ورزشكاران زيادي را ديده ايم كه براي برنده شدن چه زجري را هنگام
مسابقات تحمل مي كنند. صدمات وحشتناك آنها بعد يا حين مسابقه،
نشان دهنده فشار شديدي است كه به خود مي آورند
ترجمه: دكترعليرضا آشوري
شايد اين جمله را شنيده باشيد: «نابرده رنج، گنج ميسر نمي شود (No pain, No gain).» بسياري از ورزشكاران و قهرمانان چنين جمله اي را به عنوان يك منبع الهام براي تحمل درد در خلال مسابقه يا تمرين با خود تكرار مي كنند. ورزشكاران زيادي را ديده ايم كه براي برنده شدن چه زجري را هنگام مسابقات تحمل مي كنند. صدمات وحشتناك آنها بعد يا حين مسابقه، نشان دهنده فشار شديدي است كه به خود مي آورند. اين مسئله بخصوص در مورد ورزش هاي انفرادي مثل ژيمناستيك بيشتر مصداق دارد.
همه ما با درد و ناراحتي هنگام ورزش يا مسابقه روبه رو بوده و به راه هاي گوناگوني با آن مقابله كرده ايم. چطور بعضي ها درد را تحمل مي كنند، در حالي كه بقيه با نفرت از آن فرار مي كنند؟ پرفسور «پري فاين» استاد بيهوشي در مركز تحقيقات درد دانشگاه يوتا مي گويد: «احتمالا دليل اين مسئله به توانايي بالاتر و شايد ارثي ورزشكاران حرفه اي براي تنظيم يا تغيير تجربه درد در كنار ساير توانايي هاي آنها كه از راه تمرين و تشويق به دست مي آيد، مي تواند توان آنها را در تحمل درد به حداكثر افزايش دهد.» او مي افزايد:  «اگر بتوانيم راه مهار كردن اين قابليت ها را پيدا كنيم، آنگاه مي توانيم براي تسكين دردهاي مزمن گامي به جلو برداريم.»
باز و بسته كردن دروازه درد
روانشناسان مدتهاست به دنبال يك واحد اندازه گيري هستند تا قبليت افراد را در موقعيت هاي پراسترس تعيين كنند. اين مسئله مي تواند به افراد ديگر براي مقابله با درد كمك كند.
فرضيه كنترل دروازه اي توسط روانشناس كانادايي «رونالد ملزاك» و فيزيولوژيست بريتانيايي «پاتريك دال» در سال 1965 ارائه شد. طبق اين فرضيه احساس درد در برخي از افراد اصلا به مغز مخابره نمي شود. اين تئوري پيشنهاد مي كند مكانيزمي دروازه اي در نخاع وجود دارد كه باز و بسته شده و ممكن است به درد ايجادشده، اجازه عبور داده يا جلوي آن را بگيرد.
پرفسور«جان لفب وره» استاد روانشناسي در كالج ووفورد در اسپارتانبورگ مي گويد: «اگر به دهه 1950 بازگرديم، تفكراتي وجود داشت كه مردم درد را به يك شكل درك مي كنند و ميزان صدمه اي كه به يك بافت وارد مي شود، در تمام افراد مقدار مساوي درد ايجاد مي كند. اين مسئله كاملا غلط است. واكنش برخي از افراد نسبت به درد مثل دونده ها، مانند بقيه افراد نيست. آنها مي توانند درد را مهار كنند، در حالي كه افراد ديگر از همان درد اشباع شده و حتي از شدت درد از پا درمي آيند.» در جريان جنگ دوم جهاني برخي از پزشكان گزارش دادند كه تعدادي از سربازان با زخم هايي وحشتناك تا زماني كه كاملا تحت درمان قرار نگرفتند، هيچگونه احساس دردي نداشتند. يكي از بازماندگان فاجعه قتل عام دبيرستان كلمباين در آمريكا كه براي نجات جانش از پنجره بيرون پريده بود، اظهار مي داشت كه تا رسيدن به محلي امن، هيچ دردي را حس نكرده بود.
