شماره‌ 2301‏‎ ‎‏‏،‏‎25 DEC 2000 دي‌ 1379 ، ‏‎ دوشنبه‌ 5‏‎
Front Page
National
International
Across Iran
Metropolitan
Life
Business
Stocks
Sports
World Sports
Science/Culture
Arts
Articles
Last Page
رهايي‌‏‎ يعني‌‏‎ شعر‏‎


شعر‏‎ خيزش‌گاه‌هاي‌‏‎ و‏‎ مباني‌‏‎ در‏‎ تاملي‌‏‎
به‌‏‎ ايستايي‌‏‎ از‏‎ و‏‎ روان‌‏‎ به‌‏‎ جسم‌‏‎ از‏‎ باطن‌ ، ‏‎ به‌‏‎ ظاهر‏‎ از‏‎ گذر‏‎ در‏‎
ما‏‎ خاكي‌‏‎ زندگي‌‏‎ در‏‎ آفرينشگر‏‎ است‌‏‎ خدايي‌‏‎ خود‏‎ هنرمند‏‎ ;پويايي‌‏‎
چنانكه‌‏‎.‎است‌‏‎ هنرمندان‌‏‎ اين‌‏‎ بالاترين‌‏‎ شاعر‏‎ بي‌ترديد‏‎ و‏‎
زيست‌‏‎ ديدگاه‌‏‎ از‏‎ شاعران‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ عقيده‌‏‎ براين‌‏‎ "برودسكي‌‏‎"
فعاليت‌‏‎ متعالي‌‏‎ شكل‌‏‎ شعر‏‎ چراكه‌‏‎ هستند‏‎ موفق‌ترين‌‏‎ شناختي‌‏‎
حيوانات‌‏‎ از‏‎ انسان‌‏‎ تمايز‏‎ وجوه‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ زبان‌‏‎
.مي‌باشد‏‎
از‏‎ پيش‌‏‎ دوران‌‏‎ به‌‏‎ شاعران‌‏‎ آفرينشگر‏‎ حركت‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌رسد‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎
و‏‎ بالنده‌‏‎ روحي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آتش‌‏‎ اين‌‏‎ اما‏‎.‎دارد‏‎ تعلق‌‏‎ آتش‌‏‎ كشف‌‏‎
حقيقت‌‏‎ در‏‎ "پرومته‌‏‎".‎آورد‏‎ همراه‌‏‎ به‌‏‎ خود‏‎ با‏‎ را‏‎ شگرف‌‏‎ الهامي‌‏‎
را‏‎ آتش‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ يونان‌‏‎ بزرگ‌‏‎ شاعران‌‏‎ روياهاي‌‏‎ شگفت‌‏‎ الهام‌گر‏‎
آتش‌ ، ‏‎ از‏‎ و‏‎ داد‏‎ قرار‏‎ فاني‌‏‎ انسان‌‏‎ كف‌‏‎ در‏‎ و‏‎ ربود‏‎ خدايان‌‏‎ از‏‎
و‏‎ تصاوير‏‎ از‏‎ شد‏‎ تركيبي‌‏‎ شعله‌اش‌‏‎ هر‏‎.گرفت‌‏‎ شكل‌‏‎ تخيل‌‏‎
تصاوير‏‎ كننده‌‏‎ دگرگون‌‏‎ شد‏‎ قوه‌اي‌‏‎ تخيل‌‏‎ و‏‎ شاعران‌‏‎ استعارات‌‏‎
از‏‎ تصاوير‏‎ ساختن‌‏‎ قوه‌‏‎ تخيل‌‏‎ ديگر ، ‏‎ بياني‌‏‎ به‌‏‎.‎حسي‌‏‎ ادراكات‌‏‎
واقعيت‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تصاويري‌‏‎ ساختن‌‏‎ قوه‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ واقعيت‌‏‎
واقعيت‌‏‎ گونه‌‏‎ بدين‌‏‎ و‏‎ ازواقعيت‌اند‏‎ برتر‏‎ و‏‎ مي‌روند‏‎ فراتر‏‎
مبتذل‌‏‎ و‏‎ ساده‌‏‎ واقعيت‌‏‎ خود‏‎.‎مي‌شود‏‎ ارزشمند‏‎ تخيل‌‏‎ دولت‌‏‎ از‏‎
