من خسته ام، زنم مريض است. اين جمله اي است كه باعث شد هواپيماي فوكر 100 شركت آسمان، مسافرانش را از هواپيما پياده كند.
ماجرا از اين قرار است كه پنجشنبه گذشته ساعت۱۲ ظهرپرواز قشم-تهران ،در ابتدافقط نيم ساعت تاخير داشت ،كه خيلي موضوع عجيبي نبود.اما موضوع عجيب اين بود كه پس از 30 دقيقه تاخير در سوار شدن مسافران به هواپيماهنگامي كه مسافران تازه روي صندلي هاي خود مستقر شدهو كمر بند هايشان را هم براي پرواز بسته بودند از سوي كادر پرواز آمرانه به مسافران گفته مي شود به سرعت هواپيما را ترك و به سالن بازگردند. همين مساله باعث مي شود، مسافران با نگراني احساس كنند در هواپيما بمب كار گذارده شده است، اما وقتي كادر پروازي اين مساله را تكذيب مي كنند، گمان مي رود نقص فني به وجود آمده است.
اما خبري مي رسد كه باورش براي مسافران سخت است و همه فكر مي كنند يك شايعه هجو است؛ خلبان قهر كرده است اما خبر واقعيت داشت. اگرچه مسافران از اين مساله سردرگم و عصباني بودند اما حتي موضوع اسباب خنده مسافران را نيز فراهم مي آورد كه خلبان رفته گل بچينه يا اينكه دارند منت كشي مي كنند و ... سرانجام پس از حدود يك ساعت مسافران مجددا به داخل هواپيماي فوكر راهنمايي مي شوند و بر اساس روال معمول از داخل كابين، خلبان به مسافران خوش آمد مي گويد اما خوش آمدي از جنس ديگر كه تا به حال كمتر مسافري در دنيا آن را شنيده است. چه، عذرخواهي خلبان فراتر از يك عذرخواهي معمول بوده و وي سفره دلش را براي مسافران هم باز مي كند كه ما هم مثل شما آدم هستيم، به علت پروازهاي مكرر خسته هستم و نمي توانم پرواز كنم، همسرم در بيمارستان بستري است و ...
وقتي دليل تاخير هواپيماي قشم به تهران را از اميررضا مصطفوي، مدير هواپيمايي آسمان جويا شديم، وي اعلام كرد: به دليل اينكه روزنامه همشهري در خارج از تهران منتشر نمي شود، پس نمي توانيد درباره اين اتفاق كه در قشم افتاده گزارشي تهيه كنيد.
با اصرار خبرنگار، مسوول روابط عمومي شركت آسمان در پاسخ به پرسش هاي خبرنگار همشهري يادآوري مي كند: شما نمي دانيد هر هواپيما جعبه سياهي دارد كه كوچكترين اتفاق را در خود حفظ مي كند و بيش از 10 سازمان در تاخير هواپيماها شريك هستند.
اين مقام مسوول يادآور مي  شود اگر ما يك روز به شركت آسمان برويم مي  بينيم كه عوامل تاخير خارج از اختيارات اين شركت است؛ فرودگاه، پليس، فني، هواشناسي و...، بيش از 20 سازمان در تاخير پروازها تاثير مي     گذارند و هواپيمايي آسمان در اين ميان نقش اندكي دارد!
و به عبارت بسيار ساده، اين هواپيمايي هيچ كاره بوده و دخالتي نيز در تاخير پروازها ندارد و شايد براي يافتن پاسخ پرسش خود حتما بايد سري هم به سازمان هواشناسي يا نيروي انتظامي بزنيم و همچنين ديگر سازمان هاي دخيل.
اگرچه احترام به مسافران در برخي از شركت هاي هواپيمايي به فراموشي سپرده شده، اما كمترين انتظار، پاسخگويي ساده به افكار عمومي از طرف شركت هايي است كه تاخير در پروازها درآنها امري معمول تلقي مي  شود.
اين گزارش در حالي چاپ مي  شود كه هنوز مدت زمان كوتاهي از چاپ مصاحبه يكي ديگر از مسوولان شركت هاي هواپيمايي نمي  گذرد كه وقتي از او  پرسيديم اين واقعيت دارد كه يكي از پروازهاي شما به دليل خريد سيگار توسط خلبان 3 ساعت تاخير داشت؟ وي برافروخته و با عصبانيت اعلام كرد:دروغ است و احتمالا چند روز آينده در مصاحبه ما با مسوول هواپيمايي آسمان نيز اين جمله را خواهيد شنيد. باور نمي  كنيد؟ منتظر باشيد.البته خبرهاي پخش شده از سرويس خبري 30/20 شبكه سيما نيز نشان مي داد كه شركتآسمان درهفته گذشته نيز به بهانه اختلا ف نظر با وزارت نفت بر سر قيمت بنزين چندين پرواز خود را لغو يا به تاخير انداخته است تابا عذاب كشيدن مسافرين، بلكه وزارت نفت را ادب كند!! نكته جالب اينجاست كه مسئولا ن مملكتي، منطقه قشم را براي جلب سرمايه خارجي معرفي مي كنند و حتما توقع هم دارند كه سرمايه گذاران خارجي با حضور خلبانانه و سرويسهاي هوايي، مشتاقانه براي توسعه اقتصادي كشور و رفع بيكاري جوانان صف بكشند.

