عكس: سايت خانه هنرمندان
در اين روزهاي سرب و دود كه وخامت اين آلودگي، تمام ذرات هوا را پر كرده، نمايشگاه عكس هاي كوهستان در تالار تجربه خانه هنرمندان، تناسب بامزه اي دارد، هرچند كه كوه هاي قاب شده روي ديوار تالار تجربه، تلنگر غم انگيزي ست در شرايطي كه ديگر حتي صبح هاي زود هم، قله دماوند ناپيدا و پنهان است. نمايشگاه به مناسبت بيستم آذرماه كه روز جهاني كوهستان است برگزار شده است.
بنفشه نگارنده - اين دومين دوره نمايشگاه است و دبير انجمن قلمرو كوهستاني ايران، محمدحاج ابوالفتح مي گويد: آثار ارسالي امسال نسبت به سال گذشته چهار برابر شده است . امسال 300عكس به نمايشگاه رسيده كه از ميان آنها، 30 عكس از 14 عكاس برگزيده اند كه روي ديوار بيايد و اين در حالي ست كه دوره قبل تنها 80 عكس به نمايشگاه رسيده بود. اين دوره، نمايشگاه در سه بخش موضوعي برگزار  شده كه شامل زندگي در كوهستان، ورزش هاي كوهستاني و طبيعت كوهستان است. محمد حاج ابوالفتح اعتقاد دارد كه عكس هاي خوبي در ايران، در اين زمينه خاص توليد نمي شود. او اعتقاد دارد ما با استانداردهاي جهاني فاصله زيادي داريم. اگر به ديدن نمايشگاه قلمرو كوهستاني برويد، قطعا متوجه مي شويد كه اغلب اين عكس ها، عكس هاي درجه يك و استثنايي نيستند، هرچند كه در اين حال و روز و اين هوايي كه اين روزها تنفس مي كنيم، بسيار دوست داشتني هستند.
محمد حاج ابوالفتح هم در گفت وگويي كه با سايت خانه هنرمندان داشته، ابراز مي كند كه بسياري از عكس هاي رسيده به اين نمايشگاه عكس هايي بودند كه مثلا عكاس كنار جاده ايستاده و از اين پايين از قد و قامت كوه عكس گرفته است. حاج ابوالفتح مي گويد: ايران، پر از كوهستان و مناظر بديع كوهستاني ست و مضمون حرفش اين است كه اين نمايشگاه اساسا با ايده كشف چشم اندازهاي كوهستاني برگزار شده است. درست است كه حاج ابوالفتح از فقدان عكس كوهستان و فاصله اش با عكس هاي جهاني مي گويد اما واقعيتش اين است كه عكاسي از ارتفاعات كار سختي ست و احتمالا از عهده هر عكاسي برنمي آيد. اينكه هم عكاس خوبي باشي و هم به ارتفاعات بروي و عكس هاي درجه يكي هم به نمايشگاه هاي اينچنيني تحويل بدهي، بايد اتفاق نادري باشد. مخصوصا اينكه حاج ابوالفتح اعتقاد دارد عكاس ورزش هاي كوهستاني بايد اطلاعات كافي راجع به آن رشته كوهستاني داشته باشد. عكاسي ورزش هاي كوهستاني بايد رشته جذابي باشد كه عكاسان ايران از آن غافل مانده اند. دبير انجمن قلمرو كوهستاني ايران مي گويد: اگر مي خواهيد از يك سنگ نورد در حين سنگ نوردي عكاسي كنيد، بايد بدانيد كه يك سنگ نورد چه حركاتي دارد و در مسير سنگ نوردي اش چه فيگورهاي جذابي دارد و مثلا كجا مي توانيد از او خواهش كنيد كمي مكث كند تا از او عكاسي كنيد. او در ادامه مي گويد: بايد بدانيد كسي كه سنگ نوردي مي كند تحت فشار است، شما بايد يك سنگ نورد باشيد يا حداقل اطلاعات كافي راجع به سنگ نوردي داشته باشيد و بدانيد چه موقع مي توانيد عكاسي كنيد و اينها همه مستلزم اين است كه حداقل در اين رشته تحقيق كنيد.
البته حاج ابوالفتح اعتقاد دارد عكس هايي كه به اين دوره از نمايشگاه رسيده، از لحاظ كيفي رشد قابل توجهي نسبت به دوره قبل و دوره اول اين نمايشگاه داشته است. حاج ابوالفتح ابراز اميدواري مي كند كه در آينده بتوانند نمايشگاه را به صورت بين المللي برگزار كنند، هرچند كه در فراخوان نمايشگاه امسال تاكيد كرده بودند تصاوير بايد از كوهستان هاي داخل ايران باشد.

