رويا راوري
آيا شما موافق هستيد كه بسياري از خبرنگاران تازه كار، خالي از عرق و تعصب روزنامه نگاري هستند و بسياري از آنها براي معروف شدن در روزنامه ها ،وارد عرصه مطبوعات شدند؟
چه بسا بسياري از كارشناسان معتقدند كه برخي از روزنامه ها خالي از كار حرفه اي هستند. در واقع مطبوعات ما نياز به يكسري عناصر از دست رفته همانند الزامات كاري و اخلاق روزنامه نگاري براي افراد تازه كار خود دارد. از سوي ديگر، گروهي به طور پيش بيني نشده اي وارد اين عرصه شدند كه نام شهروندان خبرنگار يا خبرنگاران شهروند را به خود گرفتند؛ افرادي كه علاوه برنداشتن الزامات كاري، از يكسري آموزش هاي آكادميك نيز بي بهره هستند.
آيا جايي براي پرسيدن دارد كه اين افراد در اين عرصه چه مي كنند و چه جايگاهي در مطبوعات دارند؟ آيا ثبت لحظات و حوادث به نام همين خبرنگاران
رقم مي خورد؟
بسياري از روزنامه نگاران، آنها را كشف خبر يا همان سرنخ مي نامند. درواقع بارها ديده شده كه اخباري از سوي شهروندان خبرنگار گزارش شده، اما به نام خود آنها در مطبوعات رسمي ثبت و اعلام نشده است.
سرنوشت خبر
خبر با هر سبك و شيوه اي و با هر اسم و عنواني كه نوشته شود، فقط بايد مخاطب را جذب كند و تيراژ را افزايش دهد.
حسين قندي - روزنامه نگار و مدرس ارتباطات- مي گويد: اول از همه ما بايد كار روزنامه نگاري مان را حول اين محور پياده كنيم كه خبرنگاران نقش مهم و اساسي خودشان را در انتشار خبر باور كنند. بايد به آنان ياد بدهيم كه از استعداد و خلاقيت خودشان استفاده كنند. بايد باور كنند همه كاره هستند و سرنوشت خبر را آنها تعيين مي كنند .
با اين تعريف شهروندان خبرنگار نقش مهمي را مي توانند در سرنوشت اخبار و حوادث گزارش شده داشته باشند. خبرنگار شهروندي، پديده تازه اي نيست. مردم همواره به اين موضوع علاقه مند بوده و هستند. اين اشتياق باعث شد كه بعضي از روزنامه ها، براي افزايش تيراژ خود، يكسري خبرنگار افتخاري بپذيرند كه نه تنها هيچ لطمه اي به آنان نمي زند، بلكه اين پديده مي تواند حس اعتماد عمومي را به نوعي افزايش دهد، اما به شرطي كه آنان خود داراي پايگاه مجزا باشند. داشتن ساماندهي مي تواند اعتماد عمومي متقابل و نيز همبستگي ملي را دربرداشته باشد . وي مي افزايد: بايد پذيرفت هميشه بخشي از خبرها توسط مردم عامي و عادي علاقه مند منتشر و اطلاع رساني مي  شود، پس اين پديده را نمي توان رد كرد و نپذيرفت، بلكه با ايجاد بسترهاي صحيح مثل كارت شناسايي و پايگاه مي توان شهروندان را تبديل به خبرنگار كرد .
همشهري محله و باشگاه خبرنگاران جوان از نمونه هاي موفق اين موضوع هستند.
خطوط قرمز رسانه ها
اما علي اكبر قاضي زاده مدرس ارتباطات مخالف قندي مي انديشد و مي گويد: افراد، خارج از روزنامه ها مسئول نيستند و خطوط قرمز رسانه را نمي شناسند. بارها پيش آمده از برخي شهروندان خبرنگار، اخباري نقل شده كه به دنبال خود تبعات منفي براي رسانه داشته است. درواقع شهروندان خبرنگار، الزامات كاري رسانه اي را نمي شناسند و همين موضوع سبب به وجود آمدن مشكلات جديدي مي شود. از نظر قاضي زاده، گاهي وقت ها ممكن است خبر گزارش شده از سوي شهروندان خبرنگار از نظر سنديت قابل ارائه باشد، اما مطمئنا نمي توان آن را از نظر فن روزنامه نگاري قابل اعتنا دانست، بنابراين رسانه ها نبايد و نمي توانند به خبرها و عكس هاي غيرحرفه اي ها تاكيد و تكيه كنند. ما روزنامه نگاران هر قدر منابع را ساده تر و آسان تر ببينيم و ارزيابي كنيم، خبرمان نامعتبرتر مي شود .