سهيلا  بيگلر خاني 
شايد در نگاه اول عجيب به نظر برسد، اما بسياري از زنان زنداني، در دوره محكوميت خود باردار مي شوند و فرزندان خود را در زندان به دنيا مي آورند.
صديقه قنادي، رئيس مجمع بانوان شوراهاي اسلامي شهرهاي كشور، گفته: افزايش مواليد در بندهاي ويژه زنان زندان هاي كشور، نگران كننده است.
به همين دليل بسياري از زنان زنداني به همراه فرزندان خود، دوره محكوميت شان را در زندان به سر مي آورند. اين كودكان مي توانند 3 سال اول عمر خود را در كنار مادرشان سپري كنند، اما پس از اين دوره معمولا زندگي در مراكز بهزيستي سرنوشتي است كه انتظار آنان را مي كشد. هرچند ممكن است در ميان اين كودكان باشند تعدادي كه پدران متعهدي دارند، اما اغلب شوهران اين زنان چنان كه بايد و شايد از عهده سرپرستي فرزند خود برنيامده و در نهايت اين كودكان نيز به سيل كودكان كار و كودكان خياباني مي  پيوندند. چه، بر اساس مستندات بيشتر زنان حبس ابدي يا به جرم قاچاق مواد مخدر زنداني شده اند يا به جرم قتل. از طرفي معمولا زنان قاچاقچي با همسران خود مرتكب خلاف مي شوند.
گفت وگوي كوتاه ما با صديقه قنادي، عضو شوراي شهر مشهد حكايت از خلاء قانوني براي پيشگيري از بارداري زنان زنداني دارد.
صديقه قنادي مي گويد: اين زنان در ملاقات با خانواده يا مرخصي ها باردار مي شوند.
آيا به زنان زنداني در خصوص جلوگيري از بارداري آموزش داده نمي شود؟
آموزش داده مي شود، حتي وسيله پيشگيري از بارداري به صورت رايگان در اختيار آنان قرار مي گيرد، ولي آنها علاقه اي به استفاده از اين وسايل ندارند.
چرا؟
چون بيكارند. اغلب اين زنان ترجيح مي دهند دوره زندان را با بچه داري سر كنند.
قانوني درخصوص منع بارداري زنان زنداني وجود ندارد؟
نه، مسوولان مراكز بهداشت زندان ها مي گويند اگر قانون وجود داشت،از تزريق آمپول هاي ضد بارداري استفاده مي كرديم.
چه راهكاري براي مقابله با اين معضل انديشيده ايد؟
زنان محكوم به دليل بيكاري ترجيح مي دهند دوران زندان را با بچه سر كنند. به هر حال تنهايي ... تنهايي است!
ما در مشهد براي زندان زنان كارگاه توليد راه اندازي كرده ايم. قرار است در مجمع چهارم بانوان عضو شوراهاي سراسر كشور نيز با قوه قضائيه جلسه مشترك بگذاريم و به شكل كارشناسي وارد اين ماجرا شويم. اگر قوه قضائيه وارد اين مساله شود، مي توانيم از طريق دولت لايحه اي را به مجلس بفرستيم. در غير اين صورت نمايندگان مجلس بايد طرحي را در خصوص منع بارداري زنان زنداني تهيه كنند. اگر دست مسوولان به لحاظ قانوني باز باشد، مي توانند معضل افزايش مواليد در زندان هاي كشور را به حداقل برسانند.
مادران زنداني تا كي  مي توانند از فرزندان خود نگهداري كنند؟
بر اساس قانون بچه ها تا 3 سال با مادر مي مانند و بعد از 3 سال از مادر گرفته مي شوند. در صورتي كه خانواده بتواند بچه را بزرگ كند به خانواده سپرده مي شود وگرنه به مراكز بهزيستي مي رود.
چه تعداد از اين كودكان در سال در زندان ها متولد مي شوند؟
آمار درستي در اين رابطه اعلام نمي شود، اما هرچه تعداد زنان زنداني بيشتر شود، تعداد اين بچه ها هم افزايش مي يابد. معمولا در اغلب اين بندها از 4-5 زن، 2-3 نفر آنها بچه دارند. مگر آن دسته از زناني كه به خاطر چك يا مسايلي از اين قبيل زنداني اند، وگرنه اين موارد در مورد زنان زنداني شده به دليل قاچاق و قتل بسيار شايع است.
