عكس:گلناز بهشتي
زهره رجب نيا
هفت سال از تولد نهال كوچكي كه شوراي دانش آموزي ناميده مي شود، در خانه دوم دانش آموزان مي گذرد، اما هنوز موجوديت اين نهال آرزو، از سوي كساني كه روزي به او و هم پيمانانش جان بخشيدند، جدي گرفته نمي شود و اين در حالي ست كه...
اين شوراها روزي با هدف گسترش دموكراسي در مدارس با جلب مشاركت علمي و عملي دانش آموزان در فرآيند تصميم گيري و تصميم سازي هاي مديران در مدارس و بالاخره انتقال ديدگاه هاي مختلف در تصميمات سرنوشت ساز و همچنين اجراي فعاليت ها و برنامه هاي فوق درسي در مدارس تشكيل شدند، اما بي توجهي و جدي نگرفتن اين شوراها امروز حتي انتقاد مسئولان آموزش و پرورش را نيز برانگيخته، چراكه با گذشت هفت سال از تشكيل اين شوراها، تاكنون بسياري از اهداف اين شوراها محقق نشده و اين امر را تنها بايد معلول عقب ماندگي هاي ما به عنوان افراد يك جامعه در تعاملات اجتماعي دانست، زيرا ضعف موجود در روابط اجتماعي و برخوردهاي مستبدانه و به دور از تحمل و بردباري در بين افراد جامعه كه ما نيز جدا از آنان نيستيم، با گذشت 100 سال از پذيرش مشروطيت در كشورمان هنوز در شين اول شورا دربمانيم.
حال اين سئوال مطرح است؛ چرا به رغم تاكيدات فراوان متوليان آموزش و پرورش در شكل گرفتن شوراهاي دانش آموزي، تاكنون اهداف آنان محقق نشده است؟ و اساسا چرا مديران مدارس وقعي به خواسته هاي اعضاي اين شورا نمي نهند؟
در اين خصوص منوچهر فضلي خاني - مديركل آموزش و پرورش دوره راهنمايي كشور - معتقد است: براساس گزارش ها، شوراي دانش آموزي در بسياري از مدارس كشور و بخصوص شهر تهران تشكيل شده است، اما سازوكارهاي تقويت اين شوراها در مدارس ضعيف است و اين تشكل دانش آموزي مورد حمايت لازم از سوي مسئولان آموزش و پرورش قرار نمي گيرد .
او معتقد است كه تفكر و نگرش مدير مدرسه در به كارگيري و گرفتن مساعدت هاي فكري از دانش آموزان با ضعف هايي روبه روست.
فضلي خاني مي گويد: در برخي مدارس نيز سازوكارهاي اجرايي برگزاري و تشكيل اين شورا مشخص و مشهود نيست .
مديركل آموزش و پرورش دوره راهنمايي مي افزايد: شوراهاي دانش آموزي مي بايست درچارچوب وظايف و اختيارات خود، از آزادي عمل بيشتري برخوردار باشند و از فكر و انديشه آنها براي مديريت بهتر مدرسه استفاده كرد .
او مي گويد: برگزاري انتخابات شوراي دانش آموزي در مدارس الزامي ست و اجرا نكردن آن تخلف محسوب مي شود .
فضلي خاني با تاكيد بر اينكه سيستم اداره مدرسه نبايد از وجود دانش آموزان خالي باشد، مي گويد: دانش آموزان، صاحبان اصلي مدرسه هستند و مي توانند در قالب شورا و كميته هاي اين شورا، بخشي از مديريت و فرآيند آموزشي و تعليم و تربيت مدرسه را برعهده بگيرند .هر موضوعي را كه با ديگران درميان مي گذاريم، پيرامون آن چيزهاي تازه و فكرهاي پخته تري متولد مي شود، چراكه همه چيز را همگان مي دانند و مشورت، ضريب درستي و گزينش را افزايش مي دهد و از شدت اشتباهات، لغزش ها و خامي ها مي كاهد، اما چگونه است با وجودي كه همه ما به شورا و مشاركت در برنامه ها اعتقاد داريم، اما هر كدام مان، برداشت متفاوتي از آن مي كنيم و در آخر سر، نتيجه اي مطلوب از فعاليت در شوراها نمي يابيم؟ حسن زارعيان - كارشناس مسئول انجمن اوليا و مربيان آموزش و پرورش - در پاسخ به اين سئوال مي گويد: شايد ساير حكومت هاي مستبد پيش از انقلاب را بتوان مهمترين عامل در تربيت و فرهنگ غالب بر كشور به حساب آورد، چرا كه فرهنگ غالب اين حكومت ها، استبداد و ديكتاتوري و خودرايي بوده است و بعد از انقلاب هم با توجه به حركت هاي جدي كه درجهت انتقال قدرت به مردم صورت گرفت، هنوز به نظر مي رسد تا رسيدن به وضعيت مطلوب، فاصله بسياري داريم .
