عكس: گلناز بهشتي
اميرموسي كاظمي
در حالي كه متوسط مصرف روزانه بنزين خودروهاي سواري در كشوري مثل فرانسه نزديك به 2 ليتر است، اين رقم در ايران به حدود 11 ليتر در روز مي رسد و اين درحالي ست كه براساس مطالعات انجام شده، سهم خودروها در انتشار آلاينده ها در حدود
۷۰ درصد تعيين شده كه عمده اين آلودگي ها ناشي از سوخت هاي فسيلي ست.
امروزه با بالا رفتن استانداردهاي زندگي و سطح رفاه عمومي جامعه وافزايش تنوع و حجم توليدات صنايع خودروسازي كشور، ميزان تقاضا براي استفاده از وسايل نقليه شخصي به ميزان زيادي افزايش يافته است، اما متاسفانه نبود فرهنگ درست استفاده از خودرو، هدف اصلي اين وسايل كه همان افزايش رفاه و آسايش انسان ها و راحت تر و سريع تر شدن حمل ونقل وجابه جايي افراد و كالاست را زيرسئوال برده، به گونه اي كه اين وسايل نقليه نه تنها كارايي خود را، بويژه در شهرهاي بزرگ تا حد زيادي از دست داده اند، بلكه معضلات فراواني را هم از قبيل آلودگي هوا و محيط زيست، ترافيك، افزايش ميزان تصادفات و... به وجود آورده اند.
خطر در كمين شهرهاي آلوده
حدود 80 درصد آلودگي هواي تهران ناشي از حدود 2 ميليون دستگاه خودرو سواري موجود در اين شهر است كه بيش از 50 درصد خودروهاي سواري كشور را تشكيل مي دهد. اين آلودگي حاصل انتشار گازهاي سمي منوكسيدكربن، كربورهاي هيدروژن و اكسيدهاي نيتروژني ست كه از اگزوز خودروها خارج مي شوند. در ميان اين آلاينده ها، منوكسيدكربن آثار آشكارتري نسبت به ساير گازها دارد. به بيان ديگر در هواي آلوده شهرها اين گاز 200 برابر سريع تر از اكسيژن با هموگلوبين خون تركيب شده و مانع از رسيدن اكسيژن كافي به قسمت هاي مختلف بدن بويژه قلب شده و باعث از كار افتادن آن مي شود. اين گاز بي بو و بي رنگ، به دليل همين خاصيت سريع تركيب شدن با خون تا كنون سبب مرگ عده زيادي شده است. از ديگر عوارض آشكار اين گاز مي توان به ايجاد سردرد، تندخويي و عصبي شدن افراد اشاره كرد كه به وفور در جامعه امروز نمود يافته است. همچنين دي اكسيدگوگرد ناشي از اگزوز خودروها با بخار آب و رطوبت موجود در هوا تركيب شده و اسيدسولفوريك تشكيل مي دهد. اين اسيد باعث پوسيدگي سريع فلزات و پارچه ها، بارش باران هاي اسيدي و... مي شود. تمام اين موارد ضرر اقتصادي بزرگي ست كه دولت به خاطر پرداخت يارانه بنزين و پايين نگه داشتن قيمت آن متحمل مي شود.
فرق ايران با همه جا
براساس آمارهاي به دست آمده، بيش از 40 درصد خودروهاي كشور عمري بالاتر از 20 سال دارند كه همين معضل به همراه تكنولوژي پايين به كار گرفته شده در خودروهاي ساخت داخل، سبب شده ميانگين مصرف خودروهاي شخصي در ايران برابر 15 ليتر و براي تاكسي ها و خودروهاي مسافركش برابر
۱۸ ليتر در هر 100 كيلومتراست. اين درحالي ست كه متوسط مصرف سوخت خودرو در دنيا برابر 8 ليتر براي 100 كيلومتر است و اين بدين معني ست كه يك خودرو مسافركش يا تاكسي در ايران براي هر
100 كيلومتر به ميزان 10 ليتر بيشتر از يك خودرو معمولي و متوسط اروپايي بنزين مصرف مي كند. حال اگر متوسط مسافتي كه يك تاكسي در طول روز مي پيمايد برابر 185 كيلومتر باشد، به آساني مي توان محاسبه كرد كه يك تاكسي در ايران براي پيمودن مسير روزانه خود بيش از دو برابر يك خودرو استاندارد متوسط و معمولي امروزي بنزين مصرف مي كند.
