علي علي اسلام
هلند، سرزمين بردباري، دوچرخه هاي دو سرنشين و محيطي ايده آل براي كساني است كه سالخورده و پير شده اند. اينجا دائلهوون است؛ آرميده در حاشيه رودخانه زيبايي كه بخشي از مرز جنوب شهر را تشكيل مي دهد. با وجود آرامش نسبي، به خوبي مي توان تلالو نبوغ، خلاقيت و انديشه را در معماري منحصر به فرد شهر مشاهده كرد. اينجا همان سرزميني است كه هر كسي دوست دارد دوران كهنسالي خود را در آرامش آن سپري كند. طراحي مفهومي و تفكر فلسفي در مورد نحوه مراقبت از افراد كهنسال، باعث شده است تا دائهلوون به بهشت كهنسالان و بيماران ذهني بدل شود.
اما در همه جاي هلند، وضعيت مراقبت از افراد سالخورده به اين اندازه ايده آل نيست و مطبوعات كشور بارها مسئولان ذي ربط را به دليل كثيف بودن محل زندگي و غفلت از كهنسالان تحت فشار قرار داده اند.
مقوله مراقبت از سالخوردگان در هلند اصولا بر پايه سياست هاي دولت استوار است و قوانين مربوط به ارزيابي و نظارت بر نحوه عملكرد دستگاه هاي مسئول به طور آشكاري حول محور بوروكراسي و تشريفات بيش از حد اداري مي چرخد. در اين حوزه تقريبا هيچ بخش خصوصي فعاليت ندارد و عدم وجود رقابت در بازار مربوطه باعث شده است تا روح بي علاقگي و ركود در تاروپود آن نهفته باشد. شركت هاي بيمه در هلند سال هاست كه به صورت سنتي مسئوليت ارائه خدمات به جامعه سالخورده كشور را بر عهده دارند. با وجود ارائه اينگونه خدمات در حد استانداردهاي معمول، خلاقيت در توزيع مواد اوليه موردنياز اين قشر بسيار پايين بوده و نرخ ها به طور فاحشي هشداردهنده هستند.
خانه هاي دائلهوون
نحوه مراقبت خاص هلندي ها در برخي از نقاط كشور كاملا حساب شده و قابل ستايش است. دائلهوون يكي از اين نمونه هاست؛ مكاني كه به توصيف افراد متخصص به يك آسايشگاه بسيار بزرگ شبيه است و بازديد از آن براي هر فردي كه با بحث مراقبت از سالخوردگان ارتباط دارد يك الزام مفيد خواهد بود.
در اينجا سايه سرمايه گذاري مناسب در همه جا به چشم مي خورد و بازديد افراد مختلف با مليت هاي گوناگون نشان از تبديل شدن آن به يك مركز جهاني دارد. ساختار مفهومي شهرسازي دائلهوون به خوبي نشان مي دهد كه چطور مي توان خانه هاي بزرگي را در سطح شهر ساخت، در حالي كه هر كدام در فاصله اي اندك از مناطق رفاهي شهر قرار داشته باشد. نحوه توزيع پارك ها، فروشگاه ها و رستوران ها در اين مركز به صورتي است كه موجبات اعتراض هيچ شهروند كهنسالي را به وجود نمي آورد. طراحي خاص خانه هاي مركز دائلهوون باعث شده است تا روابط پرباري بين بيماران و خدمه مشغول به كار برقرار شود و افراد سالخورده از حس حضور فعال در محيط اجتماعي لذت ببرند. در اين خانه ها غالبا از افرادي مراقبت مي شود كه دچار نقصان مغزي هستند يا سن بالا باعث بروز اختلالات ذهني در آنها شده است. خدمات در اين جامعه كوچك معمولا به دو حالت كلي ارائه مي شود؛ در يك سوي اين طيف گسترده خدمات به صورت سرويس هاي خارج از خانه به سالخوردگان داده شده و در سوي ديگر، خدمات پزشكي قرار دارند كه به صورت مرتب و دوره اي، گذر از دوران سالخوردگي را آسان تر مي كنند.
