سينا خاكياني
در جنگ جهاني دوم، شهرهاي هيروشيما و ناكازاكي به ترتيب در روزهاي ششم و نهم آگوست سال 1945 توسط نيروهاي آمريكايي و با بمب اتمي مورد حمله قرار گرفتند و تقريبا كاملا نابود شدند.
بر اثر انفجار بمب هاي اتمي در اين دو شهر،
۱۲۰ هزار نفر در همان لحظات اول و حدود دو برابر اين تعداد در روزهاي بعد قرباني شدند. يكي از دلايل اصلي حمله اتمي آمريكا به ژاپن، تحت فشار قرار دادن آن براي پذيرش شكست و تسليم شدن بدون قيد و شرط بود. ژاپن بعد از اين حملات در تاريخ پانزدهم آگوست رسما شكست را پذيرفت و تسليم نيروهاي متحدين شد. مردم ژاپن كساني كه از اين انفجارها جان سالم به در برده اند را هيباكوشا مي نامند كه در زبان ژاپني به معني نجات يافتگان از انفجار است.
آمريكا و آلمان رقابت نزديكي بر سر توليد و استفاده از سلاح هاي اتمي داشتند، اما در نهايت اين آمريكايي ها بودند كه در اين رقابت پيروز شدند. بمب هاي اتمي به صورت مخفيانه و توسط دولت آمريكا (با همكاري انگلستان و كانادا) تحت عنوان پروژه منهتن توليد شدند. اولين بمب اتمي توسط آمريكا و در شانزدهم جولاي 1945 در نواحي بياباني نيومكزيكو به صورت آزمايشي منفجر شد. بعد از اين آزمايش، رئيس جمهور وقت آمريكا ترومن ، تصميم به استفاده از اين بمب ها عليه ژاپن گرفت. بعدها ترومن علت استفاده از اين بمب ها را پايان دادن هرچه زودتر به جنگ از طريق
وارد كردن تلفات و خسارات زياد به ژاپن و ايجاد ترس از وقوع مجدد آنها، اعلام كرد.
بعد از حمله اتمي آمريكا به هيروشيما، ترومن در سخناني گفت: اولتيماتوم بيست و ششم جولاي، فرصتي براي درامان ماندن مردم ژاپن از تلفات بيشتر بود، اما رهبران آنها بلافاصله اين اولتيماتوم را رد كردند، اما اين بار اگر شرايط ما را نپذيرند، بايد منتظر رگباري از حملات ما باشند. وي افزود: اين حملات هوايي با عمليات هاي زميني و دريايي گسترده اي همراه خواهند بود كه كسي تصورش را هم نمي تواند بكند. او در ادامه گفت: توانايي توليد بمب اتم، به منزله در دست داشتن قدرت اصلي در جهان است.
كميته انتخاب هدف ها در روزهاي دهم و يازدهم مي 1945 در لس آلاموس تشكيل شد و اعضاي آن، چندين شهر از جمله هيروشيما را براي حملات اتمي انتخاب كردند.
هيروشيما در طول جنگ جهاني دوم جزو شهرهاي بسيار مهم ژاپن از لحاظ نظامي بود. مقر فرماندهي پنج ناحيه ژاپن و همچنين ستاد فرماندهي ارتشبد هاتا ، دومين فرمانده جنگ در اين شهر قرار داشت. هيروشيما، يك مركز ارتباطات، انبار ذخيره سازي مهمات و محلي مناسب براي تجمع نيروهاي نظامي بود و از آنجايي كه طي حملات قبلي آمريكا به ژاپن، آسيبي به هيروشيما نرسيده بود، از هر لحاظ محل مناسبي براي فرود آمدن بمب اتمي محسوب مي شد! همه شهر با تمام قوا براي جنگ بسيج شده بودند. حتي زنان و كودكان هم از اين امر مستثني نبودند و هزاران نفر از آنها در كارخانه هاي اسلحه سازي كار مي كردند و حتي به آنها هم روش هاي مقابله و مقاومت در برابر تهاجم دشمن آموزش داده مي شد.
