Hamshahri Newspaper

سعيد مروتي
خاتمي به محض ورود به گوشه هاي خالي استاديوم اشاره كرد. ايران برخلاف بازي هاي گذشته اش، مسابقه را پرشور و آتشين آغاز كرد. در لحظات پر هيجان بازي، آرامش خاتمي قابل توجه بود
چهار سال پيش منتظرش بوديم. او در روزهايي كه براي بار دوم كانديداي رياست جمهوري شد، در پاسخ به سئوال خبرنگار تماشاگران گفت: دعا كنيد تا يكي دو ماه آينده از اين گرفتاري ها خلاص شوم، آنوقت به ورزشگاه مي آيم.
او در پاسخ به اين سئوال كه كاري به اين نداريم كه خاتمي كي مي آيد، مي خواهيم بدانيم رئيس جمهور ايران چه وقت به استاديوم آزادي مي آيد، گفت: اگر رئيس جمهور شوم، براي ديدن بازي تيم ملي به ورزشگاه خواهم آمد. از قول من اين را بنويسيد. و نشريات ورزشي با تيتر درشت از قول رئيس جمهوري چنين نوشتند: خاتمي: براي تيم ملي به استاديوم آزادي مي آيم.
چند روز بعد خاتمي براي دومين بار در انتخابات رياست جمهوري پيروز شد. آنهم درست در روزهايي كه تيم ملي آماده برگزاري حساس ترين مسابقاتش براي راهيابي به جام جهاني مي شد. تيمي كه قرار بود با مربيگري بلاژ دوست داشتني براي سومين بار روياي رسيدن به جام جهاني را عينيت ببخشد.
روزي كه مسابقه حساس ايران و عربستان در آزادي برگزار شد، شايعاتي مبني بر حضور خاتمي در استاديوم به گوش رسيد. شايعاتي كه هيچ منبع رسمي حاضر به تاييدش نشد. ايران، عربستان را در تهران له كرد و خاتمي هم به ورزشگاه نيامد.
روند حاكم بر بازي هاي بعدي تيم ملي هم طوري بود كه به نظر مي رسيد راه صعود به جام جهاني هموار شده، ولي باز هم خبري از خاتمي نبود. بعد از آن شب تلخ منامه، به نظر مي رسيد كه بار ديگر بايد به اميد معجزه بنشينيم. معجزه اي كه يك بار در 8 آذر 1376 رخ داده بود و طبع احساساتي ما ايراني ها نامش را حماسه گذاشت. بار ديگر بازي پلي آف و اين بار رقيبي كه قدرتر از استراليا بود. باز هم ايران بايد با گلچيني از بهترين بازيكنان ليگ برتر انگلستان بازي مي كرد. اين بار برعكس دور قبل، بازي اول ميهمان بوديم و در صورت كسب نتيجه مطلوب مي توانستيم جشن صعود را در آزادي برگزار كنيم.
در روزهايي كه تيم ملي آماده بازي با ايرلند مي شد، بار ديگر شايعه حضور خاتمي در استاديوم قوت گرفت. بازي تيم ايران در خاك ايرلند مفهوم واقعي حماسه را معنا بخشيد. هر چند نتيجه كار كمي نااميد كننده بود. در روزي به ايرلند دو به صفر باختيم كه يك سر و گردن از آنها بالاتر بوديم. ايرلندي هاي خوش شانس و موقعيت شناس از تنها موقعيت هايشان گل ساختند. آنهم در حالي كه در كل بازي، برتري ايران بر ايرلندي هاي مغرور كاملا محسوس بود. اگر علي كريمي در يكي از مصاف هاي تك به تك اش از پس گيون برمي آمد آنوقت همه چيز معنايي ديگر مي يافت. آن روز علي دايي مشابه پاسي را كه چهار سال قبل در بازي با استراليا به خداداد داده بود، به كريمي داد، اما ظاهرا كريمي فاقد جادوي خداداد بود تا در روزي كه فوق العاده بازي كرديم، دست خالي از ميدان بيرون بياييم. با اين همه، بازي قدرتمندانه ايران باعث شده بود تا هنوز روزنه هاي اميد بسته نشود. حضور خاتمي در آزادي در روزي كه قرار بود آخرين مسافر جام جهاني ژاپن و كره مشخص شود، مي توانست يك امتياز روحي - رواني به حساب آيد. شايعات، اين بار چنان قوت گرفت كه خيلي ها آن را باور كردند. در روزي كه تماشاگران هم از اواسط بازي به تيم كشورشان پشت كردند، خاتمي به ورزشگاه نيامد. از آن بازي بيش از هر چيز اشك هاي يحيي گل محمدي در خاطره ها ثبت شده است. بازيكني كه در دقيقه 90 طلسم دو سال شكست نخوردن تيم ملي ايرلند را شكست. ما ايرلند را يك به صفر شكست داديم تا حذفمان از جام جهاني كاملا آبرومندانه باشد.