در اينجا هيچ سالمندي براي دريافت خدمات به زحمت نمي افتد. اغلب خانه هايي كه از سالمندان مراقبت مي كنند داراي فضايي مناسب براي 120تختخواب هستند. كوچك بودن اين آسايشگاه ها نسبت به استانداردهاي معمول باعث مي شود تا مسئولان هر خانه از نظر شرايط مالي با مشكلي مواجه نشوند. با وجود اينكه مساحت كوچك در خانه هاي مخصوص مراقبت از سالمندان، عاملي منفي در ارائه خدمات مناسب است، اما خلاقيت سازندگان خانه هاي دائلهوون باعث شده است تا گردانندگان اين منازل با مشكلي در اين زمينه مواجه نشوند. در طراحي اين خانه ها، هر شش تخت در يك واحد كناري از كل مساحت خانه قرار دارند.
اتاق هاي نشيمن، سرويس هاي بهداشتي و آشپزخانه هاي شخصي باعث شده است تا هر بخش از ساختمان به يك سوئيت كاملا مجهز و در عين حال مجزا از كل خانه تبديل شود. طراحي اين واحدها به گونه اي است كه هر چهار سوئيت به يك فضاي بزرگ مركزي منتهي شود كه خود شامل فضاي سبز بسيار زيبا، جايگاه هاي استراحت، سالن اجتماعات و چند سالن ملاقات است.
از همه جالب تر، فضاي باز بزرگ و سنگفرش شده اي است كه همچون قلب تپنده هر خانه در مركز آن جاي گرفته است. وجود چنين فضايي حس يك بازار كوچك را در مركز يك روستاي آرام به ذهن مي آورد. در اين محوطه يك كليساي كوچك قرار دارد كه همواره پذيراي سالخوردگاني از اديان گوناگون است و فروشگاه كوچك اشياي لوكس و قديمي آن، خاطره دوران جواني را بار ديگر براي اين سالخوردگان زنده مي كند. پيرمردها و پيرزن ها روي صندلي هايي مي نشينند كه در گوشه و كنار اين محوطه زيبا قرار گرفته اند.
از ديگر ويژگي هاي منحصر به فرد خانه هاي دائلهوون، رستوران هاي بزرگ و كافي شاپ هاي آرام آن است. شهروندان هلندي همواره از اينگونه كافي شاپ ها براي گذراندن ساعات فراغت خود استقبال مي كنند و با جمع كردن اهل خانواده به نوشيدن چاي و قهوه مي پردازند. كهنسالان دائلهوون در اينجا شور و شوق زندگي را بار ديگر به همراه اعضاي جوان تر خانواده خود تجربه مي كنند. وجود يك سوپرماركت كوچك، اما مجهز نيز در هر خانه حائز اهميت است. وجود اين مركز كوچك خريد موادغذايي باعث شده است تا آشپزخانه ها به نوعي مركز جنب و جوش در هر سوئيت به حساب آيند. در آسايشگاه هاي دائلهوون ساكنان به همراه خدمه مشغول پخت وپز هستند.
رمز موفقيت
هر كسي كه اندكي با بحث مراقبت از سالخوردگان و بيماران ذهني آشنايي داشته باشد به خوبي مي داند كه وجود جنب وجوش و شور و شوق زندگي در يك آسايشگاه، عامل تعيين كننده اي در سلامت و موفقيت آن واحد است. در خانه هاي شهرك دائلهوون، ساكنان به همراه خدمه كاري از فروشگاه ها ديدن مي كنند و موادغذايي مورد نياز را از سوپرماركت ها مي خرند. آماده كردن غذا و پاكيزه سازي محيط خانه جزء لاينفك برنامه روزانه است و به نوبه خود باعث مي شود تا روح زندگي در واحدهاي هر آسايشگاه جريان داشته باشد.
تلاش براي آماده كردن مواد اوليه غذايي، بوي مطبوع غذاي خانگي و حتي صداي به هم خوردن وسايل پخت و پز نبض بودن را در اينجا شكل داده است.
آسايشگاه هاي دائلهوون از نظر نيروي انساني و خدمه مشغول به كار، از استانداردهاي معمول نيز فراتر رفته اند؛ در هر واحد از خانه، كارمنداني وجود دارند كه انجام برخي از كارهاي تخصصي را به دست گرفته اند. همانند تمامي آسايشگاه هاي كشور هلند، يك پزشك تمام وقت در هر خانه وجود دارد كه مسئوليتش به طور خاص مراقبت از سالخوردگان ساكن در سوئيت هاي مختلف همان خانه است. اين در حالي است كه خدمات حاشيه اي بهداشتي نيز از سوي ديگر كارمندان هر واحد ارائه مي شود.
