنند و مرخصي و بيمه شان هم سر جايش. ولي اينجا همه زورشان به راننده تاكسي مي رسد.
تعاوني مصرف فرهنگيان 
قراردادي بين شركت ليزينگ ايران خودرو و تعاوني مصرف فرهنگيان بسته شد كه با پيش پرداخت مبلغي و اقساط 60 ماهه، دو هفته اي ماشين بگيريم. ولي الان دو ماه است كه هيچ خبري نيست و مي گويند آموزش و پرورش تاييد نكرد و بايد بيمه اعتباري بكنيد. آيا نمي توان از سود همين پول هايي كه دو ماه است در حساب شركت خوابيده، خرج بيمه اعتباري كرد؟
خودروهاي فرسوده 
هموفيلي هستم و يك پيكان 49 دارم و حقوق 106 هزار توماني. براي تعويض خودرو مراجعه كرده ام، ولي براي خريد يك پژو آردي در 5 سال جمعا بايد 11 ميليون بدهم. من با اين حقوق چطوري مي توانم اين كار را انجام دهم؟ چرا كسي به فكر بيمارها، جانبازان و معلولان نيست؟
موش ها و آدم ها
در خيابان بيست متري ابوذر در منطقه 17 موش ها از در و ديوار بالا مي روند و حتي به آدم ها هم حمله مي كنند. با اينكه ساختمان شهرداري هم در همين خيابان است ولي وضعيت همچنان بد است. لطفا يك فكر اساسي به حال اين موش ها بكنيد.

ديگر صبح ها با خيال راحت چاي تان را شيرين كنيد و با نون و پنير نوش جان كنيد كه به گفته مسوولان امسال مشكل شكر نخواهيم داشت. معاون برنامه ريزي و اقتصادي وزارت جهاد كشاورزي گفته كه ايران امسال نيازي به واردات شكر ندارد. البته فكر نكنيد در توليد شكر هم مثل گندم خودكفا شده ايم.
اينقدر شكر از سال هاي گذشته در انبارها باقي مانده كه ديگر نيازي به واردات شكر نيست. ضمن اينكه توليد شكر هم در داخل افزايش يافته و امسال حدود يك ميليون و 450 هزار تن شكر در داخل كشور توليد مي شود. بد نيست بدانيد كه مصرف شكر در كشور، سالانه حدود يك ميليون و 800 هزار تن است. يعني من و شما در سال اين همه شكر مي خوريم. 400 تا 500 هزار تن از اين مقدار معمولا وارد مي شود كه امسال از اين مقدار هم براي حمايت از توليدات داخلي صرفنظر كرده اند: <اميدواريم با برطرف شدن مشكل توليدكنندگان شكر در ارتباط با واردات اين محصول، آنان به توليد مستمر ادامه دهند. از همه اين حرف ها هم مي توان اين چيز را فهميد كه مشكل كمبود شكر نداريم و بنابراين نبايد شكر گران شود. البته اگر با خيال راحت همه شكرهاي داخل خانه را خورديد و براي خريد شكر به سوپري محل رفتيد و ناگهان قيمت 1 كيلو شكر برق از سرتان پراند، زياد متعجب نشويد. به هر حال ممكن است هزار بهانه ديگر براي افزايش قيمت شكر پيدا شود. حداقل دلالان و احتكارچي ها كه بيكار ننشسته اند، قيمت بليت هواپيما هم گران شده. همه اينها مي تواند بهانه اي باشد براي تلخ خوردن چاي صبحانه.

اگر كارمند باشيد و يك ماه بهتان حقوق 400 هزار توماني بدهند حسابي از حال مي رويد و چه نقشه هايي براي خودتان مي كشيد، ولي بد نيست بدانيد هر كارمند ژاپني ميانگين، 5 هزار دلار حقوق مي گيرد و تنها 3 هزار دلار از اين حقوق را هم صرف هزينه زندگي مي كند.
بررسي هاي مربوط به سال 2003 ميلادي نشان مي دهد كه ميانگين درآمد ماهانه هر خانواده كارمند ژاپني در اين سال حدود 524 هزار و 542ين است و هزينه ميانگين هر خانواده كارمند ژاپني هم 325 هزار و 823 ين است. البته همچنان كه آرزوي چنين درآمدي را داريد و به حقوق خودتان نگاه مي كنيد كه همه اش خرج هزينه هاي زندگي مي شود و چيزي براي خودتان و پس انداز باقي نمي ماند، بدنيست بدانيد كه تازه وضع ژاپني ها بدتر هم شده است. ميانگين درآمد و هزينه ماهانه خانواده هاي كارمند ژاپني در سال گذشته نسبت به 10 سال پيش كه وضعيت اقتصادي ژاپن بهتر بود تا سطح قابل توجهي كاهش يافته. در سال 1993 ميانگين هزينه ماهانه بيش از 355 هزار ين و ميانگين درآمد هم بيشتر از 570 هزار ين بود. يك نقطه اشتراك هم با خانواده هاي كارمند ژاپني داريم. بيشترين هزينه ماهانه آنها هم مثل ما صرف خريد مواد خوراكي مي شود كه معادل بيش از يك چهارم كل هزينه هاي زندگي است.
يك چيز ديگر را هم بگويم تاحسابي دلتان بسوزد. كارمندان ژاپني سالي دوبار پاداش مي گيرند كه هربار آن معادل چند ماه حقوق است. همه اينها را گفتيم، ولي يك چيز را يادتان باشد. كارمندان ژاپني در 8 ساعت حضور در اداره، 7-6 ساعت كار مي كنند، ولي كار كارمندان ايراني به يك ساعت هم نمي رسد. خلاصه همه چيز با همه چيز جور است!

