فعالا ن عرصه انفورماتيك از جدي نگرفتن اين علم در كشور ناراضي اند.
پسر جوان در يكي از بازارهاي خدمات كامپيوتري تهران از پشت ميز بلند مي شود، گره كراواتش را محكم مي كند و به معترضاني كه پشت دستگاه هاي اينترنت در انتظار برقراري ارتباط مجدد نشسته اند با بي حوصلگي مي گويد: نگران نباشيد ارتباط دوباره برقرار مي شود. خب، اوضاع در حال حاضر اينگونه است، چه كار مي شود كرد؟
صاحبان كافي نت ها از قطع و وصل مكرر شبكه هاي اينترنتي از سوي مراكز مادر گلا يه مي كنند و جوان هم كه خود را مدير كافي نت معرفي مي كند به ما مي گويد: بهتر است با اوضاعي كه براي فعالا ن علوم انفورماتيك در ايران ايجاد شده است، فعلا  اينترنت جمع شود.
ولي اين اوضاع تنها صاحبان كافي نت ها را كلا فه نكرده است. آنهايي كه به خريد و فروش لوازم كامپيوتر مي پردازند و خدمات سخت افزاري ارايه مي دهند نيز در رديف معترضان قرار دارند.
مهندس در حاليكه مشغول نصب لوازم سخت افزاري بر دستگاه كامپيوتر دختر نوجواني است، مدتي دست از كار مي كشد تا گلا يه هاي جدي اش را مطرح كند. او از واردات كالا هاي نامرغوب كامپيوتر از سوي واردكنندگاني كه معتقد است بعضا از رانت هايي در برخي مراكز دولتي برخوردارند خبر مي دهد و مي گويد: شناسايي لوازم در ايران بسيار ضعيف است و همين عامل سبب شده است كه سودجويان، اجناس نامرغوب را با قيمت پايين وارد كنند و به گرا نترين قيمت به مصرف كنندگان بفروشند. او هم مانند بسياري ديگر از همكارانش از وجود مركزي براي حمايت از فعالا ن عرصه انفورماتيك چه در بخش تهيه و توزيع اجناس و چه در بخش نرم افزاري ابراز بي اطلا عي مي كند و معتقد است: در صورت وجود صنف يا سنديكاي حمايت از فعالا ن اين عرصه تاكنون هيچ اقدامي صورت نگرفته است و مديريت انفورماتيك در كشور به هيچ وجه براي فعالا ن اين عرصه محسوس نيست.
در اين ميان، كاربران اينترنتي و مديران كافي نت ها از فيلترينگ برخي سايت ها، محدوديت بيش از حد خطوط، سرعت پايين شركت هاي خدمات رسان و بسياري مشكلا ت ديگر سخن مي گويند كه به نحوي با مسوولا ن و سياستگذاران حوزه IT و علوم انفورماتيك مرتبط است.
در حالي كه نارضايتي از عدم نظارت واردات محصولا ت كامپيوتري و فعاليت برخي شركت هاي كامپيوتري برخوردار از رانت هاي دولتي و افزايش فشار بر شركت هاي تغذيه كننده خدمات نرم افزاري در عرصه فعاليت انفورماتيك در ايران ادامه دارد، اين موسسات كوچك و بزرگ فعال در عرصه علوم كامپيوتري هستند كه به صورت نيمه خود جوش اقدام به برگزاري جشنواره هايي در زمينه هاي مختلف نرم افزاري و سخت افزاري مي كنند.
به نظر مي رسد كه جامعه انفورماتيك و علوم IT در ايران از تاثيرات منفي برخي تصميم گيري هاي بيمار در امان نبوده است. در حالي كه 73درصد از جمعيت ايران را افراد زير 30سال تشكيل مي دهند و از لحاظ جمعيت جوان در جهان دومين كشور پس از اردن محسوب مي شود با اين وجود، مهندس محسن ميرزا ابراهيمي، دبير دومين جشنواره نرم افزارهاي چند رسانه اي و نمايشگاه رسانه هاي ديجيتال مي گويد: جامعه جوان و پوياي كشور از صنعت انفورماتيك جهان عقب مانده است، در حالي كه اگر اين صنعت در ايران به صورت جدي راه بيفتد مي توان در ابعاد مختلف اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و... شاهد پيشرفت سريعي بود.
