آرش نهاوندي
شايد بسياري حتي نتوانند تصور وجود دهكده اي بدون كودكان و جوانان را به مخيله خويش راه دهند.
با اين وجود، بايد گفت دهكده هايي در قالب شهرك پديد آمده اند كه حتي در آنها نمي توان يك كودك يا جوان را يافت. اين دهكده ها كه در ايالات متحده تعدادشان بيش از ساير نقاط دنياست به منظور آسايش روحي و رواني بزرگسالان 45 سال به بالا طراحي شده اند. با توجه به اين مسئله، سه سال پيش نيز شهركي از همين دست در اسكاتلند ساخته شد كه در نوع خود اولين در بريتانيا محسوب مي شود.
از همين رو جولي بيندل- گزارشگر روزنامه گاردين- به فيرهال اولين شهرك بدون كودك و نوجوان بريتانيا- رفته تا گزارشي جذاب در اين باره تهيه كند. در برخي از جملات و نقل قول هاي اين گزارش، ديدگاه ونقل قول ساكنان فيرهال به بررسي گذاشته شده و در پاره اي از اين موارد، انتقادات رفتاري به كودكان شده است؛ نوشتن نقل قول اهالي فيرهال به معناي تاييد سخنان آنان نيست، بلكه صرفاً تلاشي صورت گرفته براي انتقال نظريات شهروندان ساكن اين شهرك  ده مانند به مخاطبان اين گزارش. در واقع مسائلي نظير اخراج زوج هاي داراي فرزند و حتي راه ندادن كودكان به برخي از مراكز تجمع انساني، كاملاً غيربشري است و بايد در قبال اين اقدامات، واكنش هاي مناسبي از سوي نهادهاي اجتماعي صورت گيرد.
***
دهكده فيرهال در اسكاتلند داراي منازلي زيبا و پاكيزه با فضايي يكسان و يكنواخت است كه همگي آنها كنار درياچه اي ساخته شده اند. ميان درياچه هيچ فنس و مانعي نيست. در اين دهكده عجيب، باغ-  خانه ها با ديوار از يكديگر جدا نشده اند. در فيرهال اثري از اسكيت بوردها، بازي فوتبال و سرو صدايي كه در ساير دهكده ها و نواحي شنيده مي شود، نيست. كاملاً مشخص است كه فيرهال اولين و تنها ده بريتانيايي است كه ورود كودكان به آن ممنوع است.
براي خريد ملك در اين دهكده شرايط عجيبي پيش روي متقاضيان گذاشته مي شود. شما بايد 45 يا بالاي 45 سال سن داشته و به شهر يا روستاهاي ديگر نيز وابستگي نداشته باشيد. همچنين شما بايد قرارداد ديگري را امضا كرده و در آن به عدم فروش ملك خويش به خانواده هاي بچه دار متعهد شويد. همين امر و وجود چنين قواعدي، انتقادهاي زيادي را متوجه دهكده فيرهال كرده است.
من در واقع درباره دهي مي نويسم كه ورود كودكان و خردسالان به آن ممنوع است. من در پاسخ به دوستي كه با شنيدن اين مسئله دچار شگفت زدگي شده است، مي گويم: آه بله، در آمريكا نيز چنين محل هايي وجود دارند.
او مي گويد: بله در اين باره اطلاعات كافي دارم. در آمريكا مناطقي مسكوني وجود دارند كه سياهان را به آنها راه نمي دهند.
خود من از طرح ايجاد منطقه اي عاري از كودكان استقبال مي كردم و برايم جالب بود بدانم مردم در اين شهرك ها يا دهات چگونه بدون حضور كودكان گذران زندگي مي كنند.
پيشتر، من همواره نزد پدر و مادرها از رفتار غيرمعقول كودكانشان انتقاد مي كردم. از همين رو خودم را سوژه بسياري از اي ميل هايي قرار داده بودم كه در آنها نسبت به ديدگاه هايم از كودكان انتقاد شده و قيد شده بود كه من بسيار سنگدل بوده و از كودكان متنفرم؛ بنابراين تصميم گرفتم به فيرهال رفته و از نزديك شاهد زندگي افراد بدون كودك باشم.
