علي علي  اسلام
گلوريا به ندرت خانه چوبي كوچك و در حال فرو ريختنش را ترك مي  كند. خاطرات زمان جواني اين زن 68 ساله برزيلي هنوز هم آنقدر زيبا و رويايي  اند كه درد گذران زندگي محقرانه  اش را تسكين مي  بخشند. پيرزن در زير سايه درخت موز تنومندي مي  نشيند كه بخشي از كلبه كوچكش را در تپه  هاي واقع در جنوب ريودوژانيرو شكل داده است. او به خاطرات به جامانده از پدر پرتغالي  اش مي  انديشد؛ مردي كه يكي از بنيان  گذاران خرابه  هاي موسوم به ويلا آليس بود؛ به خاطره 14 كودكي كه در همين خانه محقر رشد كرده و بزرگ شدند و به ساعات داغي كه صرف مراقبت از درختان ميوه اطراف كلبه خود كرده است. اما شايد تا ماه آينده جاده طولاني خاطرات او به بن  بست برسد. پدر گلوريا يكصد سال پيش اولين كلبه  ها را در جايي ساخت كه امروزه محله فقيرنشين ويلا آليس را تشكيل مي  دهد. حال و پس از 12 سال درگيري قضائي گلوريا با ساكنان آپارتمان  هاي مجاور، طولي نخواهد كشيد كه اين مردم تراژدي تخريب محله قديمي و نهايتا بي  خانمان شدن همسايگان فقير خود را تجربه كنند.
گلوريا روكه آدريانو مي  گويد: تا وقتي كه خسارت تخريب  ها را پرداخت نكنند، موفق به بيرون كردن من نخواهند شد! وي كه روي صندلي قديمي و زهواردررفته  اش خم شده است، مي  افزايد: توقع داريد چه كار بكنم؟ بروم و گوشه خيابان بخوابم؟
با قوت گرفتن نظريه تخريب حلبي  آبادها در ميان طبقات اجتماعي مرفه  تر، هزاران خانواده كم  بضاعت برزيلي كه در تپه  هاي فقيرنشين ريودوژانيرو ساكن هستند با تهديد بي  خانمان شدن مواجه خواهند بود. تا به حال 14 تپه فقيرنشين كه غالب آنها در مجاورت محله  هاي مرفه قرار دارند، در ليست طرحي قرار گرفته  اند كه از سوي مسئولان شهري ريودوژانيرو پيگيري مي  شود. اين در حالي است كه طي چند ماه گذشته آمار شكايات قانوني از ساكنان اين حلبي  آبادها افزايش چشمگيري داشته است.
وضعيت حلبي  نشينان ريو
همانند بسياري ديگر از شهرهاي بزرگ جهان سوم، پايتخت سابق كشور برزيل نيز طي اين چند سال شاهد افزايش ناگهاني جمعيت خود بوده است. بخش اعظم اين افزايش جمعيت به صورت مهاجرت اقشار روستايي و فقير به شهر صورت گرفته و باتوجه به گراني زمين و تقاضاي روزافزون شهروندان ريودوژانيرو براي محل سكونت، اين جمعيت كم  بضاعت به ناچار رو به گوشه  هايي از شهر آورده  اند كه حدود يكصد سال پيش مسكن طبقات اجتماعي فقير در پايتخت ساحلي برزيل بوده است. پس از شكل  گيري اولين محله  هاي مسكوني فقيرنشين در تپه  هاي مورو دي فوه  لا، شهروندان برزيلي لغت فوه  لا را براي ناميدن اينگونه محله  ها برگزيدند.
اولين حلبي  آبادها در دهه 20 ميلادي شكل گرفتند. از آن زمان به بعد جمعيت فقيرنشينان ريو به طور مرتب افزايش يافت. در حال حاضر حدود 700 مجموعه فقيرنشين در تپه  هاي اطراف ريو شكل گرفته  اند كه در مجموع حدود 30درصد از كل جمعيت اين كلانشهر را تشكيل مي  دهند. نرخ رشد شهري در ريو 7/2 درصد در سال است، در حالي كه حلبي  آبادهاي اطراف شهر با نرخي برابر با 5/7 درصد در حال انفجار هستند.