ميرابراهيمي معتقد است كه بها دادن به جامعه انفورماتيك از لحاظ فرهنگي تاثير به سزايي خواهد داشت و مي گويد: ببينيد در بحث هويت فرهنگي اگر حرفي براي گفتن داشته باشيم به هيچ وجه مورد تهاجم واقع نمي شويم و تهاجم جاي خود را به تبادل خواهد داد.
مير ابراهيمي كه به گفته خودش مدير عامل سازمان گسترش انفورماتيك كشور بوده از مديران ارشد شركت هاي چند مليتي فعال در عرصه انفورماتيك و علوم كامپيوتري به شمار مي رود. وي مدتي را در جبهه هاي جنگ 8 ساله ايران و عراق گذرانده و بسياري از همكلا سي هايش را در جريان درگيري ها از دست داده است.
مهندس مير ابراهيمي  مي گويد: با اين نگرش در بحث فضاي ديجيتال و رسانه هاي ديجيتال نمي توان موفق بود و هيچ كس از آنسوي دنيا هم محتواي ديجيتالي را براي ما به ارمغان نخواهد آورد و اينكه تا كي و تا چه حد موفق خواهيم شد سوالي است كه نمي توان به آن پاسخ داد. همچنين به نظر او تا به حال جاهاي زيادي براي ايجاد شهر الكترونيك معرفي شده است ولي اقدام موثري انجام نگرفته كه خود نشانگر تصور نادرست مسوولا ن از شهر الكترونيك است.
شايد به همين دليل است كه وي مشاوره در برخي پروژه هاي نيروي هوايي سپاه پاسداران را پذيرفته است و حتي بخشي از محتويات وبلا گ شخصي اش را تشكيل مي دهد كه خاطرات جنگ در آن بسيار مشهود است.
وي در جمع دوستان و همكارانش در علوم انفورماتيك در زمره افراد صريح اللهجه اي به شمار مي رود كه ممكن است برخي اوقات معادلا ت را بر هم بزند.
مشكلا ت فعالا ن بازار كامپيوتري را كه با او مطرح مي كنيم، مي گويد: نظام صنفي رايانه در حال شكل گرفتن است كه با وجود نواقص و مشكلا ت بسيار اميدواريم شكل گيري نظام صنفي رايانه كه انتخابات هيات مديره آن به زودي برگزار خواهد شد توسط خود صنف صورت بگيرد، نه با تحريكات و حمايت هاي ويژه از سوي برخي مسوولا ن دولتي. متاسفانه مشكل اعمال نفوذ مسوولا ن واقعي در اينگونه مسايل نتيجه اي جز دلسردي و بي عدالتي در شكل گيري نظام هاي صنفي نداشته است.
مير ابراهيمي قانون نظام صنفي رايانه را كه به عنوان بخشي از قانون كپي رايت در كشور تصويب شده است، قانون جامع و كاملي كه بتواند نقش نظام صنفي رايانه را ايفا كند نمي داند و معتقد است واقعيت اين است كه در اين قانون تصور بر اين است كه افراد، شركت ها و مراكز مختلفي وجود دارند كه به منظور همكاري و مشاركت در اين بخش فعاليت مي كنند، در حالي كه روند تشكيل نظام صنفي رايانه به گونه اي بوده كه مشاركت همگاني را در بر نداشته است.
وي مي افزايد: بيش از 20 تشكل صنفي رايانه در كشور وجود دارد كه به جز يكي از آنها، از مابقي پتانسيل ها استفاده نشده است و به نظر مي رسد كه در اين شرايط نظام صنفي زماني مي تواند فراگير باشد كه بدون استفاده از رانت و اعمال نفوذ برخي مديران دولتي در ساختار حاكميت شكل گرفته باشد.
او هم مانند بسياري از فعالا ن خريد و فروش قطعات رايانه، از وجود دلا ل هايي در سطح شهر و كشور خبر مي دهد كه داراي حق راي در انتخابات انجمن نظام صنفي رايانه هستند. وي مي گويد: شركت هاي فعال در امر توليد نرم افزار با وجود تمام كاستي ها و با وجود تجمع سواد رايانه اي در درون خود، هنوز روي پا ايستاده اند و نظام صنفي بايد از آنها حمايت كند تا نمايندگانشان در سيستم مديريت صنفي با دفاع از حقوق فعالا ن اين حوزه به رشد نرم افزاري رايانه كشور كمك كنند.
