عميد عماد
محققان دانشگاه كارنيه ملون با همكاري ناسا، محققان دانشگاه هاي تنسي، آريزونا، آيوا و همچنين محققان شيليايي در دانشگاه كاتوليكا دل نورته در شيلي آخرين مراحل آماده سازي طرحي سه ساله را پشت سر مي گذارند كه مي توان آن را در نوع خود بي نظير دانست. اين پروژه در واقع برنامه ساخت يك روبات زيست - ستاره شناس است كه مي تواند روي علائم حيات در صحراهاي خشك زمين هم كار كند. قرار است اين تيم از محققان، اين روبات خودكار را كه از نور خورشيد تغذيه مي كند در سفري به عمق 180 كيلومتري صحراي آتاكاما در شيلي هدايت كنند. اين روبات پيشرفته كه زوئه نام دارد به ابزارهاي علمي ويژه اي مجهز شده است تا ميكروارگانيزم ها را شناسايي كرده و رفتارهاي آنان را ثبت كند. قرار است زوئه سه منطقه از صحراي آكاتاما را از 22 آگوست تا 22 اكتبر بپيمايد. نتايج اين مكاشفات در آينده به نسل هاي بعدي روبات هاي مريخ نورد، الگوي صحيح حركت در مريخ را نشان داده و علاوه بر آن اطلاعات جديدي از حيات در كره زمين به دانشمندان خواهد داد.
پروژه جست وجوي حيات در سال 2003، زيرنظر بخش علوم زيست- ستاره شناسي و برنامه فن آوري براي جست وجوي سياره هاي ناسا شروع شد و هدف اصلي آن استفاده از فن آوري هاي متفاوت براي مطالعه روي حيات در شرايط زيست محيطي بسيار سخت بود.
توانايي هاي زوئه در واقع نتيجه سه سال كار سخت گروهي است. در اين سه سال سعي شده است بهترين طراحي، بهترين برنامه افزاري و مناسب ترين ابزارهايي كه يك روبات خودكار كه مي خواهد در شرايط سخت زيست محيطي به جست وجوي حيات بپردازد به آنها نياز دارد، براي زوئه تهيه شود. زوئه اولين بار در سال 2004 به صورت آزمايشي در مناطقي از زمين هاي صعب العبور شيلي به حركت درآمد و توانست طي 55 كيلومتر راهپيمايي ، توسط دستگاه ثبت تصاوير فلورسنس خود مولكول هاي كلروفيل و ارگانيك ديگري را مكان يابي كند.
ناتامي كابرول دانشمند سياره شناس ناسا و رئيس بخش تحليل علمي پروژه، در مورد طرح پيش روي زوئه اين چنين مي گويد: هدف ما در اين كاوش نهايي، تهيه يك نقشه واقعي و سه بعدي توپوگرافيك از حيات ميكروسكوپي است. در واقع مي توان اطلاعات اين نقشه را با داده هاي ماهواره اي تركيب كرد تا ابزار تازه اي براي بررسي فعاليت هاي زيست محيطي در يك منطقه مخصوص به وجود آورد.
پروفسور وترگرين، استاد دانشگاه كارنيه ملون كه پروژه را هدايت مي كند، در اظهارنظري اين چنين عنوان مي كند: اين اولين بار است كه يك روبات به دنبال حيات مي گردد. ما پيش از اين هم با سياره نوردها و ابزارهاي فردي ديگري كار كرده ايم، ولي زوئه يك سيستم كامل براي جست وجوي حيات است. او همچنين مي افزايد: سال گذشته ما فهميديم كه دستگاه ثبت تصوير فلورسنس مي تواند مولكول هاي ارگانيك را در اين منطقه شناسايي كند. امسال ما خواهيم فهميد كه يك منطقه تا چه حد با سيستم هاي ارگانيك پوشيده شده است و آنها را نقشه مي كنيم. ما به گونه اي برنامه ريزي كرده ايم كه روبات در حدود 100 بار مشاهدات خود را انجام دهد و پيشرفت هايي را مانند اينكه چگونه تصميم بگيرد و كجا را مورد مطالعه قرار دهد، به دست آورد.