او مي گويد: تشكيل شوراها در كشور ما در سطوح مختلف جامعه، هنوز در بين دو كشمكش استبدادي و مردمسالاري اسير است و به نظر مي رسد ما هنوز در ابتداي يك مسير پرپيچ و خم و دشوار قرار داريم .
اما چه بايد كرد؟
زارعيان معتقد است كه فرهنگسازي و ايجاد زمينه هاي لازم براي فراهم شدن بستر مناسب تربيتي، امري آني و مقطعي نيست، بلكه مستمر و تدريجي ست و در گام بعد با اصلاح نگرش و رفع موانع اداري، قانوني و اجرايي، تا حد بسياري مي توان بر حل اين مشكلات فائق آمد.
اما دكتر حسين احمدي - مديركل دوره پيش دبستاني و ابتدايي كشور - نيز در پاسخ به سئوالات مطرح شده، مي گويد: امسال در 75 درصد مدارس دوره ابتدايي (پايه هاي چهارم و پنجم ابتدايي) كه بيش از 2 ميليون و 500 هزار نفر دانش آموز را دربرمي گيرد، شوراهاي دانش آموزي فعال هستند . او مي گويد: دانش آموزان مي بايست در فعاليت هاي مدرسه به طور آزادانه شركت كنند و نظرات آنان در تصميم گيري ها و تصميم سازي هاي مديران درخصوص مدارس اعمال شود .
دكتر احمدي با اذعان به اينكه مشكلاتي در تحقق اهداف شوراهاي دانش آموزي وجود داشته است، اظهار داشت: هم اكنون با تمهيداتي كه انديشيده شده، تمامي مدارس سراسر كشور موظف به تشكيل شوراهاي دانش آموزي هستند و در پايان هر دوره، گزارش فعاليت شوراها در كميته هايي كه در منطقه، استان و وزارتخانه تشكيل مي شوند، به همراه نقاط ضعف و مشكلات موجود در شوراها مورد بررسي و توجه قرار مي گيرند . احمدي يادآور شد: در صورتي كه گزارش عملكرد شوراهاي دانش آموزي و شرح فعاليت هاي آنان از سوي مديران مدارس ارائه نشود، با آنان برخورد مي شود .
مديركل دوره پيش دبستاني و ابتدايي كشور با تاكيد بر لزوم تشكيل اين شورا در تمامي مدارس مي گويد: مدارسي كه جمعيت دانش آموزي پايه چهارم و پنجم آن 250 نفر باشد، موظف هستند پنج نفر، مدارسي كه جمعيت آن بين 250 تا 350 دانش آموز است، هفت نفر و مدارس داراي جمعيت از 350 نفر به بالا، 9 نفر را به عنوان اعضاي اصلي شوراي دانش آموزي و دو نفر را به عنوان اعضاي علي البدل اين شورا در نظر بگيرند و همچنين كميته هاي علمي، آموزشي، فرهنگي و ورزشي را در شوراي دانش آموز تشكيل داده و موظف به فعاليت در آن هستند .
وي فعاليت در جنبه هاي مختلف فعاليت هاي شورا را در فرآيند اجتماعي شدن و قانون پذير شدن دانش آموزان موثر دانست و آن را ويژگي يك شهروند قانون پذير برشمرد.دكتر احمدي تصريح كرد: امسال مقرر شده 40 هزار واحد آموزشي كشور در جهت تشكيل شوراي دانش آموزي در مدارس اقدام كنند .