اين فعال حوزه انفورماتيك با وجود ارايه خدمات انفورماتيك به برخي مديران تراز اول كشور، از جدي نگرفتن علوم انفورماتيك در كشور ناراضي است و به همين دليل است كه در خصوص چشم انداز آينده اين حوزه مي گويد: با اين نگرش در بحث فضاي ديجيتال و رسانه هاي ديجيتال نمي توان موفق بود و هيچ كس از آنسوي دنيا هم محتواي ديجيتالي را براي ما به ارمغان نخواهد آورد و اينكه تا كي و تا چه حد موفق خواهيم شد سوالي است كه نمي توان به آن پاسخ داد.
از تجارت الكترونيك كه به تازگي در ايران رواج يافته است كه بگذريم در كشورهاي توسعه يافته روند ايجاد شهرهاي الكترونيك مسير خود را يافته است. اين مسير البته به بخش هايي از كشورهاي در حال توسعه به ويژه در بخش آسياي جنوب شرقي نيز كشيده شده است.
اين در حالي است كه با وجود اظهار نظرهاي مقامات مسوول در كشور كه بيشتر به يك تبليغ جذاب ولي بي برنامه در سخنراني ها تبديل شده است، زيرساخت هاي ايجاد شهر الكترونيك در ايران آماده نيست.
مير ابراهيمي مي گويد: با وجود موضع گيري هاي موجود و ديدگاه فعلي مديران مسوول، همچنين نبود درك صحيح از تعريف شهر الكترونيك متاسفانه تنها شاهد سر دادن شعار تحقق شهر الكترونيك بوده ايم.
وي مي افزايد: تا به حال جاهاي زيادي براي ايجاد شهر الكترونيك معرفي شده است ولي اقدام موثري انجام نگرفته كه خود نشانگر تصور نادرست مسوولا ن از شهر الكترونيك است.
مير ابراهيمي معتقد است كه راه حل بسياري از مسايل همچون صرفه جويي در وقت، كاهش هزينه ها، رفع آلودگي محيط زيست، حل مشكل ترافيك و ... در به كار گيري تكنولوژي در اداره شهر است و در صورت بكارگيري از ابزارهاي اوليه شهر الكترونيك، مشكلا ت زيادي از زندگي شهري در كشور به ويژه در تهران برطرف خواهد شد.
وقتي از او در خصوص ناآگاهي مديران دولتي از صنعت انفورماتيك و IT بپرسيد خواهد گفت: آنها با داشتن ابزارهاي رايانه اي نسبت به اين مقوله كمي آگاه شده اند، ولي بحث بر سر اين است كه گروهي از آنها خواستار توسعه دانش انفورماتيك در كشور نيستند و نمي توانند اين كار را هم انجام دهند.
گروه ديگر نه مي خواهند و نه مي گذارند كه فعالا ن انفورماتيك به پيشرفت اين علم كمك كنند. وقتي كه يك فرد دولتي، نه مسووليت اخلا قي و نه مسووليت اجتماعي و قضائي داشته باشد با تصميم اشتباه حتي به عمد چيزي را از دست نمي دهد. حتي در صورتي كه سوال و جوابي باشد با ادبيات توجيه، قضيه رها مي شود. اين كارشناس حوزه IT با انتقاد از عملكرد وزارت ارشاد مي گويد: مسوولا ن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلا مي در اين خصوص بايد پاسخگوي كم كاري هايشان باشند كه متاسفانه نيستند. آنها حتي هيچ برنامه ريزي مشخصي براي آينده ندارند و نمي دانند كه آينده انفورماتيك به چه سمتي خواهد رفت. البته عدم احساس مسووليت برخي مديران در سيستم اجرايي كشور موجب دادن اطلا عات غلط به سيستم برنامه ريزي كشور مي شود و اين نيز مزيد بر علت است. ميرابراهيمي مي گويد: به عقيده من دولت در حوزه فرهنگ و علوم IT تنها يك پيام براي مردم دارد و آن اعلا م ناتواني است.

شهره مهرنامي- كوچه بسيار باريك بود، آنقدر باريك كه حتي يك خودرو هم به سختي وارد آن مي  شد و پس از ورود هم ديگر نمي  توانست خارج شود، رستوران چيني هم اول كوچه با فانوس هاي مخصوص قرمز رنگ توجه عابران را به خود جلب مي  كرد.
