علامت مشخصه اين خفاش ها نداشتن گوشك در گوش، وجود زايده برگ مانندي روي پوزه و سوراخ هاي بيني است كه اين زايده نقش بسيار مهمي در سيستم توليد امواج ايفا مي كند. معمولا در مناطق معتدل و سردسير خواب زمستاني دارند و در موقع خواب بال ها در اطراف بدن تا مي خورد و حيوان به شكل يك گلابي آويزان شده از سقف در مي آيد. اين خفاش ها امواج صوتي را به جاي دهان از سوراخ هاي بيني بيرون مي فرستند، به همين علت برخلاف اغلب خفاش ها معمولا دهانشان بسته است.
از اين خانواده تاكنون تعداد 6گونه در ايران مشاهده شده است.
۱۴۶-خفاش نعل اسبي بزرگ
گونهRhino lophus ferrumeguinum:
خانواده خفاش هاي نعل اسبيRHINOLOPHIDAE :
راسته خفاش هاCHIROPTERA :
رده پستاندارانMAMMALIA :
اين خفاش بزرگترين خفاش نعل اسبي ايران است. گوش ها بزرگ، نوكدار و فاقد گوشك هستند. برگه بيني از جلو شبيه ويولن است و برجستگي قسمت بالاي زين از پهلو كوتاه و گرد به نظر مي رسد. طول سروتنه 3/5 تا۹/۶ سانتي متر و وزن آن نهايتا به 28 گرم مي رسد.
بيشتر در غارها، معادن، ساختمان هاي تاريك و قنات هاي مجاور درختزارها و بوته زارها زندگي مي كند. اين خفاش در اكثر مناطق كشور، به جز سيستان و بلوچستان و خوزستان گزارش شده است.
خفاش نعل اسبي بزرگ معمولا در ارتفاع پايين در اوايل شب شروع به پرواز مي كند. پروازش شبيه پروانه و بدون صدا است. در موقع استراحت به وسيله پاها از سقف آويزان مي شود و هيچ وقت در شكاف ها پنهان نمي شود.
از حشرات كوچك و بزرگ مانند پروانه و سوسك تغذيه مي كند. حشرات كوچك را در هوا به وسيله بال مي گيرد يا گاهي آنها را از روي ديوار با دهان بر مي دارد.