اين وضعيت در مورد خودروهاي شخصي نيز صادق است. براساس آمار ارائه شده از سوي سازمان بهينه سازي مصرف سوخت كشور، متوسط مصرف روزانه بنزين در ايران 75/10 ليتر براي هر خودروست. اين درحالي ست كه در كشورهاي اروپايي مثل فرانسه، آلمان و انگلستان اين رقم به ترتيب 9/1، 5/2 و 5/3 ليتر در روز است. اين مقايسه محدود به كشورهاي اروپايي نمي شود، حتي ژاپن نيز با داشتن ركورد 5/2 ليتر در روز در اين زمينه پيشتاز است. در اين بررسي كانادا با متوسط مصرف 5/6 ليتر، آمريكا با 3/7 و مكزيك با 8/7 ليتر در روز وضعيت بهتري نسبت به ايران دارند.
شايد نگاهي به ميزان مصرف سوخت خودروهاي توليد داخل بتواند اين اختلاف وحشتناك را توجيه كند. در ميان خودروهاي ايراني، پژو 206-1400 با مصرف 97/8 ليتر در هر 100 كيلومتر چرخه شهري و 08/5 ليتر در چرخه برون شهري، كمترين ميزان مصرف سوخت را داراست.
مدل 1600 همين خودرو نيز با مصرف 46/9 ليتر در چرخه شهري و 13/5 ليتر در چرخه برون شهري و با داشتن رتبه D انرژي و استاندارد يورو 2 در جايگاه دوم كمترين مصرف كننده هاي ايراني قرار دارد. پرايد نسيم انژكتوري نيز درحالي در رتبه سوم جاي دارد كه مصرف درون شهري آن در هر 100 كيلومتر 02/10 ليتر و در چرخه برون شهري 37/5 ليتر است.
حضور سپند و پي.كي انژكتوري در رتبه چهارم كم مصرف ترين خودروهاي ساخت داخل با مصرف 18/10 ليتر در چرخه درون شهري و 52/5 ليتر در چرخه برون شهري نيز جالب توجه است. پرايد
141 انژكتوري، پرايد صبا انژكتوري، هيونداي ورنا، پژو 206-1600 اتوماتيك، مزدا 323، زانتيا 1800، پژو پارس ELX، پروتون هاچ بك، سمند، پژو پارس، پروتون سدان، پژو 405 و زانتيا 2000 در رتبه هاي بعدي اين جدول قرار دارند.
اين در حالي ست كه براساس اطلاعيه مشترك موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران، سازمان بهينه سازي مصرف سوخت كشور و سازمان حفاظت محيط زيست در مورد برچسب مصرف سوخت و رتبه انرژي خودروهاي توليدي كشور، پيكان 1600 انژكتوري با مصرف 94/14 ليتر در هر
۱۰۰ كيلومتر درون شهري و 61/9 ليتر در هر 100 كيلومتر برون شهري به عنوان پرمصرف ترين خودرو ايراني شناخته شده است. با اين شرايط بي جهت نيست اگر متوسط مصرف روزانه بنزين در ايران، بيش از پنج برابر فرانسه، چهار برابر ژاپن و آلمان و سه برابر انگلستان باشد.
مقايسه صورت گرفته ميان ميزان متوسط مصرف روزانه بنزين در ايران با برخي كشورهاي جهان، يافتن راهكارهاي مناسب جهت كاهش مصرف سوخت در كشور را بيش از پيش ضروري مي سازد. شايد سريع ترين و موثرترين راه حل اين مشكل استفاده از وسايل نقليه عمومي به جاي خودروهاي شخصي باشد، اما از آنجا كه بنا به دلايلي از جمله ناكافي بودن ناوگان حمل و نقل عمومي و... نمي توان بسادگي از وسوسه داشتن و استفاده از وسايل نقليه شخصي چشم پوشي كرد، لذا اين راه حل ممكن است در حال حاضر و در كوتاه مدت چندان قابل اجرا نباشد. در عوض مي توان با به كار بستن نكاتي هرچند كوچك اما موثر كه موجب پايين آوردن مصرف سوخت خودروها مي شود، عوارض سوء ذكر شده را تا حد زيادي كاهش داد.