به جز چند ساختمان در مركز شهر كه ساختاري مقاوم و مهندسي ساز داشتند، ساير ساختمان هاي هيروشيما بيشتر با استفاده از چوب ساخته شده بودند. حتي كارگاه ها و كارخانه هاي كوچك شهر هم
استخوان  بندي چوبي داشتند و به همين خاطر شهر براي نابودي در اثر آتش سوزي بسيار مستعد بود.
در آغاز جنگ جهاني دوم جمعيت هيروشيما به 380 هزار نفر رسيده بود، اما قبل از حمله اتمي آمريكا به هيروشيما به دستور دولت ژاپن، ساكنان اين شهر بتدريج در حال تخليه شدن بودند. در زمان انفجار بمب، جمعيت ساكن در شهر حدود 255 هزار نفر بود. اين ارقام براساس دفاتر ثبت جمعيت شهر به دست آمده است، چراكه ژاپني ها براي محاسبه ميزان جيره غذايي و همچنين برآورد نيروهاي نظامي و كارگران مورد نياز در كارخانه هاي اسلحه سازي به اين آمارها احتياج داشتند.
هيروشيما، اولين هدف آمريكا در حملات اتمي به ژاپن بود. ششم آگوست 1945، هوا كاملا صاف بود و همه كارها بدرستي پيش رفت و حمله اتمي از هر لحاظ مطابق نقشه صورت گرفت و دقيقا همان چيزي كه از يك بمب متشكل از هسته اورانيوم 235، مي شد انتظار داشت، به وقوع پيوست.
تقريبا يك ساعت قبل از انفجار بمب در هيروشيما، رادارهاي هشداردهنده از ورود چند فروند هواپيماي آمريكايي به جنوب ژاپن خبر داده بودند. با اعلام اين خبر برنامه هاي راديويي در بسياري از شهرها از جمله هيروشيما قطع شد. درحدود ساعت هشت صبح، مسئول رادار هيروشيما متوجه نزديك شدن چند فروند هواپيما به محدوده آسمان شهر شد. آژير حمله هوايي به صدا درآمد، اما گويندگان راديو در هيروشيما اعلام كردند كه احتمال حمله هوايي با اين تعداد هواپيما بعيد به نظر مي رسد. در ساعت 8:15، خلبان هواپيماي B-29 آمريكا پل تيبتس بمب اتم را بر فراز هيروشيما و در مركز شهر رها كرد. انفجار اين بمب در همان لحظه نخست جان 80 هزار نفر را در هيروشيما گرفت. بعد از انفجار اين بمب، متصديان پخش راديويي ژاپن متوجه قطع ارتباطشان با ايستگاه راديويي هيروشيما شدند. آنها سعي كردند از طريق تلفن با هيروشيما تماس بگيرند، اما هرچه كردند موفق نشدند. قرارگاه هاي فرماندهي توكيو هم با همين مشكل مواجه شدند. در آن لحظات آنها نمي دانستند كه چه اتفاقي در هيروشيما افتاده است و حتي تصور چنين انفجار مهيبي را هم نمي كردند. بعد از اينكه همه تلاش ها براي برقراري ارتباط با هيروشيما بي نتيجه ماند، يكي از افسران ارتش مامور شد تا به سمت هيروشيما پرواز كرده و خبرها را از آنجا به فرماندهان ارتش در توكيو گزارش كند. حتي تا قبل از اين پرواز، فرماندهان ارتش فكر نمي كردند كه اتفاق چندان مهمي در هيروشيما افتاده باشد.
هواپيماي موردنظر به سمت هيروشيما به پرواز درآمد و وقتي هنوز 160 كيلومتر با آنجا فاصله داشت، خلبان هواپيما متوجه دود غليظ حاصل از انفجار
بر فراز آسمان شهر شد. وقتي آنها به هيروشيما رسيدند، بقاياي باقيمانده از شهر در حال سوختن بود. توكيو بعد از گذشت 16 ساعت از وقوع اين انفجار هنوز پي به علت آن نبرده بود تا اينكه كاخ سفيد اطلاعيه اي در آن مورد صادر كرد.
