ونيز امروزي به لحاظ ساختار شهري چندان تفاوتي با ونيز زمان ماركوپولو ندارد.
باديدن طرح كلي كه از نماي شهر به جاي مانده و مقايسه آن با طرح هاي امروزي درمي يابيم كه تغييرات چنداني در عرصه شهرسازي نسبت به دوران اقتدار ايتاليا يا شايد امپراتوري روم در شهر ونيز ايجاد شده است.
در ونيز امروزي نيز ميدان تاريخي «سان ماركو» از مركزيت برخوردار است و خيابان هاي مهم شهر از آن منشعب مي شوند.
با مشاهده يكي از نقشه هاي ونيز كه در اواخر قرن بيستم يا اوايل قرن بيست و يكم ترسيم شده اند، در مي يابيم كه طراحي خيابان ها و شيوه شهرسازي در ونيز از عصر باروك نه تنها دچار تحول خاصي نشده است، بلكه به عكس كوچه ها و خيابان هاي اين شهر تاريخي به مرور زمان باريكتر و مجسمه هاي زيباي تاريخي نيز جاي خود را به خانه ها و آپارتمان هاي بسيار كوچكي داده اند.
علاوه بر اين به علت كم بودن مساحت ونيز و تراكم جمعيتي بسيار بالا در اين شهر، فضاي سبز بسيار اندكي براي تلطيف هوا اختصاص داده شده است.
فضاي سبز را تنها مي توان در ميان اين شهر كه به شكل سكه هاي شش سستري (واحد پول امپراتوري روم) طراحي شده اند، يافت.
در عوض حومه شهر ونيز پوشيده از باغ هاي بسيار زيبا است كه شهروندان ونيز را در آخر هفته به سوي خود فرا مي خواند. با نگاهي گذرا به نماي كلي شهر مي توان به وضوح دريافت كه زمين هاي شهر به طور دقيقي مرزبندي شده اند. به عنوان مثال كارخانه كشتي سازي ونيز - كه زماني مهمترين صنعت شهر محسوب مي شد- در منتهي اليه جزيره ونيز به دور از مناطق مسكوني و اداري ساخته شده است.
به رغم رعايت اصل تفكيك، امروزه حضور توريست هايي كه به منظور ديدن آثار تاريخي ونيز به اين جزيره هجوم مي آورند، چهره شهر را دگرگون كرده و آن را با چالش هاي عديده اي در زمينه ترافيك و شلوغي مواجه كرده است.
در راستاي ايجاد فضاهاي توريستي، تقسيم بندي سابق مناطق شهري نيز اهميت سابق خود را از دست داده و اكثر مناطق ونيز به جهانگردان اختصاص يافته است. به رغم اين تفاسير ميدان سان ماركو همانند دوران باروك مركز شهر محسوب مي شود. سان ماركو اگرچه در مركز شهر قرار ندارد، اما همچنان مركزيت خود را با ساختمان ها و آثار ديدني كه از عصر باروك به جامانده حفظ كرده است.
البته ناگفته نماند كه در عصر باروك محله هاي ونيز با در نظر گرفتن جايگاه اجتماعي ساكنان شهر تفكيك شده بودند، همين امر در مورد بناهاي تاريخي و مذهبي اقوام ساكن شهر نيز صدق مي كرد. به طور مثال بناي گتو(كنيسه يهوديان) در محله كانارجيو واقع در شمال شهر قرار داشت. موقعيت اين بنا بيانگر جايگاه پايين اجتماعي بود كه در آن زمان جمهوري ونيز براي شهروندان كليمي در نظر گرفته بود. در آن زمان نيز از آبراهه هاي بزرگي كه امروزه از وسط شهر مي گذرند، براي تعيين مرز و حدود مناطق استفاده مي كردند.
اگر كانال بزرگ را در ذهن خويش به صورت خيابان بزرگي كه از وسط شهر مي گذرد، فرض كنيم و آن را يك مرز واقعي بپنداريم، آنگاه تفكيك مناطق براساس پايگاه اجتماعي شهروندان آن زمان به صورت ملموس تري در برابر چشمانمان جلوه خواهد كرد.
از همين رو طراحان نقشه هاي جديد شهري ونيز در صدد برآمده اند تا با ترسيم طرح هاي نوين ساختمان سازي در شهر قدري از مشكلات و تبعيض  هايي كه سابق بر اين بر زندگي مردم سايه افكنده بود، بكاهند .
به همين منظور نيز طرح هاي جامعي در نظر گرفته شد كه طرح جامع قديم( ارائه شده به سال 1956) از آخرين آنها بود كه توسط مسئولان بومي به اجرا گذاشته شد.
اما در طرح جامع جديد سازمان هاي بين المللي در كنار نهادهاي داخلي نظير يونسكو و اينسولا نيز مشاركت دارند، اما بدون در نظر گرفتن مشكلات ونيز ارائه طرح  جامع جديدي غيرممكن به نظر مي رسد، براساس تصميم نهادها و سازمان هاي مسئول طرح جامع ونيز، ابتدا مشكلات مشخص و سپس طرح هايي به منظور مقابله با آنها به اجرا گذاشته مي شوند.
باتوجه به اينكه معضلات شهر ونيز بر يكديگر تاثير گذارند حل يكي از آنها به مثابه زدن يك تير با دو نشان است.
اما به دليل اهميت تاريخي شهر، كارشناسان ترجيح داده اند، با بررسي هر يك ،گام به گام جهت رفع مشكلات اقدام كنند.