موضوعي كه اين حلبي  آبادها را كاملا منحصر به فرد مي  سازد، موقعيت جغرافيايي آنها نسبت به مركز شهر ريودوژانيروست. طبقات بسيار ضعيف دقيقا روي تپه  هايي ساكن هستند كه نماي اطراف شهر را براي مرفه  نشينان پايين  دست  تر شكل مي  دهد.
با وجود اينكه شرايط اوليه زندگي از يك منطقه فقيرنشين تا محله  اي ديگر متفاوت است، اما كمبود امكانات اوليه رفاهي از قبيل آب لوله  كشي، برق و تلفن در همه  جا به چشم مي  خورد؛ البته برخي از حلبي  آبادها به دليل موقعيت جغرافيايي خاصشان از امكانات اوليه بيشتري برخوردارند.
در برخي محله  ها، زنان خانه  دار مجبورند براي دسترسي به آب آشاميدني كه غالبا در پايين تپه  ها جريان دارد، چندين بار فاصله خانه  هاي واقع بر روي تپه  ها را تا پايين طي كنند. دسترسي به شبكه فاضلاب نيز از ديگر معضلات حلبي  آبادهاي ريودوژانيروست. نيروي برق هم در اين محله  هاي شلوغ و كثيف، كالايي نادر به حساب مي  آيد.
ساكنان محله  هايي كه در قسمت جنوبي شهر قرار دارند، شانس بيشتري براي يافتن شغل دارند. موقعيت  هاي شغلي بيشتر در اين بخش از پايتخت به دليل وجود زمينه  هاي كاري براي افراد مرفهي است كه جهت انجام كارهاي ساده خود همچون باغباني، سرايداري و مراقبت از كودكان به طبقات حاشيه  نشين رجوع مي  كنند. كار كردن براي قشر مرفه مركز شهر مزيت ديگري هم براي ساكنان اين حلبي  آبادها دارد. در شهر ريودوژانيرو، مدارس تنها كودكان ساكن در حومه خود را براي نام  نويسي مي  پذيرند، به همين دليل است كه بسياري از كودكان ساكن در محله  هاي فقيرنشين هيچ  گاه شانس نشستن روي نيمكت مدرسه را پيدا نمي  كنند. با وجود اين كودكاني كه والدينشان در مركز شهر شغلي براي خود دست و پا كرده  اند، اين شانس را دارند تا با ارائه آدرس محل كار خود، كودكانشان را به مدارس مركز شهر بفرستند.
به دليل باارزش بودن زمين  هاي محدود شهر ريودوژانيرو، پيمانكاران ساختماني همواره به دنبال زمين  هاي جديدتر براي گسترش محدوده شهري هستند.
بخش بزرگي از اين توسعه شهري به قسمت  هاي مركزي و جنوبي شهر بازمي  گردد؛ يعني مرفه  ترين قسمت پايتخت و به دليل قرار گرفتن حلبي  آبادها در حاشيه محله  هاي اصلي شهر، خطر هجوم پيمانكاران ساختماني همواره اين مردم فقير را تهديد مي  كند. دولت غالبا بودجه بسيار محدودي را جهت ساخت مسكن براي طبقات فقير درنظر مي  گيرد. علاوه بر اين واحدهاي مسكوني ساخته شده آنقدر از محل كار ساكنان دور هستند كه تقريبا كمتر خانواده فقيري از آنها استقبال مي  كند.
با وجود تلاش  هاي فراوان دولت براي جلوگيري از مهاجرت اقشار كم  درآمد و روستايي به سطح شهرهاي بزرگ، موج مهاجرت روستاييان به ريودوژانيرو همچنان ادامه دارد. باران  هاي استوايي سنگين هرساله بخش  هايي از زمين  هاي كشاورزي را شسته و كشاورزان شهرها و روستاهاي اطراف را به حلبي  آبادهاي اطراف پايتخت مي  كشانند.
