علي مريخي
من بر اين باورم كه بسيار ثروتمندم نه ثروت به معناي مال بلكه به دليل هنري كه با تمام روح و روان خود به آن پاي بندم؛ هنري كه به من الهام و به هستي ام ارزش بخشيد . اين گفته ونسان ون گوگ نقاش معروف هلندي است كه در تمام دوران زندگي با فقر و افسردگي دست به گريبان بود و حتي يك تابلوي نقاشي خود را هم نتوانست به فروش برساند، اما حال بعد از رامبراند نه تنها بزرگترين و بهترين نقاش هلند، كه از معروفترين نقاشان جهان به شمار مي آيد. به همين مناسبت صفحه نمايشگاه، نخستين شماره پنجشنبه هاي خود را كه منبعد، اختصاص به هنرمندان برجسته دنيا داده است را با آثار ونسان ون گوگ به مناسبت صد و پنجاهمين سالگرد تولد او آغاز مي كند .
نقاش هلندي (1853-1890)، ونسان ون گوگ در 30 ماه مارس 1853 در نورد براباند هلند به دنيا آمد.پدرش كشيش بود و او نيز براي مدتي در نوجواني به اين پيشه روي آورد پس از مدت كوتاهي تحصيل از همان اوان به فروشندگي پرداخت. اما در 27 سالگي هنر نقاشي را برگزيد. در جست وجوي كار سفري به انگليس كرد و در لندن معلم نقاشي شد. پس از آن به ميهن خود بازگشت و سال هاي چندي به كار در معدن پرداخت. براي آموختن هنر نقاشي به بروكسل رفت و بعد از آن به روستاي پدر مهاجرت كرد. در پايان عمر راه پاريس را پيش گرفت و در آنجا بود كه با مكتب امپرسيونيسم* آشنا شد. نتيجه اين آشنايي رها ساختن شيوه پيشين و گام نهادن در راهي نوين بود. پس از دو سال به شهر آرس رفت و باقي زندگي را در آنجا به نقاشي و دوستي با گوگن به سر آورد. سال هاي واپسين با پريشاني و رنج هاي رواني بيشماري همراه بود. اين هنرمند پس از يك سال بستري بودن در بيمارستان رواني در سال 1890 در سن 37 سالگي با شليك گلوله به سينه اش به زندگي خود خاتمه داد.
ون گوگ در آغاز نقاشي رنگ هاي تيره، قهوه اي و سايه دار به كار مي برد ولي عاقبت به رنگ ها و طرح هاي روشن و درخشان روي آورد. از تابلوهاي او: پستچي، زن ميهمانخانه چي، درختان ميوه، گل هاي آفتابگردان، سيب زميني خورها، چهره خود هنرمند و... مي توان نام برد .
---------------------------------------------------------------------
*در سال 1874 يك روزنامهنگار فرانسوي در مورد يكي از آثار كلودمونه كه به مثابه عكسي فوري از طلوع آفتاب در حالتي مه گرفته بود نام امپرسيون (واژة امپرسيون يعني تصوير مبهمي كه براي اولين بار به چشم ميخورد) يا طلوع آفتاب را انتخاب كرد در همان سال مجمعي از 30 هنرمند نقاش كه اسامي مونه، پيسارو، رنوار، دگا، سيسيلي در ميان آنها به چشم مي خورد، با گرايشي بنام امپرسيونيسم شكل گرفت.
امپرسيون ها از دريافت هاي بصري خود استفاده ميكردند. آنها به اين واقعيت پي برده بودند كه نور، رنگ ها را تعيين ميكند و كيفيت نور است كه بر آنها تأثير ميگذارد تا حدي كه مونه گفته بود : قهرمان هر پردهاي، نور است . رنگ هاي آنها چون خالص بود بر روي تابلو بسيار شفاف مينمود. آنها بر روي پالت رنگ ها را تركيب نميكردند و با كنار هم گذاشتن رنگ جديد بدست ميآوردند. هيچ خط و محدودهاي در آثار امپرسيون ديده نميشود و در واقع ضربات قلم است كه طرح را به وجود ميآورد. به عبارتي تأثيرات نور و فضا بيش از موضوع يك تابلو در كارهاي آنها اهميت دارند. نقاشان اين سبك بيشتر متأثر از طبيعت هستند.