مدير مسئول اين به اصطلاح آسايشگاه بسيار بزرگ نيز يك متخصص تمام عيار است. ادويت لاكس، دكتراي خود را در رشته جغرافيا گرفته و شديدا با قدرت محوري در سطح شهر دائلهوون مخالف است. برخلاف بسياري از متخصصان امر، وي به هيچ عنوان سبك و سياق معمول در بحث اداره آسايشگاه ها را در سطح خانه هاي شهر به كار نمي بندد ولي آن طور كه از ظواهر امر پيداست، وي كاملا در كارش موفق بوده است. همان طور كه انتظار مي رود، بسياري از پزشكان و پرستاران مشغول در اين رشته با يك مدل سمبليك از شناخت و درمان افراد مبتلا به نقصان مغزي مواجهند و در تلاشند تا با تجويز داروهاي مناسب و به كارگيري روش هاي روان پزشكي، نشانه هاي بهبود و تغييرات رفتاري مثبت را در بيماران خود به وجود آورند، اما پزشكان و پرستاران در اينجا با روحيه اي جديد به راهكارهاي معمول نگاه مي كنند؛ يعني حمله اي سنت شكنانه به تمامي قوانين سفت و سختي كه در بسياري از نقاط جهان، محيط آسايشگاه را به يك زندان تلخ براي بيماران بدل كرده است. در اينجا سعي مي شود تا بيماران ذهني نهايت لذت را از زندگي روزمره خود ببرند و فلسفه لذت طلبي حرف اول را در روند روزمره حيات مي زند. به عقيده دكتر ويت لاكس و همراهانش، چنين لذت مجازي شايد تنها بدهي اين دنيا به اينگونه بيماران باشد.
نحوه مراقبت از بيماران ذهني در خانه هاي مركز دائلهوون چيز جديدي نبوده و پيش تر نيز در برخي آسايشگاه هاي معروف دنيا انجام شده است.
اما مزيت آسايشگاه هاي دائلهوون امكانات بسيار خوب آن است. براي مثال، يكي از اتاق هاي هر خانه مربوط به فرآيند خاصي موسوم به آرام سازي بيماران ذهني است. اين اتاق و تجهيزات خاص درون آن مي تواند با پخش موسيقي تسكين دهنده، نورپردازي هاي آرام و محرك هاي حسي، عمليات تسكين و آرام سازي ذهني را در بيماران دچار نقصان مغزي انجام دهد. اما مقوله اي كه بيش از ديگر موارد درخانه هاي دائلهوون به چشم مي آيد، ديد تخصصي كارمندان در تمركز يافتن روي حفظ مطلوب جزئيات زندگي روزمره اين افراد و اهميت مسائل روحي در روابط كارمندان با تك تك بيماران است.
در خانه هاي اين شهر تعهدي قابل ستايش به زندگي اجتماعي وجود دارد. كليساي پررفت و آمد شهر، خانه هاي خواهران مسيحي، بانك محلي و مدرسه هاي شهر همگي فرصتي را به وجود آورد ه اند تا ساكنان سالخورده دائلهوون عصرها به كنار پنجره آمده و غروب خورشيد را در جنب و جوش مردم محلي جست و جو كنند. افراد داوطلب پشت سر هم به خانه هاي شهرك سر مي زنند و برخورد دوستانه شان با سالخوردگان باعث مي شود تا بسياري از دست اندركاران به ارائه خدمات بيشتر تشويق شوند. حتي بچه هاي دبستاني هم در اينجا نقشي مثبت ايفا مي كنند. سياست حضور كودكان دبستاني در خانه هاي دائلهوون و مشاركت آنها در كارهاي روزانه، باعث مي شود تا حس زندگي اجتماعي در اين خانه ها قوت بگيرد.
نمادهاي اجتماعي
در كشورگل هاي رنگارنگ و درياچه هاي زلال، استفاده از دوچرخه به يك عادت سنتي تبديل شده است. دوچرخه در اينجا همان پيشينه اي را دارد كه گاو در فرهنگ مردم هندوستان. اما بيشتر دوچرخه هاي دائلهوون از نوع دو سرنشين هستند و اين امكان را به بيماران مي دهند تا در كنار يكي از خدمه در خيابان هاي تميز شهر دوچرخه سواري كنند. در اينجا دوچرخه هاي دوسرنشين به سمبلي از زندگي آرام هلندي بدل شده اند و استفاده از آنها توسط بيماران ذهني فرصتي ايده آل را براي لذت بردن از دنياي انسان هاي عادي به وجود آورده است.