تصرف زندان باستيل در پاريس و سقوط نظام كهن حكومت در فرانسه به سال 1789 سرآغازي بود بر انجام تغييرات اساسي در اداره كشوري كه پيش از آن پادشاه در مقام يك سلطان بلامنازع در آن حكم مي راند، طبقات متوسط و بي ارزش مردم نيز رعاياي بي جيره و مواجب وي محسوب مي شدند، اما وقوع انقلاب، تغييرات ساختاري را در نظام حكومتي فرانسه ايجاد كرد كه بر اساس يكي از همين تحولات، مجلس ملي فرانسه تا زمان واژگوني تخت سلطنت مشروطه زمام امور كشور را به دست گرفت و براي اولين بار اين نمايندگان مردم در پارلمان بودند كه سرنوشت كشور را رقم مي زدند. البته اين دوران خوش ديري نپاييد و با روي كار آمدن حكومت جمهوري، مجلس كنوانسيون جاي مجلس ملي را در عرصه قانونگذاري پر كرد و به تبع آن دست حكومت ترور را براي ارتكاب هر گونه جنايتي بازگذاشت.
آنچه در اين ميان براي بحث ما اهميت دارد، اين است كه با وقوع انقلاب فرانسه براي نخستين بار در تاريخ اين كشور مجالس مردمي تاسيس شد كه تنها مردان در آن حق راي داشتند و همچنان حق زنان در نظامي كه داعيه برقراري دموكراسي را داشت ناديده گرفته شده بود.
درواقع زنان براي دسترسي به حق طبيعي خود بايد از كوران انقلاب ها و تحولات ديگري كه قرار بود در خلال قرن هاي نوزدهم و بيستم در فرانسه و ساير كشورهاي اروپايي به وقوع بپيوندد گذر مي كردند تا پس از تغييرات بنيادين در اروپا، آنان نيز همپاي مردان به انتخاب سياستمداراني كه قرار بود سرنوشت كشورشان را تعيين كنند به پاي صندوق هاي راي بروند.
اما اين بار و با گذشت بيش از دو قرن از انقلاب كبير فرانسه و قريب به يكصد سال از اعطاي حق راي به زنان در بسياري از كشورهاي جهان، كشور نفت خيز كويت كه تاچهار دهه قبل اثري از آن در نقشه هاي جغرافيايي ديده نمي شد، با اعطاي حق راي به زنان، گامي اساسي را به سمت تحقق آرمان هاي دموكراتيك در اين كشور برداشت و از اين رو بود كه به محض تصويب اصلاحيه پارلمان كويت كه به موجب آن به زنان نيز حق راي داده مي شود، خبرگزاري ها در سراسر جهان با انتشار اين خبر اهميت آن را انعكاس دادند. قائل شدن حق راي براي زنان كويتي از دو جهت حائز اهميت است، اول آنكه كويت از پيشگامان رعايت مباني دموكراتيك در ميان سايرشيخ نشين هاي خليج فارس محسوب خواهد شد، دوم آنكه اين اقدام شيوخ كويتي مي تواند ساير شيخ نشين ها را نيز به اقداماتي نمادين جهت برطرف كردن تبعيض ها و رعايت هرچه بيشتر اصول دموكراتيك ترغيب كند.
در مجموع مي توان گفت تصويب اين اصلاحيه از سوي پارلمان كويت، موقعيت اين كشور را در عرصه بين الملل تثبيت خواهد كرد و درها را به سوي ارتباطات جهاني گسترده تر بر كويتي  ها خواهد گشود.

