سه شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۸۴ - - ۳۹۲۱
شهرداري تهران و حريم شهر
چالش ها و فرصت هاي راهبري
001494.jpg
آناهيتا گودرزي
ابعاد وسيع شهر تهران، جمعيت روزافزون و انبوه مسائل و مشكلات حل ناشده چهره اي منحصر به فرد از يك كلانشهر دنياي امروز را تشكيل مي دهد. به نظر مي رسد مسائل كلانشهر تهران به درستي حل نخواهد شد تا آن زمان كه سهم و نقش تهران در ساختار كل كشور به روشني تعريف شود اين كه بالاخره تهران در افق آينده كشور ايفاگر كدام نقش خواهد بود؟ آيا همچنان مركزيت سياسي- اقتصادي آن حفظ شده و بر جذبه ها و تمركزهاي آن افزوده خواهد شد؟ يا ضرورت حركت در مسير توسعه پايدار مديريت شهري را ناگزير به سمت جهت گيري هاي جديد سوق خواهد داد؟
به هر حال پويايي و تحول در جاي  جاي شهر جريان دارد- هم در بستر ظاهري و كالبدي و هم در عميق ترين لايه هاي نهفته حيات اجتماعي- ضرورت ايجاد تحول اساسي در ساختار مديريت كلانشهري در سطوح گوناگون خرد و كلان و از جمله نياز به برنامه هاي جامع(در عين حال منعطف) از جمله الزامات اساسي جهت سامان امور شهر است. در حال حاضر شهرداري تهران با همكاري وزارت مسكن و شهرسازي در مراحل پاياني تصويب الگوي توسعه مناطق 22 گانه شهر مي باشند و از طرفي با تدوين طرح جامع براي تهران قرار است، طرح هاي تفصيلي مناطق نيز به صورت همزمان تا پايان سال مصوب شوند.
واقعيت اين است كه نمي توان تهران را منفصل از پيرامون آن نگريست. حريم شهر تهران به مثابه جزيي از سازمان فضايي- كالبدي در امتداد بلافصل شهر قرار دارد كه ارزش هاي خاص كالبدي خود را داراست. برنامه ها و طرح هاي گوناگون شهري اگر مي خواهند موفق باشند كلان نگري را نه تنها در بعد زمان مسائل موجود بلكه در گستره مرزها و سطوح شهر نيز بايد دارا باشند.
اما واقعاً متولي حريم چه نهادي است؟
همواره شاهد بوده ايم كه در حوزه درون شهر و محدوده هاي قانوني، شهرداري ها نهاد اصلي اجرايي توسعه و عمران بوده اند. خارج از حريم شهر نيز وظيفه قانوني با استانداري ها بوده است و در اين ميان حريم شهر فضايي است كه متولي و مسئول مشخص و پاسخگويي ندارد. طي سالهاي گذشته در خلأ مديريتي موجود شاهد استقرار و يا گسيل صنايع مزاحم و آلاينده و حجم زياد اسكان هاي غيررسمي در حريم شهر بوده  ايم. نقاط جمعيتي واقع در حريم با معضلات فراوان خود اعم از كالبدي و زيست محيطي تا انواع ناهنجاري هاي اجتماعي كه حاصل تجمع خرده فرهنگ هاي طبقات كم درآمد شهري و روستايي (غالباً مهاجرين) است پديده اقتصاد حاشيه را به دنبال داشته كه عمدتاً  اقتصاد سياه و ناسالم با اثرگذاري منفي بر اقتصاد شهر بوده است.
در گسترش و نضج اين نقاط حاشيه اي كه مأمن و بستر بسياري از بزهكاري هاي اجتماعي و بعضاً  كانون هاي نارضايتي مي گردد- در مقاطع گوناگون شاهد دست اندازي به حريم مناطق و يا درخواست به رسميت شناخته شدن و اتصال به شهر مي باشيم و هرازگاهي اين لكه هاي جمعيتي با گسيل تقاضاهايشان براي برخورداري از امكانات و تسهيلات شهري مشكلات بسيار زيادي را براي مديريت شهر ايجاد مي نمايند.
