رويا راوري
موضع گيري خصمانه آمريكا در برابر ايران چندين سال است كه هر روز از وسايل ارتباط جمعي عنوان مي شود و اگر تيتر اول نباشد جزو اخبار مهم است.
تاكنون تحريم ها و ضررهاي بسياري از سوي آمريكا به ايران تحميل شده است. اخيرا هم اين كشور شروع به نوشتن سناريوي كمدي «ايران و خطر وجود سلاح هاي هسته اي كرده است. شايد بتوان اين موضع گيري آمريكا را بهترين طنز شناخت زيرا اين كشور كه ادعاي مخالفت با سلاح هاي هسته اي را دارد، جزو اولين سازندگان بمب هاي اتمي به حساب مي آيد. حتي با اختصاص بودجه هاي بسيار فراوان از ابتدا براي به دست آوردن اين سلاح هاي كشتار جمعي، توانست در سال 1967، 32 هزار فروند سرجنگي هاي گوناگون را در كشورش بسازد تا با خيالي آسوده دست به انجام هر جنايتي بزند.
اگر تاريخچه ساخت بمب هاي اتمي در آمريكا را بررسي كنيد، به وضوح اشتياق اين كشور براي سوءاستفاده از فن آوري هسته اي را درك خواهيد كرد. بله، آمريكا كشوري است كه با دستور پرتاب يك بمب اتمي در شهر هيروشيما موجب كشته شدن 140 هزار نفر از مردم بيگناه شد، حالا ديگر بين اين سال ها چه اتفاقي افتاده كه ادعاي كشورهاي حامي دموكراسي و تثبيت كننده حقوق بشر را دارد، خدا مي داند.
كشوري كه فقط با استفاده از 2 بمب اتم جان بيش از 210 هزار نفر را گرفته است، هم اكنون مي گويد: ايران نبايد از تكنولوژي هسته اي بهره مند شود. حال آنكه با نگاهي به گذشته و سوابق ايران و مقايسه آن با منش آمريكايي ها به وضوح معلوم است كه ايران از اين فن آوري (كه حق مسلم ملت ايران است) مي خواهد تنها در راه مصارف صلح جويانه استفاده كند ولي اولين جنايتكار هسته اي دنيا در مقابلش ايستادگي مي كند.
به همين علت اين موضوع را شايد بتوان بهترين طنز سال دانست.
براي نمود بيشتر اين سناريوي ساختگي آمريكا، بهتر است با تاريخچه ساخت اولين بمب اتم آشنا شويم.
امكان بهره گيري از جنگ افزار هسته اي توسط آلمان نازي با كار گروهي شماري از دانشمندان آن كشور زنگ خطري را در جهان به صدا در آورد كه توجه كارگزاران دولت ايالات متحده آمريكا بويژه رئيس جمهور وقت آمريكا «روزولت را به خود جلب كرد. او در آن هنگام با آلبرت اينشتين – كه در آن زمان در آمريكا زندگي مي كرد – مسئله را در ميان گذاشت. به دستور رئيس جمهور آمريكا از آن تاريخ به بعد كميته اي به نام «اورانيوم و كاربرد آن تشكيل شد تا چگونگي كار در مورد دستيابي به واكنش هاي زنجيره اي اين فلز بررسي شود.
در مارس سال 1940 اين كميته در دانشگاه شهر نيويورك (به نام كلمبيا) واكنش اين فلز را در برابر كربن مورد آزمايش قرار دادند و در اين آزمايش در مورد واكنش هاي ايزوتوپ هاي اورانيوم 235 – كه داراي نوترون هاي كند هستند به موفقيت هايي دست يافتند.
كميته اورانيوم با پشتيباني مالي و همه جانبه اي كارهاي عملي دانشگاه كلمبيا را دنبال مي كرد. در ماه مي 1941 كميته بررسي كننده اعلام كرد كه شكاف هسته اي را تا سال 1945 نمي توان به مرحله اجرا در آورد و آن را در سلاح هاي هسته اي به كار گرفت. بنابراين آزمايشات به تاخير افتاد و در اين مدت تنها يكسري عمليات آزمايشگاهي روي واكنش هاي زنجيره اي اورانيوم انجام گرفت و پس از اين مرحله بود كه توانستند با گام هاي بلندي در مدت يك سال روي فرآورده هاي پلوتونيوم به مقدار زياد كار كنند و تخمين زده مي شد در مدت بين 3 تا 5 سال بتوانند آن را در جنگ افزارها به كار گيرند. اين كارها گمان هاي بسيار خوشبينانه اي را در دولتمردان آمريكايي به وجود آورد و پس از آن يعني در سال 1941 به بعد، به دستور رئيس جمهور «اداره علوم پژوهشي و گسترش زير نظر مستقيم «كميته علوم و انوار بوش تاسيس شد.
