علاقه مند «شدن» ساده است،اما علاقه مند «باقي ماندن» كار دشواري است.اغلب زندگي هاي زناشويي با علاقه و عشق آغاز مي شود ولي موارد جدايي ها و روابط آشفته موجود بيانگر آن است كه دو طرف نتوانسته اند علاقه و عشق خود را تداوم بخشند و شعله هاي مهر و محبت دوره آشنايي و  آغازين پيوندشان را همچنان سركش و شعله ور نگه دارند.
بسياري از زوج ها فكر مي كنند اين طبيعي است كه در مقطعي از زندگي مشترك خود به اين نتيجه برسند كه علاقه و محبت گذشته را نسبت به همسرشان نداشته باشند و زندگي زناشويي سرد و يكنواخت شود. در اين ميان اطرافيان و حتي برخي از روانشناسان به اين افراد مي گويند: «عاقلانه فكر كنيد؛ واقع بين باشيد، آن عشق و محبت اوليه، شاعرانه بود و نمي تواند پايدار باقي بماند.» ولي اين باور درستي نيست.
در يك زندگي مشترك، دو طرف تا ميزاني كه باورهايشان اجازه مي دهد به خوشبختي دست مي يابند. شناسايي و اصلاح اين باورهاي نادرست به ما كمك مي كند تا روابط زناشويي لذت بخش و منطقي داشته باشيم. رابطه اي كه با علاقه و محبت ايجاد شود حتي از نوع شاعرانه اش مي تواند ادامه يابد و پردوام باشد. اما لازم است به خود زحمت دهيم و خود را براي يادگيري چگونه مهر و محبت ورزيدن آماده كنيم. به ياد داشته باشيد همه ما با گرايش  به دوست داشتن و عشق ورزيدن به دنيا مي آييم ولي چگونگي ابراز آن و برقراري يك رابطه صميمي را ياد مي گيريم. شادي بخش كردن زندگي زناشويي فراگرفتني است و تماماًچيزي نيست كه اغلب ما از پدران و مادران خود آموخته باشيم. ما بايد بپذيريم كه براي آموختن درس مهر و محبت به آموزش بيشتري نياز داريم. در اين زمينه به چند باور نادرست توجه كنيد:
* ابراز محبت ذاتي است نه آموختني
وقتي زوج ها محبتي را كه از يكديگر انتظار دارند دريافت نمي كنند، فكر مي كنند ديگر علاقه و عشق مابين آنها به پايان رسيده است. از خود مي پرسند چرا در ابتدا همه چيز خوب بود؟ آنها نمي دانند كه تداوم محبت در زندگي زناشويي با وجود انواع مشكلات نياز به فروتني و يادگيري دارد.
* وقتي رابطه اي آسيب ديد
يكي از گرفتاريهاي ازدواجهاي ناموفق اين است كه زن و شوهر گمان مي كنند روابط آنها بهبودپذير نيست. اين باور با از بين بردن انگيزه انجام رفتار و اقدامات سازنده، هرگونه پيشرفت در مناسبات زناشويي را متوقف مي سازد. تجربه نشان داده است كه اگر يكي از طرفين ازدواج زن يا شوهر، رفتار سازنده اي پيش بگيرد و سهم خود را در اختلاف پيش آمده شناسايي كند، نه تنها به بهبود روابط خود كمك مي كند بلكه شرايطي را فراهم مي سازد كه وقوع تغييرات مثبت در رفتار همسرش ممكن شود.
قبل از هر كار بايد در ازدواج خود به عناصري مانند صداقت،  تعهد، اعتماد و وفاداري رجوع كنيد و از چگونگي كيفيت آنها مطلع شويد. اگر اين عناصر احتياج به تقويت دارند، به نقطه ضعف هاي موجود در باورها و رفتارهايتان كه باعث تضعيف آن عناصر شده اند، بپردازيد.