وي تشكيل شوراهاي دانش آموزي را در مناطق دورافتاده كه امكانات لازم را در اختيار ندارند، الزامي ندانست و يادآور شد كه در اين مناطق امر سوادآموزي داراي الزامي بيشتر است.
با مطالعه سطور فوق درمي يابيم به رغم تاكيد فراواني كه متوليان آموزش و پرورش بر تشكيل شوراي دانش آموزي دارند، متاسفانه مشكلاتي نيز در اين راه وجود دارد كه از آن جمله مي توان به عكس العمل مديران در قبال تشكيل اين شوراي دانش آموزي ياد كرد.
و اين درحالي ست كه حجم فعاليت هاي شوراهاي دانش آموزي در سال گذشته تنها 50درصد بوده، در حالي كه فعاليت هاي اين شورا از رشد نسبتا قابل توجهي برخوردار بوده و اقبال عمومي از اين مشاركت افزايش يافته است.وي با اذعان به ضعفي كه هم اكنون از سوي برخي از مديران مدارس درخصوص همكاري با شوراي دانش آموزي وجود دارد، مي گويد: در مقابل اين افراد، مديراني نيز وجود دارند كه تمام سعي خود را براي گسترش اين فعاليت ها كرده اند .
عراقي نيا مي افزايد: عدم پذيرش اين امر از سوي مديران، نيازمند انجام تحقيقات كامل تري ست .
با اين همه، تشكيل شوراهاي دانش آموزي حركتي نوين در عرصه آموزش و پرورش كشور محسوب مي شود و به رغم وجود ضعف هاي موجود، مسئولان و متوليان آموزش و پرورش اظهار اميدواري مي كنند ظرف پنج تا 10 سال آينده با سرمايه گذاري و نظارت مستمر بر فعاليت شوراهاي دانش آموزي، سازوكارهاي فعاليت اين شوراها در مدارس فراهم شود.

مديريت مشاركتي
مشاركت در مديريت مدرسه، مقوله نويني ست كه چند سالي ست در آموزش و پرورش مطرح است و متوليان آموزش و پرورش مي كوشند با فراهم كردن بسترهاي مناسب، زمينه تحقق كامل اين امر را در مدارس فراهم كنند، اما به رغم كوشش هاي هفت ساله آنان، تاكنون اهداف كلي اين طرح كه شامل گسترش ارزش هاي مشاركتي در مدارس و جلب همكاري هاي موثر علمي و عملي دانش آموزان است، محقق نشده و علت هاي اين عدم موفقيت كامل در چيست؟

مناطق حاشيه با رشد روزافزونشان گلوگاه شهرهاي بزرگ را مي فشارند. حاشيه نشين ها با توسعه خانواده شان، حضور خود را به رخ مي كشند و در اين ميان كلانشهرها بيش از ساير مناطق كشور در معرض تهديد قرار مي گيرند.
پايتخت اما حكايت پيچيده تري دارد. تهران باوجود جمعيت زيادي كه در خود جاي داده روز به روز گسترده تر مي شود. جمعيت تهران، امروز هوايي براي نفس كشيدن نمي يابد، با اين همه هنوز مهاجرت به سوي تهران ادامه دارد.
بنابر آخرين گزارش استانداري استان تهران به طور متوسط سالانه 500هزار نفر باتوجه به نرخ مواليد و مهاجرت، برجمعيت استان تهران اضافه مي شود و جالب آن است كه بخش بزرگي از اين گروه نيم ميليون نفري در حاشيه هاي شهر ساكن مي شوند. گزارش استانداري تهران آمار حاشيه نشينان را در سراسر كشور بين 8 تا۱۰ ميليون نفر ذكر مي كند و براي استان تهران 300 تا 350 هزار خانوار حاشيه نشين تخمين زده مي شود.
اگر براي هر خانوار به طور متوسط جمعيت 4 نفره در نظر بگيريم استان تهران يك ميليون و 200 هزار نفر حاشيه  نشين دارد.
