محمود برآبادي
سرانجام يك روز مي رسد؛ آهسته و آرام، آنقدر كه شايد متوجه رسيدنش نشوي؛ فردا را مي گويم. فردايي كه از پس روزها و سالهاي آينده راه خود را به سوي ما باز خواهد كرد. شايد هم اين ما هستيم كه براي رسيدن به آن دست و پا مي زنيم. گرچه فرقي نمي كند، مهم اين است كه آينده مي رسد و ما كه نه، اما آيندگان ما به عنوان شهروندان فردا، دنيايي جديد را تجربه خواهند كرد.
در اين ميان بحث پيرامون آينده شهرها در حقيقت بحث درباره آينده بشريت است، زيرا شهرها هسته مركزي تمدن و فرهنگ بشري  و آينه مردمي هستند كه در بافت اجتماعي و سيماي خود، ويژگي هاي اجتماعات بشري را باز مي تابانند.
با گسترش فن آوري هاي اطلاعاتي، شهرها اكنون در معرض دگرگوني عظيمي قرار گرفته اند. اين دگرگوني چنان چشمگير و دامنه دار است كه تاثيرات آن را مي توان در رديف دگرگوني هايي كه پنجاه هزار سال پيش با اختراع چرخ يا پانصد سال پيش با اختراع چاپ پديد آمد، قياس كرد.
تفاوتي هم نمي كند، چه در كشوري توسعه  يافته زندگي ادامه يابد و چه در يك كشور در حال توسعه؛ بشر ناگزير به ورود به چنين عصري ست؛ عصري كه در آن فن آوري هاي نوين الكترونيكي و رايانه اي، سهم بسزايي در زندگي شهروندان و هدايت، برنامه ريزي و مديريت شهري دارد.
دستاوردها
تحولات ارتباطي داراي روندي فراگير است و بشريت را به عصري رهنمون مي شود كه اطلاعات، خود در زمره خدمات عمومي مانند آب، برق و تلفن قرار مي گيرد؛ بدين معنا كه اطلاعات، پردازش شده و با نصب كنتور در اداره ها و خانه ها توزيع مي شود.
اطلاعات در آينده اي نزديك به نيرويي رهايي بخش مبدل مي شوند كه بي وقفه در همه زمينه ها جريان دارند و به شهروندان براي زندگي بهتر توانايي مي بخشند؛ ابزارهايي كه فن آوري هاي جديد اطلاعاتي در اختيار شهروندان قرار مي دهد. رفته رفته كاربران، اين ابزارها و محيط شهري را دگرگون مي سازند. اين فرآيند از مديريت شهري آغاز مي شود؛ جايي كه با بهره گيري از ترتيبات جديد، به شكل بنيادين به طراحي مجدد نظام هاي بودجه بندي، حسابداري و خدمات رساني شهري پرداخته مي شود.
در اين ميان برخي جنبه هاي باز مهندسي شهرها مانند ارتباطات، حمل ونقل، سامان دهي پس ماندها و توليد انرژي از اهميت بيشتري برخوردارند،  اما واقعيت اين است كه ارتباطات را نمي توان از ديگر جنبه هاي زندگي شهري جدا كرد. فن آوري ارتباطات علاوه بر آنكه به ما امكان مي دهد از خانه خود با يكديگر و با شهر و با استان خود ارتباط برقرار كنيم، به همه شئون زندگي شهري نيز تسري مي يابد و باز مهندسي سراسري و فراگير را امكان پذير مي سازد.
تاسيسات زيربنايي
در نگهداري زيرساخت هاي عمومي كه همه ساكنان يك شهر در آن ذي نفع اند، سيستم هاي جديد اطلاعاتي ديجيتالي مبتني بركامپيوتر موسوم به سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) اين امكان را فراهم مي سازد كه تعميرات لازم با سرعت بيشتر و به نحوي موثرتر انجام شود. كارهايي مانند: لوله گذاري، كابل گذاري، خدمات عمومي، وارسي فاضلاب ها، مرمت گذرگاه ها، نگهداري چراغ هاي روشنايي خيابان ها و حتي ثبت املاك و انجام معاملات مربوطه با سرعتي كه هرگز سابقه نداشته اجرا مي شود.