كوچه باريك پر بود از برج هاي سر به فلك كشيده و تاريك و به جاي گياهان سبز جلوي در خانه ها، چاله هاي بزرگ، كوچه را مزين كرده بود. در عوض تمام فضاي خالي خود را به ميني بوس ها و سرويس كارمندان صدا و سيما داده بود، روي شيشه يكي از اين خودروها پيام تهديد آميزي به چشم مي  خورد، لطفا خودرو خود را مقابل پاركينگ صدا و سيما پارك نفرماييد. اين دفعه آخر است كه تذكر مي  دهم.
نم نم باران بهاري صورت را تر مي  كرد، كاغذ روي شيشه را هم. دل هواي طراوت داشت ولي جاي تنفسي در كوچه باريك نبود.
زن در حالي كه پشت پنجره ايستاده بود، شيشه عينكش را پاك مي  كرد تا زمين سر بريده روبه روي خانه اش را بهتر ببيند. زميني كه البته تپه اي بيش نبود، تپه اي كه 500 متر بيشتر وسعت نداشت و از سه سمت محصور ميان برج هاي سياه و تاريك بود.
چند روز پيش تپه 500 متري كوچه تورج واقع در خيابان ولي عصر، صاحب درختاني بود كه تنها مركز تنفس كوچه بود ولي به دليل عمليات ساختماني سر از تنشان بريده و سر بريده شان را به آرامي كنارشان خوابانده بودند.
اگر تنه هاي درختان به جا مانده در خاك را مي  شمردي، متوجه مي  شدي كه اين تپه داراي 40 اصله درخت 7 ساله بوده است.
تابلوي سبز رنگ سازمان پارك ها و فضاي سبز شهر تهران نيز در بالا ي تپه به چشم مي  خورد كه با رنگ سفيد روي آن نوشته شده بود: به دليل قطع غيرقانوني اشجار، عمليات ساختماني متوقف شده است.
همسايگان كه عكاس را ديده بودند به پشت پنجره ها هجوم آوردند، يكي از آنها صدايش را صاف كرد و از مسافتي دور فرياد زد: بنويسيد ساخت وساز مهم نيست، مهم اين است كه در كوچه اي كه هيچ جاي تنفسي وجود ندارد و به پاركينگ صدا و سيما تبديل شده، تنها گلوگاه تنفسي هم كه توسط خود مردم ايجاد شده بود از بين رفت. لطفا از اين ترافيك داخل كوچه هم عكس بيندازيد.
چند روز پيش خبري در يكي از خبرگزاري ها منتشر شد كه 150 اصله درخت 15 ساله يك فضاي سبز در خيابان تورج، حوالي خيابان آفريقا در 10 دقيقه قطع شد. در حالي كه در بازديد خبرنگار ايرنا مركز استان تهران از محل مذكور مشخص شد كه فضاي سبز و 150 اصله درختي در كار نبوده و تنها تپه اي چند صد متري انتهاي يك كوچه بن بست بوده كه البته تعداد 40 اصله درخت آن مورد هجوم اره هاي تيز قرار گرفته است.
به دنبال انتشار خبرهايي از اين موضوع، سازمان پارك ها و فضاي سبز شهرداري تهران عصر روز جمعه اعلا م كرد: موضوع اين پرونده هم اكنون در حال بررسي دقيق از سوي شهرداري تهران است.
اين سازمان در اطلا عيه خود كه به همين منظور منتشر شد، آورده بود: چنانچه اقدام ياد شده بدون كسب مجوز از هر يك از مراجع قانوني صورت گرفته باشد، بدون شك با فرد يا افراد خاطي به شدت برخورد قانوني خواهد شد.
سازمان پارك ها و فضاي سبز شهرداري تهران كه به نظر مي  رسيد از تحريف خبر مربوط به قطع درختان در محدوده منطقه 3 شهرداري تهران رنجيده خاطر شده است، در ادامه اطلا عيه خود خطاب به رسانه هاي گروهي آورده بود: در صورتي كه اطلا ع رساني به صورت صحيح و كامل صورت نگيرد مضرات اين اقدام بيش از منافعش خواهد بود.
اين سازمان افزود: البته لا زم به ياد آوري است كه اگر برخي از رسانه هاي محترم گروهي در سالهاي گذشته به وظيفه اطلا ع رساني خود به نحو مطلوب عمل مي  كردند، ما امروز ميراث دار بسياري از منابع تخريب شده مردم طي ساليان گذشته كه برج هاي سر به فلك كشيده جايگزين آن شده است، نبوديم.
