دو هفته از صدور قطعنامه شديداللحن و تهديدآميز آژانس بين المللي انرژي هسته اي عليه ايران گذشت و كمتر از سه هفته به اجلاس آتي آژانس در ماه نوامبر مانده است كه باتوجه به تهديد اروپا و آمريكا قرار است تصميم نهايي و سختي عليه ايران درصورت عدم تعليق فعاليت غني سازي هسته اي اتخاذ نمايد، در اين مدت پيام هاي مبادله شده بين مقامات ايراني و اروپائيان و مقامات آژانس به تندي گرايش يافته و در ايران حتي كساني كه در كسوت ديپلمات وزارت خارجه كه تقابل با آمريكا و اروپا را غيرعقلاني مي دانستند اينك سخن خود در محافل را تغيير داده اند و بحث از ضرورت كوتاه نيامدن در برابر تهديدهاي غربيان به ميان مي آورند.
جان بولتون معاون يهودي وزارت امورخارجه آمريكا در پيام مستقيمي توسط يك خبرنگار آمريكايي به ديپلمات ارشد هيات نمايندگي جمهوري اسلامي در سازمان ملل متحد مي گويد كه مطالب اخير مواضع دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران نشانگر عزم ايران بر عدم تعليق غني سازي و حق آن بر بهره گيري از مزاياي پروتكل هاي هسته اي بين المللي است و حاكي از قصد عدم تمكين ايران از خواسته جريان حاكم و غالب بر آژانس است و تهديد نموده كه همين موضوع سبب توفيق تلاش آمريكا در كشاندن پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل خواهد بود.
اجلاس دو هفته ديگر سران كشورهاي صنعتي g8 نيز قرار بررسي و اتخاذ موضع مشترك جهان غرب درمورد فعاليت هاي هسته اي ايران را در دستور كار دارد.
مصاحبه هاي البرادعي و پيام هاي ارسالي اروپائيان نيز كه توسط سفراي انگليس و فرانسه و آلمان به مقامات ايراني مي رسد داراي لحن سخت و تهديدآميز است. از سوي ديگر سخنان رييس جمهور در سفر اخير خود به عمان و سخنان دبير شوراي عالي امنيت ملي هم نشان از قصد مقاومت ايران در برابر فشارهاي آژانس و غربيان دارد.
جالب تر آنكه در جلسه اخير مديران مسئول مطبوعات در دفتر وزير ارشاد يكي از معاونين وزير خارجه كه شهرتي به مواضع سرسختانه غرب ستيزي نداشته در پاسخ يك نماينده اسبق مجلس كه اكنون مديرمسئولي روزنامه اي را به عهده دارد و كوتاه آمدن در برابر آمريكا را يك ضرورت اجتناب  ناپذير مي دانست به وي ضرورت مقاومت و بهره گيري از توانايي هاي منطقه اي ايران در عراق و افغانستان در برابر تهديدهاي آمريكا و خطرات ناشي از كوتاه آمدن در قبال زياده خواهي ها را گوشزد مي نمايد.
باتوجه به مجموعه مواضع ابراز شده اخير در رده هاي متفاوت نظام، در سخنراني ها و مذاكرات با ديپلمات ها به نظر مي رسد كه سطوح اصلي تصميم گيري در نظام صرف نظر از جناح و جريان درپي رفتارهاي اخير اروپا در آژانس ترديدها را كنار گذاشته و اجماعا به اين نتايج رسيده اند كه:
۱ - عضويت ايران در كنوانسيون هاي بين المللي كنترل سلاح هاي كشتارجمعي اعم از NPT و شيميايي و بيولوژيكي و موشكي مشروط به اينست كه حقوق و تعهدات آنها يكجا براي ايران تعلق گيرد و اين پذيرفتني نيست كه محدوديت هاي اين كنوانسيون ها بر ما اعمال  شود اما از مزاياي آن يعني آزادي در استفاده صلح آميز و نظارت شده از تكنولوژي هاي مرتبط با موضوع اين كنوانسيون ها محروم بمانيم.
۲ - تعليق فعاليت هاي هسته اي ازجمله غني سازي كه بازرسان آژانس به صلح آميزبودن آن اعتراف كرده اند به معني كوتاه آمدن از استيفاي حقوق مسلم ما از عضويت در NPT يعني بهره گيري از تكنولوژي و همكاري هاي بين المللي هسته اي است و اين سبب ايجاد فضاي مناسب براي آمريكا و اسراييل و اروپا خواهد شد تا همين وضعيت را به كنوانسيون هاي ديگر تسري داده و ايران را از فعاليت هاي مجاز در فناوري هاي شيميايي و بيولوژيكي و هوافضا بازدارند.
۳ - مطرح ساختن بهانه ضرورت اعتمادسازي براي الزام ايران به تعليق فعاليت هاي مجاز هسته اي توسط اروپا و آمريكا ناسپاسي و اهانتي آشكار نسبت به ايرانيان است كه به اعتراف دوست و دشمن همواره رفتاري معقول و سازنده در عرصه هاي بين المللي و منطقه اي ازجمله تدوين و امضاي كنوانسيون هاي هسته اي و شيميايي و بيولوژيك و نيز بحران هاي عراق و افغانستان و تاجيكستان بروز داده است.
۴ - منافع بلندمدت و كوتاه مدت ايران ايجاب مي نمايد كه بين دو گزينه محروم ماندن از توسعه تكنولوژيك يا خروج از كنوانسيون ها دومي را برگزيند زيرا هزينه هاي اين خروج بيشتر از هزينه هاي ركود و عقب ماندگي ملتي با توانايي هاي ايران نخواهد بود.
اين پيام بايد براي اروپا و آمريكا و روسيه آشكار شود و اينك انتخاب بر عهده آنان است كه ايراني را تحمل كنند كه درحال كوشش در توسعه در فناوري هاست اما عضو كنوانسيون هاست و مانند هميشه با همكاري در فعاليت هاي بازرسي آماده آشكارسازي است ، يا مواجه با ايراني شوند كه از كنوانسيون ها خارج شده و عزم خود را براي توسعه تكنولوژيك در برابر هزينه هاي سنگين سياسي و اقتصادي جزم كرده و بي ترديد حاضر به آشكارسازي بدون ما به ازاي فعاليت هاي خود نمي باشد.
بي ترديد رفتارهاي اهانت بار و اعتمادسوز اروپائيان در يكسال اخير كه ناشي از فشارها و تحريكات آمريكا و اسراييل بر ايشان بوده شرايطي را حاكم بر افكار عمومي و انديشه تصميم گيران حاكميتي و مراكز قدرت در ايران تحميل كرده است كه تهديد به كشاندن پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل كارايي خود را از دست داده و ازنظر مقامات ايراني راهي جز اعتراف صريح جهانيان به حقوق قانوني ايران در پيمان هاي بين المللي هسته اي و تضمين آشكار و ملموس جهان بر رعايت اين حقوق باقي نمانده است كه البته در اينصورت راه هاي ديگري براي ايجاد اعتماد جهاني نسبت به ايران و بالعكس بازخواهد شد.