اما واقعاً ريشه اين خلأ مديريتي چيست؟ و چگونه بوجود آمده است؟ در اين راستا نگاهي مختصر به سير قوانين شهرداري ها (مرتبط با اين موضوع) مي اندازيم. در سال 1334 قانون شهردار ي ها به تصويب رسيد و در ماده 2 آن تعيين حوزه هر شهرداري بر عهده شهرداري گذاشته شد تا پس از تصويب انجمن شهر و وزارت كشور به اجرا در آيد. در سال 44 تهيه طرح هاي جامع شهري در دستور كار قرار گرفت.
در سال 45 براي ايجاد بسترهاي قانوني تهيه طرح هاي جامع، مواد 97 و 98 به قانون شهرداري ها الحاق شد كه در ماده 97 به تأسيس شوراي عالي شهرسازي اشاره گرديده بود و در ماده 98 نيز به تهيه و اجراي طرح جامع شهر توسط شهرداري و بر طبق قانون شورايعالي شهرسازي تأكيد داشت.
طبق ماده 99 الحاقي نيز شهرداري ها مكلف به تهيه نقشه جامع شهرسازي براي حريم شوند تا پس از تصويب انجمن شهر و تأييد وزارت كشور به اجرا در آيد. در ادامه اين قوانين نيز مواد 100 و 101 الحاقي به ترتيب اشاره داشت به ماده 100: مالكين قبل از هر اقدام عمراني در حريم بايد از شهرداري مجوز بگيرند. ماده 101: ادارات ثبت نيز عمل تفكيك املاك را براساس نقشه هايي كه به تصويب شهرداري رسيده انجام خواهند داد.
در سال 47 نيز طبق ماده 23 قانون عمران و نوسازي به شهرداري ها اجازه داده شد نظارت بر نحوه استفاده از اراضي داخل محدوده و يا حريم را براساس طرح جامع طبق ضوابط شوراي عالي شهرسازي به عهده گيرند و طرح هاي تفصيلي را نيز تهيه نمايند و عملاً مشاهده مي كنيم كه در آن سالها طبق قوانين موجود شهرسازي و مديريت شهر امري محلي شناخته شده بود. حميد ماجدي دكتر در شهرسازي و رئيس هيأت مديره جامعه مهندسان شهرساز معتقد است كه در سال 47 مجموعه قوانين شهرداري ها خوب و فكر شده تهيه شده بود.
يعني طبق ماده 98 و 99 تهيه طرح هاي شهري و حريم پيرامون به شهرداري واگذار و برطبق مواد 100 و 101 نيز ضمانت اجرايي آنها پيش بيني شده بود. ولي در سال 51 عملاً  با قانون جديد تأسيس شوراي عالي شهرسازي و معماري، مواد 97 و 98 الحاقي به قانون شهرداري ملغي شد و مسئوليت تهيه طرح هاي جامع به عهده وزارت آباداني و مسكن نهاده شد و با اين اقدام ديگر ماده 99 نيز كه برنامه ريزي براي حريم در ادامه شهر (و ادامه ماده 98) بود زمينه عمل و كارايي خود را از دست داد و اين سرآغاز بسياري از نابساماني هايي بود كه بعدها در حريم واقع شد. در خصوص قوانين موجود و انتساب آن به حوزه هاي گوناگون اگر فضا را به سه بخش تقسيم نماييم اول محدوده قانوني شهر ، دوم محدوده حريم شهر و سوم نيز محدوده خارج از حريم شهر خواهد بود. محدوده قانوني به هر حال بيشترين قوانين را به خود اختصاص مي دهد. در محدوده سوم (خارج از حريم) نيز طبق آئين نامه سال 55 تكليف روشن است (هيأت وزيران در اين سال آئين نامه مربوط به استفاده از اراضي و نحوه احداث بنا و تأسيسات در خارج از محدوده قانوني و خارج از حريم شهر را تصويب نمود.) و عملاً  نيز با تقاضاي كم ساخت و ساز در اين قسمت مواجه ايم. در اينجا تنها در محدوده دوم (حريم شهر) است كه قوانين موجود نه به لحاظ كميت و نه به لحاظ كيفيت پاسخگوي تقاضاها و ساماندهي آن نمي باشد.