حمل و نقل
با بهره گيري از تكنولوژي هاي موسوم به TELCOM، سيستم هاي جديد حمل و نقل شهري و مسافربرهاي بدون راننده كه راهبري آنها كم هزينه تر از سيستم هاي سنتي است، امكان پذير مي شود. كارت هاي هوشمند نيز برآيند همين تكنولوژي هاست. اين كارت ها كه به منزله كيف پول الكترونيكي عمل مي كند، خريد بدون پول خدمات شهري مانند حمل و نقل همگاني، كرايه اتومبيل و پرداخت هزينه پاركينگ و پاركومتر را امكان پذير مي سازد.
سيستم  هاي اطلاعات مسافري، با بهره گيري از رايانه ها، ضمن هدايت الكترونيكي خودروها به سوي پاركينگ هاي موجود، از راهبندان در مناطق تجاري مي كاهند. افزون بر اين، مسافران در ايستگاه هاي اتوبوس، مترو و تراموا با آگاهي از زمان دقيق انتظار از طريق سيستم هاي سمعي يا بصري، آرامش خاطر مي يابند و هنگام سوار شدن، تنها كارت هاي هوشمند خود را از برابر كارت خوان مي گذرانند تا مبلغ كرايه از كارت آنان كسر شود.
به يقين سيستم حمل و نقل هوشمند (ITS) در شهرهاي آينده جايگزين حمل و نقل سنتي خواهد شد.
ارائه خدمات
بتدريج در شهرهاي آينده، مراكز شهرداري ها به محيط هاي پرنشاطي با هدف خدمت رساني بدل مي شوند. كارمندان اين مراكز در كنار پايانه هاي كامپيوتري، خدماتي نظير پرداخت قبوض آب و برق، جرايم و ماليات، صدور هرگونه گواهينامه و مجوز و نيز دستيابي به ساير خدمات را يكجا به مراجعان عرضه مي كنند.
به موازات گيشه هاي خدماتي در شهرداري ها، درمراكز خريد و ديگر اماكن عمومي نيز با برپايي باجه هاي چندرسانه اي و ارائه خدمات به شهروندان در همان محل ها، آنان را از كاربرد تلفن، ارسال نامه يا مراجعه حضوري به ادارات دولتي بي نياز مي كنند. خدماتي كه به اين ترتيب عرضه مي شود موارد بي شماري را در بر مي گيرد كه ارائه اطلاعات در مورد رويدادهاي گوناگون و خدمات مختلف از پرداخت قبوض تا كاريابي را شامل مي شود.
شهرسازي
شايد مهمترين پرسشي كه فراروي مخاطبان معماري و شهرسازي در عصر جهاني شدن قرار دارد، اين است كه شهرهاي آينده چه هويتي پيدا مي كنند؟  همكاري شهرها در عصر اطلاعات چگونه است و چطور مي توان از تجارب مختلف يا گفت وگو با ديگران براي بهبود شرايط زندگي در شهرهاي آينده بهره گرفت؟
اينطور پيش بيني مي شود كه نسل آينده در شهرهايي خواهند زيست كه بر پايه تعريف كنوني از يك مجموعه پيچيده بنا شده يا فضاي نويني به وجود خواهد آمد كه در آن فرهنگ الكترونيكي بر روابط ميان افراد حاكم خواهد شد.