طرح  هاي دولت
اما مقامات شهري ريودوژانيرو اخيرا طرح  هاي سفت و سختي را براي پاكسازي بخشي از اين حلبي  آبادها در نظر گرفته  اند كه در صورت به واقعيت پيوستن، بحران بزرگي را در سطح پايتخت سابق برزيل به راه خواهد انداخت.
خوسه نرسون دي  اليويرا - نايب رئيس اتحاديه محله  هاي فقيرنشين در ريودوژانيرو - معتقد است كه 70 حلبي  آباد در معرض تهديد پاكسازي جمعي قرار دارند. وي مي  گويد: اجازه نمي  دهيم تا مرفه  نشينان بي  درد به همين سادگي قدم به قلمرويي بگذارند كه نياكان ما با خون و عرق خود بنا نهاده  اند . انگيزه  هاي مسئولان شهري براي پاكسازي اين حلبي  آبادها بسيار گوناگون است. از اختلاف بر سر مالكيت زمين گرفته تا تلاش  هاي دولت براي حفظ و احياي محيط زيست و جلوگيري از بروز بيماري  هاي جمعي ساكنان اينگونه مناطق، اما براي آن دسته از انسان  هاي بي  دفاعي كه با جريان پاكسازي حلبي  آبادها به مبارزه برخاسته  اند تنها يك هدف مشترك وجود دارد.
سباستيانو ماچادو، يكي از فعالان در اين زمينه است. اين مرد 47 ساله كه ساكن محله ويلا آليس است به بحث فقر حلبي  نشينان اشاره كرده و مي  گويد: اين دعواها بر سر زمين، درخت يا مسائلي اينچنيني نيست. آنها نمي  خواهند كه افراد فقير در كنارشان باشند. جمعيت مرفه شهر از نيروي كار ارزان  قيمت ما نهايت استفاده را مي  كند، اما در عين حال حضور ما به عنوان همسايگاني كم  بضاعت را پذيرا نمي  شوند. آنها هر دو حالت را با هم مي  خواهند!
نظريه پاكسازي حلبي  آبادهاي ريودوژانيرو چيز جديدي نيست. در اواسط قرن 19، برنامه  ريزان شهري هزاران نفر را به بهانه ساخت يك پارك از خانه هاي محقرانه خود بيرون كردند. در دهه 60 نيز بخش  هايي از مناطق فقيرنشين جنوب شهر توسط بولدوزرهاي شهرداري با خاك يكسان شد و ساكنان بي  دفاع آن به شهرك  هاي كوچك دور از شهر فرستاده شدند.اين روزها و پس از برنامه  ريزي  هاي مدون برخي از رسانه  هاي گروهي برزيل بار ديگر پرسش هميشگي پاكسازي حلبي  آبادها، برنامه كاري مسئولان بلندپايه شهري را تحت  الشعاع خود قرار داده است.
برخي همچون ليلا دوفلامنگو، يكي از اعضاي شوراي شهر كه طرح  هايش در مورد پاكسازي حلبي  آبادها مورد توافق اين شورا قرار گرفته است، از ميان بردن مناطق فقيرنشين را مهمترين راه براي حفظ و احياي طبيعت زيباي ريودوژانيرو مي  دانند.
وي مي  گويد: زوال قدرت عمومي باعث شده تا پايتخت برزيل به شهري بي  قانون تبديل شود. من اسم اين وضعيت را سندروم شهري مي  گذارم. نابودي محيط طبيعي ريودوژانيرو، شهر را به سمت يك بحران زيست  محيطي مي  كشاند، درحالي كه مردم كوچه و بازار به اين وضعيت مي  خندند! از طرف ديگر تكيه بسياري از مسئولان شهري در زمان برگزاري انتخابات بر آراي اهالي فقيرنشين شهر است و پاكسازي اين حلبي  آبادها مي  تواند گامي موثر در ادامه انتخاباتي سالم  تر در ريودوژانيرو باشد .