حاشيه نشيني نوعي رفتار زندگي ست كه امروز سراسر دنيا با آن روبه رو هستند. حاشيه نشينان را نمي توان از زندگي مدرن امروز جدا كرد و به حاشيه هاي دورتري فرستاد. تقويت، توسعه و توانمندسازي مناطق حاشيه اي و سكونتگاه هاي غيررسمي حاشيه نشينان به عنوان تنها راه چاره براي بهبود وضعيت حاشيه نشيني در نظر گرفته شده است.
گفتني ست كه 16استان كشورمان هم اكنون با مشكل حاشيه نشيني روبه رو هستند و به نظر مي رسد برنامه ريزي براي بهبود وضعيت حاشيه نشينان بايد هرچه سريع تر انجام شود.

فرزانه تاري وردي - آموزش و پرورش به عنوان نظامي بنيادي در شكوفايي استعداهاي جوان، پلي حساس در انتقال معرفي ميراث گذشتگان به نسل جديد است كه مهمترين نقش را در رشد و شكوفايي هر قوم و ملتي به عهده دارد. نهاد آموزش و پرورش با پذيرفتن چنين نقشي، امانت دار گرانبهاترين سرمايه هاي كشور است. از سوي ديگر نظر به انتقال ارزش و هنجارهاي رفتاري توسط اين نظام، بخش مهمي از ساختار فرهنگ و بنيان ارزشي جامعه توسط اين نهاد هدايت شده و هويت مي يابد.
نگاهي عميق به اهداف آموزش و پرورش از جمله تقويت و تحكيم مباني اعتقادي و معنوي دانش آموزان، رشد فضايل اخلاقي، ارتقاي بينش سياسي، شكوفا كردن و پرورش استعدادهاي آنان، ايجاد روحيه صرفه جويي، قناعت و مسئوليت پذيري و پايبندي به نظم و انضباط فردي و اجتماعي، نشان دهنده اهميت اين وزارتخانه در توسعه و پيشرفت جامعه، بويژه توسعه فرهنگي ست.
هرقدر  آگاهي مديران به اين جايگاه و موقعيت، عميق تر باشد دغدغه ها و حساسيت هاي آنان نسبت به سياستگذاري ها، خط مشي  ها، روش ها و عملكردها بيشتر خواهد شد. داشتن بينش و آگاهي نسبت به اهداف و آرمان هاي حقيقي از يكسو و عالم بودن به زمان و اشراف به واقعيت هاي اجتماعي، فرهنگي و سياسي و اقتصادي جامعه از سوي ديگر ازجمله مواردي ست كه در سيستم مديريت آموزش بايد مورد توجه خاص قرار گيرد، زيرا اين نوع مديريت در آموزش فقط با گوهرانساني ارتباط دارد و با مديريت بخش هاي ديگر بسيار متفاوت است.
بدين ترتيب آموزش وپرورش به عنوان بهترين نهاد فرهنگي و اصلي ترين پايگاه و جايگاه تربيت نيروي انساني، بيشترين مسئوليت را در ايجاد زمينه تحقق سياست ها و برنامه هاي مذكور بر عهده دارد.
دگرگوني روش زندگي و تغييرات و تحولات جهاني، همواره بر وسعت و تنوع نيازهاي انسان مي افزايد و براي رويارويي اين نيازهاي متنوع و پيچيده، آحاد جامعه بايد از مهارت ها و توانايي هاي جديد بهره مند باشند. از طرفي كسب مهارت هاي گوناگون و احراز شايستگي براي استفاده از تكنيك هاي نو در كاربرد ابزار جديد، خود مستلزم پرداختن به تربيت عمومي و هدفمند است تا افراد براي مقابله با ضرورت هاي روزمره زندگي آماده شوند و اينجاست كه اهميت و جايگاه آموزش و پرورش در نظام اجتماعي مشخص مي شود.
اگرچه همگان آگاهيم كه گستردگي و ادامه تعليم و تربيت و شرح تلاش هاي معلمان گراميمان در اين مقاله نمي گنجد، ولي اميدواريم به ياري خداوند متعال و با سعي و تلاش يكپارچه اقشار مردم گامي موثر در پيشبرد نظام آموزشي كشورمان برداشته شود.