در مرحله اول به نظر مي رسد كه در عصر اطلاعات، به علت جهاني شدن اقتصاد، رقابت بيشتري براي جذب سرمايه گذاري بين شهرها درخواهد گرفت. در كنار اين رقابت، نوعي تمركزگرايي و تمركززدايي نيز به طور همزمان شكل مي گيرد كه تمركزگرايي در ساخت پيام ها، تمركززدايي در دريافت پيام آنهاست، يعني نوعي جهان ارتباطي شكل مي گيرد كه از يك طرف جهان پيام توليد مي شود و به ساير نقاط جهان پيام توليد مي شود و به سايرنقاط جهان ارسال مي شود به اين ترتيب ارتباطي جهاني در سطح دنيا شكل مي گيرد. با اين تصور، جوامعي هر روز به توليدات اقتصادي و قدرت نظامي خود مي افزايند كه در توليد و پردازش اطلاعات، قابليت و توانايي بيشتر داشته باشند. اين استدلال مي تواند تا آنجا پيش رود كه به علت اين دگرگوني ها، سلسله مراتب شهري در جهان تقويت شود. در قله يا در راس اين سلسله مراتب، شهرهاي جهاني قرار مي گيرد و بعد از آن به ترتيب، شهرهاي منطقه اي و شهرهاي ناحيه اي كه همگي متناسب با سطح و رده خود در رقابت خواهد بود كه در قرن حاضر، تنها راه بقاست.
صرفه اقتصادي
شهرهاي آينده، خود از تكنولوژي هاي نوين اطلاعاتي بهره مالي مي برند و در هزينه ها صرفه جويي مي كنند. آنها با صدور مجوز براي بخش خصوصي براي عبور كابل هاي نوري از كانال هاي زيرزميني ويژه خدمات عمومي، مي توانند كسب درآمد كنند.
شبكه هاي تلويزيوني كابلي كه به زودي كشور ما نيز از آن بهره  خواهند برد- وجوهي را به شهرداري ها پرداخت مي كنند و افزون بر اين، شهرداري ها از اين شبكه ها درخواست مي كنند كانال هايي را براي دسترسي همگاني در اختيار شهرداري ها قرار دهند تا براي پخش نشست هاي شوراي شهر يا اطلاع رساني در مورد خدمات شهري از آن استفاده كنند.
تكنولوژي هاي نوين ديجيتالي در كنار آگاهي فزاينده نسبت به مسائل زيست محيطي شهرها به ابداع روش هايي به منظور كاهش توليد زباله كمك مي كنند. طرح جمع آوري زباله بر اساس وزن با كمك كامپيوتر كه هم اكنون در بعضي شهرهاي آمريكا، اروپا و استراليا به اجرا درآمده، انگيزه لازم را براي كاهش توليد زباله به وجود آورده كه منجر به صرفه جويي قابل توجهي شده است.
آگاهي نسبت به مسائل زيست محيطي و كمبود اراضي براي دفن زباله در بسياري از شهرهاي جهان موجب پيدايش انواع ابتكارها در زمينه توليد انرژي از زباله شده كه از تكنولوژي هاي نوين استفاده مي كنند.
بهره گيري از تكنولوژي هاي نوين در شهرها، برقراري ارتباط سريع و بي واسطه ميان حوزه هاي استحفاظي مناطق مختلف را امكان پذير مي سازند و به شهرها به مثابه مراكز تصميم گيري اهميت مي بخشند.
چالش ها
تكنولوژي هاي نوين، اگر چه با بهره گيري از كامپيوتر، نرم افزارها و امكانات وابسته به آن، فرصتي گرانبها براي بشر به ارمغان مي آورد، اما - دست كم تا چند دهه آينده مشكلاتي را همراه خواهد داشت. اين تكنولوژي ضمن آنكه توسعه باور نكردني همه فرآيندهاي مرتبط با اطلاعات را سبب خواهد شد، در عين حال شكاف ميان آن بخش از جامعه را كه به كامپيوتر دسترسي دارد و بخش عظيم تري كه از اين امكان بي نصيب مانده، ژرف تر خواهد كرد.
به عبارت ديگر، برخورداري گروهي ناچيز و محروميت انبوهي از مردم و پيدايش جوامع بهره مند از اطلاعات و بي بهره از اطلاعات، همانا تضادي تازه و شكافي نو پديد خواهد آورد كه بايد در صدد رفع آن برآمد.