فكر نمي كنيد آموزش در اين رابطه راهگشا باشد؟
بايد راهكار قانوني وجود داشته باشد. قانون ملاقات و مرخصي به زندانيان زن و مرد قانون خوبي است، منتها قانون بايد مانع و جامع باشد. متاسفانه در اين قانون اين مورد در نظر گرفته نشده است.
حتي حضور 3 ساله كودكان در زندان در كنار مادرانشان هم مساله قابل تاملي است، چه محيط زندان براي بزرگسالان غير قابل تحمل است و يقينا پلشتي هاي محيط در روان كودكان هم تاثير بسزايي مي گذارد.
تصميم بگيريد
شنيده ايد كه مي گويند قبل از آنكه به دنيا بيايدسياه بخت بودم 
بچه هاي زندان همان ها هستندكه هزاران بار از خود مي پرسند چرا من؟ آن هم درزندان.
اما هنوز هم دير نشده، مي توان با زمينه حضور روانپزشكان در زندان، به مادران آموخت كه چه آينده تلخي در انتظار كودكان آنهاست.
كودكاني كه باندهاي جنايتكار و فساد انتظار آنها را مي كشند.
بايد آنها را مايوس كرد. بايد مادرها و پدران تصميم بگيرند. فردا دير است.

عليرضا كيواني نژاد
در شرايطي كه دروس اختياري هنوز هم بين دانش آموزان از جايگاه و مقبوليت نه چندان مطلوبي برخوردار است، تدريس حقوق از پايه دوم مقطع دبيرستان در شهرستان هاي اطراف تهران آغاز مي شود.
به نظر مي رسد كارشناسان مدرس حقوق سرفصل هايي را براي تدريس انتخاب كردند كه پيش تر مشكل آفرين بوده و دانش آموزان يا والدين را دچار سردرگرمي كرده  بود. مسايلي كه بيشتر جنبه مدني و اجتماعي دارد و گويا قرار شده دانش آموزان از حقوق اجتماعي خود بيش از پيش آگاه شوند.
مجله هيل تايمز  درباره اجراي طرح جلوگيري از اهانت دانش آموزان در مدارس انگلستان مي نويسد: به تازگي طرحي در مدارس بريتانيا به صورت آزمايشي اجرا مي شود كه بر اين اساس چنانچه دانش آموزي، حقوق اجتماعي ديگران را با اهانت زير پا بگذارد، تنبيه مي شود...
اينكه تنبيه موردنظر در اين خبر چه تعريفي دارد، زياد مهم نيست كه يادآوري حقوق افراد آن هم در سنين پايين در جاي خود جالب است. آنها در مدارس خود ياد مي گيرند كه زير پا گذاشتن حقوق فردي افراد در سطح جامعه اي بزرگ تر از مدرسه، مي تواند عواقب ناخوشايندي در بر داشته باشد.
از طرفي به آنها متذكر مي شوند كه چنانچه فردي حقوق آنها را در هر شرايطي رعايت نكرد، با كدام ابزارهاي قانوني مي توانند احقاق حق كنند.
آموزش و پرورش ايران هم قصد دارد اگر اتفاق خاصي نيفتد و كسي چوب لاي چرخ اين طرح جديد نگذارد، در مدارس مقطع دبيرستان درس حقوق را به عنوان درسي تفريحي بگنجاند، يعني دانش آموزان در دبيرستان با حقوق قضائي - البته به شكل بسيار ساده - آشنا مي شوند.
سال قبل تحقيقات و مطالعات كميته حقوقي وزارت آموزش و پرورش روي طرح مذكور شكلي جدي تر گرفت تا آنجا كه قرار شد تئوري هاي اجرايي از روي كاغذ جدا شده و يكباره جامه عمل به تن كنند، اما قرار شد ابتدا مدارس تهراني تحت پوشش اين طرح قرار گيرند كه بنا به دلايلي از جمله گستردگي مدارس تهران، نبود نيروي كارآمد لازم و ...، مسوولان و دست اندركاران اين طرح را بر آن داشت تا از مدارس شهرستان هاي اطراف تهران شروع كنند.