لفب وره مي گويد: «با مثال هايي از جنگ دوم جهاني و آن پسربچه دبيرستان كلمباين، برخي به اين نتيجه رسيده اند كه اين افراد نوعي احساس ضددرد القا شده توسط استرس را تجربه كرده اند و بدين وسيله دردي احساس نكرده اند، اما «كري استراگ» (قهرمان ژيمناستيك زنان جهان كه هنگام مسابقات المپيك دچار پارگي تاندون زانو شد، اما در نهايت مدال طلا را از آن خود ساخت) كاملا درد را حس كرد. مي توانيد آن را در چهره اش ببينيد. در اينجا هدف مهمي مثل كسب طلاي المپيك و نتيجه گيري از ساليان سال تمرين و زحمت باعث شد تا او درد را تحمل كند و بتواند به كارش ادامه دهد. طلاي المپيك محرك بزرگي براي او بوده است.»
رنج پيروزي، رنج شكست
«كريس فبلز» يك بازرگان موفق است كه كاملا با درد ناشي از دويدن آشناست. او در دوران دبيرستان مسافت هاي طولاني را مي دويد و چند سال پيش در مسابقات دو شركت مي كرد تا روي فرم بماند. سال قبل اين مرد 32 ساله در مسابقات ماراتون شهر نيويورك شركت كرد. او مي گويد: «اين چيزي بود كه هميشه مي خواستم در زندگي انجام دهم. برادر و خواهرم هم همين كار را انجام داده بودند و من مي خواستم ببينم مي توانم از پس آن برآيم يا نه. درد عامل نگران كننده اي بود، اما مربيانم هميشه به من مي گفتند: «نگرانش نباش، كار خودت را انجام بده و اين جمله واقعا مفيد بود.»
فبلز ماه ها تمرين كرد، اما نتوانست ماراتون را تمام كند. حدودا 20 مايل دويده بود كه كرامپ هاي بسيار شديدي در حفره شكمش حس كرد و عضلاتش كاملا خشك شدند. او قبول دارد كه برخي از توصيه هاي مهم پيش از مسابقه را نديده گرفته مثل تغذيه مناسب قبل و در هنگام ماراتون، مصرف مقدار كافي مايعات، خوابيدن به حد كفايت و هنگام مسابقه ريتم دويدنش را بدرستي تنظيم نكرده بود. او مي گويد: «انگار به ديوار خورده بودم. دچار توهم شده بودم، چون پشت سرم چند مرده مي دويدند! كنار يك واحد امداد پزشكي ايستادم و نيم ساعتي دراز كشيدم. بعد با خودم تصميم گرفتم به هر قيمتي كه شده مسابقه را تمام كنم، گرچه مي دانم كسي مرا سرزنش نمي كرد، اما حالم واقعا بد بود.»
فبلز 2/26 مايل مسافت ماراتون را در مدتي بيش از 4 ساعت به اتمام رساند. به رغم درد، او تصميم دارد بار ديگر در مسابقات ماراتون شركت كند، اما اين بار از راهي جديد وارد شود. در مسابقه نخست او صرفا مي خواست كل مسافت را بدود، اما در مسابقه دوم او قصد داشت از دويدنش لذت ببرد. او تمرينات منظمي داشت و همين اواخر توانست با موفقيت در يك مسابقه ديگر ماراتون در نيويورك شركت كرده و مسافت مسابقه را در حدود 3 ساعت به اتمام برساند.
فبلز مي گويد: «در ماراتون مردمي كه برايتان دست تكان مي دهند و هورا مي كشند، درد را از وجودتان ريشه كن مي كنند. همين تشويق ها ذهن را از رنجي كه بدن متحمل مي شود، منحرف كرده و باعث مي شود تا شما همچنان به جلو برويد.»