فيرهال از همه نظر عجيب است. محدوديت ها آنقدر هم ناراحت كننده نيست. نوه ها و ساير جوانان مي توانند براي ديدن خويشاوندانشان به ده بيايند، اما تنها سه هفته درسال اجازه حضور در اين دهكده بي سروصدا را دارند. در دهكده هاي اين چنيني در ساير كشورها به خريداران منازل مسكوني، در قرارداد خريد، تعهد داده مي شود كه زميني براي بازي كودكان بازديدكننده ساخته شود، اما تا به حال در فيرهال چنين اتفاقي نيفتاده و كسي هم ابراز نارضايتي نكرده است. اين مركز تجمع جمعيتي، در سال 2003 افتتاح شده است.
با بسياري از ساكنان فيرهال صحبت كردم، اما تعداد كمي از آنها حاضر بودند به من بگويند چرا اين محل و اين شرايط را براي زندگي انتخاب كرده اند.
ايوي -55 ساله- مي گويد: من از گفت وگو با پدرها و مادرها درباره هوش و ذكاوت فرزندانشان خسته شده بودم. زماني كه به فيرهال آمدم متوجه علاقه خاصي كه مردم به بچه هايشان دارند، نشده بودم، اما از زماني كه من به اينجا آمدم احساس تعلق كردم.
او در توجيه اين ديدگاه خود مي گويد: در اينجا كسي از من نمي پرسد چرا بچه نداري؟ در فيرهال به اين مسئله با تعجب نگريسته نمي شود.
ايوي كه از شرق اسكاتلند به اين دهكده آمده است از اين مسئله احساس پشيماني نمي كند: من عليه كودكان نيستم، اما پدر و مادرانشان ديوانه ام مي كنند و ديگر تحمل شنيدن داستان هاي مدرسه را از آنان ندارم .
لسلي آن فريزر- از كارمندان مشاور املاك استروناچس كه مسئوليت فروش املاك فيرهال را به عهده دارد- مطمئن است كه ممنوعيت ورود كودكان سبب جذب بسياري به دهكده شده است. او در حالي كه لبخندي بر لب دارد مي گويد: در اين دهكده از كودكان و سر و صداي ناشي از بازي فوتبال خبري نيست.
فريزر مي افزايد: در اين دهكده جو دهكده هاي 30سال پيش و زماني كه شما در ميان همسايگان مبادي آداب زندگي مي كرديد، حاكم است.
ادن گيسلي- رئيس انجمن ساكنان فيرهال- نيز در اين باره مي گويد: اگر غريبه اي پا به ده بگذارد، همه متوجه مي شوند. اين اظهارات در حالي عنوان مي شوند كه برخي از ساكنان دهكده، خود داراي نوه و فرزنداني هستند، اما وظيفه خويش را در قبال خانواده ها پايان يافته تلقي مي كنند و درصدد آن هستند كه مشكلات را از سر خود باز كنند. آنها تصور مي كنند با زندگي در فيرهال مي توانند به اين هدف برسند.
يكي از مالكان منازل فيرهال كه نخواست نامي از او در گزارش برده شود، گفت: امروزه هر جا كه برويد از شما انتظار دارند كه نيازهاي كودكان را مرتفع سازيد.
او مي گويد: آنها پرسر و صدا هستند و در صورتي كه شما از آنها به دوستانتان شكايت ببريد، براي خود دشمن خواهيد ساخت. از همين روست كه من مي خواهم در محله اي آرام و بدون حضور كودكان زندگي كنم. در همين زمينه در آمريكا اتفاقات ناگوار و عجيبي نيز رخ داده است؛ اتفاقاتي كه زمينه ساز پادرمياني مراجع قضايي و حقوقي شده اند. در سال 1977 يك زوج جوان از محل سكونت خود به دليل بچه دار شدن بيرون رانده شدند.
پس از وقوع اين حادثه آنان به دادگاه شكايت بردند، اما در كمال شگفتي ناكام مانده و مجبور شدند براي هميشه محل زندگي خود را ترك كنند.