۱۰ نكته براي رانندگي پاك
۱ -يك موتور از تنظيم خارج شده به طور متوسط تا 15 درصد بيشتر از يك موتور تنظيم شده، سوخت مصرف مي كند.
2 -يك موتور از تنظيم خارج شده مي تواند تا 20 برابر يك موتور تنظيم شده هوا را آلوده كند.
۳ موتور روشن درحال توليد آلودگي ست، در جا كار كردن خودرو سوخت بيشتري نسبت به حالت خاموش و روشن كردن مجدد مصرف مي كند. هر جا كه مي توانيد موتور خودرو خود را خاموش كنيد.
۴ تنظيم نبودن باد لاستيك ها مي تواند مصرف سوخت را تا 6 درصد افزايش دهد.
۵ بهترين ساعت براي داشتن بيشترين بازده مصرف سوخت، سرعت 90 كيلومتر در ساعت يا كمتر است.
۶ با طرح برنامه ريزي در سفر و انتخاب مسير كم ترافيك پيش از سفر، در هزينه مصرف سوخت صرفه جويي كنيد.
۷ سنگين بودن خودرو سبب مصرف سوخت بيشتري مي شود. از افزايش وزن غيرضروري خودرو خود بكاهيد يا از خودروهاي سبك تر و كوچك تر استفاده كنيد.
۸ استفاده از وسايل حمل و نقل عمومي، تعداد خودروهاي موجود در خيابان ها و جاده ها را كاهش داده وعلاوه بر آلودگي كمتر، مصرف سوخت را نيز كاهش مي دهد.
۹ كاهش مقاومت هوا منجر به كاهش مصرف سوخت مي شود. سعي كنيد در حركت خودرو با سرعت بالا شيشه ها را بالا داده و آفتابگيرهاي سقفي را ببنديد.
۱۰ سوخت گاز طبيعي، سوختي پاك، ايمن و مقرون به صرفه است. با دوگانه سوز كردن خودرو خود از مزاياي آن بهره مند شويد.

آزاده بهشتي- بچه كه بوديم  (منظور دوران راهنمايي ست)، شيريني زنگ علوم به آزمايش هايي بود كه در آن چند ماده را با هم تركيب مي كرديم و از آن، چيزي كه براي ما جديد بود به دست مي آمد، يا اينكه ياد مي گرفتيم چطور با چكاندن قطره اي خون روي يك ورق و تغيير رنگ آن، گروه خوني را متوجه شويم و از همه هيجان انگيزتر زماني بود كه معلم با قلب يك حيوان وارد آزمايشگاه مي شد و با تشريح آن، لايه هاي مختلف قلب را نشانمان مي داد.
در آن زمان اصلا اتفاق نيفتاد كه لابه لاي تشريح قلب و ديدن رگ ها و دريچه ها، غبار و دود ماشين از  آن بيرون بزند كه اگر اين اتفاق مي افتاد، معلم آن زمان مانند مسئولان امروز به اين فكر مي كردند كه قسمتي از ساعات زنگ علوم را به آموزش هاي زيست محيطي و نحوه كاهش آلودگي هوا اختصاص دهند.
فرهنگسازي يعني آموزش و بهترين آموزش، شروع از مقاطع پايين  تر و رسيدن به سطوح بالاتر است. همه اين حرف ها را گفتيم تا برسيم به اين نكته بزرگ كه كوچكترهاي جامعه براحتي مي توانند ناقل فرهنگ هايي باشند كه بسختي و به ضرب قانون وجريمه در بزرگترها نهادينه مي شود. عبور از خط عابر پياده، استفاده از پل هوايي، توجه به علائم راهنمايي و رانندگي، رعايت قانون، توجه به چراغ قرمز و عبور نكردن از آن، بستن كمربند ايمني، تنظيم موتور و فرستادن دود كمتر به آسمان شهر را رعايت نمي كنيم، اما هر روز كوچكترهاي جامعه از سوي رسانه هاي ديداري و شنيداري مورد هجوم رعايت اين موضوعات قرار مي گيرند تاعلاوه بر تكرار آنها براي ما، در آينده آنها را رعايت كنند.