تا پايان سال 1945 حدود 60 هزار نفر ديگر در هيروشيما بر اثر تشعشات اتمي جان خود را از دست دادند و آمار كشته شدگان اين انفجار به 140 هزار نفر رسيد. از آن زمان به بعد هم هرساله هزاران نفر بر اثر بيماري هاي مرتبط با اين تشعشات جان خود را از دست مي دهند و بنابر آخرين آمار منتشر شده در ششم آگوست 2004، حمله اتمي آمريكا به هيروشيما 237 هزار نفر قرباني داشته است.
حمله اتمي به ناكازاكي
ناكازاكي، يكي از بزرگترين بنادر جنوبي ژاپن در زمان جنگ بود. بسياري از فعاليت هاي صنعتي و نظامي مثل توليد مهمات يا تجهيزات نظامي در اين شهر انجام مي شد. ساختمان هاي ناكازاكي هم مثل هيروشيما با استخوان  بندي چوبي و حتي بدون استفاده از گچ يا سيمان ساخته شده بودند. بسياري از ادارات يا صنايع كوچك شهر هم در همين نوع ساختمان ها استقرار داشتند.
در اول آگوست 1945، ناكازاكي شاهد بمباران هوايي بود، اما اكثر اين بمب ها به سواحل جنوبي شهر كه محل استقرار كشتي ها بود، اصابت كردند ولي آسيب زيادي به شهر نرسيد. بعد از اين حمله هوايي، بسياري از ساكنان شهر از ترس وقوع مجدد حملات، شهر را ترك كرده و به نواحي روستايي اطراف رفتند. اين موضوع باعث شد كه در زمان انفجار بمب اتمي در ناكازاكي، جمعيت آن كمتر از حد معمول باشد.
در روز 9 آگوست 1945، هواپيماي B-29 آمريكا كه هدايت آن را چارلز سويني برعهده داشت، بر فراز آسمان ژاپن به پرواز درآمد. هدف اوليه اين هواپيما شهر كوكارا بود، اما به علت ابري بودن آسمان شهر، هدفگيري دقيق ميسر نشد. بعد از اينكه هواپيماي
B-29 چند بار بر فراز كوكارا دور زد، به علت خطر اتمام سوخت به سراغ دومين هدفش يعني ناكازاكي رفت. در ساعت 7:50 صبح آژير حمله هوايي در ناكازاكي به صدا درآمد، اما در ساعت 8:30 آژير رفع خطر پخش شد وهنگامي كه در ساعت 10:53، دو هواپيماي آمريكايي در آسمان ناكازاكي ديده شدند، تقريبا همه مطمئن بودند كه آن دو، هواپيماهاي شناسايي هستند. در ساعت 11:2و در لحظه اي كه ابرها از آسمان ناكازاكي كنار رفته بودند، موقعيت مناسب براي هدفگيري مهيا شد و چند لحظه بعد بمب تشكيل شده از پلوتونيوم - 239 در مركز شهر منفجر شد. حدود 75 هزار نفر از جمعيت 240 هزار نفري ناكازاكي در همان لحظه اول جان باختند و آمار قربانيان نهايي اين انفجار بعدها به 100 هزار نفر رسيد.
بعد از پايان جنگ، اين دو شهر دوباره ساخته شدند و اين بار با ساختمان هايي بلند و محكم. در سال 1949 و به پيشنهاد شهردار هيروشيما شينزوهامايي پارلمان ژاپن اين شهر را به عنوان شهر صلح معرفي كرد. از آن زمان به بعد هيروشيما شاهد برگزاري سمينارها و جلسات مختلف پيرامون صلح بوده است. اين مسئله به قدري گسترش پيدا كرد كه در سال 1992 انجمني متشكل از مترجمان و راهنمايان شهر براي ارائه خدمات به شركت كنندگان اين همايش ها
تشكيل شد. در سال 1998 نيز با همكاري دانشگاه هيروشيما، موسسه اي تحت عنوان انجمن صلح هيروشيما تاسيس شد.