البته پرونده هاي موفقيت آميز ديگري نيز وجود داشته اند كه در نتيجه آن، زوج جوان همراه كودكشان پيروز از ميدان بيرون بيايند، اما در بريتانيا افراد زيادي وجود دارند كه معتقدند نبايد كودكان را از هيچ منطقه مسكوني بيرون راند.
كارولين هاميلتون- مدير مركز قانوني كودكان- در اين چارچوب معتقد است كه در چنين مواردي بايد به بيانيه حقوق بشر رجوع كرد.
روشانا يكي از كودكاني كه در نارين- منطقه اي مسكوني در نزديكي فيرهال- زندگي مي كند، مي گويد: من راجع به فيرهال چيزهايي شنيده ام، اما نمي دانستم ورود كودكان به آنجا ممنوع است. اصلاً براي چه به فيرهال برويم؟ همه از فيرهال راضي نيستند. آن زن 49 ساله اهل شمال انگليس كه دو سال است در فيرهال زندگي مي كند، اخيراً خانه خود را به فروش گذاشته است. او مي گويد من زماني به اينجا آمدم كه متوجه شدم هيچ گاه نمي توانم بچه دار شوم. تصور مي كردم اينجا بدون شنيدن صداي گريه شيرين نوزادان احساس دلتنگي كمتري مي كنم، اما اكنون مي بينم همه چيز بدتر شده است و من محروميت ديدار كودكان را بيشتر احساس مي كنم.
او مي افزايد: من فيرهال را پس از ديدن گزارشي تحت عنوان شوك، وحشت؛ دهكده اي كه ورود كودكان به آن ممنوع است انتخاب كردم. در آن زمان احساس ناراحتي مي كردم و مي خواستم براي فرار از خاطره آنچه نمي توانستم داشته باشم به جاي دنجي بروم؛ بنابراين به اينجا آمدم. اما آن اكنون تصميم گرفته است خود را با دنياي واقعي روبه رو كند و به گلاسگو- جايي كه عموزادگان و خواهرزاده اش زندگي مي كنند- برود. او تصور مي كند احتمال دارد در آنجا فردي، وي و همسرش را به عنوان پدرخوانده و مادرخوانده كودكي انتخاب كند.در واقع قانون منع ورود كودكان، اولين دليلي است كه هر فرد را به فيرهال مي كشاند.
البته ايدن، ديگر ساكن فيرهال مي گويد: قوانين ديگري نيز وجود دارند؛ در واقع بيست قانون ديگر. سپس به تشريح اين قوانين مي پردازد: در هر خانه اي نبايد بيش از سه فرد بزرگسال سكونت كند. ساكنان هر منزل مسكوني نبايد بيش از يك گربه و يك سگ نگهداري كنند. پس از ساعت 9 شب و پيش از 7 صبح كسي نبايد موتور و ماشينش را روشن كند. لباس ها نبايد بيرون واحد مسكوني شسته يا پهن شوند؛ هيچ خودرو داراي مصرف تجاري نبايد در دهكده توقف كند و... .
اگر چه آرامش در دهكده حكمفرماست، يكنواختي و بي سروصدايي كامل، سبب بي روح شدن زندگي مي شود؛ در نتيجه به نظر مي رسد در اين شرايط قدري جنجال و سر و صدا بد نباشد.

جواد نصرتي- از ماه گذشته اولين فضانورد برزيل در حال مدار گردي به دور زمين است. اين مسأله احساسات عمومي در برزيل را برانگيخته است و تمام مردم از اين كه يكي از هموطنان آنها توانسته است پرچم كشورشان را به فضا ببرد هيجان زده هستند. اما هيجان تنها حسي نيست كه از رفتن فضانورد برزيلي به فضا در برزيل همه گير شده است. بسياري از برزيليان و عمدتاً كارشناسان فضايي اين كشور ضعف برنامه سه دهه اي برنامه فضايي برزيل را بيش از پيش مي دانند و فرستادن فضانورد به مدار را اقدامي جاه طلبانه و بدون هيچ فايده علمي براي برنامه هاي فضايي كشور مي دانند.