با اتخاذ باوري سازنده،  اگر زمينه مشاركت همسرتان را فراهم كنيد مي توانيد اقداماتي در جهت تحكيم روابط خود به عمل آوريد. مثلاً  مي توانيد به آن دسته از رفتارهاي خوشايند همسرتان توجه كرده و از آنها تعريف كنيد. مي توانيد با تغييراتي كه براي افزايش رضايت و خرسندي خود انجام مي دهيد رضايت همسرتان را نيز فراهم سازيد.
* من ديگر قابل تغيير نيستم
اشخاصي كه مايل باشند روابط زناشويي بهتري داشته باشند و در زندگي به تفاهم برسند و آنهايي كه مي خواهند از زندگي مشترك خود لذت ببرند،مي توانند با باورهاي نادرست خود مبارزه كنند و از اين مبارزه موفق بيرون آيند. نكته مهم و قابل توجه اين است كه مردم مرتب در طول زندگي خود تغيير مي كنند. دستگاه عصبي مركزي انسان به گونه اي است كه براي اين گونه تغييرات آمادگي دارد. شما مي توانيد با تغيير دادن خود در جهت منسوخ كردن باورهاي منفي قدم برداريد.
اما به ياد داشته باشيد اگر مي خواهيد در زندگي احساس بهتري داشته باشيد از تلاش براي تغيير دادن طرف مقابل خود دست برداريد. مخصوصاً  هنگامي كه او نمي خواهد تغيير كند.اگر قرار باشد كسي يا چيزي تغيير كند فقط با تغيير شما امكان پذير خواهد بود.
به شرط آن كه در اين كار دست به معامله نزنيد: «من تغيير مي كنم به شرط آن كه تو تغيير كني.» اين خودباوري نادرست است.
*هنگامي كه او تغيير كند من مي توانم تغيير كنم
ممكن است تحت تأثير افكار خود انگيخته و تلافي جويانه بگوييد:
«چرا من بايد تغيير را شروع كنم؟ تا همسرم اقدامي نكند من كاري نخواهم كرد.» جواب اين است كه لازم نيست زن و شوهر هر دو به طور همزمان كاري را شروع كنند. در آخر يكي از شما ابتكار عمل را به دست بگيرد و روح تازه اي به كالبد روابط زناشويي خود بدمد.
اعتراف به اشتباه ها و ضعف ها و تلاش به منظور اصلاح آنها نشان دهنده رشد يافتگي و پختگي شخصي است كه در تغيير خود پيشقدم شده است.
* هيچ اقدامي رابطه ما را بهتر نمي كند
مي توانيد درست بودن يا درست نبودن اين باور را آزمايش كنيد. قبل از هر كاري بايد مسائل خاص روابط زناشويي خود را مشخص نماييد و نقش خود را در اين مسائل شناسايي كنيد. توجه داشته باشيد در يك رابطه ناخوشايند هر دو طرف در مشكلات آن سهيم هستند. تمام تقصير را به گردن طرف مقابل انداختن عادلانه نيست. بنابراين پس از شناسايي آن بخش از مشكل كه در آن نقش داريد راه حل هايي براي اصلاح آن بيابيد. اين كار دشوار نيست و مي تواند به سادگي تعريف كردن حوادث جالب روزانه باشد. هنگامي كه ما به اشتباه هاي خود اعتراف مي كنيم و در پي اصلاح آن برمي آييم، چهره انساني تري پيدا مي كنيم. اين قبيل ابتكارها روح تازه اي به كالبد زندگي مشترك مي دمد و موازنه را به سود خوشبختي سنگين مي كند.