آرش نهاوندي - در پي بارش باران هاي شديد اخير و تخريب بسياري از مناطق شهري، مسئولان شهر بمبئي مورد انتقادات شديد مردمي قرار گرفتند
بارش باران هاي موسمي در هند كه بيش از هزار كشته را بر جاي گذاشت، علاوه بر خسارات جانبي، وجهه توريستي و اقتصادي شهر بمبئي را نيز بشدت تحت تاثير قرار داد.
روزنامه اقتصادي اكونوميك تايمز چاپ هند در اين باره نوشت: باران هاي موسمي اخير، اميدهاي مسئولان ابرشهر بمبئي را بر باد داد.
در ادامه گزارش اكونوميك تايمز آمده است: آرزوها، روياها و طرح ها و برنامه هايي كه پيش از اين در راستاي تبديل بمبئي به يكي از بزرگترين و زيباترين ابرشهرهاي جهان، ذهن مسئولان بمبئي را به خود مشغول كرده بود، همگي پس از بارش هاي سيل آساي اخير يكباره به آسمان دود شدند.از هم اكنون نوك تيز پيكان انتقادهاي افكار عمومي، مسئولان شهري را نشانه رفته است. بسياري از خود مي پرسند نقش پليس در زمان وقوع سيلاب چه بود؟
مراكز اورژانس شهري به چه كاري مشغول بودند و مقامات
آتش نشاني به چه مي انديشيدند؟
نييتي چوپرا يكي از مشاوران بخش خصوصي كه در اتومبيلش به مدت شش ساعت در سيلاب گير كرده بود، ضمن انتقاد شديد از مسئولان شهري مي گويد: چطور ممكن است پايتخت اقتصادي هند پس از ريزش باران شديد يكباره در برابر مشكلات سرخم كرده و تا زانو در گل فرو برود؟
جاتين ديگه كه به حسابداري و حسابرسي اشتغال دارد، در ساعت 16:30 روز سه شنبه دفتر مركزي خود در بمبئي را براي رفتن به خانه اش واقع در محله تانه ترك كرد. در غالب اوقات او يك ساعت وقت براي رسيدن به منزل خود صرف مي كند، اما اين بار او ساعت 21:30 روز چهارشنبه يعني 29ساعت پس از ترك محل كارش به منزل رسيد.
او در اين باره مي گويد: من طي اين مدت بدترين و دلخراش ترين لحظات زندگي خويش را سپري كردم.
در اين 29 ساعت تنها با آب و بيسكويت تغذيه مي كردم.
جاتين مي افزايد: پس از گذشت چند ساعت از وقوع سيلاب اتفاق عجيبي افتاد و يكباره نيروهاي پليس خيابان ها را ترك كردند، گويي ناپديد شده باشند. در خلاء امدادرساني منسجم و منظم، بسياري از مردم بمبئي با حس انسان دوستانه كم نظيري همشهريان خويش را بدون اينكه از پيش با آنان آشنايي داشته باشند به خانه هايشان راه دادند. تعدادي ديگر از شهروندان نيز ميان مردم مصيبت زده غذا و آب پخش كردند. تعداد زيادي از دانش آموزان مدارس نيز به خانه ها و معابد راه يافتند. آن نت اير يكي از شهروندان مقيم بمبئي مي گويد: با رفتن پليس، در يكي از بخش هاي عريض بزرگراه غربي بمبئي، مردم محلي خود به طور داوطلبانه به هدايت خودروها براي سريع تر شدن روند عبور و مرور پرداختند. او با لحني كاملا نااميد كننده افزود: مردم در حالي به هدايت خودروها مي پرداختند كه پليس در محل حضور نداشت. جاتين ديگه نيز مي گويد: ماموراني كه در محل حضور داشتند در بهبود اوضاع ترافيك موثر نبودند.