او با بيان اين نكته، تاثير تكنولوژي بر خبررساني مطبوعات سنتي (چاپي) را چنين توضيح مي دهد:  هيچ روزنامه نگاري نمي تواند ادعا كند كه از منابع اطلاعاتي همانند وبلاگ ها و سايت ها بي نياز است، بخصوص در دوره اي كه با يك كليك وارد بزرگراه اطلاعاتي مي شويم. بااين وجود در دسته بندي خبر از نظر علمي، يكي از كم اعتبارترين منابع، سايت ها و وبلاگ ها هستند .
وي مي افزايد: آيا منابع غيرحرفه اي مي تواند روزنامه نگاري جامعه را رونق دهد؟ در سال هاي اخير تعداد پرونده هاي وبلاگ نويسي و سايت هاي غيرقابل دفاع در دادگاه ها بي شمار بوده است .
به قول يونس شكرخواه - مدرس ارتباطات - جامعه نياز به سواد رسانه اي دارد . همه افراد بالقوه خبرنگار هستند، اما همه آنان فرهنگ و سواد رسانه اي ندارند، بنابراين رشد اين گروه مي تواند تهديدي عليه مطبوعات و كار حرفه اي آنان باشد و چه بسا مي تواند قلم ها را زير سئوال ببرد.
كمبود كشف خبر
به اعتقاد مهدي محسنيان راد، محقق و استاد علوم ارتباطات، رشد شهروندان خبرنگار در جامعه اي صورت مي گيرد كه از خبرنگاران حرفه اي خبري نباشد. به نظر وي اگر در جامعه اي اين پديده آنقدر رشد كرده باشد كه آنان تبديل به گروه و آن گروه جزو خبرنگاران آموزش ديده و حرفه اي شمارش شوند، مطمئنا نوع كار رسانه اي آن جامعه داراي نقص و ضعف است. تفاوت ها را بايد در بين خبرنگاران حرفه اي و آماتورها ديد، نه روزنامه هاي رسمي!
اگر سهم خبرهاي كشف شده از طريق حرفه اي ها افزايش يابد، ديگرجايي براي مانور خبرنگاران شهروند نمي ماند. رشد اين پديده نشان مي دهد كشف خبر در رسانه هاي رسمي كمرنگ بوده است. اين ضعف مي تواند دليل بر كمبود افراد تحصيلكرده روزنامه نگاري در مطبوعات باشد. وي مي افزايد: فن آوري ها هميشه نقش سكه دورو را بازي مي كنند، چراكه قرار گرفتن پشت ميكروفن و دوربين يك خبرنگار آماتور مي تواند اخلاق حرفه اي روزنامه نگاري را در برابر مردم كوچه و بازار زير سئوال ببرد و اين هشداري ست براي صنف روزنامه نگار. شهروندان خبرنگار مي توانند فقط سرنخ باشند.

هديه هيجان انگيز
كادو تولد روني بران پسربچه آمريكايي در شب تولدش توانست سقوط يك فروند هواپيماي Twa را به ثبت برساند.
خبرنگــاران از روي 12 قطعه عكس بران توانستند از اوج هواپيما تا سقوط، آن را بررسي و تحليل كنند. عكس ها به يك نمونه معروف تبديل شد تا جايي كه روزنامه كرونيكل آنها را به قيمت 15 هزار دلار در سال 1978 خريد.