در هفته اي كه گذشت، ميزان آمار مراجعان به مراكز معاينه فني خودرو نسبت به هفته هاي گذشته 2 تا 3 هزار دستگاه پايين آمده و اين رقم شايد ناچيز، ديدن آسمان آبي و برف هايي را كه روي كوه ها نشسته از ما دريغ كرده، شايد به خاطر همين نوسان نه چندان دلچسب اعداد و بالا و پايين شدن ارقام مراجعان براي تنظيم خودرو، يك دليل محكم براي ستاد معاينه فني خودروست تا رايزني هايي را با آموزش و پرورش تهران انجام دهد و دانش آموزان راهنمايي را پلي قرار دهد بين خانواده ها و اين مركز.
اميري صفت مديرعامل ستاد مركزي معاينه فني خودروهاي تهران - با اشاره به اين موضوع مي گويد: بچه ها، بزرگترهاي آينده هستند، آموزش آنها در مورد كاري كه در مراكز معاينه فني خودرو انجام مي شود، علاوه بر تاثير مستقيم بر ساختن آينده اي كه در دستان آنهاست، مي تواند عاملي باشد براي انتقال فوايد اين كار به خانواده ها و بخصوص پدرها.
جذابيت كاري كه روي خودرو انجام مي شود از مرحله معاينه تا تحويل خودرو و تاثيرات زيست محيطي؛ اين موضوع دو نكته اي ست كه اميري صفت به آن تاكيد دارد و مي افزايد: هر چند اين نوع فرهنگسازي تا به حال انجام نشده، اما اين جرقه كه مسائل شهري را از دوران نوجواني آغاز كرده و براي آينده ذخيره كنيم، مناسب ترين راه حل براي روزهاي دوري ست كه در دستان نوجوانان است.به هر حال قرار است دانش آموزان تهراني با همكاري آموزش و پرورش شهر تهران و ستاد مركزي معاينه فني خودروهاي تهران از مراكز مكانيزه معاينه فني خودرو بازديد علمي داشته باشند.
به گفته مديرعامل ستاد مركزي معاينه فني خودروهاي تهران، طي هماهنگي هاي به عمل آمده با آموزش و پرورش شهر تهران، طرحي ارائه شده كه پس از بررسي مقرر شد اين طرح فعلا در آموزش و پرورش مناطق 2، 4، 5، 6، 18 و 19 اجرا شود كه در اجراي اين طرح به دانش آموزان علاوه بر نحوه كار مركز، آموزش هايي مربوط به معاينه فني خودرو، نقش و تاثير معاينه فني در كاهش آلودگي هوا، ايمني خودرو و كاهش تصادفات داده شود.
دانش آموزان فعلي، رانندگان فردا هستند و اين حركت آموزشي ستاد معاينه فني خودروهاي تهران قرار نيست منوط به اين مناطق باشد و اولين مرحله اجراي آن در اين مناطق است و مناطق ديگر نيز در مراحل بعدي وارد طرح خواهند شد.