بعدها گفته شد كه خاتمي در آن روز، جايي در نزديكي آزادي بوده تا در صورت صعود تيم ملي به جام جهاني به ورزشگاه بيايد. هر چند اين مسئله هيچگاه تاييد هم نشد.
ايران به جام جهاني نرفت و حضور رئيس جمهوري در آزادي هم به فراموشي سپرده شد.
چهار سال، به سرعت سپري شد و بار ديگر تب رسيدن به جام جهاني همه گير شد. اين بار 70 ميليون ايراني آمال و آرزوهايشان را در تيمي جست و جو مي كردند كه هر چند به مانند تيم بلاژ زيبا بازي نمي كرد، ولي در عوض بهتر نتيجه مي گرفت. اينكه بيشتر فوتبال دوستان تفكرات محافظه كارانه دستيار سابق بلاژويچ و سر مربي امروز تيم ملي را نمي پسنديدند، چندان مهم نبود. مهم اين بود كه تيم برانكو خوب نتيجه مي گرفت. نتايجي كه باعث شد صعود به جام جهاني راحت تر از هميشه به نظر برسد.
اين بار بدون اينكه نيازي به معجزه يا حماسه (نامش را هر چه مي خواهيد بگذاريد) باشد، قرار بود مثل بچه آدم به جام جهاني برويم.
حتي تكرار نتيجه ديداررفت با بحرين هم براي رسيدن به جام جهاني كفايت مي كرد و اين چيزي بود كه كاملا از تيم برانكو برمي آمد. هر چند ديدار با بحرين براي ايراني ها معنايي ديگر داشت. خود برانكو هم در آن شب تلخ منامه روي نيمكت ايران حضور داشت و مي دانست كه اين بار همه از او انتظار له كردن تيمي را دارند كه چهار سال پيش ما را تحقير كرده بود. در شرايطي كه صعود ايران به جام جهاني حتمي به نظر مي رسيد، بار ديگر شايع شد كه خاتمي در آزادي حضور خواهد يافت.
درست در زماني كه سرود ملي بحرين پخش مي شد (و در ميان سر و صداي تماشاگران ايراني تقريبا چيزي از آن به گوش نمي رسيد)، خاتمي با آن رداي سفيد معروفش وارد ورزشگاه شد. وقتي تصوير رئيس جمهوري بر اسكوربورد نقش بست، تماشاگران همان واكنشي را نشان دادند كه انتظارش مي رفت. حضور رئيس جمهوري در ورزشگاه با هر متر و معياري روحيه بخش محسوب مي شد. حضور خاتمي در يكي از تمرينات تيم ملي در هفته گذشته و عكس يادگاري انداختن با بازيكنان را خيلي ها مقدمه آمدن او به ورزشگاه دانسته بودند و حالا اين اتفاق رخ داده بود.
خاتمي به محض ورود، به گوشه هاي خالي استاديوم اشاره كرد. ايران برخلاف بازي هاي گذشته اش، مسابقه را پرشور و آتشين آغاز كرد. در لحظات پر هيجان بازي، آرامش خاتمي قابل توجه بود.
در نيمه اول تصوير خاتمي در حالي كه محمد دادكان با او در حال صحبت بود، چند بار روي اسكوربورد آمد.
نيمه دوم آغاز شد و ايران خيلي زود به گل رسيد. سانتر زيباي فريدون زندي با ضربه سر محمد نصرتي مدافع پيش تاخته ايران تور دروازه بحرين را لرزاند. در حالي كه شادي زدن گل صعود كل آزادي را به هوا برده بود، خاتمي احتمالا تنها كسي بود كه در ورزشگاه از جايش تكان نخورد. او با همان لبخند هميشگي اش به كف زدن بسنده كرد.
وقتي پس از يكي از حملات خطرناك بحرين، دوربين روي چهره نگران خاتمي رفت، دانستيم كه او هم به اندازه ما در هيجان بازي غرق شده است؛ هيجاني كه البته برانكو مثل هميشه نشان داد در كشتنش استاد است. در روزي كه براحتي و با تحمل كمترين استرس به جام جهاني رفتيم، چهره رئيس جمهوري را در حالي كه آرامشش را در حضور ديگران حفظ مي كرد، به خاطر سپرديم؛ تصوير رئيس جمهوري كه در آخرين ماه هاي كارش سرانجام به وعده ديرينه اش عمل كرد و به ورزشگاه يكصد هزار نفري آمد.