به عقيده اين مسئول بلندپايه پايتخت، حقوق اشخاصي كه در آپارتمان  هاي مجاور حلبي  آبادها به دولت ماليات مي  پردازند، بسيار محترم  تر از طبقه اجتماعي فقيري است كه در حلبي  آبادهاي ويلا آليس ساكن هستند.
بخش  هاي مرتبط با صنعت جهانگردي كشور برزيل نيز از طرح پاكسازي حلبي  آبادها پشتيباني كرده  اند. از آنجايي كه قرار است ريودوژانيرو ميزباني رقابت  هاي ورزشي پان آمريكن را در سال 2006 برعهده داشته باشد، دولت طرح  هاي جداگانه  اي را براي پاكسازي بخش  هاي نزديك به محل برگزاري اين رقابت  ها در نظر گرفته است.
اگرچه مبالغ جبراني ناشي از پاكسازي اين حلبي  آبادها به ساكنان آن پرداخت خواهد شد، اما مخالفت با اين طرح  ها كماكان در سطح جوامع فقيرنشين پايتخت رواج دارد. مدير اتحاديه خدمات جهانگردي برزيل با اشاره به تخريب چشم  اندازهاي زيباي شهر مي  گويد: كاملا با طرح  هاي پاكسازي موافقم. صنعت توريسم ريودوژانيرو تنها در اين صورت رونق خواهد گرفت. مشخصا پس از رونق گرفتن جهانگردي در پايتخت مي  توان از سود حاصله براي مبارزه با فقر در ريودوژانيرو استفاده كرد .
اما از روي تپه  هاي گرانيتي ويلا آليس، يعني جايي كه خانه  هاي كوچك و محقر حاشيه  نشينان بدون هيچ نظمي جا خشك كرده  اند، اوضاع به شكل ديگري به نظر مي  رسد. به عقيده ماچادو، ادعاي مسئولان شهري براي حفظ محيط زيست بهانه  اي بيش نيست. وي به تپه  هاي مرفه  نشين و مجموعه برج  هاي مسكوني سر به فلك كشيده آن اشاره كرده ومي  گويد: به عمارت  هاي مجلل آن بالا نگاه كنيد. به آن ديوارهاي مستحكم و بالكن  هاي زيبا. آنها جنگل  ها را نابود كردند تا جاده بكشند و ساختمان  هاي مجلل بسازند. مگر اين قسمت جزو محيط زيست شهر نبوده است؟ پس طبيعت تنها يك بهانه است. مشكل آنها همسايه  هاي فقيري است كه روي تپه  ها ساكن هستند، نه طبيعت زيباي ريودوژانيرو!
ريكاردو گوئه ويا، معمار و عضو يكي از موسسات حقوق بشر در ريودوژانيرو است. وي معتقد است كه ترس از شورش  هاي شهري به اشتباه باعث شده است تا نظريه انتقال حلبي  نشين  ها به مناطق دور از شهر قوت بگيرد. گوئه ويا مي  گويد: مردم غالبا موضوع شورش را با مقوله حلبي  آبادها اشتباه مي  كنند. طبقه عامه شهري از مقوله شورش حاشيه  نشينان در هراسند، در صورتي كه اين مشكل با پاكسازي حلبي  آبادها حل نخواهدشد. انتقال ساكنان اينگونه مناطق به نقطه  اي دورتر تنها آدرس محل بروز اينگونه مشكلات را تغيير خواهد داد. در دهه 90 نيز يك بار اين معضل به وجود آمده بود و حتي انتقال بي  رحمانه صدهزار خانواده بي  بضاعت نيز نتوانست چاره  گر باشد .