او مي افزايد: تنها يك بار پليسي كه در پياده رو ايستاده بود با
حركت    دادن دست خود به من گفت، مسير باز شده به حركت خود ادامه بده، اما به مجردي كه من ماشين را روشن كردم، تعداد زيادي از مردم با تكان دادن دست هايشان من را از ادامه حركت بر حذر داشتند؛ اتومبيل را به كنار راندم و از يكي از عابران پرسيدم، چه شده است؟ او در پاسخ گفت: اگر به حركت خودت به جلو ادامه بدهي اتومبيلت به طور كامل در آب فرو خواهد رفت.
ناآمادگي
مسئولان شهري در پاسخ به انتقادات مردم نسبت به ناكارآمدي سيستم هاي حفاظت شهري، شديد بودن بارش باران را عامل اصلي حوادث اخير در بمبئي دانسته اند و بدين ترتيب بر قصورخويش در ناكارآمدي سيستم شهري، سرپوش گذاشتند. ار.ار.پاتيل ، معاون شهردار بمبئي در اين باره مي گويد: هيچ شهري نمي تواند در برابر ريزش چنين باران شديدي مقاومت كند. يكي از روزنامه هاي غير محلي در پاسخ به اين مسئول شهرداري بمبئي نوشته است: نبايد تنها طبيعت را در اين رابطه مقصر دانست، بلكه بايد براي اداره اين شهر بزرگ، رهبري بزرگ انتخاب كرد. پراهلاند كاكار ، كارگردان فيلم هاي تبليغاتي كه در بمبئي ساكن است، نيز مي گويد: به نظر نمي رسد مسئولان شهري بمبئي از حادثه سونامي كه مدت زمان اندكي از وقوع آن مي گذرد، عبرت چنداني گرفته باشند. او مي افزايد: اين حادثه بعد از سونامي يكي از ناگوارترين حوادثي بود كه اخيرا در هند به وقوع پيوست.
پراهلاند مي گويد: مسئله در اين نهفته است كه ما تازه به فكر مديريت بحران در برابر حوادثي كه همه ساله به وقوع مي پيوندند افتاده ايم و با اين زيرساخت هاي ناچيزي كه از سوي شهرداري بمبئي در سطح شهر ايجاد شده اند، كاري را نمي توان از پيش برد. به اعتقاد كارشناسان، بمبئي به رغم اينكه ثروتمند ترين شهر هند محسوب مي شود، داراي ضعف ها و كاستي هاي بسياري نيز هست.
۱ در شهر بمبئي سيستم اطلاع رساني كارآمدي وجود ندارد.
۲ ارتباط بيسيم ميان سازمان هاي اصلي نظير پليس، سازمان آتش نشاني و بيمارستان ها وجود ندارد.
۳ هيچ سيستم جايگزيني براي نيروگاه ها ايجاد نشده است.
۴ ارتباط اينترنتي نيز بسيار بد صورت مي گيرد.
از موارد ديگري نيزكه مي توان به آن اشاره كرد، نواقص در طراحي و مهندسي شهري بمبئي است، مناطق زاغه  نشيني كه در اطراف شهر گسترش يافته اند، به دليل نداشتن زيرساخت هاي مناسب در برابر هر گونه حادثه اي آسيب پذيرند. او مي گويد: در صورتي كه طرح هاي زيست محيطي مناسبي در سطح شهر به اجرا درآمده بودند، از ابعاد فاجعه هفته اخير كاسته مي شد. پراهلاند مي گويد: زماني كه شما يك شهر را طراحي مي كنيد، بايد مجاري طبيعي جريان آب آن را حفظ كنيد.