در تيتر بالا اصلا شوخي نكرده ايم. مي بينيد كه علامت تعجب هم نگذاشته ايم. چپ چپ هم به ما نگاه نكنيد، يعني كه ديوانه شده ايم. خودتان خبر را بخوانيد: صندوق حمايت از كودكان سازمان ملل (يونيسف) در اطلاعيه اي اعلام كرد افزايش مواد معدني و ويتامين در ميان مردم چين، توليد ناخالص داخلي اين كشور را در يك دوره 10ساله، 86 ميليارد دلار افزايش خواهد داد. افزايش توليد ناخالص داخلي هم برابر است با كمترشدن مشكلات اقتصادي و بيشتر شدن رفاه و خلاصه پولدارشدن. يونيسف از تلاش هاي فوق العاده وزارت بهداشت چين براي دراختيار گذاشتن نمك يددار به 90 درصد از جمعيت 3/1 ميليارد نفري اين كشور و حفاظت از 133 ميليون نوزاد از صدمات مغزي ناشي از كمبود نمك يددار در 10 سال گذشته هم تجليل كرد. به گفته مقام هاي يونيسف و چين، هزينه مواد معدني و نمك يددار سالانه چند سنت است. اين درحالي است كه استفاده اقتصادي چين از اين برنامه در 10 سال آينده مي تواند به 86 ميليارد دلار برسد.
پيشنهاد ما فعلا اين است كه تا مي توانيد نمك يددار و ويتامين ث و آب معدني و اينجور چيزها را بخوريد شايد دري به تخته خورد و اقتصاد خانواده شما چند هزار دلار رشد داشت. البته اگر همه حقوقتان را خرج اين خوراكي ها كرديد و يك تومان هم وضعيت تان فرق نكرد، يقه ما را نگيريد!

اين دفعه هم چند نكته ديگر درباره استفاده از ماشين لباسشويي:
* هرگز لباس ها را بيش از حد خشك نكنيد. آنها را وقتي هنوز كمي مرطوب هستند از ماشين خارج كنيد. در اين صورت كمتر چروك مي شوند و نياز كمتري به اتو دارند. بدين ترتيب انرژي كمتري نيز مصرف مي شود. خشك كردن بيش از حد سبب آب رفتن لباس ها، توليد الكتريسيته ساكن و كاهش عمر لباس مي شود. اگر ماشين شما سيستم خشك كن خودكار دارد، بهتر است به جاي زمانسنج از آن استفاده كنيد تا انرژي كمتري هدر رود.
* بهتر است دو يا چند سري لباس را به صورت متوالي در خشك كن بگذاريد. زيرا در اين صورت مي توانيد از گرمايي كه هنوز از سري اول در ماشين باقي مانده استفاده كنيد.
* صافي خشك كن را پس از هر بار استفاده تميز كنيد. صافي كثيف جلوي جريان هوا را مي گيرد و از كارايي خشك كن كم مي كند.
* بهتر است يك سري كامل لباس را با هم خشك كنيد. ولي مواظب باشيد كه خشك كن را بيش از حد پر نكنيد. خشك كردن تعداد كمي لباس سبب هدر رفتن انرژي مي شود. پركردن بيش از حد هم سبب چروك شدن لباس و خشك شدن ناهماهنگ مي شود. هنگام خشك شدن لباس ها هوا بايد آزادانه در اطراف آنها جريان داشته باشد. اگر ماشين لباسشويي وخشكشويي شما به خوبي با يكديگر مطابقت دارند، يك سري كامل لباس كه براي ماشين لباسشويي مناسب است، براي خشك كن هم مناسب خواهد بود.