ادراك، تقريبا همه چيز است
بخشي از توانايي ورزشكار براي غلبه بر درد طي مسابقه يا تمرين مي تواند به قوه درك شخصي ورزشكار وابسته باشد. كساني كه در مسابقات موفق بوده اند يا به مدارج قهرماني دست پيدا كرده اند، احتمالا براي مهار و غلبه بر درد ناشي از ورزش مشكل زيادي نداشته اند، اما افرادي كه از ورزش كردن لذت نمي برند يا از صدماتي كهنه رنج مي كشند، ساده تر ممكن است توسط درد مغلوب شوند. پرفسورلفب وره مي گويد: «بعضي از افراد به ورزش به عنوان تنها موقعي از روز نگاه مي كنند كه مي توانند بر زندگي شان كنترل كامل داشته باشند. يعني هنگام دويدن فقط خودشان هستند و موسيقي كه از گوشي مي شنوند، اما بقيه كساني كه از صدمات زانو رنج مي برند، ممكن است نگران آسيب ديدگي شان باشند. در اين افراد ترسي از حركت كردن ايجاد مي شود كه به آن كينتيك فوبيا (ترس از تحرك) مي گويند. بايد با اين افراد مثل كودكان رفتار كرد كه مي خواهند تازه راه بروند.»
مربيان تمرين هايي را كه احتمال آسيب ديدگي در آن زياد است يا تمرين هنگام آسيب ديدگي را توصيه نمي كنند، اما برخي از مردم درد و ناراحتي يا ايجاد ناراحتي شديد را با هم اشتباه مي گيرند و اين اشتباه عمدتا زماني پيش مي آيد كه آنها نگران صدمات خود هستند.
پرفسورفاين مي گويد: «بر مبناي تجربه خودم، اشتباهات رايج به مراتب وحشتناك تر از اينها هستند و افراد معمولا حاضر نيستند در اين زمينه اشتباهات خود را بپذيرند. بنابراين براي بهبود صدمات و آسيب ديدگي هاي خود به حد كفايت استراحت نكرده و نسبت به درمان آنها اقدام نمي كنند. در نتيجه آسيب ها بدرستي بهبود نيافته و در جريان ورزش هاي بعدي، اين صدمه ديدگي ها وضعيت به مراتب بدتري پيدا كرده، منجر به آسيب هايي شديدتر مي شوند. متاسفانه اين طرز تفكر غلط در بسياري از ورزشكاران حرفه اي وجود دارد. بي توجهي به صدمه ديدگي و ادامه دادن ورزش باعث پيروزي و موفقيت آنها نخواهد شد و اگر هم موفقيتي به دست آيد از اين موفقيت لذتي نخواهند برد. اين روش تنها اوضاع را بدتر خواهد كرد.
بسياري از زناني كه در دوهاي ماراتون شركت مي كنند معتقدند فقط اين درد با درد زايمان قابل مقايسه است. اگر بتوانيد از پس اين درد برآييد از پس هرچيز ديگري هم برخواهيد آمد.
منبع: ABC news

تعيين تعرفه هاي پزشكي بخش خصوصي هنوز هم از جمله مشكلاتي است كه پزشكان و مردم با آن دست به گريبانند. اينكه دقيقا مشخص نيست براي هر نوع خدمت چه مقدار استانداردي هزينه بايد پرداخت شود، به بلاتكليفي بيماران و پزشكان دامن مي زند.
هر چند اسفند ماه سال گذشته، بعد از به ثمر رسيدن انتخابات نظام پزشكي، تعرفه هاي پزشكي بخش خصوصي تعيين شد، اما مخالفت هايي كه از سوي دولت و برخي كارشناسان بعد از آن شكل گرفت، نشان از عدم مقبوليت اين تعرفه ها داشت. آنها معتقد بودند كه در اين رابطه، سازمان نظام پزشكي به قدرت خريد مردم و بودجه دولت توجهي نكرده است.