با اين حال فضانورد برزيلي، ماركوس پونتس 43 ساله كه سرهنگ نيروي هوايي اين كشور است به بتي در ميان مردم برزيل تبديل شده است و همه حتي ستاره هايي مثل رونالدينهو در مورد او با افتخار سخن گفته اند. او در فضا پرچم برزيل را به اهتزازدر آورده است، با بچه هاي مدرسه اي به صورت زنده صحبت كرده است و گزارش سفر خود را از فضا به لوئيز ايناسيولولاداسيلوا رئيس جمهوري ارايه كرده است. اما اين اقدامات نمايشي انتقادات  را كاهش نداده است.
بسياري از دانشمندان برزيلي و روزنامه نگاران، اين سفر به ظاهر علمي را به چالش كشيده اند. آنها براين عقيده اند كه بهتر بود 5/10 ميليون دلاري را كه دولت برزيل به آژانس فضايي روسيه داده است تا پونتس را به فضا ببرد، در خود برزيل خرج مي شد. آنها براين باورند كه صرف اين مبلغ براي پيشبرد تحقيقات آكادميك برزيل مي توانست تأثير بسيار زيادي بر پيشبرد برنامه هاي فضايي اين كشور داشته باشد. برخي ديگر هم اصرار داشتند بهتر بود اين مبلغ صرف بازسازي پايگاه فضايي برزيل شود كه در جريان پرتاب يك موشك در سال 2003 دچار حادثه شد و بر اثر آن 21 دانشمند و مسئول فني آن جان باختند. اين تنها چند مورد از مواردي بود كه مي شد 5/10 ميليون دلار را در آنها هزينه كرد. گزينه هاي ديگري هم در زمينه برنامه هاي فضايي برزيل وجود دارد. اما مسأله مهم اين است كه همه آنها ناديده گرفته شده اند و دولت برزيل اولويت هاي كارشناسي و علمي را فداي جاه طلبي بين المللي خود كرده است.
انيوكاندوتي فيزيكدان و رئيس انجمن پيشرفت فضايي برزيل در اين مورد مي گويد: ارزش علمي اين سفر در واقع صفر است. او همچنين سرهنگ پونتس رايك توريست فضايي مي داند كه براي قدم زدن به فضا رفته است و هشت آزمايش علمي اي كه گفته مي شود او در فضا انجام داده است را فقط يك نمايش مي خواند.
اما با اين حال مسئولان دولتي برزيل دستاوردهاي اين سفر فضايي را علمي و سياسي قلمداد مي كنند. آنها مي خواهند بودجه برنامه هاي فضايي كشور را دو برابر كنند و به 200 ميليون دلار برسانند. اما در اين راه مانع بزرگي قرار دارد و آن كنگره برزيل است. دولت هم براي رفع اين مشكل مي خواهد برنامه هاي فضايي را به سطح جامعه ببرد و با برانگيختن احساسات عمومي كنگره را مجبور به تصويب اين افزايش بودجه كند. به همين خاطر است كه دولت حاضر شده است 5/10 ميليون دلار به آژانس فضايي روسيه بپردازد تا سرهنگ پونتس را به عنوان فضانورد يا به قول كاندوتي توريست به فضا بفرستد.
سرجيوگائونتنري -رئيس آژانس فضايي برزيل - در اين مورد چنين گفته است: هدف ما اين است كه برنامه هاي فضايي برزيل در سطح جامعه ديده شوند. او همچنين با اشاره به يك دهه پيش كه هند، چين و برزيل برنامه هاي فضايي خود را تقريباً در يك سطح پيش مي بردند عنوان كرده است: امروزه چين از ما پيشي گرفته و با ما فاصله بسيار زيادي گرفته است. او دليل اين امر را كمبود تحقيقات در برزيل عنوان كرده است.