*زوج ها با هم دعوا مي كنند
اين عقيده كه هنگام بروز اختلاف همه زن وشوهرها با هم دعوا مي كنند باوري توجيه كننده است. باورهاي توجيه كننده عاملي هستند تا اشخاص به رفتارهاي غيرمنطقي خود ادامه داده و از پرداختن به تغيير خودداري كنند. البته واقعيتي است كه ديگران هم ممكن است در ارتباط با همسرشان واكنش منفي نشان دهند، اما وظيفه شما اين است كه به جاي توجه به اين كه ديگران چه مي كنند كاري را كه براي شما از همه بهتر است و برايتان آرامش و خوشبختي را به ارمغان مي آورد انجام دهيد. اگر واكنش شما زندگي زناشويي تان را به بن بست مي كشاند حتي اگر هم توجيهي داشته باشيد در اشتباه هستيد. اين حقيقت كه ديگران هم همين واكنش را نشان مي دهند، دليل قانع كننده اي نيست تا به رفتاري كه به شما لطمه مي زند ادامه دهيد. حتي اگر قوياً  معتقد باشيد كه حق با شماست و همسرتان اشتباه مي كند، راه هايي وجود دارد كه بدون بي احترامي و تحقير، براي همسرتان فرصت پي بردن به اشتباه خود و تغيير رفتارش را فراهم مي آورد.
برداشتن چشم بندها
از آنجايي كه در يك رابطه ناگوار زناشويي، مدتها دو طرف بر روي نقاط ضعف و ناخوشايند يكديگر انگشت گذاشته اند، رفتارهاي خوشايند يكديگر را فراموش كرده اند. به خاطر داشته باشيم كه كمتر فردي وجود دارد كه تمام رفتارهايش ناخوشايند باشد. گاهي آنها به خود مي گويند: «دلم را به كدام اخلاق و رفتارش خوش كنم.»
روشهايي براي كمك به زوج ها وجود دارد كه آنها را قادر مي سازد رفتارهاي خوشايند يكديگر را به خاطر بسپارند. البته لازم نيست صبر كنيم، رنجش و اختلافي پيش آيد و بعد از اين روش ها استفاده كنيم. هر از چند گاهي مي توان به اين روشها متوسل شد.
يكي از اين روشها مي تواند چنين باشد كه زن و شوهر هر كدام رفتارهاي خوشايند همسرشان را روي برگه كاغذ يادداشت مي كنند و بعد براي هر يك از اين رفتارها با توجه به شدت وضعيت و خوشايند بودن آن امتيازي از (يك تا ده) در نظر مي گيرند. نتايج نشان داده است كه اغلب زوج ها از اين روش به رابطه بهتري دست يافته اند. زن و شوهر با يادداشت كردن رفتارهاي خوشايند يكديگر به اين نتيجه مي رسند كه در مناسبات زناشويي آنها جنبه هاي مثبت زيادي وجود دارد. بنابراين آنها اجازه نمي دهند رفتارهاي خوشايند در زندگي فراموش شود و مورد قدرداني واقع نشود.
روش ديگر: هدف اين روش باز كردن چشم بندهايي است كه زن و شوهر عصباني اجازه نمي دهند كه رفتارهاي خوشايند و يا دست كم احساس قدرداني يكديگر را درك كنند. براساس اين روش زن و شوهر برچسب هاي متعددي روي قسمت هاي مختلف لباس همسرشان نصب مي  كنند و بعد در برخورد با هر رفتار خوشايند يكي از برچسبها را از روي لباس همسرشان برمي دارند. در پايان روز تعداد برچسب هاي برداشته شده را شمارش مي كنند. اغلب اوقات قبل از خواب همه برچسب ها از روي لباس پاك شده اند.
اين روش به رغم سادگي بيش از حد تصور نتايج بسيار خوبي ايجاد مي  كند.
زن و شوهر براي اطلاع از رفتارهاي خوشايند يكديگر به هم دقيق مي شوند و حال آنكه در مواقع ديگر از هم فاصله مي گيرند و بي توجهي نشان مي دهند. به كمك اين روش زن و شوهر مي توانند با برداشتن موانع موجود جنبه هاي مثبت وجود همسر خود را تماشا كنند.
و در آخر پيشنهاد مي شود براي ايجاد و تقويت يك رابطه صميمي و شادي بخش با مشاور و افراد متخصص مشورت كنيد، بخصوص اگر طرف مقابل شما بددهن است، شما و فرزندانتان را كتك مي ز ند،  معتاد به مواد اعتيادآور و رفتارهاي وسواسي است و روابط خارج از رابطه زناشويي دارد.