طبق اظهار نظر وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، با وجود سرانه 3750 تومان مصوبه دولت براي بخش بهداشت و درمان، هيات دولت بايد تعرفه هاي بخش خصوصي را پس از تعيين سرانه و تعرفه دولتي اعلام كند، در حالي كه عملا اين تعرفه ها، بدون توجه به منابع موجود در دولت، وضعيت مردم و توجه به امكان پرداخت آن از سوي بيمار اعلام شد. در حالي كه كارشناسان مي گويند: بهترين راه براي تعرفه گذاري، در نظر گرفتن نيازهاي مردم و كاهش فشار به سيستم و مردم است، وزير بهداشت از تعيين زودرس تعرفه هاي بخش خصوصي انتقاد مي كند.دكتر محمدرضا پنجه شاهين، رئيس دانشگاه علوم پزشكي شيراز معتقد است، قانون جديد سازمان نظام پزشكي به صراحت تعيين نرخ بخش خصوصي را بر عهده اين سازمان گذاشته و دولت نمي تواند در مورد آن اظهارنظر كند.
در شرايط كنوني كه سهم پرداخت بيمه براي خدمات پزشكي بر اساس تعرفه هاي دولتي است، سازمان نظام پزشكي بدون توجه به سهم پرداختي بيمه ها، تعرفه هاي بخش خصوصي را تا 50 درصد افزايش داده است، در حالي كه سهم پرداختي بيمه ها تغييري نكرده و عملا بار اضافي به دوش مردم تحميل مي شود.
ناهماهنگي بين شركت هاي بيمه، سازمان نظام پزشكي و سازمان هاي نظارتي دولت هم مشكل مضاعفي را در اين زمينه ايجاد كرده است و تا وقتي كه اين سه نقطه به همگرايي مناسبي با هم نرسند، نمي توان به تعيين درست تعرفه ها اميدوار بود.
تا وقتي كه تعرفه هاي كنوني بخش خصوصي، واقعي و عادلانه نباشد، پرداخت هاي غير رسمي آن را جبران خواهد كرد كه به مراتب از تعرفه هاي واقعي بيشتر هم هست.
با وجود اينكه بارها و بارها تعرفه هايي از سوي مسئولان براي بخش خصوصي تعريف شده است اما به خاطر نبود يك سيستم كنترل واقعي، اين ساماندهي با تثبيت به تنهايي امكانپذير نيست.
دكتر جعفر اصلاني، رئيس دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله با اشاره به ضرورت ساماندهي تعرفه هاي بخش خصوصي، تاكيد مي كند: به دليل نبود سيستم كنترل واقعي، اين ساماندهي با تثبيت به تنهايي امكانپذير نيست و همواره فشار به صورت غير مستقيم بر مردم تحميل مي شود و تا زماني كه تعرفه ها بر مبناي واقعي بازنگري نشوند و كنترل نظارت بر آنها به طور كامل صورت نگيرد، نمي توان به نتيجه اميدوار بود.
دكتر ظفرقندي، رئيس دانشگاه علوم پزشكي تهران هم مسئولان جديد سازمان نظام پزشكي را كه مجري قانون جديد هستند، موظف به پاسخگويي در مقابل دولت مي داند و معتقد است كه غير واقعي بودن تعرفه ها سبب سردرگمي و بلاتكليفي جامعه پزشكي و مردم شده است كه تنها با اتخاذ تصميم واحدي توسط مسئولان نظام پزشكي و وزارت بهداشت اين سردرگمي بهبود پيدا خواهد كرد.
شايد تنها راهي كه متخصصان براي حل مشكلات و مسائل موجود بر سر راه تعرفه ها پيشنهاد مي كنند، وجود يك سامانه تعريف شده در سيستم ارجاع كشور باشد كه به عنوان يكي از برنامه هاي دراز مدت وزارت بهداشت تا به بار نشستن كامل آن راهي طولاني باقي است.