اما آنچه كه قابل توجه و بحث است، اين است كه ظاهرا هنوز بحران تخريب باغ هاي قديمي تهران، مورد توجه جدي مسوولا ن ذي ربط قرار نگرفته است كه باغ نسترن يكي از اين باغ ها است.

رامين رحيميان- بحران واردات بنزين به عنوان يكي از مباحث جنجالي تصميمات دولت و مجلس طي ساليان اخير، با راه حل هاي متفاوتي در دو محور توسعه ناوگان حمل و نقل عمومي و افزايش قيمت، مواجه شده است. مروري بر طرح ها، لوايح و پيشنهادهاي مطرح همه گواه بر اين مدعا هستند كه مصرف و قيمت بنزين نشان از بحران پنهاني دارد كه سياستگذاران و تصميم گيران به فراخور شرايط روز در مورد آن اظهارنظر مي  كنند. مهمترين محورهايي كه براي رفع اين مشكل از سوي دستگاه هاي اجرايي مطرح مي  شود عبارتند از:
۱ توزيع سوخت با كارت هوشمند
۲ سهميه بندي و توزيع محدود
۳ تثبيت قيمت بنزين
۴ افزايش تدريجي نرخ بنزين تا سقف قيمت تمام شده
۵ افزايش جهشي نرخ بنزين تا سقف قيمت خليج فارس
دلا يل ارايه طرح هاي فوق از سوي دستگاه هاي اجرايي ذي ربط عبارتند از:
۱ رقم بسيار قابل توجه يارانه انرژي مصرفي در سطح كشور.
۲ هزينه سالا نه واردات بنزين كه متاسفانه با رشد چشمگيري مواجه است.
۳ اشباع ظرفيت حمل و توزيع بنزين (اسكله ، خط لوله، ناوگان زميني و جايگاه هاي عرضه سوخت)
۴ حساس سازي مصرف كنندگان به ميزان مصرف و اصلا ح نحوه مصرف.
بررسي اجمالي پيشينه افزايش قيمت بنزين، اثرات تورمي حادي است كه براي مردم تبعات منفي از جمله افزايش هزينه هاي جاري، كاهش قدرت خريد و... را در پي دارد. حمل و نقل عمومي نيز كه متاسفانه با رشد تقاضا هماهنگ نبوده، پس از ساليان طولا ني سرانجام اجراي طرح هاي زيربنايي را نه به صورت جامع و كامل، بلكه با نواقص متعدد تجربه مي  كند.
افزايش نرخ بنزين يكي از راه هاي كنترل مصرف است كه متاسفانه اثربخشي كوتاه مدت داشته و در دراز مدت منجر به كاهش چشمگير مصرف نخواهد شد. هر چند كه ديدگاه كارشناسي بحث افزايش قيمت فرآورده با هدف حذف يارانه انرژي، به عنوان يكي از راهكارهاي زيربنايي مطرح است، اما در دراز مدت فاقد كارآيي لا زم است.
۱ يكي از مهمترين عوامل كنترل كننده مصرف بنزين ناوگان حمل و نقل، خود وسيله نقليه است.
نوع و تعداد خودرو، نحوه استفاده، نوع كاربري و شبكه تعمير و نگهداري وسايل نقليه از مهمترين عوامل موثر بر ميزان مصرف سوخت است.
لذا قبل از حذف يارانه انرژي يا حفظ يارانه ها كه احتمالا  تبعات منفي اقتصادي اجتماعي به دنبال خواهد داشت، اصلا ح زيرساخت هاي بخش حمل و نقل از جمله اصلا ح محصولا ت شركت هاي خودروسازي، خروج خودروهاي فرسوده، نوسازي ناوگان تاكسيراني، نوسازي ناوگان حمل و نقل سنگين، توسعه حمل و نقل عمومي و جايگزيني سوخت هاي مايع با گاز طبيعي فشرده CCNG از اهميت و اولويت بيشتري برخوردار است.
۲ نرخ رشد مصرف بنزين از 7 درصد در سالهاي گذشته به بيش از 10 درصد افزايش پيدا كرده، با نگاهي به آمار توليد پيكان طي ساليان اخير، شايد دليل اين افزايش مشخص شود. روند افزايش مصرف بنزين كشور از روند توليد خودرو پيكان كاملا  تبعيت مي  كند.