در كاوش آينده، زوئه يك منطقه شني مه دار، مناطق خشكي از آندو منطقه اي در عمق صحراهاي شيلي كه دهه هاست رنگ باران به خود نديده است، راخواهد پيمود. زوئه در اين مناطق از راه دور توسط محققاني كه در مركز هدايت زوئه در پيتسبورگ قرار دارند هدايت خواهد شد. اين محققان قرار است در اين مركز، مناطق ياد شده را دسته بندي كنند، به دنبال اثبات روشني از حيات باشند و پراكندگي رفتارهاي گوناگون رانقشه كنند. طي آزمايش سال گذشته، محققان با استفاده از دستگاه ثبت تصاوير فلورسنس (اف آي) آزمايش هايي را انجام دادند تا فلورسنس هاي زير دستگاه را در منطقه شناسايي كنند. اين دستگاه كه توسط آلن واگنر، رئيس مركز تصويربرداري مولكولي دانشگاه ساخته شده است، سال گذشته تماما خودكار نبود وبه همين خاطر دانشمندان بايد به دنبال زوئه راه مي افتادند و روي منطقه موردنظر رنگ مي پاشيدند، اما امسال زوئه مي تواند بدون دخالت انسان، مخلوطي از رنگ هاي مختلف را براي دي. ان. اي، پروتئين،  چربي و كربوهيدارت ها به زمين بپاشد.
پروژه حيات در آتاكاما كه يك پروژه سه ساله با ارزش 3 ميليون دلار است، توسط ناسا به موسسه روباتيك كارنيه ملون، دانشكده علوم كامپيوتري سفارش داده شده است. آنها هم با كمك بخش هايي از ناسا كه پيشتر به آنها اشاره شد موفق شدند با صرف 900 هزار دلار رنگ هاي مخصوص فلورسنس و ميكروسكوپ هاي خودكار را توليد كرده و گونه هاي مختلف زندگي را مشخص كنند.
اين تيم براي هدايت زوئه از دستگاه كنترل از راه دوري به نام Event Scope استفاده مي كند كه جديدا در دانشگاه كارنيه ملون ساخته شده است. اين دستگاه به دانشمندان و عموم مردم اين امكان را مي دهد كه از طريق چشم ها و حس گرهاي متفاوت زوئه، شرايط
زيست محيطي صحراي آتاكاما را احساس كنند.
از ديگر دانشمندان همكار اين طرح مي توان به دانشمندان آزمايشگاه پيش رانش جت ناسا و آژانس فضايي اروپا اشاره كرد.

تلسكوپ فضايي اسپيتزر نشانه هايي از حيات را مربوط به زماني كه در آغاز پيدايش آن بوده، يافته است.
دانشمندان با استفاده از اسپيتزر موفق شده اند مولكول هاي ارگانيكي در كهكشان ها، هنگامي كه جهان در ربع اول عمر 14ميليارد ساله خود بوده است را شناسايي كنند. اين مولكول هاي بزرگ كه با عنوان هيدروكربن هاي آروماتيك(حلقوي) پلي سايكليك شناخته مي شوند، از كربن و هيدروژن ساخته شده اند و به همين خاطر است كه به آنها و نمونه هاي مشابه ( مواد آلي)، هيدروكربن مي گويند. اين مولكول هاي پيچيده در زمين بسيار فراوان هستند. آنها هرگاه كه مواد كربني به خوبي سوخته نشوند پديد مي آيند. آنها را مي توان در گازهاي خروجي خودروها و هواپيماها و حتي نان
سوخته شده يافت.
اين مولكول ها كه در تمام كهكشان ها از جمله راه شيري خودمان به وفور يافت مي شوند، نقش مهمي در تشكيل ساختار ستاره ها و سياره ها دارند. اسپيتزر اولين فضاپيمايي است كه آنها را در زمان بسيار گذشته مشاهده كرده است.
دكتر لين يان از مركز علوم اسپيتزر در اين مورد مي گويد: اين 10 ميليارد سال، قديمي تر از چيزي است كه ما تا به حال مشاهده كرده ايم.
پيش از اسپيتزر فضاپيماهاي ديگر با همين هدف مورد استفاده قرار گرفته بودند، مانند ماهواره ستاره شناسي مادون قرمز و تلسكوپ فضايي ويژه اي كه با استفاده از نور مادون قرمز در فضا به دنبال نشانه هاي حيات در فضا مي گشت، اما هيچ كدام نتوانسته بودند همانند اسپيتزر موفق به كشف چنين نشانه هايي از حيات در اوايل پيدايش جهان باشند. دليل عمده اين امر حساسيت اسپيتزر بوده كه صد بار بيشتر از موارد استفاده شده در ماموريت هاي پيشين است.
از آنجا كه پيدايش سياره ما يعني زمين حداكثر به 5/4 ميليارد سال پيش باز مي گردد، اين مولكول هاي ارگانيك مطمئنا پيش از آنكه زمين و حتي منظومه شمسي به وجود بيايند، در جهان وجود داشته است و حتي مي توان آنها را دانه هايي دانست كه منظومه شمسي از آنها روئيده است.