سما بابايي- از ديرباز مفهوم خانواده در كشور ما علاوه بر دارابودن اهميت اجتماعي، داراي ارزش هاي مذهبي نيز بوده است، به طوري كه ايرانيان باستان نيز به پيوند زناشويي اهميت بسياري مي دادند و براي آن ارزش بي شماري قائل بودند، اين در حالي ست كه اسلام نيز براي اين موضوع ارزش بي شماري قائل شده است، به طوري كه در روايات آمده هركس تن به قيود زناشويي دهد، روح خود را براي ابد سعادتمند كرده است.
نهاد خانواده در ايران همواره نهادي ارزنده  بوده است. سالها پيش شب كه چادرش را بر سر زمين مي كشيد، زمستان و تابستان، در كنار اعضاي خانواده، تنقلات و خوردني ها، كودكان، گوش تا گوش مي نشستند و به قصه هاي پدربزرگ و مادربزرگ هايشان گوش مي دادند و بزرگترها دركنار چاي هاي قندپهلويي كه مي خوردند، غم دل خالي كرده و شادي را با هم قسمت مي كردند.
حالا سالهاست كه ديگر نه از آن خانواده هاي شلوغ خبري ست و نه شادي  كه با رسيدن شب و دركنار هم قرار گرفتن اعضاي خانواده، به دل ها مي نشست، حال به جاي قصه هاي هرشبه، پسرخانواده خود را سرگرم بازي هاي كامپيوتري كرده، دختر خود را با تلويزيون سرگرم مي كند و پدر و مادر در سكوت به دغدغه هاي فردايشان مي انديشند؛ راستي چند وقت است كه نمي دانند پدر ومادر پيرشان در تنهايي خويش چه مي كنند؟
بسياري از جامعه شناسان، خانواده را به عنوان مهمترين نهاد اجتماعي و يكي از ستون هاي اصلي تشكيل جامعه مي دانند.
در تعريف خانواده آمده كه اين نهاد عبارت است از زن و مردي كه برطبق ضوابط شرعي، عرفي و قانوني با يكديگر پيوند زناشويي بسته و معمولا داراي فرزنداني نيز هستند و از اين روي خانواده نيازمند امكاناتي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي ست كه باعث به وجود آمدن احساس امنيت، آرامش رواني، اعتماد به نفس و احساس پيوند فرد با جامعه وهمچنين گذشته اش مي شود.
بااين وجود متاسفانه طي سالهاي اخير نهاد خانواده در كشور ما نيز مانند ساير كشورها دچار مشكلاتي شده است كه از آن جمله مي توان به سست شدن بنيان هاي روابط افرادخانواده اشاره كرد، به شكلي كه در سال 77 يكصدهزار درخواست طلاق در كشور داشته ايم كه از اين رقم 42هزار منجر به طلاق شده است؛ اين در حالي ست كه هم اكنون آمار حكايت از آن دارد كه يك پنجم ازدواج هاي شهرتهران به طلاق مي انجامد و از طرفي تجرد واقعي 9برابر افزايش يافته است.
دكتر محمد ارسلان نيكنام - جامعه شناس- دراين باره چنين مي گويد: هرچه پيشرفت هاي اينترنتي و دنياي مجازي گسترش پيدا مي كند به همان نسبت شاهد گسترش فرديت هستيم، در چنين محيطي ديگر خانواده به معناي گذشته وجود ندارد؛ اگر چه نمي توان كتمان كرد كه پيشرفت اين فن آوري ها در بسياري مواقع خوب و داراي جنبه هاي مثبت بسياري نيز است؛ اما از آنجا كه مي تواند كيفيت روابط اشخاص را در جامعه و بخصوص خانواده تحت تاثير قرار دهد؛ داراي نتايج زيانباري نيز است .
وي اضافه مي كند: بنابراين مي توان گفت كه امروزه خانواده در معرض انواع تهاجمات فرهنگي قرار گرفته و به همين خاطر است كه پيوندهاي خانوادگي چون گذشته از استحكام برخوردار نيست و ميل به تجرد نيز افزايش يافته است؛ به شكلي كه هم اكنون آمار غيررسمي حكايت از افزايش سرسام آور خانه هاي مجردي در شهرهاي بزرگ دارد .