خدمه مشغول به كار در خانه هاي دائلهوون به طور مرتب و روز شمار نقاط قوت بيماران مبتلا به نقصان مغزي را تحت نظر دارند. اصولا اين نوع بيماري باعث مي شود تا يكسري از امور روزمره كه در گذشته به راحتي توسط بيماران انجام مي شد به كارهايي بسيار سخت در زندگي بدل شوند. اين عدم توانايي باعث مي شود تا بيماران ذهني دچار احساس شكست شوند و تغييرات شگرفي در رفتارشان بروز كند. با وجود اين مراقبت پيوسته از نحوه عملكرد و نقاط قوت اينگونه بيماران و تعامل اجتماعي زياد با كاركنان در خانه هاي دائلهوون باعث شده است تا شخص بيمار بيش از پيش به زندگي روزمره اميدوار شود.

كهنسالان هلند
قشر سالخورده بخش مهمي از جمعيت 16 ميليوني كشور گل هاي رنگارنگ را تشكيل مي دهد. در حال حاضر افراد بالاي 65سال حدود 7/13درصد از جمعيت هلند را تشكيل مي دهند. در حالي كه انتظار مي رود اين عدد تا سال 2030 به 26درصد از كل جمعيت برسد. وجود چنين حجم بالايي از افراد پير و سالخورده باعث شده است تا مسئولان اين سرزمين زيبا به فكر راهكارهايي جهت مقابله كم خرج با اين معضل بيفتد.
سرمايه گذاري در مسائل مربوط به مراقبت هاي اجتماعي شايد پيچيده ترين و در عين حال موثرترين راهكار براي حل مشكل افزايش سن باشد. در راستاي چنين حركتي، دولت با تركيبي از بودجه شركت هاي بيمه،بودجه اختصاص يافته به شهرداري ها و بخشي از يك بودجه مركزي موفق شد تا طرحي منحصر به فرد از خانه هاي بزرگ مراقبت از سالمندان را در برخي نقاط كشور هلند پايه گذاري كند. جالب ترين نمونه اين به اصطلاح آسايشگاه هاي بسيار بزرگ را مي توان در شهرك دائلهوون جست وجو كرد.
در اين منطقه آرام و زيبا مفهومي ترين مجموعه مراقبت از سالمندان دنيا قرار گرفته است. طراحي خاص خانه ها، جنب وجوش شهري منطقه، فضاي سبز بزرگ، مديريت كارآمد و خدمه دلسوز باعث شده است تا اين شهر به بهشت سالمندان تبديل شود.

چايناديلي
روزنامه چاينا ديلي خبر اول خود را به برنامه هاي ضربتي دولت چين براي بهبود اوضاع بهداشتي در اين كشور اختصاص داده است.
دو جمله فراهم كردن شرايط بهداشتي مناسب بسيار سخت است و تامين شرايط مناسب بهداشتي، هزينه گزاف مي طلبد ، اخيرا در مكالمات شهروندان چيني رواج بسيار پيدا كرده است. همين عوامل و عيان شدن مشكلات بهداشتي سبب شده است تا گائو جيانگ وزير بهداشت چين، طرح هايي را به منظور بهبود شرايط بهداشتي در چين متعهد شود.
ال گرافيكو
روزنامه ال گرافيكو مصدوميت رونالدو را براي تصوير اصلي كاور خود برگزيده است. به نوشته اين روزنامه اسپانيايي زبان، رونالدو درست يك روز پس از بازگشت به ميادين فوتبال، در ديدار هفته گذشته كه ميان دو تيم اسپانيولي رئال مادريد با ويارئال مصدوم شد تا مجددا رئال در روزهايي كه از شرايط آرماني برخوردار نيست، يكي از بهترين مهاجمان خود را دور از ميادين فوتبال ببيند.
لاراسون
روزنامه لاراسون چاپ آرژانتين از ايجاد محدوديت هايي در خريد و فروش كالا خبر داده است.