طيف سنج مادون قرمز اسپيتزر نور مادون قرمز كهكشان را به نشانه هاي آشكاري كه حضور مولكول هاي ارگانيك را نمايان مي سازد تبديل مي كند. اين نشانه هاي ارگانيك به دانشمندان اين امكان را مي دهند كه آنها فاصله اين كهكشان ها را اندازه بگيرند. اين اولين باري است كه دانشمندان موفق شده اند فاصله اي به بزرگي 10 ميليارد سال نوري را با استفاده از اثر انگشت طيفي هيدروكربن هاي حلقوي پلي سايكليك تخمين بزنند.
دكتر جورج هلو يكي ديگر از محققان علوم اسپيتزر در اين مورد اين چنين عنوان مي كند: اين نشانه هاي پيچيده به ما مي گويند كه الان كه ما كهكشان ها را مي بينيم، تا به حال چند نسل از ستارگان تشكيل شده اند. سياره  ها و زندگي شانس زيادي داشته اند تا در اوائل خلقت جهان خود را به نمايش بگذارند.
تلسكوپ فضايي اسپيتزر در تاريخ 25 آگوست 2003 توسط موشك دلتا از پايگاه فضايي كيپ كاناوارال به فضا پرتاب شد. اين تلسكوپ فضايي در طول ماموريت 5/2 ساله خود با استفاده از نور
مادون قرمز و گرما از ذرات بسيار ريز 3 تا 180 ميكروني (هر ميكرون يك ميليونيم متر است)  تصوير برداري مي كند. اكثر اين تشعشات راديويي كه توسط اسپيتزر دريافت مي شوند، هنگام برخورد به جو زمين منعكس شده و به زمين نمي رسند كه همين امر يكي از مهمترين دلايل ارسال تلسكوپ هاي فضايي به فضا به شمار مي رود. با داشتن يك تلسكوپ 85 سانتيمتري و سه ابزار علمي پيشرفته، اسپيتزر بزرگترين تلسكوپ مادون قرمزي است كه تا به حال به فضا پرتاب شده است. حساسيت بسيار زياد اسپيتزر همانطور كه اشاره شد، يكي از برترين ويژگي هاي آن است كه اسپيتزر با استفاده از آن مي تواند مناطقي از فضا را رصد كند كه از ديد تلسكوپ هاي اپتيكي زميني مخفي اند. يكي از دلايل اين پنهان ماندن اجرام آسماني از ديد تلسكوپ هاي اپتيكي، وجود ابرهاي گازي و غبار است كه اسپيتزر به دليل استفاده از نور مادون قرمز مي تواند اين مانع را از سر راه بردارد و از عمق كهكشان ها، محل تشكيل ستاره ها و منظومه هاي سياره اي جديد تصويربرداري كند.
از آنجا كه نور مادون قرمز با گرماي شديد همراه است، تلسكوپ فضايي مادون قرمز بايد با دمايي نزديك به صفر كلوين يا مطلق (273 درجه سانتيگراد) سرد شود تا بتواند سيگنال هاي مادون قرمز فضا را بدون اينكه گرماي خود تلسكوپ خللي در آن ايجاد كند، ببيند. همچنين علاوه بر آن، تلسكوپ بايد از نور و گرماي آفتاب و نورهاي مادون قرمز برگشتي از زمين هم در امان بماند. به همين منظور در اسپيتزر، يك سپر خورشيدي نصب شده و به اندازه كافي از زمين دور نگه داشته شده است تا سريعا خنك شود. به اين خاطر در آن از كريوژن (ماده اي خنك كننده) استفاده نشده كه همين امر باعث كاهش هزينه هاي پرتاب اسپيتزرشده است.
اسپيتزر آخرين برنامه از سري برنامه هاي برنامه كاوش بزرگ ناساست. برنامه اي كه آغاز كننده آن هابل بود.

چاينا ديلي
روزنامه چاينا ديلي خبر و عكس اول خود را به سقوط يك فروند هواپيماي خطوط هوايي قبرس در حوالي، آتن اختصاص داد. اين هواپيما حامل 121 نفر مسافر بود كه همگي آنها در جريان اين سانحه هوايي كشته شدند. در پيامي  كوتاه كه از سوي يكي از مسافران فرستاده شد، اعلام شده بود كه خلبان و كمك خلبان بيهوش شده اند و مسافران دارند در اثر سرما منجمد مي شوند. گفته مي شود علت بيهوش شدن خلبان افت ناگهاني فشار درون هواپيما بوده است.
واشنگتن تايمز
روزنامه واشنگتن تايمز موضوع سالگرد پايان استيلاي ژاپن بر شبه جزيره كره را براي عكس اول خود برگزيده است. در اين عكس نمايندگان دو كره در كنار يكديگر نشان داده شده اند و در زيرنويس عكس آمده است: نمايندگان دو كره با كنار گذاشتن اختلافات خويش در كنار يكديگر نظاره گر انجام مراسم سالگرد پايان استيلاي ژاپن هستند. اين در حالي است كه در مراسم سالگرد تسيلم ژاپن در پايان جنگ جهاني دوم، نخست وزير ژاپن مجددا از مردم مناطق اشغالي در زمان جنگ، پوزش خواست.