فرزانه تاري وردي- رحمت و شفقت ديني در مكتب انسان ساز اسلام، همگان را به همزيستي و زندگي محبت آميز دعوت مي كند، آنچنان كه در سطح جهان اين ارزش والا طنين انداز است. انسان ها از تبعات غربت و تنهايي در رنجند و به همين دليل، تنهايي بشر را خداوند فقط با پيوند بين زن و مرد و تشكيل نظام مقدس خانواده، به مامن انس و محبت بدل كرده، وگرنه هيچ تسلي بخشي براي غم تنهايي نيست.
از نمادها و نشانه هايي كه در گستره جهاني، قابل درك است و تابش فرهنگ اصيل اسلامي را شفاف كرده و اعتلاي وجود آدمي راتنها به اتكاي پيشرفت مادي نمي نگرد، بنا كردن كانون گرم خانواده است. وقتي از دو نهاد مهم تعليم و تربيت و جامعه سخن گفته مي شود به اين معنا نيست كه ساير نهادها در به وجود آمدن خانواده اي محكم و باثبات بي تاثير هستند، بلكه مي توان گفت، مجموعه اي از نگرش ها، باورها، آداب و رسوم و سنن، اخلاق و اعتقادات و رفتارهاي اجتماعي به عنوان مهمترين متغيرهاي ارزيابي و در شكل گرفتن آن نقش ايفا مي كنند؛ متغيرهايي كه زيربنايي ترين عامل ها به شمار مي روند.
خانواده، مهمترين نهاد اجتماعي ست كه در طول زمان، متناسب با تغييرات به وجود آمده و همواره دچار تحولات كمي و كيفي مي شود و به تبع همين تغييرات، مسائل و پديده هاي جديد اجتماعي را نيز حاصل مي كند. به همين علت، رفتارها در محيط خانوادگي، داراي پراكندگي ست و در زمينه افكار و نگرش در مورد زمان ازدواج، گزينش و انتخاب همسر، جايگاه كودكان در خانواده و روابط فيمابين اعضا و مسائلي از اين دست، تنوع و تعداد آرا و رفتارها قابل مشاهده است. به عبارتي تغييرات ناشي از فرآيند صنعت گستري و زندگي شهرنشيني ، موجب شده است كه نظام هاي خانوادگي گسترده، بتدريج جايگاه خود را به خانواده هسته اي داده و اين فرآيند در يك حركت رو به تزايد تداوم يابد. يكي از مصاديق مهمي كه به طور عيني، آسيب پذير بودن كانون خانواده را در اين ساليان بخوبي بيان مي دارد، پديده شوم جدايي و طلاق است. در مورد تاثيرات منفي طلاق بر زندگي خانوادگي و آثار سوء آن بر فرزندان، به اندازه كافي قرائن و پيامدهاي ناشي از آن گويا هستند.
بالا رفتن آمار طلاق در سطح جهاني، يكي از عوامل نگراني براي عدم بقا و دوام خانواده و سست شدن اين بناي عاطفي ست. خانواده به عنوان يك نهاد اوليه، مي تواند به پرورش انسان هايي مدد رساند كه بتوانند در يك جامعه چند فرهنگي، به همزيستي و حيات بپردازند. ازنظر روان شناسي اجتماعي، فردي كه حاضر است با حضور در صحنه هاي اجتماعي، اين توانايي را در خود پرورش دهد كه بر سر مجموعه اي از اصول و قواعد، با جامعه توافق داشته باشد،فردي ست كه براي آن حاضر است انرژي عاطفي لازم را مصرف كند.از اين ديدگاه هرچه فرد به خود باوري لازم در زمينه ايجاد عاطفه رسيده باشد، داراي تعهد بالاتري ست و خلاقيت فرد تبلور مي يابد. ارتقاي تعاملات اجتماعي، نيازمند عوامل زيربنايي ديگري مانند توجه به آموزش، فرآيند اجتماعي شدن، تقويت ها و پاداش هايي ست كه در يك كانون مهم تربيتي و اجتماعي به نام خانواده معنا مي يابد، يا به عبارتي ديگر، نقطه  آغازين آن به شمار مي رود.