و‏‎ ادبي‌‏‎ واقعيت‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ ويژگي‌هايي‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ هيچيك‌‏‎ داراي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎
و‏‎ انديشه‌‏‎ بيان‌‏‎ تصوير ، ‏‎.نيست‌‏‎ مي‌نمايد‏‎ رخ‌‏‎ شعر‏‎ بخصوص‌‏‎
داشته‌‏‎ وجود‏‎ گذشته‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ واقعيتي‌‏‎ نمايشگر‏‎ يا‏‎ قبلي‌‏‎ ادراكي‌‏‎
و‏‎ احساس‌‏‎ پيش‌تر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تصاويري‌‏‎ متضمن‌‏‎ اصيل‌ ، ‏‎ شعر‏‎.نيست‌‏‎
شاعر‏‎ بلكه‌‏‎ نزده‌ ، ‏‎ رقم‌‏‎ زندگي‌‏‎ كه‌‏‎ تصاويري‌‏‎ نشده‌اند ، ‏‎ ادراك‌‏‎
دانسته‌‏‎ شاعرانه‌‏‎ تخيل‌‏‎ اساس‌‏‎ را‏‎ تصوير‏‎ براهني‌‏‎.‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ خلق‌‏‎
منتهاي‌‏‎ تصوير ، ‏‎ يك‌‏‎ در‏‎ شاعر‏‎ جهان‌بيني‌‏‎ نيروي‌‏‎":مي‌نويسد‏‎ و‏‎
از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نورافكني‌‏‎ مانند‏‎ و‏‎ مي‌دهد‏‎ نشان‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ فشردگي‌‏‎
".مي‌بندد‏‎ آذين‌‏‎ را‏‎ طبيعت‌‏‎ و‏‎ برمي‌خيزد‏‎ ذهن‌‏‎ تاريكي‌‏‎ ژرفاي‌‏‎
بيان‌‏‎ با‏‎ همزمان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ وجودي‌‏‎ روشنگر‏‎ شاعرانه‌‏‎ كلام‌‏‎
شاعر‏‎ "ريتسوس‌‏‎ يانيس‌‏‎" چنانكه‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎ آفريده‌‏‎ شاعرانه‌‏‎
بررسي‌‏‎ از‏‎ عبارتست‌‏‎ شعر‏‎":‎مي‌نويسد‏‎ يوناني‌‏‎ معاصر‏‎ و‏‎ نامدار‏‎
".ناپيداست‌‏‎ آنچه‌‏‎ پنهان‌‏‎
.است‌‏‎ كلام‌‏‎ جان‌‏‎ ودر‏‎ كلام‌‏‎ راه‌‏‎ از‏‎ نو‏‎ واقعيتي‌‏‎ آفرينش‌‏‎ تخيل‌ ، ‏‎
وانگيزه‌اي‌‏‎ اشتياق‌‏‎ با‏‎ و‏‎ خود‏‎ تصور‏‎ و‏‎ تخيل‌‏‎ قدرت‌‏‎ با‏‎ شاعر‏‎
شكل‌‏‎ به‌‏‎ اشياء‏‎ كه‌‏‎ مي‌بيند‏‎ ناگهان‌‏‎ جستجو‏‎ و‏‎ كشف‌‏‎ براي‌‏‎ دروني‌‏‎
در‏‎ را‏‎ اشياء‏‎ و‏‎ اشياء‏‎ وجود‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ شاعر‏‎.‎درآمده‌اند‏‎ او‏‎
.مي‌كند‏‎ توجيه‌‏‎ كلمات‌‏‎ با‏‎ را‏‎ خود‏‎ روابط‏‎ و‏‎ مي‌بيند‏‎ خود‏‎ وجود‏‎