هوا همچنان گرم است. بالاپوش هايتان را در بياوريد و در دست بگيريد.
سميه هاشمي علي رغم اينكه در چند روز گذشته كاهش دما را به شما مژده داده بوديم، اما به نظر مي رسد كه هوا همچنان گرم و آفتابي ست. البته قرار نبود كه هوا ابري باشد، اما طبق پيش بيني ها گفته شده بود كه دماي هوا 2 تا 3 درجه كاهش پيدا خواهد كرد. به هر حال دماي تهران بين 2 تا 3 درجه در نوسان است.
اصفهان تقريبا همان دما را دارد. چابهار كمي افزايش درجه پيدا خواهد كرد. رشت در اواسط هفته ابري خواهد بود و هوا حدود 2 درجه سردتر خواهد شد. خرمشهر هم با كمي بالا و پاييني دما، تقريبا همچنان گرم است، البته گرماي تابستاني ندارد و مي توان براي يك سفر چند روزه سري به كرانه هاي جنوب غربي كشور زد.
مشهد در نيمه شمالي كشور طبيعتا رو به سرما مي رود، اما اين سرما چندان محسوس نيست. تبريز يكي از سردترين شهرهاي كشور است. تفاوت دماي شب و صبح در شهر شيراز بسيار بالا ست؛ چيزي حدود 10 الي 12درجه. هواي سنندج يك هواي مناسب پاييزي ست، هرچند از آن كاهش دماي بيشتري انتظار مي رود.

اگر فيلم ديوانه اي از قفس پريد را ديده باشيد حتما او را در آنجا ديده ايد. او كه در آن فيلم واقعا بهتر از همه ستاره هاي معروف سينماي ايران بازي كرده بود. حيف بود كه بميرد.
مسعود پويا- وقتي خبرش آمد، پيش دوستي بودم كه همين يك هفته پيش با او مصاحبه گرفته بود. مي گفت: اعصاب پياده كردن مصاحبه را ندارم. باورم نمي شود كه رضا سعيدي هم رفته باشد .
ولي واقعيت تلخ و بي رحم اين بود كه او هم رفته بود. همه مي رويم، ولي براي رضا سعيدي واقعا زود بود.
آخر او فقط دوسال بود كه از مشهد به تهران آمده بود؛ به پايتختي كه هواي آلوده اش اصلا براي قلب بيمارش خوب نبود. ولي رضا سعيدي براي اينكه بيشتر ديده شود از مشهد انتقالي گرفت و به تهران آمد. بازيگر پرقدرت تئاتر كه سال ها در مشهد خاك صحنه خورده بود، آدم را كمي ياد مهدي فتحي هم مي انداخت.
رضا سعيدي ستاره نبود كه برايش سر و دست بشكنند. بازيگر گزيده كار و به اصطلاح پرستيژي هم نبود كه حضورش به اهميت يك فيلم بيفزايد. او خيلي ساده، فقط يك بازيگر بود؛ بازيگري كه به پشتوانه سي و چند سال تجربه، مي دانست كه چطور از بيانش استفاده كند و چطور به دوربين نگاه كند تا بر مخاطب تاثير بگذارد. اين را مي شود از انبوه سريال ها و فيلم هاي گاه نه چندان خوبي هم كه در آنها بازي كرده متوجه شد.
كارهاي خوبش با كارگردان هاي خوب كه ديگر جاي خود دارد.
رضا سعيدي بازيگر پركاري بود. احتمالا به خاطر غم نان در كارهايي بازي مي كرد كه مي دانست حاصل خوبي را به همراه نخواهد داشت.با اين همه كمتر كسي بازي بدي از او در ذهن دارد.
اولين حضورش درسينما را با مردي شبيه باران تجربه كرد. آن قدر طبيعي و راحت جلوي دوربين رفته بود كه انگار سال هاست بازيگر سينماست.
قلبش موقعي ايستاد كه تازه داشت از بازيگر نقش هاي نه چندان مهم به بازيگر نقش هاي مكمل و تاثيرگذار بدل مي شد.
شايد فكر كنيد چون حالا رضا سعيدي مرده، اين حرف ها زده مي شود و همه چيز را به عادت مرده پرستي ما ايراني ها ربط بدهيد.