ايسنا- مسئول برنامه كشوري كنترل دخانيات وزارت بهداشت با هشدار نسبت به اينكه جوانان هدف كمپاني هاي دخاني هستند، اعلام كرد: متاسفانه  بر اساس نتايج آخرين بررسي هاي سازمان جهاني بهداشت، سن شروع استعمال دخانيات در دنيا به سن 13 تا 15 سالگي كاهش يافته است.
خديجه محصلي در گفت وگو با خبرنگار «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران، با بيان اينكه جوانان به لحاظ تقليد از رفتار شخصيت هاي محبوب، بيشتر در معرض خطر هستند، اظهار كرد:  جوانان بايد قدرت «نه» گفتن براي مصرف اولين سيگار را پيدا كنند. لذا در اين راستا فعاليت هايي با همكاري آموزش و پرورش در مدارس در حال انجام است.
وي با اشاره به اينكه 12 درصد ايرانيان سيگاري هستند، گفت:  دو سوم افراد سيگاري ايراني اولين سيگار خود را در سنين زير 15 سال تجربه كرده اند.
محصلي افزود: كمپاني هاي بين المللي براي تجارت و فروش محصولات دخاني خود به ترفندهاي مختلفي نظير ورود به سنتهاي مردم دست زده اند.
مسئول برنامه كشوري كنترل دخانيات با اشاره به اينكه تامين سلامت خانواده از اهداف اصلي برنامه هاي وزارت بهداشت است، به ايسنا گفت:  چنانچه فرد سيگاري در محيط خانه اقدام به استعمال دخانيات كند نه تنها جان خود بلكه به علت استنشاق تحميلي دود سيگار جان اطرافيان خود را نيز به خطر مي اندازد؛ اين به نحوي است كه هم اكنون نيمي از كودكان دنيا در معرض استنشاق تحميلي دود سيگار قرار دارند لذا از سياست هاي اين وزارتخانه ممنوعيت استعمال دخانيات در مجامع عمومي است.
محصلي با اشاره به 30 مي (10 خرداد) روز جهاني بدون دخانيات ادامه داد: شعار روز جهاني بدون دخانيات، امسال «متخصصان سلامت عليه دخانيات» است كه به همين مناسبت همايش مبارزه با دخانيات و مراسم نمادين ابراز تنفر نسبت به سيگار و قليان در فرهنگسراي سلامت برگزار مي شود.
وي استقرار 25 پايگاه اطلاع رساني سلامتي جهت اطلاع رساني درباره مضرات مصرف دخانيات توسط سازمان فرهنگي و هنري شهرداري تهران و نيز استقرار 300 پايگاه اطلاع رساني مبارزه با دخانيات توسط نيروي بسيج در سطح كشور را از ديگر برنامه هاي اين هفته اعلام كرد.
محصلي در پايان با اشاره به نامگذاري ايام هفته بدون دخانيات يادآور شد: 4 خرداد روز دخانيات و سلامت خانواده، 5 خرداد روز دخانيات و تجارت، 6 خرداد روز دخانيات، فقر و امنيت، 7 خرداد روز دخانيات و رسانه، 8 خرداد روز دخانيات و جوانان، 9 خرداد روز دخانيات و قانون و بالاخره 10 خرداد روز دخانيات و متخصصان سلامت نامگذاري شده است.

براي بسياري از نجات يافتگان سرطان زندگي هنوز كمابيش تلخ است. نگراني هر روزه آنها صرفا به خاطر عود مجدد بيماري نيست بلكه مشكلات رواني، ترس از ناتواني جنسي، نگراني هاي مالي و مشكلات فيزيكي ديگر را نيز دربرمي گيرد. دكتر ديويد جانسون، مدير انجمن متخصصان سرطان آمريكا (ASCO) و يكي از مسئولان مركز سرطان نشويل مي گويد: «در حال حاضر ما با برخي از مشكلات مربوط به موفقيت درمان دست به گريبان هستيم. ما براي درمان و مراقبت فيزيكي از بيماران كاملا آمادگي داريم ولي براي حل مشكلات رواني آنها هنوز امكانات كافي نداريم.»