امروزه نبايد به حريم به عنوان تابعي از شهر و صرفاً  در خدمت آن نگريست بلكه رابطه حريم و شهر دقيقاً  رابطه اي  دو سويه است. حريم ضمن تأثيري پذيري از شهر مي تواند نقش تقويت كننده شهر را نيز ايفا نمايد. با اين نگاه حريم ديگر صرفاً  محل و استقرار فعاليت هاي آلاينده و صنايع رانده از شهر و يا مكان اسكان هاي غير رسمي و پر از آسيب هاي اجتماعي نخواهد بود.

نگاه نو
راهبردهاي طراحي پل  عابر پياده
جعفر بزاز- حضور پياده در شهر از مواردي است كه در فرايند طراحي شهري امروز بيش از پيش مورد توجه و تأكيد قرار دارد. در اين ميان فراهم آوردن شرايطي امن به ويژه در برابر نفوذ روز افزون اتومبيل و وسايل نقليه، از عوامل تأثيرگذار بر كميت و كيفيت حضور پيادگان است. عبور از (عرض) خيابان كه متأثر از نظام حمل  و نقل شهري مي باشد، گاه از موارد گريزناپذير حضور پياده در سطح شهر است، كه تسهيل آن همواره با چالش هاي متعددي از طرف طراحان و برنامه ريزان روبه رو بوده است.
پل هاي عابر پياده كه در قالب عنوان كلي گذرگاه هاي عرضي غير هم سطح روگذر طبقه  بندي مي شوند، نمونه اي از امكانات مناسب شهري براي تسهيل عبور و مرور پياده همراه با افزايش ايمني تردد، جلوگيري از حوادث ناگوار و نيز كاهش مشكلات ترافيكي معابر مي باشند. از اين رو باتوجه به كارآيي و پيامدهاي مثبت اين پل ها، طراحي و ساخت آنها در سطح شهرها البته نه تنها بر مبناي رويكردي سازه اي (سازه اي اغلب فلزي براي عبور) ضروري مي باشد.
با در نظر گرفتن اين نكته كه يك پل، خواه به صورت تنه درختي بر روي يك رودخانه باشد يا با استفاده از تكنولوژي بسيار پيشرفته مهندسي ساخته شده باشد، همواره بيانگر و نمودي از سازه خويش و در واقع به عنوان عنصري با خالص ترين ساختار مطرح است، اما پل هاي عابر پياده در سطح شهرها را مي توان متفاوت از ساير پل ها (با عملكردها و فرم هاي مختلف) دانست. چراكه به دليل تأثير عمده پل هاي عابر پياده بر سيماي شهرها و با توجه به نقشي كه اين پل ها به عنوان عناصري ساختاري و نيز گونه اي از مبلمان شهري در شهرها همراه با عملكرد اصلي خويش يعني تسهيل تردد عابرين پياده برعهده دارند، مي بايست علاوه بر مسايل صرفاً سازه اي، معيارهاي ديگري نيز در طراحي اين پل ها در نظر گرفته شوند.
برخي از مهم ترين عواملي كه در طراحي پلهاي عابر پياده مي توان در نظر گرفت عبارتند از:
۱ -موقعيت - از آنجايي كه اين گونه پل ها، باتوجه به ضرورت جانمايي، مقابل يا در كنار ساختمان ها قرار مي گيرند، بايستي طوري طراحي شوند تا مانع نورگيري يا اخلال در روند عملكرد همجواري هاي خود به وجود نياورده و چه بسا به دليل كاركرد خود بر كيفيت فضاي اطراف بيفزايند.
۲ - سازه - باتوجه به اينكه پل هاي عابر پياده نسبت به پل هاي سواره رو سبك تر و كوچك تر مي باشند، درنتيجه امكان طراحي هاي خلاقانه و نوآور كه گاه خود به عنوان عاملي در جهت افزايش انگيزه استفاده از پل مطرح مي شود، بسيار است. از اين رو مي توان با توجه به موقعيت، مقدار باري كه مي بايست پل تحمل كند، نوع و ويژگي هاي طرح (طول، عرض، ارتفاع، تعداد دهانه، شيب و ...)، جنبه هاي اقتصادي، شرايط اقليمي (مقاومت در برابر تغييرات اقليمي)، نوع عبور و مرور (از برخي پل هاي عابر پياده به سبب موقعيت قرارگيري علاوه بر عابرين پياده، وسايل نقيله موتوري سبك و دوچرخه نيز عبور مي كنند) و نيز ماندگاري پل از سازه هاي مختلف بتني، فولادي، آلومينيومي (سازه اي بسيار سبك و البته گران)، چوبي، سنگي و نيز سازه هاي تركيبي در طراحي استفاده كرد.