حفظ اين راه آبها سبب مي شود كه آب به طور طبيعي به سمت دريا سرازير شود. او مي افزايد: اين در حالي است كه راه آبها در شهر ما يا در بالاي ساختمان ها ساخته مي شوند يا اينكه به طور كل مسدود شده اند. با توجه به وضعيت كنوني شهر بمبئي و تلاش اخير مردم اين شهر براي حل مشكلات، تعداد زيادي از شهروندان بمبئي تصميم گرفته اند، در مواقع بروز بحران خود به مقابله با آن اقدام كنند و بر اقدامات دولت محلي اتكا نكنند. اگر مردم خود به فكر محيط زندگيشان باشند و براي بهبود وضعيت بمبئي تلاش كنند، اين شهر در آينده تبديل به بهترين محل زندگي خواهد شد. يكي از شهروندان بمبئي در همين رابطه مي گويد: نجات شهرمان به خودمان بستگي دارد.

عرب نيوز
عنوان و عكس اول روزنامه عرب نيوز به درگذشت ملك فهد بن عبدالعزيز، پادشاه عربستان سعودي اختصاص داشت كه در سن 84 سالگي و پس از دو ماه بستري بودن در بيمارستاني در رياض، جان خود را از دست داد. علت مرگ وي بيماري ذات الريه اعلام شده است.
ديلي نيشن
روزنامه نيشن مرگ جان گارانگ رهبر شورشيان جنوب سودان را كه نقش بسزايي در توافق صلح سودان داشت و بتازگي معاون رئيس جمهوري شده بود، به عنوان تيتر اصلي خود برگزيده است. هليكوپتر حامل او در حالي كه در آب و هواي بسيار بدي پرواز مي كرد به يك كوه برخورد كرده و وي جان خود را از دست داده است.
واشنگتن تايمز
جورج بوش رئيس جمهور آمريكا جان بولتون معاون سابق وزير خارجه كشورش را به سمت نماينده ايالات متحده در سازمان ملل متحد منصوب كرد.
وي براي انتخاب بولتون كه از منتقدان سرسخت سازمان ملل بود، منتظر تاييد سنا مي ماند، اما گفته است كه دموكرات ها با توسل به ترفندهاي تاخيري شرم آور، وي را ناگزير كرده اند سنا را دور بزند.
ليبراسيون
روزنامه فرانسوي زبان ليبراسيون نيز با بررسي مرگ فهد به واكنش هاي جهاني صورت گرفته پرداخته و در ضمن، در مورد وارث تاج و تخت او و اين نكته كه در سياست هاي خارجي عربستان تغيير قابل توجهي ايجاد نخواهد شد، تحليل هايي ارائه داده است.اعضاي خانواده سلطنتي عربستان سعودي با ملك عبدالله بيعت كرده اند و قرار بود روز چهار شنبه مراسمي رسمي براي تاييد او به عنوان پادشاه صورت گيرد .

سينا خاكياني - بارسلون كه بعد از مادريد دومين شهر بزرگ اسپانيا به شمار مي آيد در شمال شرقي اين كشور قرار دارد. اين شهر يك ميليون و 580 هزار نفر جمعيت دارد كه اگر شهرهاي اطراف و حومه اش را به آن اضافه كنيم، جمعيتش به 4 ميليون و 600هزار نفر خواهد رسيد.
گردشگران در بارسلون يك فرصت استثنايي دارند تا پاي پياده از ميان بناهاي باقيمانده از قرون وسطي عبور كنند و بعد از تماشاي آنها وارد خيابان هاي بخش مدرن شهر شوند. قسمت هاي تاريخي شهر در منطقه اي مسطح واقع شده اند و بخش مدرن شهر كه روي بلندي هاي  اطراف اين بخش ساخته شده آن را احاطه كرده است. اكثر خيابان هاي بخش معاصر شهر، سراشيبي هاي تندي دارند كه ناخودآگاه خيابان هاي سانفرانسيسكو را به ياد گردشگران مي آورند.
يكي از قسمت هاي زيبا و ديدني بارسلون، بلوار لس رمبلس است كه از مركز شهر آغاز مي شود و تا كنار ساحل ادامه پيدا مي كند. اين بلوار در تمام ساعات شبانه روز مملو از جمعيت است و در دو طرف آن،
پرنده فروش ها و گل فروش ها در كنار كافه ها و رستوران ها بازار گرمي دارند. در حين قدم زدن در اين خيابان از كنار يكي از معروف ترين سالن هاي اپراي جهان به نام ال لوسيو و بازار معروف بوكريا عبور خواهيد كرد.