۳ جدا از بحث افزايش جمعيت و رشد تقاضا در بخش حمل و نقل، توليد خودرو با بهره وري پايين، باعث رشد بيشتر مصرف در دراز مدت به دليل اثر تجمعي آن مي  شود.
همان ضرب المثل معروف كه قطره قطره جمع گردد وانگهي دريا شود ، لذا امروزه با تردد قريب به 2ميليون دستگاه پيكان، بيش از 24 ميليون ليتر از مصرف 63 ليتري بنزين كشور متعلق به اين گروه است.
شايد به تعبيري ديگر با توجه به اينكه خودروهايي كه در ايران تردد مي  كنند در مقايسه با خودروهاي روز دنيا دچار اضافه مصرف است، از 1/5 ميليارد دلا ر بنزين وارداتي در سال 1382 بيش از 600ميليون دلا ر آن صرف اضافه مصرف خودروهاي كم بازده شده است. ضمن اينكه هزينه هاي جنبي ناشي از آلودگي هواي اين خودروها (هزينه درمان، مرگ و مير، شست وشو و...) چند برابر بيش از كل مبلغ واردات بنزين به اقتصاد ايران خسارت وارد مي  كند. با توجه به زمان ماندگاري خودرو (بيش از 20 سال) در ناوگان حمل و نقل، اصلا ح مصرف سوخت وسايل نقليه در دراز مدت اثرات بسيار قابل توجهي را به دنبال دارد، لذا طرح توقف توليد خودروهاي فرسوده صفر كيلومتر و جايگزيني آنها با محصولا ت كم مصرف نسبت به طرح جايگزيني خودروهاي فرسوده كه در حال حاضر بسيار شتابزده و بي  برنامه توسط خودروسازان كشور در حال اجرا است از اهميت و اولويت بيشتري براي كشور برخوردار است. طرح تثبيت قيمت فعلي براي بنزين نيز آينده مبهم تري براي اين سوخت ارزشمند در كشور مهيا خواهد كرد.

عباس لقماني- سكوت بر همه جا حاكم است. گفت وگو ها نيز نجواگونه است و سايه قدم ها روي كفپوشي آينه وار مي  درخشد. گويي روي آب حركت مي  كني.
نه صداي بوقي شنيده مي  شود و نه آژير اتومبيلي آرامش را به هم مي  ريزد. اين محيط آرام فقط چند ساعت پروازي با تهران فاصله دارد.
در فرودگاه مقصد لباس هاي فرم مشخص مي  كنند كه چه كسي چه وظيفه اي دارد و چمدان با بي  دقتي به گوشه اي پرتاب نخواهد شد. از فرودگاه وين كه خارج شوي استفاده بهينه از نيروي كار را كاملا  احساس مي  كني. اتوبوسي كه مسافر را به شهر مي  رساند يا قطاري كه سر وقت حركت مي  كند، دلهره رسيدن به يك كشور بيگانه را ناچيز مي  كند. عجله اي براي پيدا كردن چرخي براي حمل چمدان نيست. همه چيز با دقت برنامه ريزي شده است. تهيه بليت، راهنماي هتل، نقشه شهر و تلفن هاي گوياي چند زبانه به مسافر غريب اين امكان را مي  دهد تا خود را با آرامش به مقصد برساند.
در شهر نيز همه چيز برنامه ريزي شده است. اتومبيل ها هنگامي كه عابر پياده عرض خيابان خط كشي را مي  پيمايد توقف مي  كنند. عابران نيز همان مقرراتي را رعايت مي  كنند كه شامل اتومبيل هاست.
نگاهي به مكان هاي توريستي ديگر كشورها به خصوص اروپا نشان مي  دهد كه فراهم كردن اين امكانات گردشگري بايد با رفتار شهروندي نيز هماهنگ باشد.
در شهري همانند وين كه تعداد گردشگراني كه هر روزه از آن ديدن مي  كنند به روايت آمار رسمي شايد بيشتر از كساني باشد كه در يك سال از شهرهاي كشورمان ديدن مي  كنند، استفاده بهينه از همه امكانات شهري و انساني مشهود است.