در ادبيات تربيتي و اجتماعي، همواره بر نقش خانواده تاكيد مي شود كه به نظر مي رسد اين تاييد و تكرار ، متناسب با شرايط اجتماعي و دگرگوني هاي روز افزون جهان صنعتي امروز، امري ضروري و لازم است.

همسران گاه از رفتار يكديگر رضايت كامل ندارند. مردان از يك سو انتقادهايي دارند كه بيشتر ريشه در نوع رفتار زنان دارد. آنها مدام گلايه مي كنند كه از سوي زنانشان مورد بي توجهي قرار گرفته و چندان كه شايسته و بايسته مقام مرد است در خانه تكريم و احترام نمي شوند.
زنان اما درد دل هاي ديگري دارند كه باز ريشه در بي توجهي شوهر دارد. زنان معمولا گله مي كنند كه شوهرانشان بيشتر وقت خود را صرف كارشان مي كنند و از زمان باقيمانده اي كه در خانه سپري مي كنند، پاي تلويزيون مي نشينند ووقتشان را به تماشاي فوتبال مي گذرانند. زنان معمولا از اينكه شوهرشان هيچ مسئوليتي در قبال امورخانه و فرزندان به عهده نمي گيرد، شكايت مي كنند.
به هر حال، توپ انتقاد، مدام در ميان زن و شوهرها جابه جا مي شود. گاهي در زمين اين يكي و گاهي نيز به زمين آن يكي مي رود و هر كس توپ را به زمين طرف مقابل مي فرستد.
اما يك پروفسور آلماني، فرمولي جادويي براي حل اين مشكل دارد. دكتر هانس ورنر بيرهوف از دانشگاه بوخوم  آلمان كشف خود را مايه تغيير رفتار همسران نسبت به يكديگر مي داند.
او مي گويد: كافي ست در برابر هر سر و صدا و انتقاد همسرتان پنج بار از او تعريف كنيد تا با تاثير شگفت انگيز اين برخورد روبه رو شويد .
پروفسور بيرهوف معتقد است كه در اين صورت بتدريج نه تنها از انتقاد كردن و غر زدن وي كاسته مي شود، بلكه احساس خوشايندي به همسرتان دست مي دهد كه نتيجه آن يك زندگي كاملا خوب و بدون درگيري هاي معمولي خواهد بود. احساس خوشحالي در زندگي سبب مي شود تا احساس خوشبختي نيز به زندگي فرد وارد شود. به هر حال، اين روش ارزش امتحان كردن را دارد .

آشنايي با والدين؛ مراحل رشد طبيعي كودك، مشكلات مربوط به تاخير رشد كودكان را كاهش مي دهد. هنگامي كه والدين آگاهي كافي نسبت به شرايط رشد طبيعي كودك داشته باشند، سريع تر متوجه تفاوت هاي موجود بين كودكشان و ساير همسالان خواهند شد.
عدم آگاهي والدين از شرايط رشد سبب مي شود تا انتظارات غيرواقع بينانه اي از فرزندشان داشته باشند كه با سطح رشد كودك متناسب نيست. در برخي موارد، ناهمگوني هاي موجود سبب مي شود كه والدين فكر كنند كودكشان مشكل رفتاري دارد.
فريبا منصوري مسئول بهداشت و روان دانشگاه علوم پزشكي لرستان- در اين باره مي گويد: اينگونه انتظارات نامعقول والدين موقعي كه برآورده نمي شوند، منجر به تنبيه كودك شده و از آنجايي كه توانايي لازم براي انجام رفتار موردنظر وجود ندارد،
اعتماد به نفس كودك بشدت آسيب مي بيند و والدين را دچار سرخوردگي و نااميدي خواهد كرد .
او معتقد است: يكي ديگر از تصورات و باورهاي غلطي كه در بين والدين شيوع دارد اين است كه آنان تصور مي كنند كودكان به مرور زمان و به طور طبيعي بدون آموزش و تمرين، مهارت هاي لازم را براي زندگي بزرگسالي كسب مي كنند، در صورتي كه بيشتر مهارت ها نيازمند فراهم شدن توانايي هاي رشدي، آموزش فعال، تمرين و صرف وقت از سوي والدين و كودكان است.