در سال 1941 ايالات متحده آمريكا وارد جنگ جهاني دوم شد و براي تهيه اين فرآورده ها و بهره گيري از آنها، پژوهش هاي زيادي را به مرحله عمل درآورد. در ماه مي سال 1942 براي به دست آوردن مواد قابل شكاف هسته اي، يك نهاد جديد براي پيگيري سريع تر امور تاسيس شد و تا سال 1944سالانه مبلغ يك ميليارد دلار صرف هزينه هاي تحقيقاتي شده بود.
پس از دو روز از درگذشت روزولت در 12 آوريل سال 1945، رئيس جمهور جديد آمريكا – هاري اس ترومن- طي پيامي كه به طور خلاصه به وسيله دبير شوراي جنگي استيم سون خوانده شد درباره كاربرد بمب هاي اتمي اشاره اي كرد و ديگر از ماه اوت همان سال طرح هاي انفجارهاي دروني به مقدار زياد پلوتونيوم 239 – مورد استفاده و آزمايش قرار گرفت.
اين آزمايشگاه ها با چندين فروند بمب افكن
29-B كه آماده حمل تسليحات اتمي بودند با پشتيباني تاسيسات نظامي «تيني آن واقع در جزاير ماريانا (2400 كيلومتري جنوب ژاپن) انجام شد.
اين آزمايش ها در مورد جنگ افزار پلوتونيوم كه آن را به نام تري نيتي مي ناميدند، در 16 جولاي 1945 در ساعت 5 بامداد به وقت محلي در جنوب مركزي نيومكزيكو انجام شد و بنا به برآوردهاي از پيش تعيين شده، انرژي و قدرت حاصل از آن مي بايست كمتر از يكهزار تن (كيلو تن يعني قدرت تخريبي معادل انفجار يكهزار كيلو مواد منفجره از نوع تي .ان.تي) مي بود، در صورتي كه پس از وقوع اين آزمايش نيروي حاصل از آن به 45 هزار تن رسيد كه برابر با انرژي حاصل از انفجار مقدار 21 هزار تن تي.ان.تي بود.
اما اولين فاجعه اتمي تاريخ (به دست آمريكاي اصلاح طلب!) توسط يك هواپيماي بمب افكن 29-B با پروازي روي شهر ژاپني هيروشيما در 6 اوت سال 1945 در ساعت 8:15 صبح به وقت محلي انجام شد. اين بمب افكن بدون آزمايش پيشين با بهره گيري از اورانيوم۲۳۹- بمبي از بمب هاي توپخانه اي را كه به نام پسر كوچك (Little boy) نامگذاري كرده بودند را از سقف پروازي 680 متري (كه به منظور وارد ساختن بيشترين خرابي در نظر گرفته شده بود) روي شهر مزبور رها كرد،  در اين هنگام دو سوم از ساختمان هاي شهر ويران و از جمعيت 350 هزار نفري آن، 140 هزار نفر كشته شدند.دومين جنگ افزار هسته اي از پلوتونيوم۲۳۹- با انفجار داخلي دو برابر توان و انرژي پيشين مورد آزمايش قرار گرفت.
اين جنگ افزار قرار بود روي شهر كوكورا در راس ساعت مقرر در 11 اوت پرتاب شود، ولي يك سوم از اعضاي مديريت سازمان جنگ افزارهاي هسته اي، خواستار به تاخير انداختن آن شدند. اين عده خواستار به كارگيري آن در اواخر ماه اوت يا اوايل سپتامبر بودند.
شرايط بد آب و هوايي تا نهم اوت همچنان ادامه داشت و ابرهاي سنگين آسمان را فرا گرفته بود تا سرانجام يك بمب افكن B-29 حامل بمبي به نام باكنركار پس از 10 دقيقه پرواز بر روي شهر كوكو بنا به شرايط بد آب و هوايي و عدم ديد بر روي هدف موردنظر، باداشتن اجازه قبلي در مورد گزيش هدف دوم در ساعت 11:20 صبح با پرواز روي شهر ناكازاكي در سقف پروازي 500 متري، بمب خود را با نيروي تخريبي 21 هزار تن رها كرد و از جمعيت 270 هزار نفري شهر در حدود 70 هزار نفر كشته شدند.