گر چه در شهرهاي آينده، فن آوري هاي نوين الكترونيكي و رايانه  اي، سهم بسزايي در مديريت برنامه ريزي، كنترل و هدايت امور شهر برعهده خواهند داشت، اما لازمه آن آماده سازي و تدارك پيش شرط هاي لازم، مانند شبكه گسترده الكترونيكي، هويت ديجيتالي شهروندان، كارت هاي اعتباري هوشمند،  بانكداري الكترونيكي و نيز زيرساخت هاي فيزيكي مانند شبكه برق، مخابرات، اينترنت و ... است.
همچنين زيرساخت هاي فرهنگي و مديريتي مانند دانش مديران شهري، اهميت استفاده بهينه از زمان، فرهنگ استفاده كنندگان و غيره را ضروري مي سازد.
در جهاني كه پديده شهرنشيني در آن رو به گسترش است، بيشتر دگرگوني ها در عرصه شهرها به وقوع مي پيوندند. در چنين شرايطي معناي مشاركت به مثابه يك ميثاق اجتماعي عبارت است از حركت به سوي بهره مندي يكسان از نعمت هاي طبيعي و امكانات بشري، تمركززدايي در مديريت و تصميم گيري و اتخاذ روش هاي جديد مشورت با مردم.
اين اقدامات به پيدايش نهادها و جست وجوي روش هاي نوين حضور شهروندان در سرنوشت شهر منجر خواهد شد. به ديگر سخن در شهرهاي فردا، بهره گيري از فن آوري هاي نوين به مشاركت بيشتر مردم و اين امر خود به شهرهايي براي زندگي بهتر و آينده اي اميدوارتر خواهد انجاميد.
منبع: uan. ir

تهران فردا
همه اينها را گفتيم تا تصويري از تهران فردا ارائه دهيم؛ تهراني كه اگر تاثير تكنولوژي و پديده هاي فن آوري اطلاعات را از آينده آن حذف كنيم، شايد ديگر نتوان نام شهر را بر آن گذاشت؛ چه، اجتماعي از پاره آهن هاي افقي و عمودي دودزده به همه چيز شبيه است، جز جايي براي زندگي. اما همين تهران در مسير توسعه آينده مي تواند شهري باشد كه در دنياي مجازي فردا بهترين نقش را براي خدمت رساني به شهروندان ايفا كند. شايد در تهران فردا ديگر كسي مجبور نباشد براي كار از خانه بيرون بيايد؛ تصوير شيريني است، نه؟

پويا مهرآئين- تاكسي از راه مي رسد و من براي پرهيز از صدمات ناشي از تحمل تنگي و كمبود شديد جا در صندلي جلو، بسرعت در عقب را باز مي كنم و سوار مي شوم. راننده هم با فرياهاي پي درپي بالاخره تعداد مسافران را به پنج نفر مي رساند و سوار مي شود و راه مي افتد.
كنار دست من يك پيرمرد كم توان نشسته و كنار او بانويي كه علاوه بر نوزادي كه در بغل دارد، يك ساك دستي و يك كيسه بزرگ هم به همراه دارد.
راننده در طول مسير از مشكلات فراوان ناشي از عدم رعايت فرهنگ شهري صحبت مي كند و اينكه اگر اين قوانين رعايت مي شدند ميزان اتلاف وقت و انرژي مردم بشدت كاهش مي يافت و همه با اعصاب آسوده تري مي توانستند روز را شب كنند.
اين حرف ها ادامه دارد تا اينكه تاكسي به مقصد مورد نظر من مي رسد. كرايه را تقديم مي كنم و ضمن سپاسگزاري از آقاي راننده مي خواهم كه توقف كند تا من پياده شوم. همين اتفاق مي افتد ومن ضمن اينكه يك بار ديگر تشكر مي كنم، به طرف دستگيره در سمت خودم دست مي برم كه در را باز كنم ولي انگار آن در بازشدني نيست. شاسي قفل را عقب و جلو مي كنم كه آقاي راننده مي گويد: داداش! اون در وا نمي شه . دست و پايم را جمع مي كنم و مي گويم: چرا؟ مي گويد: خرابه! از داخل وا نمي شه .