اين جامعه شناس همچنين خاطر نشان مي كند: در اين ميان بايد تلاش كرد تا همچنان خانواده به عنوان يك ارزش شناخته شود كه مي تواند امنيت را به دنبال خود داشته باشد، زيرا هر چه خانواده ها در جوامع مستحكم تر بوده و از چالش هاي فرهنگي و ارزشي كمتري برخوردار باشند، آن جامعه كمتر در معرض تعارضات ارزشي و بحران هاي رواني و فرهنگي قرار مي گيرد.
با وجود تمام خطراتي كه استحكام بنيان خانواده با آن روبه روست، همگي متفق القول بر اين عقيده هستند كه سلامت، رشد و تحول هر جامعه اي در گرو وجود خانواده هاي متعادل، پويا و مولد است و افراد بيش از هر زمان ديگري به پايداري ارزشي، فرهنگي و معنويت خانوادگي نيازمندند، زيرا گريز از بنيان خانواده منجر به نابودي بسياري از هنجارها و ارزش ها در جامعه شده و دايره امن اجتماعي را زير سئوال مي برد، به شكلي كه يك خانواده نابسامان مي تواند بستر مناسبي جهت رشد و ايجاد (بزه) در جامعه شود.
حفظ حريم خانواده و احترام به ارزش هاي بنيادين تنها راه حلي ست كه از بنياد خانواده حمايت مي كند. بي توجهي جوامع به خرده فرهنگ ها بزرگ ترين تهديد براي خانواده است.

شب هاي قدر اوج نيايش شيعيان است؛ سه شب
پي در پي فرياد استغاثه مومنان در فراخناي فلك طنين مي افكند تا خداي جهان و جهانيان بندگان خالصش را در سجده گروهي ببيند و اخلاص را از ناله هاي بيكرانشان بخواند و اجابت كند توبه هايشان را كه شب قدر در رحمت الهي گشوده است به مهرباني پروردگار.
يا من اسمه دوا و ذكره شفا
كه ذكرش بر هر دردي درمان است ودلها را آرام و مطمئن مي كند به لطف بيكران پروردگار كه الا بذكرالله تطمئن القلوب نيايش را پرواز روح به كانون الهي ترجمه مي كند؛ پروازي با بال هاي تضرع و ناله؛ پروازي با اميد و دلهره اي كه شيرين مي نمايد؛ حضور با آميزه اي از دلهره و اميد بر درگاه پروردگار كه در باور بسياري نمي  گنجد.
دانش نيايش از درس و تعليم بي نياز است. خداي ما همين نزديكي ست. درس هاي استغاثه مان را شب قدر ميان اشك و آه مي گيريم تا به جان حك كنيم.
پريشاني روح
بسياري بر اين باورند كه نيايش هاي گروهي نظير شب قدر، مي تواند تاثير بي همتايي بر روح وروان آدمي بگذارد. آثار دعا و ادعيه برروح انسان هاي پريشان امروزين، اطمينان دوباره اي را به دل هاي آنان هديه مي كند.
اثر نيايش و دعا در روزهاي ماه مبارك رمضان و بويژه در شب هاي قدر درخشش ويژه اي دارد، تا آنجا كه بسياري صاحبنظران را به واكنش واداشته است.
برخي روانكاوان معتقدند كه گروهي از مراجعه كنندگان كه تكرار رفتار پرخاشگرانه داشته اند يا با انزواطلبي سعي در جدا كردن خود از محيط پيرامون دارند، در روزهاي ماه مبارك رمضان و بويژه پس از پايان شب هاي قدر آثار بهبود رفتاري دارند. دكتر سعيد صدر- عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي و مدير گروه روان پزشكي اين دانشگاه- درباره تاثير شب هاي قدر بر واكنش هاي رفتاري انسان ها مي گويد: توصيه ها و سفارشات مكرري كه از جانب علما و معصومين(ع) براي اين شب ها مي شود سبب شده تا افراد با پناه بردن به دعا و ادعيه در اين مواقع بحراني از سوي يك منبع آسماني و قدرتمند احساس آرامش كنند .