مشاوره و دريافت راهنمايي را از افراد با صلاحيت جدي بگيريد.
تهيه و تنظيم: حسام الدين معصوميان شرقي
خديجه سرخوش

براي يك لحظه بينديشيم، يكي از نعمت هاي بزرگي كه ما خودمان را از آن محروم كرديم، داشتن آرامش و نشاط و نيز لذت بردن از زندگي است؛ چه خوب بود با وجود تمام مشكلات و سختي هايي كه در زندگي وجود دارد، مي توانستيم با آرامش و نشاط زندگي كنيم و از آن لذت ببريم، ما همگي از اين توانايي برخوردار هستيم و لزومي ندارد كه در خيال، آن را مجسم كنيم و اما چگونه مي توانيم به اين رؤيا حقيقت بخشيم و آن را به فرزندان خود نيز بياموزيم؟! 
«انسان مستقل و آزادانديش» ، كسي است كه مي داند چگونه از زندگي استفاده كند و بهره و لذت لازم را ببرد.
همه پدر و مادرها به دليل عشقي كه به فرزندان خود دارند، همواره در تلاشند تا فرزندانشان زندگي لذت بخشي داشته باشند، اما چرا واقعيت با آنچه در قلبمان دوست داريم، متفاوت است؟!
حقيقت اين است كه بسياري از ما نمي دانيم چطور از زندگي لذت ببريم؟ و چگونه دلشاد باشيم تا مشكلات و سختي ها اثر نامطلوب بر روي ما نگذارند؟
مهمترين كاري كه مي تواند آرامش و شادي را به زندگي ما برگرداند، اين است كه هميشه نگرشي خوش بينانه و مثبت داشته باشيم، بايد بكوشيم تمام جملات و افكار منفي را از خود دور كنيم، اگر هر روز كوشش كنيم حرف هاي نوميدكننده را از خود دور كنيم؛ نمونه اي واقعي از يك انسان زنده و پويا مي شويم كه مي داند چگونه از زندگي خود لذت ببرد؛ انساني كه هرگز اجازه نمي دهد مشكلات بر او چيره شود.انسان مثبت انديش، همه زندگي را مثبت مي بيند و با حسن نيت به تمام مسائل نگاه مي كند. بنابر اين همه مشكلاتش حل خواهد شد، ولي انسان بدبين و منفي نگر، زندگي دنيا برايش دشوار مي شود. مثل افراد منفي باف و بدبين، مثل مگسي است كه همواره در جستجوي آلودگي ها و محيط هاي كثيف است. اين افراد خوبي ها را نمي بينند و به كوچك ترين چيزي كه به مذاقشان خوش نيايد، معترض مي شوند. در فرهنگ اسلامي به اين مثبت گرايي، حسن نيت مي گويند؛ يعني مسائل را حمل بر صحت كردن و خوش بين بودن به امور زندگي كه باعث شيرين شدن آن مي شود.
پيامبر اسلام(ص) مي فرمايند:
احسنو ظنونكم باخوانكم تغتنموا بها صفاء القلب و نقاء الطبع(۱) «گمانتان را درباره برادران ديني خود نيكو بداريد تا دلهاي شما، صفا و طهارت پيدا كند.»
انساني كه حسن نيت دارد، همواره در آرامش و طمأنينه خاطر به سر مي برد و نشاطش هميشه محفوظ است. نزاع ها با حسن نيت از بين مي رود و فرزندان نيز با روحيه حسن نيت، زندگي آرام دارند و لذت مي برند.
در پايان ذكر اين نكته لازم است كه بدانيم همه چيز بر اساس مصلحت و حكمت الهي است، همواره سختي هاي زندگي را در كنار شادي هاي آن ببينيم؛ بدانيم كه خوشبختي هر كس در دست خودش است، زندگي ضيافت الهي است، سختي ها پايان مي يابد و مشكلات آن مادام العمر نيست.
۱- مصباح الشريعه، ص ۳۸۰ .