پويا مهر آيين- صبح اول وقت است. اتوكشيده و مرتب بيرون زده اي و با نهايت عجله به راه افتاده اي. در فكر اين هستي كه بتواني بهترين برنامه ممكن را تنظيم كني تا در حداقل زمان به بيشترين كارهايي كه مثل كوه تلنبار شده اند، رسيدگي كني. تا رسيدن به ايستگاه اتوبوس يا تاكسي بايد از پياده رو عبور كني. خوشحال هستي كه حداقل به اين بهانه هم كه شده مجبور هستي در هواي صبح كه هنوز آنقدر آلوده نشده، قدري پياده روي كني تا مغلطه هايي كه صبح تا شب روي صندلي جا خوش كرده اند، قدري فعاليت كنند، اما همه چيز به همين خوبي پيش نمي رود، در حالي كه داري به برگ هاي زيباي درختان پاييزي نگاه مي كني، صداي آب تو را سر جايت ميخكوب مي كند و تا به خودت بجنبي، حداقل كفش و شلوارت آلوده شده است. (اين بهترين حالتي ست كه شهروند موردنظر با آمادگي جسمي هرچه تمام تر و آمادگي ذهني مسبوق به سوابق قبلي زندگي شهرنشيني مي تواند عكس العملي با حداكثر سرعت نشان دهد وگرنه ممكن است سر تا پا آلوده شود)؛ ماجرا از اين قرار است كه يك نفر آدم مرتب و تميز(!) چهار، پنج طبقه بالاتر در حال شستن كف دفتر محل كار يا تراس آپارتمان مسكوني خود است و چون كه بايد محل موردنظر هرچه سريع تر خشك شود، پساب آلوده از طريق يك لوله 30-20 سانتي متري كه به عنوان شبكه فاضلاب عمل مي كند به جايي ميان زمين و هوا هدايت مي شود تا به جبر نيروي جاذبه به زمين بريزد و البته بعد از شستن(!) پياده رو، به باغچه كنار آن جاري شود.
نفرات بعد از تو هم كه به حكم خيس بودن محوطه وسيعي از پياده رو و صداي بارش آب متوجه ماجرا مي شوند، اگر از حواس جمعي برخوردار باشند، از همان فاصله دور وارد خيابان مي شوند يا به پياده رو روبه رو مي روند و خيال خودشان را راحت مي كنند. اگر هم زيادي سرشان شلوغ باشد و حواسشان هم پرت ، تا نزديكي معركه مي آيند و بعد تازه متوجه مي شوند، با توجه به اينكه نرده هاي كنار باغچه اجازه نمي دهند هيچ عابري وارد خيابان شود، مجبورند تا فرعي قبلي كه نرده ها قطع مي شوند برگردند و از آنجا به مسيرشان ادامه دهند. تنها نكته قطعي اين است كه دامنه بارش آنقدر گسترده هست كه به هيچ عابري اجازه عبور بدون خيس شدن (بخوانيد كثيف شدن، آلوده شدن، نجس شدن و...) را ندهد. بعضي از عابران هم ترجيح مي دهند در فاصله چند متري محل بايستند و منتظر بمانند تا كار بنده خدايي كه فارغ از هر دغدغه اي مزاحم آنها شده، تمام شود و بعد به مسير خود ادامه دهند كه اكثر آنها را سالمندان تشكيل مي دهند.
احتمالا كسي هم پيدا نمي شود كه يا جرات داشته باشد يا همت كه چندين طبقه را بالا برود و از همشهري بي خيال خودش بپرسد كه آيا اصلا متوجه هست كه آسايش تعداد قابل توجهي از مردم را سلب كرده است؟ دليل اين امر هم روشن است؛ حتما كسي كه مي تواند با كارهايش حرمت ديگران را ناديده بگيرد، وقتي كه مخاطب چند كلمه حرف حساب باشد نيز جوابي جز هتك حرمت نخواهد داشت، اما آيا براستي نبايد هيچ برنامه اي براي مواجهه با مزاحمت هايي از اين دست انديشيد؟ عابران پياده از طرفي بايد مواظب چاله هاي متعدد حفر شده باشند و از سوي ديگر حواسشان را جمع كنند كه آب گل آلود زير موزائيك ها به آنها نپاشد، بايد مواظب باشند كه وقتي يكي از كسبه بدون توجه به عبور و مرور آنها كارهايي از قبيل جوشكاري و نقاشي انجام مي دهد، اتفاقي براي آنها نيفتد و مراقبت هاي ديگري كه هر كدام به نوعي باعث عدم احساس امنيت مي شود.