اگر اين طور فكر مي كنيد سري به ويدئو كلوپ سركوچه تان بزنيد. حتما فيلم ديوانه اي از قفس پريد را دارد. فيلمي كه در آن عزت الله انتظامي، پرويز پرستويي، نيكي كريمي و علي نصيريان بازي كرده اند، ولي بهترين بازي فيلم مال هيچ كدام از آنها نيست، مال رضا سعيدي ست كه معدود فصل هاي جاندار و ديدني فيلم را رقم زده. جايش حالا حسابي خالي ست.

حميدرضا پورنصيري
اگر از طرفداران فيلم هاي هندي هستيد ـ كه اميدوارم نباشيد ـ مي توانيد تمام امروز را به اين اميد بگذرانيد كه ساعت 22:10 از شبكه تهران فيلمي پخش مي شود با عنوان گاهي خوشي، گاهي غم . در اين فيلم سترگ كه پرفروش ترين فيلم سال 2001 سينماي هندوستان است، دو ستاره پرطرفدار باليوود آميتا باچان و شاهرخ خان بازي مي كنند و ماجراي آن هم مثل اكثريت قريب به اتفاق فيلم هاي هندي درباره پدر و پسري ست كه سال ها از هم دور افتاده اند و حالا قرار است دوباره همديگر را ملاقات كنند. در نتيجه مي توانيد ساعت 10 شب با يك بسته دستمال كاغذي جلوي تلويزيون بنشينيد و در تمام مدت نمايش فيلم، به حال قهرمانان داستان، هاي هاي گريه كنيد. اگر هم مثل من تحت هيچ شرايطي حاضر نيستيد وقت تان را پاي يك اثر تجاري از سينماي هند هدر دهيد، مي توانيد هم زمان با پخش اين فيلم به تماشاي مجموعه روح مهربان بنشينيد كه راستش فكر نمي كنم چندان گزينه بهتري باشد، اما در عوض مي توانيد در حوالي همين ساعت از شبكه۴ تله تئاتر جديدي را ببينيد كه به احتمال زياد نامش پيربانوي كوچك است. اگر هم بيشتر به تئاتر علاقه مند بوديد كه ديگر نان  شما در روغن است، چون حدود ساعت 21:15 مجله تئاتر از همين شبكه۴ برايتان به نمايش مي آيد كه در هر هفته به سراغ يكي از نمايش هاي روي صحنه مي رود و با عوامل آن گفت وگو مي كند؛ برنامه جذابي ست كه جاي خالي اش مدت ها احساس مي شد و خوشبختانه چند صباحي ست كه روي آنتن مي رود و بايد اميدوار بود به اين زودي ها از دست نرود.
در ميان ديگر برنامه هاي تلويزيون هم مي توانيد شبي از شب ها را ببينيد كه ساعت 20:45 از شبكه پخش مي شود و بايد منتظر بود كه به زودي به پايان برسد. ساعت 21:30 هم قسمت ديگري از مجموعه لبه تاريكي از شبكه۲ پخش مي شود؛ فقط اي كاش سعيد سلطاني نام ديگري را براي سريال تازه اش انتخاب مي كرد تا خاطره خوش آن سريال بي نظير انگليسي را خراب نكند. نيمكت و شب هاي برره هم كه مثل هر شب در زمان هاي مقررشان پخش خواهند شد؛ اولي در ساعت 20:30 از شبكه يك و دومي در ساعت 19:45 از شبكه 3. حالا كه نام شبكه۳ به ميان آمد بگويم كه طرفداران ليگ قهرمانان اروپا بهتر است تا دو- سه ماه ديگر كه اين مسابقات از سر گرفته مي شود به فكر تفريح ديگري براي روزهاي وسط هفته شان باشند؛ مثلا امشب را مي توانند تا حوالي ساعت 1:15 بامداد بيدار بنشينند و قسمت ديگري از مجموعه پس از باران را تماشا كنند، هرچند كه خودم تحت هيچ شرايطي حاضر نيستم دست به چنين عملي بزنم!
درضمن اگر هم ديشب مامورين پرونده هاي راكد و پرستاران را از دست داده ايد امروز مي توانيد آنها را تماشا كنيد؛ با اين تفاوت كه اولي در ساعت 13:30 از شبكه۳ پخش مي شود و دومي در حوالي ساعت 15:10 از شبكه يك.