مسئولان برزيلي عقيده دارند با افزايش بودجه بخش فضايي برزيل، اين كشور قادر خواهد بود چهار سكوي پرتاب در پايگاه استوايي آسكانتارا ايجاد كند، پايگاهي كه يكي از بهترين پايگاه هاي فضايي دنيا محسوب مي شود. گردش زمين در خط استوا- جايي كه آلكانتارا در آن احداث شده است- سريع  تر است و همين امر باعث مي شود فضاپيماها و ماهواره ها ارزانتر و آسان تر در مدار قرار بگيرند. برزيل همچنين مي خواهد در آينده سه ماهواره ارتباطي و مخابراتي به مدار زمين بفرستد و به همين خاطر نيازمند اين است كه موشك هاي بومي خود را رشد دهد و همه اين ها مستلزم افزايش بودجه فضايي برزيل است.

شيكاگو تريبون
اين روزنامه آمريكايي خبر و عكس اول خود را به ناآرامي هاي اخير در عراق اختصاص داده است. اين ناآرامي ها روز جمعه با انفجار در مسجد شيعيان بغداد به اوج خود رسيد. در اين انفجار دست كم 90 نفر كشته شده اند و تعداد زيادي مجروح شده اند. حسني مبارك رئيس جمهور مصر پس از اين انفجارها صراحتا اعلام كرد كه عراق دچار جنگ داخلي شده است . اين در حالي است كه جلال طالباني رئيس جمهور عراق اين گفته را رد كرده است اما با توجه به روند افزايش ناآرامي ها جنگ داخلي در عراق را چندان دور از ذهن ندانسته است.
مسكو نيوز
مسكو نيوز با چاپ تصوير بزرگي از يوري گاگارين در فضا به استقبال برگزاري مراسم هاي ويژه سفر اولين انسان به فضا رفته است. يوري گاگارين افسر نيروي هوايي ارتش سرخ در تاريخ 12 آوريل 1961 توانست به عنوان اولين انسان در تاريخ از جو زمين عبور كند و خود را به وسيله فضاپيماي وستوك يك به مدار زمين برساند. برنامه پرتاب وستوك يك به فضا كاملاً محرمانه بود و اگر با شكست مواجه مي شد هيچگاه هيچكس از مرگ گارگارين خبردار نمي شد.
لاووا دولوگزامبورگ
اين روزنامه فرانسوي زبان چاپ بلژيك، انتخابات ايتاليا را به عنوان موضوع اصلي خود برگزيده است. انتخابات مجلسين اين كشور كه روزهاي يكشنبه و دوشنبه برگزار شد و نتايج مقدماتي آن امروز صبح منتشر مي شوند يكي از پرسرو صداترين انتخابات تاريخ ايتاليا محسوب مي شد كه در آن سيلويو برلوسكوني- رهبر ائتلاف راست گراي ميانه و نخست وزير فعلي- و رومانو پرودي- رهبر چپ گرايان ميانه- بارها و بارها با وعده و وعيد به مردم و دشنام به هم سعي در جلب نظر مردم داشتند. اين دو چهره كه در دو ماه گذشته همه جا ديده مي شدند هيچكدام نزد مردم محبوبيت واقعي ندارند.
فيگارو
اين روزنامه به تحليل تصميم گيري اتحاديه اروپايي مبني بر قطع كمك هاي مالي به حماس پرداخته است. اتحاديه اروپايي كه با اعطاي سالانه 600 ميليون دلار، بزرگترين حامي مالي دولت خودگردان فلسطين محسوب مي شد اعلام كرده كه خواهان نفي خشونت و به رسميت شناخته شدن اسرائيل است. به نظر مي رسد اسرائيل در جلب موافقت واتيكان براي تحريم حماس ناكام مانده است. اسماعيل هنيه، نخست وزير تشكيلات خودگردان فلسطين گفته است كه هرگز تسليم اين تهديدها نمي شود.

كشف هرم جديد در مكزيك
تصوير متعلق به منطقه اي در مكزيك است كه گفته مي شود باستان شناسان توانسته اند در محدوده آن يك هرم قديمي را كشف كنند.
اين هرم طي اكتشافات باستان شناسي از زير يك تپه در نزديكي شهر مكزيك بيرون آورده شده است.