اين تصور كه كودكان به شكل طبيعي مي توانند مهارت هايي را فرا گيرند، از سوي بسياري از پدر و مادرها مطرح مي شود. اما كودكان بدون آموزش حتي قادر نخواهند بود راه بروند يا بنشينند.
انتظارات والدين از كودكان بايد متناسب با شرايطي باشد كه كودك در آن رشد و نمو پيدا مي كنند.

همه ما آرزو داريم خانواده هايي خوشبخت داشته باشيم. شايد خوشبختي مبهم ترين آرزويي ست كه ميان انسان ها مشترك است؛ آرزويي مبهم كه همه در پي دستيابي به آن هستند. اما هر كس از خوشبختي تعريف خاص خود را دارد. نشانه هاي خوشبختي در هر خانواده اي متفاوت است، اما برخي نشانه ها اصلي ترين نشانه اي خوشبختي اند. در يكي از سايت هاي اينترنتي خانواده خوشبخت 24 مشخصه دارد. با توجه به اين مشخصه ها خانواده شما از كدام دسته است؟
۱ - در بين اعضاي خانواده جمله به من چه، يا به تو چه رد و بدل نمي شود، چرا كه اعضا به گفت وگو و مشورت منطقي اعتقاد دارند و احساس مسئوليت مي كنند.
۲ - افراد به يكديگر اعتماد دارند و از اين اعتماد سوءاستفاده نمي كنند و اعتماد را يكي از پايدارترين ويژگي ازدواج موفق و خانواده موفق مي دانند.
۳ - تا جايي كه امكان دارد با هم هستند و در ميهماني ها يا كارهاي مربوط به خانواده تنها نمي روند و همدلي، همكاري، همفكري، هماهنگي را بقاي خانواده خوشبخت مي دانند.
۴ - با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف با گفت وگو و مشورت به تفاهم مي رسند و سعي مي كنند اگر سوءتفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود و بدون اينكه كسي بفهمد، حل كنند.
۵ - به سليقه ها و عقايد يكديگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل مي كنند.
۶ - نسبت به هم شرم مسموم ندارند؛ يعني خواسته هاي طبيعي خودشان را بدون نگراني يا خشونت ابراز مي كنند.
۷ - به حريم يكديگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمي روند.
۸ - نگران سلامت روحي و جسمي يكديگر بوده و از هم مراقبت مي كنند؛ اگر چنانچه مشكلي به وجود آيد، سعي وافر در حل مشكل دارند.
۹ - در بيشتر اوقات، لحظات خوشي را كه با يكديگر بوده اند مرور مي كنند؛ دنبال خاطرات تلخ نيستند، دوست دارند هميشه در خوشي، شادي و نشاط زندگي كنند.
۱۰ براي فاميل ها و همسايه هاي خود اهميت قائلند و پذيراي فاميل يكديگر هستند.
۱۱ از امور مالي يكديگر خبر دارند و چيزي را از يكديگر پنهان نمي كنند. صرفه جويي و پس انداز كردن، جزو برنامه هاي اقتصادي خانواده هاي خوشبخت است.
۱۲ براي رشد يكديگر تلاش كرده و زمينه پيشرفت خانواده را فراهم مي كنند.
۱۳ افراد به هم افقي نگاه مي كنند نه عمودي؛ يعني هيچ كس خود را برتر از ديگري و در مقام قدرت نمي بيند؛ ديكتاتوري، زور و قدرت طلبي حاكم نيست.
۱۴ همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن و اميد داشتن مي كنند و خودشان را در زندگي برنده مي دانند.
۱۵ در كنار هم احساس امنيت و آرامش مي كنند نه ترس و اضطراب يا تنش و درگيري.
۱۶ علاقه، عشق، محبت، صفا و يكدلي خود را، هم در رفتار و هم در گفتار به يكديگر ابراز مي كنند.
۱۷ از يكديگر انتظار بيجا و توقع نامناسب ندارند.