روزنامه سان
روزنامه سان، خبر وعكس اول خود را به عقب نشيني رژيم صهيونيستي از نوار غزه و بخش هايي از كرانه باختري اختصاص داده است. عقب نشيني رژيم صهيونيستي از نوار غزه از نيمه شب يكشنبه رسما آغاز شد. در حالي كه بسياري از شهرك نشين ها بدون هيچ گونه مقاومتي عقب نشيني را پذيرفتند، تعدادي از آنها به مقاومت در برابر عقب نشيني پرداختند. اين در حالي است كه ارتش رژيم تل آويو به شهرك نشينان نسبت به عدم خروج از شهرك ها هشدار داده است.
لاخورنادا
روزنامه لاخورنادا، چاپ مكزيك، خبر اول خود را به بررسي هزينه احزاب در انتخابات آتي رياست جمهوري اين كشور اختصاص داده است. اين روزنامه هزينه حزب آي اف اي را در سال 2006 ، 13 ميليارد دلار برآورد كرده است. لاخورنادا در بخشي از خبر اول خود آورده است: احزاب در واقع تبليغات خود را برمحور پول قرار داده اند و نه بر محور فقرزدايي.

يكي از پراهميت ترين كاربردهاي فن آوري نانو مي تواند استفاده گسترده از آن در بهبود اوضاع زيست محيطي باشد. اين فن آوري همانند هر فن آوري نوين ديگري مي تواند تغييرات شگرفي در زندگي بشر به وجود آورد. تاثيرات مستقيم و غير مستقيم فن آوري نانو بر محيط زيست، از جنبه هاي مختلفي قابل بررسي است. در حال حاضر مي توان به موارد متعددي از كاربرد نانوماشين ها در حفظ محيط زيست اشاره كرد. بعضي از اين نانوماشين ها، ريزفيلترها (براي تصفيه پساب هاي صنعتي)، نانوپودرها (براي تصفيه گازهاي آلاينده خروجي از خودروها و واحدهاي صنعتي) و نانوتيوب ها (براي ذخيره سازي سوخت كاملا پاك هيدروژن) هستند، اما اينها بخش كوچكي از استفاده هاي گوناگوني است كه مي توان از فن آوري نانو در بخش محيط زيست داشت.
يكي از مهمترين اهداف متوليان و طرفداران محيط زيست، حذف مواد سمي و خطرناك از چرخه طبيعت است. مواد سمي معمولا از اتم هايي تشكيل شده اند كه ذاتا مضر نيستند، بلكه نحوه اتصال آنها به يكديگر، مواد سمي را به وجود مي آورد. حال اگر بتوان وسيله اي ساخت كه قادر به تغيير اتصالات اتم ها در مولكول باشد، مي توان به سهولت و با قيمت ارزان، مواد سمي را خنثي كرد يا حتي با اندكي تغيير از آنها محصولات مفيد به دست آورد.
با وجود اينكه فن آوري نانو تاكنون در زمينه محيط زيست كاربرد صنعتي نداشته است، اما بسياري معتقدند كه اين فن آوري مي تواند راه هاي جديدي براي بهبود و ارتقاي فن آوري هاي زيست محيطي ارائه كند. از سوي ديگر برخي عقيده دارند كه استفاده از فن آوري نانو خود مي تواند منجر به بروز مشكلات جديد زيست محيطي از قبيل مواد سمي جديد و خطرات زيستي مربوط به آن شود. برخي از مهمترين كاربردهاي عملي شناخته شده فن آوري نانو در محيط زيست، نانوحسگرها، نانوفيلترها و كاتاليزورهاي زيست محيطي هستند.
نانوحسگر: وسيله اي است بسيار ريز كه قادر به شناسايي و ارائه پاسخ به محرك هاي فيزيكي در مقياس نانومتر باشد. اين نانوحسگرها خود به دو دسته مواد نانوساختاري (مانند سيليلون متخلخل) و نانوذرات تقسيم مي شوند. از كاربردهاي نانوحسگرها مي توان به استفاده از آنها در كنترل آلودگي اشاره كرد.
نانوفيلترها: از كاربردهاي اين نانوماشين ها مي توان به استفاده از آنها براي تصفيه آب اشاره كرد.
كاتاليزورهاي زيست محيطي: از موارد استفاده از اين نانوماشين ها مي توان به استفاده از آنها براي تصفيه گازهاي خروجي اتومبيل ها و پالايش آب و هوا اشاره كرد.