مي گويم: اگر ممكن است، شما لطف كنيد از بيرون بازش كنيد . با اندكي برآشفتگي مي گويد: مگه راننده شخصي گرفتي؟!
عرض مي كنم: نه قربان، آخه اين دو تا بنده خدا اذيت مي شن . مي گويد: نه بابا، مگه مي خوان چيكار كنن؟ و ادامه مي دهد: آبجي! برو پايين، داداشمون پياده بشه و بنده خدا- خانم بچه به بغل- وقتي اوضاع را اينطوري مي بيند، بچه اش را از روي پايش برمي دارد و با عجله در را باز مي كند كه يك لحظه كيسه اش از دستش در مي رود و وسط خيابان ولو مي شود وهمه چيز آن بيرون مي ريزد.
پيرمرد قصه ما هم كه بايد چقدر نفس نفس بزند و اين پا و آن پا كند تا بتواند راه پياده شدن من را باز كند. كلي سرخ و زرد مي شوم و ضمن اينكه سعي مي كنم در جمع كردن وسايل خانم بچه دار به او كمك كنم، از او عذرخواهي مي كنم و خطاب به راننده كه دارد زير لب غرغر مي كند ، مي گويم: آقا، مگه هزينه درست كردن اين دربازكن چقدر مي شه؟ مثل اينكه به آقا برخورده باشد، سريع مي گويد: اصلا هزينه اش مهم نيست، راستش را بخواهي خودم كاري كردم كه وا نشه . مي پرسم: چرا؟ مي گويد: چون خطرناكه، مسافرا حواسشون رو جمع نمي كنن و همين طوري در رو باز مي كنن. تا حالا چند بار ماشين يا موتور عقبي رفته توي در .
مي گويم: اين اتفاق براي خود شما افتاده؟ مي گويد: نه ، ولي زياد شنيديم . مي گويم: خب، اين كار شما مثل اين است كه بگوييم كسي نبايد غذا بخورد، چون ممكن است غذا را نجويده پايين بدهد و خفه شود . مي گويد: ببين داداش! ما كارمون رو خوب بلديم، برو رد زندگيت . مي گويم: خب، به جاي اينكه در رو خراب كني، حواست رو جمع مي كردي كه مسافرا يه دفعه در رو باز نكنن .
مي گويد: برو بابا؛ مگه چقدر كرايه دادي كه اينقدر حرف مي زني و گاز ماشين را مي گيرد و مي رود.
اين حكايت حتما در مورد شما هم بارها اتفاق افتاده و مجبور شده ايد ضمن اينكه مزاحم دو نفر ديگر مي شويد، پاهايتان را از لابه لاي صندلي هاي تنگ تاكسي آزادكنيد تا بتوانيد پياده شويد؛ حكايتي كه غير از بي مسئوليتي، نشانه هيچ چيز ديگري نيست. اول بي مسئوليتي راننده كه به خود حق مي دهد براي حذف مشكل، صورت مسئله را پاك كند و همه را به زحمت بيندازد. دوم بي مسئوليتي مسافراني كه حاضر نيستند هنگام پياده شدن نگاه كوچكي به پشت سرشان بيندازند و وضعيت خيابان را ببينند و سوم بي مسئوليتي خودروها يا موتورهايي كه وقتي مي بينند يك تاكسي براي پياده كردن مسافر مي ايستد، هيچ احتياطي به عمل نمي آورند و خيلي راحت به سمت درهايي كه ممكن است هر لحظه باز شود، هجوم مي برند.
چند روز پيش در راپورت ديگري از مسئولان صدور معاينه فني و نيز مسئولان نظارت كننده سازمان تاكسيراني خواسته بوديم كه بر كيفيت صندلي هاي تاكسي ها نظارت بيشتري اعمال كنند. حالا لازم است كه از آنها بخواهيم در بازكن ها و شيشه بالابرها را هم به ليست راپورتچي  اضافه كنند.