ژان بيليوو، ماجراجوي كانادايي كه تاكنون با پاي پياده از 24 كشور جهان عبور كرده و 31 هزار كيلومتر راهپيمايي كرده است، روز شنبه با هواپيما از مصر وارد تونس شد، زيرا مقامات ليبيايي به وي اجازه ندادند با پاي پياده از اين كشور عبور كند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از تونس، اين ماجراجو سفر به دور دنيا را در سال 2000 آغاز كرد و قرار است اين سفر تا سال 2012 طول بكشد. شعار وي در اين سفر «صلح براي كودكان» است.
بيليوو 49 ساله از اينكه ليبي اجازه نداده است از خاك اين كشور عبور كند، بشدت ابراز تاسف و اندوه كرد. اين ماجراجو كه موهايش سفيد و ريشش بلند شده است، گفت: حدود 2 ماه به انتظار دريافت مجوز عبور از ليبي در مصر منتظر مانده است، ولي مقامات ليبيايي در نهايت اعلام كردند او عنصري نامطلوب است. وي افزود: اين اولين بار است كه از ورود به كشوري منع مي شوم. پيش از اين هرجا مي رفتم به گرمي از من استقبال مي شد. قرار است بيليوو با اتوبوس به مرز ليبي با تونس بازگردانده شود تا روز سه شنبه از آنجا با پاي پياده به پايتخت تونس بازگردد.پيش بيني مي شود اين سفر يك ماه طول بكشد و بيليوو سپس در آخرين مرحله از سفر اروپايي اش اواخر امسال از طريق تنگه جبل الطارق وارد اروپا شود. سفر وي در اروپا نيز 2 سال طول خواهد كشيد. بيليوو پس از اروپا، راهي خاورميانه خواهد شد تا بار ديگر از طريق آسيا به كانادا بازگردد. بيليوو اميدوار است بتواند از عراق و فلسطين نيز ديدن كند، زيرا بدون سفر به آنجا شعار سفرش كه همان صلح است، بي معنا مي شود. بيليوو كه قبل از آغاز سفرش طراح گرافيك بوده، قصد دارد ملت ها و رنجهاي آنان را بشناسد و ارزش هاي دوستي و صلح را ترويج كند. وي تاكنون به 24 كشور از 80 كشوري كه در برنامه سفرش قرار دارند، سفر كرده است. او تاكنون 25 جفت كفش كهنه كرده و لوازم سفرش را در كالسكه حمل كودكان حمل مي كند و روزگارش را در چادر مي گذراند.