۳ - مصالح - مصالحي كه در پل هاي عابر پياده مورد استفاده قرار مي گيرند، با توجه به موقعيت و محل قرارگيري پل، ابعاد پل، نحوه نگهداري و محافظت و در نظر گرفتن مسايل ناشي از فرسودگي يا تخريب (vandalism)، تعيين مي شوند. البته در اين انتخاب درنظرگرفتن موارد زيبايي شناسي و فراهم كردن شرايط مناسب براي عبوري بي خطر (همچون دقت در انتخاب مصالح كف پل كه سبب سرخوردن يا آسيب هاي ديگر نشود) نيز روي مصالح انتخابي تأثيرگذار است.
۴ - ايمني - از آنجايي كه مهم ترين هدف طراحي و ساخت پل هاي عابر تسهيل تردد شهروندان است، از اين رو فراهم نمودن تسهيلاتي همانند پله هاي برقي و بالابرها، براي استفاده سالخوردگان و افراد كم توان جامعه از پل ها، بايستي در طراحي لحاظ شوند. همچنين توجه به تعداد و ارتفاع پله ها، طراحي نرده و حفاظ روي پل با در نظر گرفتن نوع و ارتفاع آن و نحوه اتصال آخرين پله به كف معبر ازجمله مهم ترين موارد در تأمين ايمني پل هاي عابر پياده شوند.
۵ - نورپردازي و رنگ- هرچند كه به دليل جانمايي، نور عمومي محيط بسياري از پل هاي عابر پياده معمولاً زياد است اما وجود نور كافي از مواردي است كه سبب احساس امنيت بيشتر و وضوح مسير پل در عبور شب هنگام عابران از روي پل مي شود. همچنين نورپردازي پل سبب خوانايي و برجسته شدن طراحي، عناصر تعبيه شده روي مسير پل و نيز محل هاي ورود و خروج در طول شب مي شود. البته بايستي توجه داشت كه نور بيش از اندازه روي پل، براي رانندگان اتومبيل هاي عبوري از زير پل گاه مشكل آفرين مي باشد.
از آنجايي كه امروزه در شهرها رنگ به عنصري فراموش شده تبديل شده است، استفاده از رنگ، البته هدفمند طوري كه سبب اغتشاش رنگي در سيماي شهر نشود، در طراحي پل هاي عابرپياده علاوه بر زيبايي و خوانايي پل و تأثير بر فضاي پيرامون، به لحاظ رواني و ايجاد انگيزه براي عبور عابران نيز موثر است.
۶ - شرايط اقليمي- يكي ديگر از مهم ترين موارد موثر در طراحي پل توجه به شرايط اقليمي چون برف، باران و باد مي باشد. از آنجايي  كه پل ها اغلب در ارتفاع بلندتري از سطح زمين قرار مي گيرند، مقابله با جريان هاي شديد هوا و باد و طراحي موانعي در جهت كاستن شدت اين جريان ها مي بايست در طراحي لحاظ شوند.
از طرف ديگر به دليل زاويه ريزش باران و برف، مي بايست كف پل با شيب متناسبي طراحي شود تا ضمن جمع نشدن آب باران و عدم ريزش روي مسير سواره زير پل، اين آب به صورتي هدايت شده از طريق كانال هايي به پايين منتقل شود. همچنين مي توان با تمهيداتي (مثل نصب سيم هاي حرارتي در زير كف پل) در فصل زمستان از جمع شدن برف در سطح پل جلوگيري كرد.

زيبـاشـهر
ايرانشهر
خبرسازان
درمانگاه
عكاس خانه
شهر آرا
|  ايرانشهر  |  خبرسازان   |  درمانگاه  |  زيبـاشـهر  |  عكاس خانه  |  شهر آرا  |  
|   صفحه اول   |   آرشيو   |   چاپ صفحه   |