حكايت شيشه بالابرها هم كه ديگر جاي خود دارد. آقاي راننده در هر وضعيتي كه خودش راحت تر است شيشه را تنظيم كرده و كاري هم به اين ندارد كه آيا پيشاني مسافر بدبخت در باد يخ زد يا اينكه مسافر درمانده از شدت گرما كلافه شد. بعضي اوقات هم كه دستگيره را از او مي خواهي، آنقدر غر و لند مي كند كه سرما و گرما از يادت برود.
موارد ديگري مثل صداي زيادضبط صوت را نيز مي توان به نكات ذكرشده اضافه كرد؛ نقطه مشترك تمامي اين مشكلات احساس عدم وجود نظارت كافي از سوي مراكز ذي ربط است كه باعث مي شود رانندگان وسايل نقليه عمومي به هر نحوي كه دوست دارند با مسافران برخورد كرده و حقوق آنها را ناديده بگيرند.
علاوه بر نظارت غيرمحسوس در سطح شهر، لازم است كه بخشي از نظارت ساختاري نيز به زمان كنترل وتكميل مدارك لازم موكول شود.
اميدواريم در روزهايي كه بحث عدالت بشدت داغ است، به جايي برسيم كه اينگونه حداقل هاي شهري براي شهروندان فراهم باشد. مسلما براي نظارت بر اين امر، هيچ جا و زماني مناسب تر از هنگام صدور معاينه فني نيست؛ اميدواريم شهروندان عزيز هم با دقت بيشتر، زمينه آسودگي خود را فراهم تر كنند.

شش ميليارد ريال هزينه عمران شمال مشهد
طرح هاي عمراني در شهرهاي مختلف در حال انجام شدن است تا اصفهان، تبريز، مشهد، شيراز و ديگر شهرها، همپاي تهران پيش بيايند.
شهردار منطقه۵ مشهد گفت: حدود شش ميليارد ريال براي عمران و آباداني مناطق محروم شمال اين كلانشهر در شش ماه نخست امسال هزينه شده است.
سيد محمد شمسيان افزود: اين ميزان اعتبار هزينه شده در مقايسه با مدت مشابه سال گذشته 30درصد افزايش دارد.
او افزود: اعتبار مذكور براي بهسازي مسيل ها، زيرسازي ، جدول گذاري آسفالت معابر، پياده روسازي، بهبود ترافيك، احداث بوستان و توسعه فضاي سبز شهري هزينه شده است.
وي گفت: طي اين مدت 299 فقره پروانه ساخت و 225 فقره پروانه بهره برداري صادر شده كه در مقايسه با مدت مشابه سال گذشته به ترتيب 2 و 57 درصد رشد دارد. شمسيان اضافه كرد:  در شش ماهه نخست امسال 77هزار متر مربع از معابر عمومي مناطق محروم شمال مشهد، آسفالت و روكش شده است.
وي اظهار داشت: طي اين مدت 63 بناي غيرمجاز به دليل نداشتن مجوز ساخت، تغيير كاربري و مغايرت با پروانه ساخت پلمپ شده است.
در حوزه خدماتي شهرداري منطقه پنج 300 هزار نفر ساكن هستند.
بهره برداري از خط تراموا اصفهان
اولين خط قطار درون شهري ريلي رو زميني(تراموا) ، با انعقاد قراردادي ميان شهرداري اصفهان و كنسرسيومي از يك شركت ايراني، دو بانك بين المللي اروپايي و چند شركت از كشور چك در اصفهان احداث و اوايل سال 86 آماده بهره برداري خواهد شد .
شهردار اصفهان با اشاره به استفاده از سرمايه گذاري و مشاركت بخش خصوصي داخلي و خارجي در انجام طرح هاي عمراني شهر اصفهان، بودجه عمومي شهرداري جهت رسيدن به توسعه پايدار را ناكافي دانست و راه حل خروج از اين مشكل و جذب درآمدهاي پايدار را بهره گيري از مشاركت هاي خصوصي عنوان كرد . دكتر سيد مرتضي سقائيان نژاد با اشاره به اينكه استفاده از وسايل حمل و نقل عمومي بهترين راهكار حل مشكلات ترافيكي ست، خاطر نشان ساخت : متاسفانه در حال حاضر سهم حمل و نقل عمومي شهر اصفهان كمتر از 20 درصد است و بر اساس دستور العمل دولت بايد سهم حمل و نقل عمومي شهرها در برنامه چهارم توسعه تا مرز 75درصد افزايش يابد.