نكته ديگر اينكه در بسياري از اين موارد معمولا پسابي كه وارد باغچه ها مي شود محتوي مقدار زيادي مواد شوينده است كه مضرات آن براي درخت ها و ساير گياهان كاملا روشن و مشخص است، ولي احتمالا چون باغچه خيابان جزو املاك آنها نيست، اصلا نگراني خاصي در اين زمينه ندارند، حال آنكه در بعضي موارد كافي ست سري به پاسيوخانه يكي از همين آدم هاي خوش سليقه (!) بزني و ببيني كه با چه علاقه(!) و وسواسي به پرورش گياهان آپارتماني مبادرت مي ورزد و احتمالا گاهي هم غصه مي خورد كه فضاي سبز شهري، آنقدر كه بايد، كامل و دلخواه نيست و... .
در اين بين مهمترين سئوال، متوجه مسئولان شهرداري مي شود كه اساسا چرا با شهرونداني كه از چنين روش هايي براي دفع فاضلاب خود استفاده كرده و امنيت حريم عمومي را مختل مي كنند، برخوردي صورت نمي گيرد. آيا بهتر نيست همانطور كه از وجود يا استفاده از پنجره هاي مشرف بر خانه هاي همسايه ها در يك واحد بلندمرتبه جلوگيري مي شود، در صورت مشاهده شبكه هاي فاضلاب (!) خودساخته اي نظير آنچه ذكر شد، علاوه بر برخورد با متخلف نسبت به تغيير در اين سامانه مردم آزار نيز اقدام كرد؟ ممكن است اگر شهروندي مثلا با سطل، پسابي را پايين بريزد كسي متوجه اينكه چه كسي اين كار را كرده نشود، ولي در مورد ساختمان هايي كه براي انجام اين كار از امكانات ثابت مثل لوله كشي و... استفاده مي كنند، مي توان با نظارت در موقعيت هاي گوناگون فكرهايي كرد و برخوردهايي متناسب به عمل آورد.
شايد اگر بعضي از شهروندان بعضي از ديگر كشورها زبان فارسي مي دانستند و احتمال داده مي شد كه بتوانند اين سطرها را بخوانند، هرگز با خودم كنار نمي آمدم كه مشكلي تا اين حد ابتدايي را كه راه حل هايي بديهي دارد مطرح كنم، ولي مهم اين است كه انگار اين مشكلات هنوز براي خودمان زياد خجالت آور نيست، پس بگذاريد بگويم كه از شما چه پنهان، سقف آسمان كشورشهر تهران نم كشيده است، البته بدون وجود ابر و باران!

4000000
۴ ميليون، شايد در نظر شما رقم بسيار زيادي برسد، اما وقتي كه مدام از سوي مسئولان، مديران شهري و رسانه  ها تاكيد دارند تا از وسيله حمل ونقل عمومي و بويژه اتوبوس استفاده كنيم، اين رقم زياد كه نيست هيچ ،حتي كم هم هست. تعجب نكنيد رابطه اين عدد با استفاده اتوبوس از اين جهت مهم است كه تهراني ها روزانه بين 5/3 تا 4 ميليون قطعه بليت مصرف مي كنند.
در كل مسافرت هاي روزانه تهراني ها با اتوبوس در تهران و حومه، حدود 4 ميليون قطعه بليت مصرف مي شود و نكته جالب تر اين است كه فروش و صرف اين تعداد بليت اتوبوس از سوي مسافران تنها
10 درصد هزينه هاي اتوبوسراني را تامين مي كند.
بد نيست يادآوري كنيم كه هر قطعه بليت 5/6 ريال هزينه چاپ و كاغذ براي شركت واحد داشته و درآمد اتوبوسراني از محل فروش بليت در طول سال، 18ميليارد تومان است، در حالي كه هزينه واقعي جا به جايي يك مسافر در طول روز توسط شركت واحد نزديك به 150 تومان است كه اين سفر با يك بليت 20 توماني انجام مي پذيرد.
به اين اعداد و ارقام بي توجه نباشيد، از آنجايي كه تمام آنها گفته هاي نوريان - مدير عامل شركت اتوبوسراني تهران و حومه - است و مي تواند انگيزه استفاده از اتوبوس به جاي وسيله شخصي را در شما بيشتر كند.
نوريان در مورد افزايش قيمت بليت اتوبوس شركت واحد گفت: با در نظر گرفتن شرايط اقتصادي اقشار آسيب پذير جامعه، در سال جاري قيمت بليت افزايش پيدا نمي كند، البته به خاطر مصرف 4 ميليون بليت قرار است تا حد ممكن با چاپ در اندازه هاي كوچك و سبك در مصرف كاغذ صرفه جويي شود.