۱۸ اگر مشكلي پيش بيايد، به راه حل فكر مي كنند و به دنبال مقصر و گناهكار نمي گردند. دست به علت يابي و ريشه يابي آن مشكل مي زنند و راه حل منطقي ارائه مي دهند.
۱۹ هر يك از طرفين پيوسته به فكر خوشحال كردن و راضي نگه داشتن يكديگر هستند.
۲۰ زن و شوهر به خاطر همديگر زندگي مي كنند؛ اول خود بعد ديگران. زندگي آنها به خاطر بچه ها يا ترس از طلاق و حرف مردم نيست.
۲۱ زن و مرد مي توانند هر روز به دنياي اختصاصي يكديگر نزديك تر شوند، كاري به مسائل خصوصي و زندگي ديگران ندارند.
۲۲ با درخواست هاي يكديگر برخوردهاي مثبت و منطقي دارند.
۲۳ زن و مرد در كنار يكديگر هستند نه رو در رو و رقيب يكديگر، بلكه رفيق هم هستند و واكنش منفي از خود نشان نمي دهند.
۲۴ خانواده هاي خوشبخت تلاش دارند كه بچه هاي خوب و خوشبختي نيز به جامعه تحويل دهند.

پاييز است و فصل باران. هر روز هم كه مي گذرد بر شدت و حجمش افزوده مي شود. بخصوص در استان هاي شمالي كه به دليل واقع شدنشان در موقعيت خاص جغرافيايي بين دريا و كوهستان، هميشه با تراكم ابرهاي باران زا مواجهند. حالا هم چند روزي ست كه بارندگي بدجوري در اين منطقه بالا گرفته است؛ آنقدر كه بعضي نگرانند اين بارندگي هاي مداوم به سيل ختم شود و خانه و زندگي شان ديگر اين بار بر آب برود. اما ظاهرا جاي نگراني وجود ندارد، چرا كه به گفته سازمان هواشناسي، خطر بروز سيل در نوار شمالي كشور وجود ندارد، حتي در استان سيل خيز گلستان. درست است كه باران چند روز است كه به طور مداوم مي بارد، اما كوچك بودن قطرات باران و نم دار بودن زمين به دليل بارش هاي قبلي و نيز برگريزان درختان مانع از به راه افتادن سيل مي شود.
از آنجا كه سيل شمال بيشتر به دليل بارش قطرات درشت باران روي خاك خشكي كه لايه اي از غبار آن را پوشانده به وجود مي آيد، جاي نگراني نيست، چرا كه زمين در حال حاضر به دليل دارا بودن رطوبت و عدم لايه غبار و نيز به دليل ريز بودن دانه هاي باران كه معمولا خصوصيت باران هاي پاييزي نسبت به باران هاي تابستاني ست، طي بارندگي هاي اخير سيلي براي نوار شمالي كشور پيش بيني نمي شود.

اگر به ياد داشته باشيد مدتي پيش خبر افزايش چشمگير سطح اطلاع رساني مربوط به بانوان در مطبوعات انتشار يافت و مسئولان و كارشناسان از زواياي مختلفي به تحليل  اين موضوع نشستند كه يكي از مهمترين تحليل ها، افزايش مشاركت اجتماعي زنان در جامعه بود. براساس آمار هاي رسمي ، اكنون تمايل بانوان براي كسب تحصيلات عاليه بسيار بيشتر از مردان عنوان شده و در زمينه اشتغال نيز باز با چنين پديده اي مواجه هستيم. اين امكان نوظهور تا به آن حد توجه به مسائل مبتلابه بانوان ايران را افزايش داده كه نايب رئيس فراكسيون زنان مجلس طي روزهاي گذشته از طرح تشكيل وزارتخانه زنان و جوانان خبر داد و عنوان كرد : طرح تشكيل وزارتخانه زنان و جوانان از سوي مركز پژوهش هاي مجلس، در حال بررسي ست كه بر اساس آن مركز امور زنان و خانواده رياست جمهوري، سازمان ملي جوانان، سازمان تربيت بدني و زيرمجموعه هاي سازمان بهزيستي كه مربوط به زنان بي سرپرست خانوار و زنان مستمري بگير و بي سرپرست كميته امداد است به يك وزارتخانه تبديل شوند .