بدين ترتيب اجراي طرح آموزش حقوق به دانش آموزان دختر و پسر در مقطع دوم دبيرستان از چند روز ديگر در تمام دبيرستان هاي شهرستان هاي اطراف تهران شروع مي شود. قسمت اول اين طرح كه حالتي آزمايشي دارد تا ارديبهشت ماه سال 1384 ادامه خواهد داشت.اما براي هماهنگي بيشتر مدارس با عوامل اجرايي، گردهمايي مدرسان حقوق چندي پيش در كانون رشد ناحيه 3 كرج برپا شد. در اين همايش، كارشناسان ضمن پرداختن به چگونگي نحوه تدريس حقوق در مدارس، تاكيد كردند: اين مساله بايد تا سالهاي آينده در تمام مدارس ايران به شكل درسي ضروري تدريس شود.اما در طرح امسال 227 مدرس شامل 158 مدرس زن و 69 مدرس مرد در 12 جلسه 2 ساعته به آموزش حقوق در مدارس مي پردازند. يكي از كارشناسان حاضر در گردهمايي در اين باره مي گويد: فقط اميدواريم اين عده تعريف استانداردي از تدريس مباحث حقوقي داشته باشند. در حال حاضر تنها مي توانيم به اين نكته بسنده كنيم كه مباحث تئوريك مطرح شده در دبيرستان مي تواند ذهنيت افراد را نسبت به جايگاه حقوق در مسايل اجتماعي روشن تر كند، اما مساله اينجاست كه دانش آموزان ما با مشكلات ديگري روبه رو هستند.
مي توان به بچه ها حقوق دانش آموزي را تدريس كرد. بايد به آنها گفته شود به عنوان يك شهروند چه حقي نسبت به آموزش و پرورش، مدير و حتي معلمشان دارند
من چند روز قبل از تني چند از دانش آموزان پرسيدم كه اگر حقوق بخوانيد و وكيل شويد، چه كار مي كنيد؟ يكي مي گفت: جلوي كشته شدن بچه هاي پاكدشت را مي گرفتم و آن يكي مي گفت: مسير خانه تا مدرسه را حداقل آسفالت مي كردم تا پايم در گل نرود. منظور آنها از گفتن اين صحبت ها اين بود كه مشكلات اساسي تري وجود دارد كه بايد آنها را ريشه كن كرد، ولي ما فقط به مباحث تئوريك مي پردازيم.
عليرضا قادري، كارشناس حقوق نيز در اين باره مي گويد: شنيدن اين خبر حتي اگر در حد همان مباحث سطحي هم باشد، بسيار خوشحال كننده است. در حال حاضر ما حقوق مدني، تجارت، جزا، اساسي، بين الملل و بشر داريم. هر شهروندي از حقوق مدني و بشري برخوردار است، اما دانش آموزان ما از اين مسايل همان قدر بي اطلاع هستند كه ساير شهروندان. بنابراين بايد دقت خاصي در سرفصل هاي تعيين شده براي تدريس انجام داد.
مثلا از همين حالا مي توان به آنها حقوق دانش آموزي را تدريس كرد. بايد به آنها گفته شود به عنوان يك شهروند چه حقي نسبت به آموزش و پرورش، مدير و حتي معلمشان دارند. بايد گفته شود كه نمي توانند به حقوق اجتماعي ديگران تعدي كنند و اين بايدها در حالي صورت گيرد كه مثل تدريس زبان انگليسي نباشد.
شما مي بينيد كه الان بچه ها حتي وقتي ديپلم مي گيرند، نمي توانند فرق بين افعال كمكي و اصلي را تشخيص بدهند.
كارشناسان معتقدند: اين شيوه تدريس چنانچه با توجه به اصول استاندارد همراه باشد، مي تواند پيش زمينه ذهني مناسبي براي آن عده از دانش آموزان كه مي خواهند در آينده در رشته حقوق تحصيل كنند، باشد.بر همين اساس 1338 كلاس شامل 924 كلاس براي دانش آموزان دختر و 414 كلاس براي دانش آموزان پسر به اين امر اختصاص داده شده است، ضمن آنكه در هر كلاس به طور ميانگين 30 دانش آموز حضور خواهند داشت و در مجموع 40 هزار و 140 دانش آموز آموزش خواهند ديد.در سرفصل هاي تعيين شده جهت تدريس نكاتي وجود دارد كه شايد دانش آموزان فقط اخبار مربوط به آنها را در صفحات حوادث خوانده يا از تلويزيون شنيده باشند. مثلا گفته مي شود چنانچه آنها از طرف والدين خود مورد آزار و اذيت قرار گيرند، مي توانند با مراجعه به كلانتري، مسوولان را در جريان امر قرار داده و به نوعي از خود مراقبت كنند. در اين بين اما قادري معتقد است: گفتن اين مسايل تنها در صورتي بازخورد اساسي دارد كه از جانب ساير مسوولان ذي ربط نيز حمايت شود و اين درحالي است كه هنوز هيچ مسوولي حاضر نيست قبل از آغاز طرح، درباره آن اظهارنظر صريحي كند.