گفته مي شود اين بناي مخروطي شكل متعلق به يكهزار و 500سال پيش است و توسط همان قومي ساخته شده كه مجموعه تاريخي تئوتيهواكان را بنا كرده اند.آن مجموعه تاريخي به نام شهر خدايان شهرت يافته است. اما هرم جديد مانند اغلب هرم هاي موجود در مكزيك سالم حفظ نشده و به رغم آنكه مدت مديدي زير خاك بوده، بناي آن دچار آسيب هاي فراواني شده است.
استفاده سالانه مردم از منطقه به ويژه از اين تپه باستاني جهت برگزاري مراسم آييني دين مسيحيت و نحوه به صليب كشيده شدن حضرت مسيح(ع) را مي توان از دلايل عمده فرسايش اين بناي باستاني ذكر كرد.
اين هرم كه 150متر (492 پا) ارتفاع دارد، در حدود سال۵۰۰ ميلادي ساخته شده و در سال 800 ميلادي پس از سقوط تمدن تئوتيهواكان به حال خود رها شده است، علت از ميان رفتن تئوتيهواكان ها نيز نامشخص است.
سه سال بدون ديكتاتور
عراق سومين سالگرد سقوط ديكتاتوري را در غرقابي از خون و خشونت هاي فزاينده جشن گرفت.
سال 1382و زماني كه رژيم ديكتاتوري حزب بعث به سركردگي صدام حسين سرنگون شد، كسي تصور آن را نمي كرد كه سه سال بعد موجي از خشونت و بمب گذاري عراق را در گرداب عميقي فرو برد.
همگان در واقع تصور آن را داشتند كه نظاميان نيروهاي ائتلاف پس از آرام شدن اوضاع، عراق را ترك كنند؛ اما چنين نشد و پس از سه سال مردم اين كشور مصيبت زده همچنان شاهد حضور نيروهاي اشغالگر و تداوم ناامني ها هستند. به واقع وضعيت زندگي مردم در عراق از زمان صدام نه تنها بهبود نيافته كه بدتر نيز شده است. مردم شب ها را با استرس و اضطراب سر بر بالين مي گذارند.
آنها شب ها كابوس بمب گذاري هاي دهشتناك روز قبل را مي بينند و روز بعد نيز به هزار دعا و سلام و صلوات به كوچه و خيابان مي روند و هيچ كس نمي داند قرباني بعدي كيست؟
اين رويدادها در حالي اتفاق مي افتد كه مقامات آمريكا و بريتانيا در توجيه اقدامات نابخردانه خود ادعا دارند،  توانسته اند سايه سنگين ديكتاتور را از سر مردم عراق كم كنند، آنها حتي حاضر به پذيرش اشتباهات خود نيستند و مدعي شده اند كه مردم عراق را آزاد كرده اند.
خداحافظ جاسوس پير
نيروي هوايي ارتش هند از كنار گذاشتن نسل هواپيماهاي جنگنده ميگ اس- 25 خود خبر داده است.
از اين جنگنده ها در عصر جنگ سرد براي جاسوسي استفاده مي شد.
در همين چارچوب يكي از سخنگويان نيروي هوايي ارتش هند (IAF) گفت آخرين فروند از چهار فروند باقي مانده اين هواپيماها روز يك مه از رده خارج خواهد شد.
جنگنده هاي ميگ اس- 25 قابليت پرواز با سرعت سه برابر صوت را دارا هستند.
اين هواپيماها در سال 1981 از اتحاد جماهير شوروي سابق خريداري شدند.
يكي از فرماندهان ارشد نيروي هوايي هند در اين باره گفت: وداع با اين هواپيما بسيار نوستالژيك خواهد بود و ما قصد داريم به همين منظور يك دور پرواز را با اين نوع جنگنده ترتيب دهيم.
دولت هند طي دهه 80 ميلادي 10 فروند از جنگنده هاي ميگ اس را از شوروي خريداري كرد.
يكي از خلبانان اين جنگنده كه نخواست نامش فاش شود، به خبرگزاري فرانسه در اين باره گفت: من بيش از يك بار با اين هواپيما در ارتفاع 70هزار پايي پرواز كردم.