براساس اين طرح، كمپاني هاي بزرگ موظفند تا 12 قسط از كل اقساط مشتريان را بدون احتساب سود آنها دريافت كنند. اين وضعيت تمامي كمپاني هاي بزرگ را شامل مي شود و تا آخر ماه ژانويه در تمامي فروشگاه هاي زنجيره اي آرژانتين اجراي آن الزامي خواهد بود.
لاناسيون
روزنامه لاناسيون چاپ آرژانتين از افزايش هزينه ها در بخش تعليم و تربيت خصوصي و اجاره بهاي مسكن خبر داده است.
پيش بيني مي شود افزايش ميزان هزينه در اين دو بخش در پي تورم سال جاري صورت گيرد. در بخش توريسم نيز انتظار افزايش هزينه هاي جاري مي رود، در حالي كه دولت آرژانتين ميزان تورم طي سال جاري را 8 الي 11 درصد برآورد كرده است، موسسات خصوصي اين ميزان را 11 تا 14 درصد اعلام داشته اند.

آرش نهاوندي- سانتياگو د كالي را در كلمبيا صرفا با پسوند كالي مي خوانند. از همين رو اين شهر در جهان نيز به نام كالي شهرت يافته است.
كالي اصلي ترين شهر و پايتخت استان دره كاوكا در كلمبياست. جمعيت اين شهر قريب به 4/2 ميليون نفر است و دومين شهر بزرگ كلمبيا پس از بوگوتا پايتخت- محسوب مي شود.
انتخاب نام سانتياگو براي اين شهر دلايلي چند داشته است. برخي مي گويند اين نام به احترام سن جيمر- در زبان اسپانيايي سانتياگو- از حواريون عيسي مسيح(ع)- انتخاب شده است. البته ديدگاه هاي جالب و خواندني ديگري نيز درباره ريشه كلمه كالي وجود دارد. در همين راستا برخي معتقدند كلمه كالي برگرفته از تلفظ ناصحيح نام لي لي - اسم قبيله اي محلي- است. برخي نيز بر اين باورند كه كالي ريشه در واژه اي كچوايي دارد كه سرخپوستان محلي طايفه گورونس، آن نام را به رودخانه كاوكا  اطلاق مي كردند.
جغرافيا و آب و هوا
كالي در دره كاوكا در كرانه غربي رودخانه كاوكا و در دامنه شرقي رشته كوهي به نام فارايونس دكالي واقع شده است. محل بناي شهر كاملا مسطح بوده و در ارتفاع هزار متري از سطح دريا احداث شده است.
در حدود 100 كيلومتري كالي نيز بندرگاه بوئتانتورا كه در سواحل اقيانوس آرام قرار دارد- اصلي ترين شهر ساحلي نزديك به كالي محسوب مي شود. در شمال شرقي كالي نيز شهر صنعتي يومبو قرار دارد.
فرودگاه بين المللي آلفونسوبونيا آراگون (CLO) هم در شهر كوچك پالميرا واقع شده است.
تاريخ
پيش از كشف قاره توسط كريستف كلمب (دوران پيش كلمبيايي) و پيش از ورود اسپانيايي ها به كالي، در اين منطقه قبايل مختلف سرخپوستي كه از مهمترين آنها مي توان به قبيله كاريبه اشاره كرد، زندگي مي كردند.
قبيله ياد شده در واقع در منطقه اي ميان رودخانه كاوكا و رشته كوه هاي غربي سكني گزيده بودند. قبيله مهم ديگري كه گورونس نام داشت در مناطق رولدانيو و كالي زندگي مي كردند. بزرگ ترين شهر مورون ها نيز بر رودخانه پسكادور (ماهيگير) در نزديكي شهرهاي امروزي سارسال و بوگالاگرانده بنا شده بود.
به رغم آدمخوار بودن افراد قبيله مورونس، آنها با كيمباياس كه در شمال دره كاوكا اقامت داشتند روابط تجاري برقرار كرده بودند. سباستيان بلاكاسار، باني شهر كالي پس از ورود به كالي، در ابتدا با افراد قبيله تيمبا روبه رو شد. آنها پيش از آنكه افراد اين فاتح اسپانيايي به منطقه وارد شوند خانه و كاشانه و ذخاير طلاي خود را رها كرده و سر به بيابان نهادند يا به عبارتي بهتر از برابر نيروهاي اسپانيايي گريختند.