سقائيان نژاد ، هدف از انعقاد قرارداد احداث ترامواي شهر اصفهان را كاهش بار ترافيكي شهر و افزايش سرعت عبور و مرور در مناطق پر تردد ذكر كرد و گفت: در فاز اول اين طرح عظيم شهري با مساحت 18 كيلومتر، ميدان جمهوري به ميدان استقلال متصل شده و در خط ديگر اين طرح، خانه اصفهان به ملك شهر مرتبط خواهد شد.
شهردار اصفهان كل اعتبار احداث اين طرح را يكهزار ميليارد ريال و مدت زمان طراحي و اجراي آن را 18 ماه ذكر كرد و گفت: از جمله مزاياي اين طرح، جذب سرمايه خارجي، استفاده و به كارگيري نيروي انساني و مالي بخش هاي خصوصي در احداث طرح هاي شهري و همچنين احداث خط تراموا براي اولين بار در كشور در شهر اصفهان است.
مضرات بوي خودروهاي صفر كيلومتر!
خواندن اين خبر را به آنهايي كه به سلامتشان اهميت ويژه اي مي دهند، توصيه مي كنيم. هر چند اين خبر در تناقض زيادي با خبرهاي قبل است، اما موضوعي است كه بر اساس يافته هاي پژوهشگران به دست آمده است. هميشه مي گفتيم به جاي خودروهاي كهنه و چندساله بهتر است از خودروهاي نو و تازه استفاده كنيم، اما اين بار يافته هاي پژوهشگران نشان داده كه خودروهاي صفر كيلومتر نيز براي سلامت انسان مضر هستند.
يافته جديد محققان نشان مي دهد كه بوي اتاق خودروهاي صفر كيلومتر براي سلامت انسان بسيار خطرناك است. پژوهشگران معتقدند بوي تازه اي كه در خودروهاي نو و تازه احساس مي شود و تركيبي از بوي چسب و پلاستيك است، اختلالات جدي در وضعيت سلامت انسان ايجاد مي كند. بر اساس اين گزارش، بوي خودروهاي نو، ضمن تهديد سلامتي انسان موجب برهم زدن و كاهش تمركز راننده مي شود. همچنين آب ريزش بيني و بد حالي از عوارض استشمام بوي نامطبوع مواد شيميايي داخل خودروهاي نو است. حالا بايد پرسيد بالاخره از خودروهاي نو مي توان استفاده كرد يا نه؟!
واگذاري طرح پاركبان به بخش خصوصي
مدت هاست با آن رو به رو مي شويم. كافي ست بخواهي ماشين را پارك كني تا نگاهت با نگاه آقاي پاركبان كه در اتاقك آبي رنگ خود نشسته است، رو به رو شود. نزديك به دو سال قبل بود كه برخي از خيابان هاي تهران خط كشي شد و ابتدا مردهاي آبي پوش موسسه رهگشا - وابسته به بنياد تعاون ناجا زير سايه بان هاي كوچك و بعدها در اتاقكي آبي رنگ، اقدام به صدور برگ هاي پارك در مناطقي كه عنوان طرح پاركبان را يدك مي كشيد، كردند. با توجه به افزايش تعداد اين مناطق قرار است طرح پاركبان به بخش خصوصي واگذار شود و 300شركت با حضور در يك مزايده، سه منطقه از تهران را براي پاركبان در اختيار بگيرند.