اما قرار نيست بليت ها از اندازه فعلي كوچكتر شوند، چرا كه در اين صورت در هنگام چاپ مشكل ايجاد مي كنند. به هرحال شركت اتوبوسراني تهران و حومه اميدوار است اين رقم روزبه روز بيشتر شود.
32
۳۲ براي ستون اعداد ما كوچك است، اما در نوع خودش بزرگ است.
طي يك روز اجراي طرح يك سرنشين در صندلي جلو، 32 مورد شكايت از سوي مسافران مبني بر افزايش كرايه تاكسي  ها و برخورد نامناسب رانندگان به واحد شكايت  هاي سازمان تاكسيراني اعلام شد.
اين تعداد شكايت در حالي مطرح شده است كه سازمان تاكسيراني صراحتا اعلام كرده بود افزايش كرايه از 15 آبان به دليل اجراي تك  سرنشين صندلي جلو ممنوع است.
۳۲ عدد بزرگي ست، چون همه مي  دانيم كه خيلي از ما (كه عددش شايد به صدها هزار نفر هم برسد) طي اين چند روز پول اضافي درخواستي رانندگان تاكسي را با غر زدن يا بدون غر زدن پرداخته  ايم و به سازمان تاكسيراني هم شكايت نكرده  ايم، چراكه نه وقتش را داشته  ايم، نه حالش را و نه...
به نظر مي  رسد مسئله كرايه تاكسي در تهران هنگامي حل خواهد شد كه دانشمندان نجوم بتوانند رمز سياه چاله  هاي فضايي و مواد تشكيل  دهنده درون اين سياه  چاله  ها را تشخيص دهند. حالا چه ارتباطي ست بين اين دو، از مسئولان امر بپرسيد!

مسافران ناوگان حمل و نقل عمومي پايتخت اگرچه اين روزها به افزايش سفرهاي درون  شهري خود از طريق وسايل حمل و نقل عمومي بويژه مترو علاقه بيشتري نشان مي  دهند، ولي با اين وجود، آنها كه مسافران هر روزه واگن  هاي قطار شهري محسوب مي  شوند، در ساعات پرتردد روز همچنان از كمبود واگن  هاي مترو و فشردگي مسافران گلايه دارند. با شروع فصل سرما اين مشكل براي آنها جدي  تر مي  شود. با اين وجود، مجري احداث مجتمع  هاي ايستگاهي شركت مترو گفته است كه بايد مجتمع  هاي ايستگاهي همزمان با احداث ايستگاه مترو ايجاد شوند.
محمدمهدي خرسندنيا احداث مجتمع  هاي ايستگاهي در كنار خطوط مترو را مكمل كريدورهاي حمل و نقل عمومي مي  داند و بر لزوم كاربري  هاي منجر به كاهش تقاضاي سفر روزانه در كنار ايستگاه  هاي مترو تاكيد كرده است.
وي بدون اشاره به ضرورت وجود واگن  هاي اضافي در سيستم مترو گفته است كه به عنوان مثال اگر در مجاورت ايستگاه مترو يك مجموعه فرهنگي- سينمايي احداث شود، در اين صورت مراجعه  كنندگان به اين مجموعه  ها بدون نياز به انجام سفر اضافه، از مترو بهره  مند مي  شوند.
مسئولان ناوگان حمل و نقل عمومي در كلانشهر تهران، كاهش سفرهاي درون  شهري را راهكار اصلي كاهش ترافيك در پايتخت مي  دانند؛ عاملي كه به فرسايش رواني جامعه و اتلاف وقت زياد منجر مي  شود.
براساس آخرين آمار ارائه شده از سوي مسئولان قطار شهري تهران، در حال حاضر 80 كيلومتر طول خطوط مترو فعلي ست كه روزانه نزديك به يك ميليون مسافر را جابه  جا مي  كند و اين در حالي ست كه با گسترش اين خطوط به 200 كيلومتر، شمار مسافران به 6 ميليون نفر افزايش خواهد يافت.