عشرت شايق، تجميع  اين مراكز در يك وزارتخانه را عاملي براي جلوگيري از موازي كاري  و تصميم هاي موازي كه سبب نابساماني امور ذي ربط در مسائل زنان و جوانان بوده، خوانده و گفته است با رويكرد جديد مي توان شاهد خروجي بهتري در مورد رسيدگي به اين امور بود.  اين در حالي ست كه به اعتقاد برخي تمركزگرايي در مورد حل مسائل زنان خود مي تواند به نوعي مانع بالقوه تبديل شود.
بنابراين دو نظريه رودرروي هم را نه تنها در مورد حل مشكل زنان بلكه اساسا در مورد حل هر مشكل ديگري در جامعه مي توان به شكل زير مورد بررسي قرار داد:
1 - تمركز زدايي و تقسيم مسئوليت بين نهادهاي مختلف بويژه واگذاري بخش مهمي از آن برعهده مراكز غير دولتي .
۲ - تمركز گرايي و استفاده از بنيه دولتي براي حل مشكلات .
به عبارت ديگر رويكرد دوم كه پيشنهاد يا طرح مركز پژوهش هاي مجلس بر مدار آن مي چرخد، برخاسته از نگاهي دولتي ست كه بيش از حل مشكلات به طرح هر چه جدي تر موضوع زنان و جوانان در سطح جامعه نظر دارد. شايد بتوان  اينگونه نيز تحليل كرد كه نظريه پردازان وزارتخانه زنان و جوانان خود به خوبي مي دانند  اين موضوع با برنامه چشم انداز 20ساله و نيز برنامه چهارم توسعه تضادي آشكار دارد، چرا كه صراحتا در  اين دو برنامه كلان بر كوتاه شدن سايه سنگين دولت تاكيد شده است، اما با  اين همه تمايل دارند تا با ترسيم وضعيت جديد، مشكلات بانوان را به شكل جدي تري مطرح كنند كه از اين سويه قابل تحسين است، ولي نبايد  اين نكته را هم از نظر دور داشت كه اگر قرار باشد براي زنان، وزارتخانه اي شكل گيرد چرا براي ده ها موضوع ديگر كه امروزه جامعه ايران با آنها دست به گريبان است، وزارتخانه وجود نداشته باشد؟ اما  آيا واقعا با تشكيل وزارتخانه مي توان مسائل و مشكلات را حل كرد ؟
لااقل طي سال هاي گذشته نگاه دولت مدار عكس  اين موضوع را به اثبات رسانده است.
تجربه هاي مشابه
هنوز عمر چنداني از تشكيل وزارت رفاه نمي گذرد كه زمزمه هاي انحلال آن به گوش مي رسد، اگرچه نايب رئيس مجلس شوراي اسلامي طي روزهاي گذشته، انحلال يا ادغام اين وزارتخانه را در دولت منتفي دانست، اما نفس بحث در اين مورد، خود نشان دهنده نوعي اختلاف و ترديد است.
فراموش نكنيم كه علاوه بر برنامه چشم انداز 20 ساله و برنامه چهارم توسعه، مهمترين شعار تبليغاتي دكتر احمدي نژاد، جمع و جور كردن دولت بود و همان طور كه عنوان شد، طراحان وزارت زنان از تمامي اين موضوعات بخوبي مطلع هستند و نيز عيوب گسترش دولت را كه تشكيل وزارتخانه جديد از بارزترين مصاديق آن است، بخوبي مي دانند، اما طرح موضوع از يك سو اهميت آن را گوشزد مي كند و از سوي ديگر، زنان فرهيخته كه خود در راس برخي امورند، بدين وسيله درصدد انعكاس هرچه جدي تر مسائل مربوط به بانوان هستند، بنابراين وزارت زنان در حال حاضر، موضوعي رسانه اي ست كه بايد به انتظار بنشينيم و چشم انتظار حركت هاي بعدي باشيم.