در اين طرح تهران به سه زون الف، ب و ج تقسيم بندي شده است كه زون الف به شمال، زون ب به مركز و زون ج به غرب و جنوب غربي تهران اختصاص دارد كه مبالغ پارك در هر زون متفاوت بوده و در زون الف بيشتر است. قرار است در اين مزايده به ازاي هر 30 جاي پارك، يك پاركبان در نظر گرفته شود و حدودا 500 جاي پارك براي هر شركت در نظر گرفته شده است؛ با اين وجود موسسه رهگشا كه مسئول فعلي پاركبان هاست، گفته كه با خصوصي شدن اين طرح هيچ تعهدي در مقابل
300 نفر از پرسنل خود كه در حال حاضر در مناطق مختلف در حال فعاليت هستند، ندارد.
رانندگان مسن بيشتر تصادف مي كنند
رانندگان مسن به علت شرايط خاص جسماني ناشي از افزايش سن از جمله ضعف بينايي، بيش از ديگر رانندگان تصادف مي كنند. يك كارشناس برنامه ريزي شهري با اعلام اين مطلب همزمان با هفته جهاني سالمند احتياط و دقت بيشتر و شتاب و سرعت كمتر در رانندگي را از جمله ويژگي هاي مثبت رانندگان مسن نسبت به ساير رانندگان بويژه رانندگان جوان برشمرد. شهرام جباري زادگان با تاكيد بر تاثير مستقيم كاهش ديد ناشي از افزايش سن در نحوه رانندگي، اظهار داشت: بدون ترديد ضعف بينايي در ايفاي وظايف اوليه رانندگي از جمله احاطه به محيط، عكس العمل به موقع و تخمين سرعت كاملا موثر است. وي بيماري چشمي آب  مرواريد را از جمله عوارض جسمي سالمندي اعلام كرد و افزود: رانندگان مبتلا به اين بيماري چشمي مسير انتخابي را در مدت زمان بيشتري نسبت به ساير رانندگان طي كرده، مهارت  كمتري از خود بروز داده و عكس العمل ضعيف تري از خود نشان مي دهند.

۱۵
،۱۵ همينطوري هم عدد بامزه اي ست؛ گرد و رند، حتي قشنگ تر از 10 و 20. البته اين نظر شخصي من است و شايد با آنچه در افكار شما مي گذرد، زمين تا آسمان تفاوت كند، اما اين همه ماجرا نيست، چرا كه غير از من، خيلي هاي ديگر هم 15 را دوست دارند. بعضي ها هم بشدت علاقه دارند از كيسه اين عدد مظلوم خرج كنند. نمونه اش معاون دفتر فني وزارت كشور است كه تا توانسته از اين عدد مايه گذاشته. او گفته: عمر جداول بتني خيابان ها در كشور حداقل يك سوم كمتر از عمر تعيين شده و مورد انتظار اين جدول هاست . حتما مي پرسيد كجاي اين حرف 15 داشت؟ عرض مي كنم. همانطور كه مي دانيد معني برخي لغات در برخي جمله ها مستتر است؛ مثلا همين عدد 15 كه در وراي گفته هاي مهندس رضا منتظري نهفته است. او مي گويد: در سالهاي اخير، عمر جدول هاي بتني خيابان ها افزايش يافته و هم اكنون به بيش از پنج سال رسيده است . حالا با يك حساب سرانگشتي مي توانيد عدد مورد نظر را از تناسب دو جمله آقاي مهندس استخراج كنيد.
وقتي يك سوم عمر جداول بتني پنج سال باشد، مشخص است كه عمر مورد انتظار آنها 15 سال تعيين شده است. البته اين تنها باري نيست كه معاون دفتر فني وزارت كشور از عدد محترم 15 استفاده مي كند. به اعتقاد او سالانه 10 تا 15 درصد هزينه هاي سهم عبور و مرور در عمران شهري صرف ساخت جدول مي شود كه اين ميزان، سالانه معادل يكصد ميليارد تومان است. مهندس منتظري همچنين براي بار سوم از اين عدد، مدد مي گيرد و مي گويد: با افزايش عمر جداول بتني، در يك دوره 15 ساله به ميزان نصف هزينه فعلي صرفه جويي خواهد شد . البته از مسئولي كه در روز پانزدهم ماه مصاحبه كند، جز اين هم انتظار نمي رود.