البته در اين پياده روي لذتبخش بايد حسابي مراقب جيب تان باشيد. چرا كه جيب برهاي بارسلون علاقه زيادي به اين بلوار دارند!
در نهايت اين بلوار زيبا به بندرگاه قديمي شهر مي رسد كه در آن مجسمه بزرگي از كريستف كلمب نصب شده است. در كنار اين بندر موزه تاريخ دريانوردي اسپانيا
قرار دارد كه در آن ماكت هايي با ابعاد واقعي از كشتي هاي قديمي اسپانيايي به نمايش گذاشته شده است. ساختمان اين موزه هم جزو بناهاي تاريخي و متعلق به قرون وسطي است. اين بندر زيبا جذابيت هاي زيادي دارد كه از جمله آنها يكي از بزرگترين آكواريوم هاي دنياست.
يكي ديگر از نكات برجسته شهر بارسلون، بناهاي زيبا و كم نظيري است كه توسط معمار معروف اين شهر آنتوني گائودي ساخته شده  اند. يكي از شاهكارهاي گائودي ساختمان نيمه تمام كليساي ساگرادا است كه كار ساخت آن از سال 1882 آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. هزينه ساخت اين كليساي عظيم از طريق
كمك  هاي مردمي تامين مي شود و براساس محاسبات انجام شده كار ساخت اين كليسا در سال 2020 ميلادي به اتمام مي رسد. بارسلون علاوه بر بناهاي تاريخي فراواني كه دارد به خاطر آب و هواي دلپذيرش و همچنين پارك ها و فضاهاي سبز زيبايش شهرت دارد. پارك گييا يكي از معروف ترين پارك هاي بارسلون است كه در سال 1914 و توسط آنتوني گائودي و به عنوان يك ملك شخصي ساخته شده است. اما در سال 1922 درهاي اين باغ خصوصي روي عموم باز شد تا ديگران هم بتوانند از زيباي هايي آن لذت ببرند.
فوتبال
فوتبال در بارسلون طرفداران زيادي دارد كه اكثر آنها از حاميان باشگاه معروف اين شهر اف. سي. بارسلونا هستند. اين تيم كه در بين اسپانيايي ها به بارسا معروف است، يكي از بزرگترين و پرافتخارترين تيم هاي باشگاهي دنيا است و استاديوم 98 هزار نفري اين تيم جزو بزرگترين استاديوم هاي ورزشي اروپا به شمار مي آيد. اسپانيول هم دومين تيم فوتبال بارسلون است كه البته محبوبيت و شهرت بارسا را ندارد.
سفر به بارسلون
فرودگاه بارسلون در 12 كيلومتري جنوب مركز اين شهر قرار دارد و پروازهاي زيادي از آمريكاي شمالي و اروپا در اين فرودگاه به زمين مي نشينند و گردشگران را به بارسلون مي رسانند. استفاده از قطار هم در بين بازديدكنندگان بارسلون رواج دارد ، چرا كه هر روزه از بسياري از شهرهاي اروپا مثل پاريس، ژنو، ليسبون و ميلان قطارهايي به مقصد بارسلون در حركت هستند.
كشتي و اتوبوس هاي دريايي بزرگ هم از ديگر
راه  هاي دسترسي به بارسلون هستند كه البته نسبت به قطار و هواپيما از محوبيت كمتري برخوردارند.
رفت و آمد در شهر
مثل اكثر شهرهاي مدرن ، مترو بهترين وسيله براي سفرهاي داخل شهري در بارسلون است، اما يكي از روش هاي مرسوم حمل ونقل در اين شهر، استفاده از دوچرخه است. بعضي از روزها ترافيك در خيابان هاي بارسلون گردشگران را به ياد ترافيك خيابان هاي تهران مي اندازد!