دكتر جانسون خود يكي از نجات يافتگان سرطان است. بعد از اينكه دوره هاي درماني لنفوما را پشت سر گذاشت، از پزشك خود كه يكي از بزرگترين انكولوژيست هاي دنياست پرسيد كه حالا بايد چه كند و او فقط شانه بالا انداخت.
جانسون مي گويد: «من اصلا از آن جواب خوشم نيامد. حس مي كردم غيرقابل قبول است. من به يك برنامه ورزشي و رژيم غذايي نياز داشتم و گرچه خودم پزشك بودم، اما خودم پاسخ اين سوالات را نمي دانستم. متاسفانه هنوز هم پاسخ درستي براي نيازهاي بعد از درمان بيماران سرطاني ندارم. ما بايد توجه بيشتري به نيازهاي رواني بيماران داشته باشيم.
يك بررسي جديد نشان مي دهد بالغاني كه از سرطان هاي دوران كودكي خود در دهه 70 و 80 جان سالم به در برده اند، در مقايسه با افراد سالم 5 برابر بيشتر در معرض خطر ابتلا به مشكلات متوسط تا شديد جسمي و روحي بوده اند. محققان از مدتها پيش مي دانستند افرادي كه با شيمي درماني يا راديوتراپي تحت درمان براي معالجه سرطان بوده اند با مشكلاتي نظير زخم هاي ريوي، لخته شدن خون و ناراحتي هاي چشم و كليه دست به گريبان خواهند بود.
محققان اين مطالعه بر مبناي اطلاعاتي كه از 10هزار و۳۹۷ بيمار نجات يافته از سرطان طي سالهاي 1970 تا 1986 به دست آوردند و مقايسه آن با اطلاعات مشابهي از 3هزارو۳۴ فرد سالم به نتايج فوق دست يافتند. اطلاعات بر مبناي مطالعات روي كودكان نجات يافته از سرطان صورت گرفت. نجات يافتگان در زمان تحقيق 18 الي 48 ساله بودند درحالي كه سن گروه شاهد يا همان افراد سالم 18 تا 56 سال بود.
«ميانگين سني 45، بيش از 57 درصد از نجات يافتگان سرطان و اندكي بيش از 18 درصد افراد سالم دچار مشكلات متوسط بدني بودند. اين مشكلات بدني شامل زخم هاي ريوي و نقص عملكرد بيضه ها و تخمدان ها بوده است. در همان ميانگين سني 37 درصد نجات يافتگان و 6/4 درصد از افراد غيرسرطاني از مشكلات شديد بدني نظير حملات قلبي يا فلج بودن رنج مي بردند.»
دكتر كوين افينگر، استاد بخش پزشكي خانواده در دانشگاه تگزاس و رئيس تيم تحقيقاتي مي گويد: 66 درصد از نجات يافتگان دچار همان مشكلاتي بودند كه 30 سال قبل هم دچارش شده بودند. خبرخوب اينكه افينگر مي افزايد برخي از اين مشكلات با كمك پزشك به سادگي قابل درمان هستند.مطالعات ديگر هم نشان داد اغلب نجات يافتگان سرطان از تاثيرات رواني مثل افسردگي، ترس از عود و ناتواني جنسي رنج مي برند. مطالعه اخير يكهزارو۲۰ بيمار نجات يافته از سرطان بين 18 تا 75 سال را مورد بررسي قرار داده بود. 70 درصد اين بيماران دچار افسردگي ناشي از ابتلا به سرطان بودند. 53 درصد احساس مي كردند كنار آمدن با مشكلات رواني دشوارتر از مشكلات جسماني است. 49 درصد هم اظهار داشته اند كه به حمايت هاي غيرپزشكي براي حل مشكلات مالي ناشي از درمان سرطان نياز دارند.