گوئه ويا همچنين نظريه تاثير منفي مناطق فقيرنشين روي صنعت توريسم ريودوژانيرو را رد كرده و مي  گويد: شورش و بي  نظمي بزرگ  ترين مشكل ريودوژانيروست كه آن هم تنها با سياست  هاي امنيتي درست، حل خواهد شد. برعكس آنچه كه تصور مي  شود، پاكسازي مناطق فقيرنشين باعث كاهش تعداد جهانگردان برزيل خواهد شد، چراكه آيين  هاي سنتي تنها با حضور چنين مردم سنتي و حاشيه  نشيني معنا پيدا مي  كند. با نزديك شدن زمان اجراي طرح  هاي دولت، گوئه  ويا و دوستانش بيش از پيش از طرح دولت فدرال مبني بر ارائه زمين در عوض پاكسازي مناطق فقيرنشين ويلا آليس استقبال مي  كنند. با اين وجود ساكنان بي  دفاع اين تپه قديمي نااميدانه روزها را به سوي سرنوشتي نامعلوم پشت سر مي  گذارند.

فقر و خون
مشكل حاشيه نشيني در اطراف شهرهاي بزرگ معضلي است كه نياز به برنامه ريزي دقيق كارشناسان دارد. ريودوژانيرو نيز از آن دسته كلانشهرهايي است كه بحث پاكسازي مناطق فقير نشين حاشيه اي اش از مدت ها قبل وجود داشته است. به ويژه ساكنان فقير، تپه هاي اطراف طبيعت و محيط زيست اين شهر را در معرض خطرات بي شماري قرار داده اند. اما سؤال اينجاست كه منطقي ترين راه براي خارج كردن اين مردم بيگناه از خانه هايشان چيست؟
ماكادو بلانتلي، در كنار لوله پلاستيكي كثيفي ايستاده است كه هر دو روز يك بار آب آشاميدني را به خانه گلوريا پمپاژ مي  كند. بلانتلي مي  گويد: مردم فقير هيچ  گاه منابع كافي در اختيار نخواهند داشت. بعد از خراب شدن خانه  هايمان چگونه همه چيز را از نو شروع كنيم؟ با چه سرمايه  اي؟ با چه منابعي؟ اين اوضاع باعث مي  شود تا فكرهاي احمقانه  اي به سر آدم بزند... اگر پليس  ها به اينجا هجوم بياورند و بخواهند بدون ارائه سرمايه يا زمين، خانه  هاي ما را با خاك يكسان كنند، مطمئنا اين مشكل به درگيري و شايد ريخته شدن خون انسان  هاي بي  گناه بينجامد .
در چنين شرايطي به نظر مي رسد حل اين معضل نياز به برنامه ريزي هايي ريشه اي تر داشته باشد.

نشنال پست
روزنامه نشنال پست در آستانه كريسمس، عكس اول خود را به تصوير زيبايي از حضرت مسيح (ع) كه بر شيشه كار شده، اختصاص داده است. با فرا رسيدن روزي كه مسيحيان كاتوليك و پروتستان آن را 2 هزار و پنجمين زادروز پيامبر خود عيسي مسيح(ع) مي دانند، پاپ بنديكت شانزدهم - رهبر كاتوليك هاي جهان- طي مراسم نيايشي كه به مناسبت اين روز به جا آورد، خواهان برقراري صلح در زادگاه
حضرت مسيح  (ع) در فلسطين شد.
ساندي تايمز
روزنامه ساندي تايمز ضمن اختصاص دادن تصاوير صفحه اصلي خود به برگزاري مراسم كريسمس تازه ترين تحولات عراق را نيز به عنوان يكي از مهمترين اخبار روز، مورد بررسي قرار داده است. در پي درخواست آيت الله العظمي سيستاني، مبني بر حفظ وحدت ملي در عراق، جلال طالباني رئيس جمهوري اين كشور با تعدادي از نمايندگان احزاب و گروه هاي مختلف عراق براي حفظ همگرايي و جلوگيري از تفرق و تشتت در اين كشور ديدار كرد.
اوي
روزنامه اوي (امروز) خبر اول خود را به مشكلات در سيستم راهنمايي و رانندگي و دستگاه قضائي اكوادور اختصاص داده است. برپايه گزارش اين روزنامه، دو قاضي دادگاه شهر كيتو به دليل جعل اسناد تعدادي از خانواده هاي قربانيان حوادث رانندگي از كار معلق شدند. اين در حالي است كه بيشتر اين خانواده ها از مسئولان صدور گواهينامه به دادگاه شكايت برده بودند. برپايه شكايت اين افراد، بخش صدور گواهينامه تا به حال مبادرت به صدور 60 هزار گواهينامه جعلي كرده كه همين امر باعث بالا رفتن ميزان تصادفات در اكوادور شده است.