تمامي اين كشتارها از سوي كشور آمريكا در حالي انجام گرفت كه كشورهاي ديگر از جمله روسيه، فرانسه و انگليس هم در آن زمان داراي چنين فن آوري بودند،  ولي اينكه چرا تنها آمريكا بود كه از آن استفاده غيرانساني كرد،  به همان مسئله منش دولت آمريكا برمي گردد و نكته جالب تر از آن، وجود نگراني هاي آمريكا نسبت به حقوق كشورهاي ديگر است. هم اكنون احتمال وجود بيش از 200 فروند جنگ افزار اتمي در اسرائيل وجود دارد در صورتي كه آمريكا هيچ نگراني ندارد!! دليلش هم واضح است (حفظ منافع).
استفاده از فن آوري هسته اي حق مسلم ملت ايران است و هيچ كشوري (بخصوص كشوري كه از اين فن آوري سوءاستفاده كرده است) حق ممانعت از آن را ندارد.
كشورهاي ديگر نظير آرژانتين، برزيل، تايوان و كره جنوبي نيز در اين زمينه تحقيقاتي انجام داده اند. هندوستان و پاكستان هم اكنون تحقيقات اتمي را به مرحله عملي رسانده اند و حتي كشور آفريقاي جنوبي در سال 1988 ميلادي اعلام كرد كه داراي توان هسته اي است.

ديوجانس
ديوجانس، فيلسوف معروف يوناني پيرو مكتب كلبي به سال 413قبل از ميلاد در سينوپ به دنيا آمد و در سال 327قبل از ميلاد چشم از جهان فروبست. وي ثروت را تحقير مي كرد و از مقررات اجتماعي بيزار بود و چنان كه مشهور است در ميان خمره اي يا چليكي مسكن داشت و با نهايت قناعت زندگي مي كرد. ديوجانس يا ديوژن همان كسي بود كه در روزي روشن، چراغ در دست در كوچه هاي آتن مي گشت و مي گفت: من انسان را مي جويم.
حكايات بسياري از رفتار و گفتار او نقل كرده اند كه در اينجا يكي از آنها را برايتان مي گوييم.
اسكندر و ديوجانس
همين كه اسكندر، پادشاه مقدوني به عنوان فرمانده پيشواي كل يونان در لشكركشي به ايران انتخاب شد، از همه طبقات براي تبريك نزد او مي آمدند، اما ديوژن – حكيم معروف يوناني- كه در كورينت بسر مي برد، كمترين توجهي به او نكرد. اسكندر شخصا به ديدار او رفت. ديوژن كه از حكماي كلبي يونان بود- شعار اين دسته، قناعت و استغنا و آزادمنشي و قطع طمع بود- در برابر آفتاب دراز كشيده بود. چون حس كرد جمع فراواني به طرف او مي آيند، كمي برخاست و چشمان خود را به اسكندر كه با جلال و شكوه پيش مي آمد خيره كرد، اما هيچ فرقي ميان اسكندر و يك مرد عادي كه به سراغ او مي آمد نگذاشت و شعار استغنا و بي اعتنايي را حفظ كرد. اسكندر جلو آمد، سلام كرد و سپس گفت: اگراز من تقاضايي داري بگو.
ديوژن پاسخ داد: يك تقاضا بيشتر ندارم و آن اين است كه سايه ات را از سر من كم كني. كنايه از اينكه: من از آفتاب استفاده مي كردم، تو اكنون جلو آفتاب را گرفته اي، كمي آن طرف تر بايست.
اين سخن در نظر همراهان اسكندر خيلي حقير و ابلهانه آمد. با خود گفتند: عجب مرد ابلهي است كه از چنين فرصتي استفاده نمي كند. اما اسكندر كه خود را در برابر مناعت طبع و استغناي نفس ديوژن حقير ديد، سخت در انديشه فرو رفت. پس از آنكه به راه افتاد، به همراهان خود كه آن فيلسوف آزاده را ريشخند مي كردند ،گفت: براستي اگر اسكندر نبودم، دلم مي خواست ديوژن باشم.
غياث الدين جمشيد كاشاني
غياث الدين جمشيد بن مسعود بن محمودكاشاني از دانشمندان بزرگ نجوم، رياضي و طب قرن نهم هجري است. او اولين كسي است كه عدد «پي را تا 29 رقم اعشار محاسبه كرد و همچنين اختراع كسر اعشار را به وي نسبت مي دهند.
كتب زيادي از آن عالم بزرگ به جا مانده كه مهمترين آنها عبارتند از : مفتاح الحساب، رساله محيطيه، رساله در ابعاد و اجسام آسماني و رساله در استخراج قوس يك درجه.