علا يم دقيق و مشخص، گردشگر را به محلي كه در جست وجوي آن است راهنمايي مي  كنند. پليسي كه از او آدرسي پرسيده شود با گشاده رويي محل مورد نظر را روي نقشه نشان مي  دهد و اگر مشكلي باشد با استفاده از دفترچه راهنمايي كه همواره با خود حمل مي  كند، آدرس محل را مي  يابد و گردشگر را راهنمايي مي  كند.
اتوبوس، تاكسي يا تراموا كه سوار شوي دغدغه اي براي پيداكردن پول خرد يا پرسيدن ايستگاه مورد نظر وجود ندارد. اين كار از وظايف راننده است. در ايستگاه مترو يا ديگر وسايل عمومي تهيه بليت كار سختي نيست و كافي است كه يك زبان خارجي را بداني تا به همان زبان دستگاه اطلا عات لا زم را در اختيار قرار دهد.
گردشگر هنگام گردش در شهري همانند وين كه در هر گوشه  آن اثري تاريخي خودنمايي مي  كند، درشكه هايي در مركز شهر پيدا مي  كند كه با سوار شدن در آنها درشكه چي با حوصله و دقت بسيار هنگام عبور از كنار اين ساختمان ها اطلا عات مربوط به آن را نيز به گردشگر منتقل مي  كند.
نگاهي به درشكه هايي كه در ميدان نقش جهان اصفهان ظاهرا همين وظيفه را بر عهده دارند، تفاوت ميان دو ديدگاه را بهتر مشخص مي  كند.
آنها تند مي  رانند تا با دور زدن ميدان هر چه زودتر مسافر ديگري را سوار كنند و اصولا  اطلا عي هم از آثار تاريخي كه از جلوي آن مي  گذرند زيادتر از مسافر ندارند و حداكثر فقط نام آن را مي  دانند. در وين ولي درشكه ران اين را وظيفه خود مي  داند.
مدتي است كه در تهران و بعضي از شهرهاي تاريخي كشورمان تلا ش براي ايجاد پياده راه ها در مركز شهر آغاز شده است و قرار است خيابان باغ سپهسالا ر به نخستين پياده راه تهران تبديل شود و در يزد و اصفهان نيز چنين راهكارهايي تحت بررسي و حتي اجراست.
در شهرهاي تاريخي و ديدني اروپا مدت هاست كه اين موضوع واقعيت پيدا كرده است. در پاريس، وين، لندن و بسياري از شهرهاي ديگر بيشتر خيابان هاي مركز شهر فقط براي گذر پياده ها طراحي شده است. در وين و در اطراف كليساي تاريخي اشتفان اين تجربه بسيار موفقيت آميز بوده است.
هنگامي كه در اين شهر به تماشاي اثري ايستاده باشي يا ويترين مغازه اي را كه با زيبايي تزئين شده است نگاه  كني بوق ماشين يا موتور سواري آرامش را به هم نمي  زند. در مركز شهر وين كودكان دبستاني، توريست ها و افراد محلي با آسودگي خيال به نوازنده هاي دوره گرد نگاه مي  كنند يا شعبده بازي كه بچه ها را سرگرم مي  كند، به كودكانشان نشان مي  دهند. حتي كبوتران نيز واهمه اي از انسان هاي جورواجور اطراف خود ندارند. مكان هاي ديدني روي گردشگران باز است و بر خلا ف كشورمان كه توريست خارجي بايد زيادتر از گردشگر محلي ورودي بدهد، بليتي نبايد تهيه كرد و حتي جهانگرد اين امكان را نيز دارد كه رايگان از خدمات راهنما استفاده كند.
گردشگر از هنگام ورود به كشور تا هنگامي كه خاك كشور را ترك مي  كند، انبوهي از اطلا عات در اختيارش قرار مي  گيرد و با استفاده از نقشه هاي راهنما كه در فرودگاه يا ديگر مكان هاي ورودي رايگان توزيع مي  شود، به درستي مي  تواند محل مورد علا قه خود را بيابد. هنگام بازگشت به فرودگاه نيز همه چيز به درستي برنامه ريزي و تدارك شده است. سر وقت مي  توان با اتوبوس يا قطار به فرودگاه رسيد و دغدغه اي براي حمل چمدان يا پيدا كردن وسيله حمل و نقل وجود ندارد. يافتن مكاني براي استراحتي كوتاه پيش از پرواز به همان اندازه آسان است كه رفتن به فروشگاه براي خريد يا رسيدن به محل پرواز.