پرخوري مايه قساوت دل است.
حضرت محمد (ص)

آنكس كه به حد خويش قناعت كند، هميشه غني و توانگر است و آنان كه چشم طمع به مال غير دوزند هرچه غني باشند، فقيرترند.
امام رضا(ع)

حسن شهرت و نام نيك بزرگترين سعادت ها است.
شيللر

دينوريزي و ويتوريوگاسمن از مهمترين چهره هاي موج كمدي يكي ،دو دهه در ايتاليا هستند.در دهه هاي پنجاه و شصت اين دو در فيلم هاي زيادي در مقام كارگردان و بازيگر مخاطبان سراسر جهان را سرگرم كردند و از همه مهم تر اينكه خود ايتاليايي ها براي اين دو چهره ارزش زيادي قائلند. اين هفته فيلمخانه ملي ايران فيلمي را از اين زوج براي نمايش برگزيده است. درباره مهمترين مزيت نمايش هاي فيلمخانه هم كه نياز به توضيح زيادي نيست. فيلم ها به صورت نگاتيو روي پرده سينما صحرا نمايش داده مي شوند كه اين براي هر عشق سينمايي يك ضيافت است. «شارلاتان ها» محصول 1960 است و از جمله فيلم هاي مطرح آن سال در جشنواره هاي جهاني از جمله جشنواره برلين، بعدازظهر امروز اين فيلم براي اعضاي فيلمخانه به نمايش درمي آيد.

امشب علاقه مندان سريال هاي خارجي مي توانند قسمت جديد مجموعه هاي «پرستاران» و «ماموران پرونده هاي راكد» را از شبكه هاي يك و سه تماشا كنند.در قسمت جديد مجموعه پرستاران كه امشب حدود ساعت 22:15 پخش مي شود، دكتر استيونز و رز كه يك فيزيوتراپ است مي خواهند با هم ازدواج كنند، اما روز ازدواج دكتر استيونز درگير مريض بدحالي به نام اسكات مي شود و ناچار به ماندن در بيمارستان است. از سوي ديگر رز نيز مجبور مي شود براي كمك به استيونز به بخش بيايد اما اين درحالي است كه طبق يك اعتقاد قديمي رز نبايد همسر آينده اش را تا قبل از ازدواج ببيند. اين مساله ماجراهاي جالبي را پديد مي آورد. اما مجموعه ماموران پرونده هاي راكد نيز امشب حدود ساعت 20:15 از شبكه سوم پخش خواهد شد.
در قسمت قبل اين مجموعه ديديم كه نيكر به جرم سرقت كوكائين و شركت در قتل تحت بازجويي قرار گرفت.در اين قسمت فرانك قصد كمك به او را دارد و با وجود مخالفت رئيس به دنبال سرنخ براي نجات همكار خود است.

واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست تيتر و عكس اول خود را به عراق و تعطيلي مساجد سني ها در اعتراض به كشتار مردم عراق از سوي نيروهاي اشغالگر اختصاص داده است.
گازت
روزنامه گازت چاپ كانادا نيز با اشاره به كسب راي اعتماد از سوي نخست وزير كانادا در مجلس اين كشور عنوان «راي براي اتاوا صلح نمي آورد» را براي تيتر يك خود برگزيده است.
ليبراسيون
هفته نامه ليبراسيون تيتر و طرح اصلي كاور خود را در آستانه همه پرسي براي تصويب قانون اساسي اروپا در فرانسه به انتشار گزارش ها و تحليل هاي ويژه اي كه ديدگاه هاي مختلف در اين باره را مورد بررسي قرار داده است، اختصاص داد.
روزنامه لاخورنادا
روزنامه لاخورنادا چاپ مكزيك نيز در انتقاد از وينسنته فوكس، رئيس جمهور مكزيك، عنوان تيتر يك خود رابااين مضمون انتخاب كرده: «فوكس هيچ تلاشي را جهت ايجاد فرصت هاي شغلي انجام نداده است».
اين روزنامه همچنين عكس خود را به موضوع انتشار تصاوير صدام از سوي روزنامه سان اختصاص داده است.