پرفسور ولف، استاد دانشكده پزشكي نشويل در تنسي مي گويد: عوارض سرطان با درمان آن به پايان نمي رسد. بنابر مطالعات، مشكلات غيرپزشكي به اندازه مشكلات پزشكي شايع هستندكه شامل مسائل مالي و رواني است.
پزشكان مركز مبارزه با سرطان آمريكا در صدد هستند تيم كاملي را براي مراقبت و بر طرف كردن مشكلات رواني بيماران بعد از درمان سرطان تشكيل دهند .

۱ - استفاده از فيبرهاي محلول، زمان لازم براي جذب قند را افزايش داده و از افزايش ناگهاني قند خون پس از صرف وعده غذايي جلوگيري مي كند، پس مصرف 1 عدد سيب با پوست ،حبوبات و سبزي هاي سرشار از فيبر را به شما توصيه مي كنم.
۲ - مصرف سيب زميني و هويج و آردهاي سفيد ،آرد برنج ،جوانه گندم و... كه داراي انديس كليسمي بالا هستند براي شما ممنوع است،اين مواد به سرعت قند خون را بالا مي برند.
۳ - محدوديت و چشم پوشي از مصرف كربوهيدرات هاي ساده، قند و شكر ،شيريني،مربا ،آرد سفيد و ژله را به شما بسيار توصيه مي كنم اين مواد از نظر تغذيه اي بسيار كم ارزش هستند و براي شما مضر.
۴ - جايگزيني كربوهيدرات هاي ساده با انواع كمپلكس (نان هاي سبوس دار مثل سنگك يا نان جو) بسيارمفيد است زيرا اين مواد غذايي با دارا بودن فيبر و ويتامين ها از جمله ويتامين هاي «ب» قند خود را به كندي وارد خون مي كنند.
۵ - از چربي بايد پرهيز كرد زيرا چربي زياد، سرعت سقوط بدن به سوي بيماري ديابت را تسريع مي كند، به خصوص چربي هاي اشباع (جامد) كه بر توانايي تاثير انسولين بر متابوليسم قند تاثير منفي مي گذارد. بنابراين توصيه من به شما اين است كه چربي هاي مرئي گوشت ها (چربي هايي كه با چشم ديده مي شوند مثل: پيه و دنبه)را جدا كرده، مرغ را حتما بدون پوست مصرف كنيد و مصرف سينه مرغ را به ران و گوشت سفيد را به قرمز ترجيح دهيد.
۶ - ماهي سرشار از امگا 3 بوده و مصرف اين اسيدهاي چرب مفيد براي بيماران مبتلا به ديابت (مرض قند) بسيار توصيه مي شود، بنابراين مصرف حداقل 2 بار در هفته ماهي را فراموش نكنيد. البته روش هاي پخت در فر و ماكروويو كه احتياج به روغن و سرخ كردن ندارند در اولويت قرار دارند.
۷ - پياز و سير (چنانچه مشكلات گوارشي مانع از مصرف آنها توسط شما نمي شود) يكي از قديمي ترين مواد خوراكي هستند كه از نظر كنترل بيماري ديابت مورد توجه بوده است و تحقيقات جديد اين مواد را تاييد كرده است. (البته به شكل خام يا پخته تفاوتي ندارد.)
۸ - بروكلي از سبزي هاي بسيار مفيد است كه منبع غني كروم است و به تنظيم قند خون در محدوده مطلوب بسيار كمك مي كند (در بعضي از موارد مصرف كروم نياز به قرص را برطرف كرده است.).
در يك پيمانه بروكلي حدود 22 ميكروگرم كروم وجود دارد يعني 10 برابر بيشتر از ساير مواد غذايي. جو نيز از نظر دارا بودن كروم جز موارد غني به حساب مي آيد. از ساير منابع مي توان به مغزه هاي گياهي، قارچ هاي خوراكي، سبوس غلات، ريواس و مخمر اشاره كرد.
