|
ديد گاه
او چنين مي خواهد
درست يا نادرست!
سرشب بود. مثل شب هاي قبل صداي پدر بود كه فارغ از كار و خستگي روزانه باز مي گشت، مادر فوري به آشپزخانه رفت تا بساط شام را مهيا كند. پدر روي مبل، خود را رها كرد و در اين لحظه بود كه دختر جوان خانواده نزد پدر آمد و گفت: پدر، پول خريد مانتو و كفش تابستاني من چي شد؟ پدر پاسخ داد:چقدر مي خواهي؟ دختر: ۵۰ هزار تا كافيه. پدر: زياد نيست؟ دختر: رعايت تو را كردم. پدر: باشه فردا با هم مي رويم ولي به شرطي كه مانتو تنگت را نپوشي.
- دختر: من از تو دعوت نكردم كه با من بيايي، خودت خواستي، من هم اين طوري راحت هستم. پدر ديگر چيزي نمي شنيد، غرق در افكار خود بود؛ غرق در روياها و آرزوهايش ،چه بگويد؟ افكار دختر مثل خيلي از جوانان اين مرز و بوم با افكار اين پدر مثل خيلي از والدين ديگر، دچار شكافي عميق شده بود. پدر چيزي مي خواهد كه دختر از آن فاصله ها دارد. پدر پايبند ارزش ها و هنجارهاي ناب گذشته است ولي دختر براي خود ارزش ها و هنجارهاي جديدي تعريف كرده است. پدر فرداي آن روز يك چك مسافرتي روي ميز آشپزخانه گذاشت و رفت تا دختر تنها به خريدش بپردازد چرا كه او ديگر كودك نيست كه با سر و صدا يا تهديد و ترغيب كودكانه آن گونه كه والدين مي خواهند فكر كند!
ولي سرآغاز اين تناقض چيست؟ آيا جوانان مقصر هستند؟ آيا آنها هم بايد مثل والدين خود فكر كنند و در غير اين صورت مورد عتاب واقع شوند؟ آيا والدين به دليل پافشاري روي بعضي از مسائل مقصر هستند؟ آيا جامعه مقصر است؟....
به هر روي جامعه ما هم مثل خيلي از جوامع ديگر به عنوان يك جامعه در حال گذر از سنت به مدرنيته مدتهاست دچار اين چنين مسائلي است. نمي توان گفت كه در اين فرآيند والدين يا بهتر بگوييم خانواده و يا فرزندان اشتباه مي كنند. جوانان در جامعه تحت تأثير متغيرهاي فراواني قرار دارند. از تبليغات ماهواره اي و فراملتي گرفته تا حتي تبليغات داخلي. جوانان ما هم بنابر مقتضاي روحيات خاص اين دوران خواستار تنوع هستند. پس تنوع در نوع، رنگ و يا مدل پوشش را نمي توان از جوان گرفت ولي مي توان با دادن الگوهاي مناسب و منطبق با فرهنگ جامعه به اين وضعيت سر و سامان بهتري بخشيد. اما بايد در نظر گرفت اين الگوسازي نبايد حالت رسمي و جبري داشته باشد و يا از طريق نهادهاي دولتي اعمال شود. زيرا اين مسئله دقيقاً يك مسئله فرهنگي است و بايد از كانال هاي مرتبط خود شكل گيرد پس با طرح لباس ملي آن هم با پشتوانه دولتي، مشكلي حل نمي شود. بهتر است با ديد عميق تر و فرهنگي تر به قضيه پوشش نگاه كنيم و چاره اي براي اين گسست روزافزون بيابيم. شايد اين گره به دست نخبگان فرهنگي و علمي كشور راحت تر باز شود.
مرواريد طباطبايي
|