دكتر صدر درباره اهميت شب هاي قدر معتقد است: در واقع اين روزها و شب هاي خاص سبب ايجاد يك تصوير ذهني قوي در افراد مضطرب مي شود، چرا كه اين روزها انسان خود را به منبع قدرت نزديك تر احساس مي كند و بارقه هاي اميد بيشتري براي اجابت خواسته هاي خود مي بيند .
روزهاي ماه مبارك رمضان همانند روزهاي گفت وگوي شخصي ست و اين حس در مردم تقويت مي شود كه توجه بيشتري به آنها مي شود و در واقع درهاي رحمت الهي را گشوده و خوان نعمت را گسترده مي بينند. در واقع انسان ها اميد بيشتري براي حل مشكلات خود از سوي خداوند دارند.
عضو هيات علمي دانشگاه شهيدبهشتي معتقد است: روزهاي مبارك رمضان همانند يك راه ميانبر براي اجابت سريع تر خواسته هاي افراد است و در اين روزها، انسان ها با خلوص بيشتري به درگاه خداوند متوسل مي شوند .
همين تلاش ويژه اي كه انسان ها در برقراري ارتباط با چشمه لايزال الهي رحمت الهي دارند، سبب مي شود تا از نظر روحي توان بيشتري در خويش احساس كنند و از بروز رفتارهاي پرخاشجويانه بپرهيزند.
دكتر طهمورث شيري كه عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي ست، در پاسخ به اينكه چرا شب هاي پربركت قدر مي تواند در كنترل رفتاري انسان ها تاثير گذارد، توضيح مي دهد: مسئله دعا و تاثير آن بر رفتار انسان از دو بعد قابل پيگيري ست، نخست آنكه باورهاي ديني و اعتقادات مذهبي در يك جامعه سبب گرايش افراد به مذهب و عبادت مي شود و اين امر حس آرامش و شادي را در افراد به وجود مي آورد. دوم آنكه كمبود الگوهاي فرهنگي و حمايتي سبب مي شوند افراد با دعا و مذهب بتوانند بر روان خود تسلط يابند و با كنترل آن، خلاءهاي موجود در خود نظير احساس آرامش و حس نياز به همدردي را ارضا كنند .
دكتر شيري اضافه مي كند: اصولا يكي از كاركردهاي مهم مذهب، شارژ روحي و هدايت انسان ها در مسير درست است؛ چيزي كه هم اكنون جوامع صنعتي غربي فاقد آن هستند .
اين عضو هيات علمي دانشگاه آزاد خاطرنشان مي كند: گرفتاري هاي ناشي از جوامع صنعتي انسان هاي عصر ما را به سمت پوچي، حقارت و ذره اي شدن پيش برده است و از اين رو، ناهنجاري هاي رفتاري گسترش قابل توجهي يافته اند، مشكلاتي كه تنها در سايه اتكا به يك منبع قدرتمند و الهام بخش التيام پذير است .
شيري مي گويد: اتكا به يك منبع روحاني قوي سبب ايجاد آرامش در رفتارهاي افراد مي شود و آنان را از ارتكاب اعمال غيراخلاقي نظير حسد، دشمني، سخن چيني و دروغ بازمي دارد، چرا كه اين گزينه هاي ياد شده هم اكنون عامل بسياري از بيماري هاي رواني محسوب مي شوند .
او در پايان اظهار اميدواري مي كند كه افراد با توسل جستن به ادعيه قرآني بتوانند بر بسياري از اثرات نامطلوب زندگي صنعتي كه گريبانگير آن هستند، فائق آيند و به اين ترتيب از ميزان ابتلا به بيماري هاي رواني كه هم اكنون از رشد قابل توجهي در جامعه ما برخوردار است، كاسته شود.تاثير عبادت بر زندگي روزمره ما غير قابل انكار است. زندگي امروزي ها دور از عبادت و نيايش مفهوم روشني ندارد. دعاي جمعي مرحمي بر زخم  دل هاي همه مومنان است.