پس از قلمرو تيمباس مهاجمان كه در مسير شمال حركت مي كردند، وارد سرزمين جامودي ها شدند؛ قلمرو اين قبيله ميان رودخانه هاي پانس و جامودي قرار داشت. افراد قبيله جامودي برخلاف قبيله تيمباس در برابر تهاجم مهاجمان بي رحم اسپانيايي مقاومت جانانه اي از خود نشان دادند. آنها با استفاده از دارت ها و پيكان هاي سمي در برابر تفنگ ها و شمشيرهاي اسپانيايي ها به مقابله برخاستند، اما در نهايت و به رغم پايداري قهرمانانه جامودي ها، اسپانيايي ها قلمرو اين قوم سرخپوست را فتح كرده و ذخاير طلاي آنان را غارت كردند.
اما همچنان مقاومت ادامه داشت و اسپانيايي ها مي بايست پيش از فتح كامل منطقه كاسيكه- لقبي كه به فرمانروايان محلي سرخپوست داده مي شد- پتكدي را شكست مي دادند. قبيله اين فرمانروا سرزمين ميان رودخانه لي لي و رشته كوه هاي غربي را قلمرو خويش قرار داده بودند. پتكدي براي حمايت از افراد قبيله خود نيروي عظيمي گرد آورد و در سال 1536 در مقابل نيروهاي نظامي سراپا مسلح اسپانيايي صف آرايي كرد، اما او نيز در نبردي نابرابر به دليل آنكه اسپانيايي ها از سلاح هاي آتشين استفاده مي كردند- شكست خورد.
قبيله مورنس از ديگر موانع انساني بر سر راه اسپانيايي ها بود. اين قبيله و افراد آن بر خلاف ساير قبايل، تسليم نيروهاي اسپانيايي شدند.
فتح، بناي كالي و تبديل آن به مستعمره
سباستيان بلكاسار باني شهر كالي براي اولين بار در سال 1498 و طي سومين دور سفرهاي كريستف كلمب پا به قاره تازه كشف شده آمريكا گذاشت. درسال 1532 و پس از سال ها خدمت در دارين و نيكاراگوئه او به همراه فرانسيسكو پيسارو در نبردهاي فتح پرو شركت كرد.در سال 1534 بلكاسار از پيسارو جدا مي شود و به بناي شهر كيتو پايتخت امروزي اكوادور- اقدام مي كند. او سپس در جست وجوي ال دورادو به سرزمين كلمبيا وارد مي شود و شهرهاي باستو و پرپايان را احداث مي كند.
در 25 ژوئيه 1536 نيز بلكاسار، سانتياگو دكالي را بنا مي نهد. اين شهر در ابتدا چندين مايل با محل كنوني خود فاصله داشت و در نزديكي محل امروزي شهرهاي كوچك ريوفريو و ويخس قرار داشت، اما در سال 1537 بلكاسار به كاپيتان ميگل مونيوس فرمان داد تا شهر را در محل امروزي آن بنا نهد. در آن زمان اولين مراسم عشاي رباني در شهر و در محلي كه امروزه كليساي مرسد در آن ساخته شده است برگزار شد.پس از بناي اولين ساختمان ها در شهر، بلكاسار، پدرود آيالا را به عنوان اولين مسئول شهري (شهردار) كالي تعيين كرد. طي دوران حاكميت اسپانيا مستعمره سانتياگود كالي از مناطق اداري و قضائي شهرهايي نظير پوپايان و كيتو محسوب مي شد.از زمان تاسيس تا سال 1559 كالي بيشتر به عنوان قصري نظامي مورد استفاده قرار مي گرفت، اما از همين سال و طي فرمان فيليپ دوم (پادشاه اسپانيا) شهر كالي به عنوان يكي از مراكز تجمع جمعيت با كاركردي غيرنظامي به رسميت شناخته شد.
اين در حالي است كه تا سال ها بعد كالي با 7 هزار سكنه، دهي بزرگ و آرام محسوب مي شد.
تنها پس از استقلال و در دهه هاي معاصر بود كه كالي نيز مانند ساير مراكز تجمع جمعيت در آمريكاي لاتين به سطح يك شهر عمده و مهم ارتقا يافت.