اوژوردويي
روزنامه اوژوردويي نيز مانند اكثر نشريات منتشره در كشورهايي كه از آيين مسيحيت پيروي مي كنند، عكس هاي صفحه اول خود را به برگزاري مراسم كريسمس اختصاص داده است. البته روزنامه اوژوردويي عكس هاي ساكنان اقليت اين كشور را براي صفحه اول خود برگزيده است. اين اقدام بيشتر جهت تحبيب قلوب مهاجراني صورت مي گيرد كه در جريان شورش هاي نواحي حومه  شهرهاي فرانسه آسيب ديدند.

كيارش طهماسبي- پاناماسيتي در دهانه كانال پاناما و در سواحل اقيانوس آرام واقع شده است.اين شهر مركز سياسي، اداري و فرهنگي كشوري به همين نام (پاناما) محسوب مي شود و خوان كارلوس ناوارو در مقام شهردار، مسئوليت اداره آن را به عهده دارد.
تاريخچه مختصر
شهر پاناما در 15 اوت 1519 توسط پدرو آرياس دآويلا بنا شد.چند سال پس از ساخت اولين بناها در منطقه اي كه امروزه به نام شهر پاناما ناميده مي شود، اين شهر به عنوان مقر اصلي قواي اسپانيايي و جهت انجام حملات به پرو در آن زمان تحت حاكميت اينكاها- مورد استفاده قرار گرفت. در 1671 هنري مورگان از راهزنان مشهور- با يكهزار و 400 مرد مسلح به شهر حمله كرد و آن را مورد غارت قرار دارد. پاناما پس از اين يورش بي رحمانه تخريب شد و در آتش سوخت. امروزه نيز بقاياي شهر قديم (Panama la Vieja) موجود است و مورد بازديد از سوي جهانگردان قرار مي گيرد، اما شهر جديد در سال 1673 در 5 مايلي جنوب غربي محل شهرقديم احداث شد، اين منطقه امروزه تحت عنوان بخش قديم پاناما ناميده مي شود.با كشف طلا در كاليفرنيا به سال 1848، پاناما از نظر بين المللي شهرت يافت و بسياري از جويندگان طلا از اين شهر به عنوان مبدا به مقصد آمريكاي شمالي سفر مي كردند.يك سال پيش از كشف طلا، كمپاني راه آهن پاناما نيز تاسيس شد، اما تا سال 1855 احداث خطوط راه آهن به تعويق افتاد و از اين سال بود كه كمپاني فعاليت خويش را به طور جدي آغاز كرد.
طي سال هاي 1869- 1848 كه اولين خطوط آهن قاره اي در ايالات متحده احداث شدند، در حدود
375 هزار مسافر با گذر از پاناما از كرانه هاي اقيانوس اطلس به كرانه هاي اقيانوس آرام منتقل شدند.235 هزار مسافر نيز در جهت مخالف انتقال داده شدند. گذر اين تعداد مسافر از شهر پاناما و با استفاده از خطوط عبوري آهن رونق خاصي به وضعيت اقتصادي شهر بخشيد.
اما آنچه كه زيرساخت هاي شهري پاناما را متحول كرد، ساخت كانال پاناما بود. از جمله نشانه هاي رونق شهرنشيني در پاناما مي توان به بهبود وضعيت بهداشتي در شهر اشاره كرد.طي اين مدت، آمار ابتلا به تب زرد و مالاريا نيز كاهش يافت و اولين سيستم آبرساني در شهر تاسيس شد.تنش هاي قومي ناشي از استفاده از كارگران غيربومي (اكثر كارگران به كار گرفته شده در حفر كانال، كارائيبي بودند) از جمله معايب طرح هاي توسعه در پاناما بودند.