۹ - لبنيات مصرفي خود را از انواع كم چرب انتخاب كنيد و مصرف لبنيات پرچرب، انواع خامه ها ، پنيرهاي چرب، سرشير، كره و ... را محدود كنيد.
۱۰ - آنتي اكسيدان ها نظير ويتامين هاي A،C،E و بتاكاروتن از مواد بسيار مهم براي حفاظت از سلول هاي بتا (سلول هاي توليد كننده انسولين) هستند، بنابراين از منابع حاوي اين مواد استفاده كنيد. ويتامين ث به وفور در انواع مركبات، ليموترش، جعفري، توت فرنگي، گوجه فرنگي، فلفل سبز و ...وجود دارد .
ويتامين در روغن هاي مايع نظير روغن زيتون و جوانه گندم يافت مي شود و بتاكاروتن در ميوه هاي رنگي به خصوص زرد تا نارنجي و سبزي هاي برگ سبز تيره وجود دارد و هر چه رنگ ميوه و سبزي تيره تر باشد، مقدار مواد آنتي اكسيدان آن بيشتر است. پس ميوه ها و سبزي هاي خام (اگر مشكل گوارشي نداريد) بهتر از انواع پخته بوده و انواع تازه پخته بهتر از انواع منجمد و بخارپز يا آب پزي است كه آب آن هدر رود.
۱۱ - خوردن ميوه ها به شكل كامل (با پوست و گوشت) باعث افزايش تدريجي قند خون مي شود و جالب است كه بدانيد بيشتر ويتامين ها و مواد معدني در لايه هاي نزديك به پوست مواد وجود دارند. پس ميوه هايي را كه مي شود با پوست خورد، همراه با پوست ميل كنيد و مصرف ميوه هاي بسيار شيرين را يا ممنوع يا بسيار كاهش دهيد: موز، انجير، آلو، زردآلو، خربزه و ...
۱۲ - برخي از انواع ادويه ها فعاليت انسولين را تشديد مي كند تا جايي كه تحقيقات ثابت مي كند كه دارچين، ميخك، زرد چوبه (كه براي گرفتگي عروق و آلزايمر هم بسيار نافع است) و برگ بو، فعاليت و توانايي انسولين را تا 3 برابر افزايش مي دهند.
۱۳ - تخم شنبليله و تخم گشنيز از مواردي است كه در طب سنتي از آنها استفاده مي شده است، تخم شنبليله در واقع مي تواند قند خون و كلسترول را در بيماران مبتلا به ديابت و حتي اشخاص سالم تنظيم كند.
۱۴ - مصرف 8 – 7 ليوان آب را در روز (بخصوص در روزهاي گرم) فراموش نكنيد. مصرف زياد مايعات و محدوديت استفاده از نمك به شما در تعديل قند خون بسيار كمك مي كند.
۱۵ - بالاخره توصيه اي كه مورد تاييد بسياري از كارشناسان است، مهمترين رژيم غذايي براي مبتلايان به ديابت را رژيمي معرفي مي كند كه براي پيشگيري از بيماري هاي قلبي هم كارآمد است و در آن چربي بخصوص چربي حيواني خيلي محدود مي شود و مواد هيدروكربني (نشاسته اي و قندي) محدود و مواد ي كه سرشار از فيبر هستند مثل: حبوبات، دانه هاي غلات به شكل كامل ، مغزه هاي گياهي و سبزي ها و ميوه هاي تازه در رژيم غذايي وارد مي شود و در آخر به متعادل نگه داشتن وزن بدن و نرمش و ورزش (حداقل 3 بار در هفته هر بار حداقل 30 دقيقه) و به موازات رژيم غذايي مناسب توجه خاص به پياده روي و نرمش هاي روزانه، تامين موجبات آرامش اعصاب بسيار توصيه مي شود.
صدف كوه كن- كارشناس تغذيه و رژيم درماني