غياث الدين كاشاني همچنين در محاسبه نسبت محيط دايره به قطر آن پيشرفت هاي قابل توجهي به دست آورد.
ابوالحسين رازي
ابوالحسين عبدالرحمن بن عمر الصوفي الرازي، منجم مشهور قرن چهارم به سال 291 هجري قمري متولد شد.
از آنجايي كه در علوم رياضي و نجوم درعصر خود بسيار مشهور بود به سمت معلمي عضدالدوله برگزيده شد. كتاب معروف او صور الكواكب است كه راجع به 48صورت از صور فلك البروج نگارش يافته و به عضدالدوله تقديم شده است.
اين كتاب به نام الصور المائيه و كواكب الثابته نيز مشهور و ترجمه فارسي آن موجود است. ابوالحسن رازي در سال 376 هجري دارفاني را وداع گفت.

عقاب طلايي آسمان جنگ
دفتر طراحي سوخو در مسكو، دست به ساخت هواپيمايي از نسل جديد زده است كه قدرت هاي خارق العاده اي دارد. اين طرح را سوخوي – 37 بركوت يا عقاب طلايي مي نامند كه بتازگي نام سوخوي – 47 را به خود گرفته است.
اين هواپيماي جنگنده كه اولين پروازش را در سپتامبر سال 1997 انجام داد، توانست توانايي هايي را از خود برجا بگذارد كه تاكنون در هيچ هواپيماي ديگري ديده نشده است. از مشخصه هاي 47 – SU بال هاي رو به جلو (Forward swept wing) است. با وجود اينكه اين بال ها باعث ناپايداري پروازي مي شود ولي با حضور مهندسان تراز اول آيروديناميك در اين دفتر طراحي، پروژه 47 – SU اعتماد تمامي محفل هاي علمي را جلب كرد.
اين جنگنده، پروازهاي آزمايشي را در دسامبر سال 2001 به پايان رساند و در ماه مي سال 2002، شركت سوخو به عنوان ادامه دهنده پروژه هاي هواپيماهاي جنگنده PAKFA انتخاب شد. البته اين پروژه احتمالا در 47 – SU تغييراتي خواهد داد و اين مسئله نظري دوباره بر طراحي بال ها را در پي خواهد داشت.
اين هواپيما توانايي هاي مانوري بسياري دارد و براحتي حتي در سرعت هاي زير صوت مي تواند زاويه حمله اش را به سرعت تغيير دهد و اين اتفاق در سرعت هاي فراصوتي هم انجام مي شود. تبديل بال هاي رو به جلو به بال هاي رو به عقب مزايايي دارد. به عنوان مثال نسبت نيروي بر آبه پسا را افزايش مي دهد، باعث قدرت مانور بيشتر در نزاع هاي هوايي مي شود، برد هواپيما را در سرعت هاي مافوق صوت افزايش مي دهد و ميزان فاصله براي برخاستن و نشستن را ايجاد مي كند و به همين دلايل اين بال ها را به حالت عادي برمي گردانند.
47 – SU را مي توان يك هواپيماي جنگنده چند منظوره دانست كه از دو موتور پيشرفته توربوفن (باپسسوز) مدل F6 30 - D ساخته شده و هر موتور نيروي پيشراني به اندازه 30750 كيلوگرم فراهم مي آورد. البته براي اين موجود انعطاف پذير موتورهاي پيشنهادي ديگري از شركت مجرب ليولكا هم وجود دارد كه براي ماموريت هاي خاص روي هواپيما نصب مي شود. طول 47 – SU در حدود 6/22 متر و فاصله دو سربال آن 7/16 متر است. بال هاي سوخو با توجه به مساحت زياد (62 متر مربع)، قدرت حمل بار زيادي را به آن مي دهد. اين هواپيماحدود 26 هزار كيلوگرم تجهيزات و تسليحات را مي تواند با خود حمل كند و تا ارتفاع 18800 متر بالا مي رود. بيشينه وزن برخاستنش حدود 34 هزار كيلوگرم است كه حتي با وجود چنين بارهاي زيادي در آسمان، مانورهاي زيبايي را از خود به نمايش مي گذارد.
اين عقاب طلايي به گونه اي طراحي شده است كه تقريبا انواع موشك ها و بمب هاي مدرن را مي تواند شليك كند و چون جنگنده اي چند منظوره است موشك هاي هوا به هوا و هوا به زمين در گونه هاي مختلف دوربرد وميان برد را با خود حمل مي كند.
كابين خلبان پيشرفته اي دارد و به همين دليل تنها يك خلبان كفاف انجام تمامي كارها را مي دهد.