طي سال هاي جنگ جهاني دوم، ايالات متحده حضور خود را با تاسيس پايگاه هاي نظامي در پاناما افزايش داد. در همين زمان تعداد نيروهاي نظامي و شخصي ساكن در پاناما نيز روبه افزايش گذاشت.اما حضور آمريكايي ها در پاناما تبعات بسيار منفي در پي آورد و موجب زيرسؤال رفتن تماميت ارضي اين كشور شد.
در واقع تا دهه 1960 ميلادي به سبب حضور آمريكايي ها، محدوديت هاي زيادي در اين كشور حاكم بود كه از جمله اين موانع مي توان به محدوديت عبور و مرور در حريم كانال اشاره كرد، از دلايل اين امر وجود پايگاه هاي آمريكايي در اطراف كانال بود.
در سال هاي آخر دهه 70 ميلادي و طي سال هاي دهه 80 پاناماسيتي به يكي از بزرگ ترين مراكز بانكداري بين الملل بدل شد، اما در سال 1989 مجددا وقوع واقعه اي نادر در عرصه سياسي، آمريكايي ها را مجددا بر اوضاع پاناما حاكم ساخت. دراين سال جورج بوش پدر رئيس جمهوري وقت ايالات متحده- به ارتش اين كشور جهت سرنگون كردن ژنرال مانوئل نوريه گا و حفظ منافع آمريكا در پاناما، فرمان حمله به اين كشور كوچك را صادر كرد. اين حمله در نهايت به خلع نوريه گا از قدرت و آغاز دوران جديدي از تاريخ در پاناما انجاميد.
مقصدي براي توريست ها
به رغم وقوع اين حوادث سياسي ناگوار، پاناماسيتي امروزه از مراكز عمده جذب جهانگردان محسوب مي شود. هتل ها و رستوران هاي پاناما داراي استانداردهاي جهاني هستند، از اين كه بگذريم اين شهر مراكز ديدني و تاريخي بسياري دارد كه بخش قديم آن يكي از مهمترين اين مناطق است. ساختمان دادگاه عالي و بناي سفارت فرانسه در پاناماسيتي نيز از جمله ديدني ترين مناطق اين شهر محسوب مي شوند. كليساي جامع هم با سبك معماري ويژه خود جلوه اي ويژه به شهر بخشيده است، اين بناي تاريخي در ميداني به نام كليساي جامع قرار دارد.
تئاتر ملي نيز ازجمله بناهايي است كه به تازگي مرمت شده. در فرآيند بازسازي اين بنا، ديوارهاي آكوستيك طبيعي جاي ديوارهاي قديمي را گرفته اند. اين سالن بزرگ گنجايش 800 تماشاگر را دارد. از ديگر نقاط ديدني شهر مي توان به موزه كانال بين دو اقيانوس Canal Inter oceanico- اشاره كرد.
رستوران هاي اطراف سفارت فرانسه نيز از جمله مناطق عمده جذب توريست در پاناماسيتي محسوب مي شوند.
كاخ رياست جمهوري پاناما داراي نماي بسيار زيبايي است، نام اصلي اين ساختمان، كاخ گارساس است.
اما عبور ومرور جهانگردان در ساعاتي از شب، در محله قديم شهر توصيه نمي شود، زيرا پليس توريسم قادر به برقراري گشت تمام وقت در اين مناطق نيست.
فارغ از مشكلات امنيتي كه در بازديد از بناهاي توريستي وجود دارد، صعود از تپه سرو انكون نه تنها خطرناك نيست كه فرح بخش نيز هست. در بالاي اين تپه زيبا مي توان نماي زيبايي از شهر را مشاهده كرد. درست در پاي اين تپه پل قاره آمريكا به چشم مي خورد كه دو سوي كانال پاناما را به يكديگر مرتبط مي كند. موزه پنجم مه (Museo cinco de mayo) نيز كه در خارج از محله قديمي يا پوسته كهن شهر
Casco viejo- قرار دارد، آثار فلزي زيبايي از زمان پيش از كشف قاره آمريكاي لاتين توسط كريستف كلمب را در خود جاي داده است.