از‏‎ سرشار‏‎ و‏‎ پاك‌‏‎ و‏‎ شورانگيز‏‎ رقص‌‏‎ را‏‎ شعر‏‎ مي‌توان‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎
شعر‏‎.‎طبيعت‌‏‎ با‏‎ انسان‌‏‎ تنهايي‌‏‎ باغهاي‌‏‎ ميان‌‏‎ در‏‎ دانست‌‏‎ تصويري‌‏‎
را‏‎ تجربه‌‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌آموزد‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ واقع‌‏‎ جهان‌‏‎ از‏‎ تجربه‌اي‌‏‎
شاعر‏‎.‎كرد‏‎ مي‌توان‌‏‎ دريافت‌‏‎ و‏‎ احساس‌‏‎ شعر ، ‏‎ خود‏‎ در‏‎ تنها‏‎
موجودات‌‏‎ و‏‎ جهان‌‏‎ شعر ، ‏‎ زبان‌‏‎ با‏‎ يعني‌‏‎ است‌ ، ‏‎ خلاق‌‏‎ و‏‎ نوآور‏‎
.مي‌آفريند‏‎ بديع‌‏‎ مطلقا‏‎ ادراكاتي‌‏‎ و‏‎ احساسات‌‏‎ و‏‎ اصيل‌‏‎
و‏‎ است‌‏‎ شعر‏‎ منشا‏‎ الهام‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎ عقيده‌‏‎ را‏‎ بسياري‌‏‎
مارتين‌‏‎.‎بزند‏‎ كشف‌‏‎ و‏‎ ابداع‌‏‎ به‌‏‎ دست‌‏‎ نمي‌تواند‏‎ شاعر‏‎ آن‌‏‎ بدون‌‏‎
.مي‌گردد‏‎ باز‏‎ روح‌‏‎ مركز‏‎ به‌‏‎ شاعر‏‎ الهام‌ ، ‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ معتقد‏‎
هولدرلين‌‏‎ خاك‌سپاري‌‏‎ به‌‏‎ براي‌‏‎ كملر‏‎ كولمب‏‎ كه‌‏‎ يادنامه‌اي‌‏‎ در‏‎
مي‌ايستاد ، ‏‎ تحرير‏‎ ميز‏‎ كنار‏‎ وقتي‌‏‎":است‌‏‎ آمده‌‏‎ چنين‌‏‎ نوشت‌‏‎
.كند‏‎ خود‏‎ شعري‌‏‎ الهام‌‏‎ به‌‏‎ متمركز‏‎ را‏‎ افكارش‌‏‎ همه‌‏‎ مي‌كوشيد‏‎
شادي‌‏‎ و‏‎ مي‌رفت‌‏‎ بيرون‌‏‎ افسرده‌اش‌‏‎ سيماي‌‏‎ از‏‎ اضطرابها‏‎ همه‌‏‎
".مي‌نشست‌‏‎ آن‌‏‎ جاي‌‏‎ به‌‏‎ ملايمي‌‏‎
آن‌ ، ‏‎ طبق‌‏‎ بر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ رواني‌‏‎ حركتي‌‏‎ و‏‎ موقعيت‌‏‎ نوعي‌‏‎ الهام‌‏‎
(ذهني‌‏‎ تصورات‌‏‎ و‏‎ عيني‌‏‎ موقعيتهاي‌‏‎)شاعر‏‎ خارجي‌‏‎ و‏‎ داخلي‌‏‎ شرايط‏‎
به‌‏‎ را‏‎ ديگران‌‏‎ و‏‎ خود‏‎ خارج‌‏‎ دنياي‌‏‎ انسان‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ ايجاب‏‎
برقرار‏‎ ارتباط‏‎ خود‏‎ روان‌‏‎ با‏‎ سرعت‌‏‎ با‏‎ و‏‎ ببندد‏‎ خود‏‎ روي‌‏‎
شاعر‏‎ اليوت‌ ، ‏‎ و‏‎ مارتين‌‏‎ ژاك‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎ حالت‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎نمايد‏‎
قلب‏‎ انقباض‌‏‎ حلقه‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ مارتين‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌يابد‏‎ خاصي‌‏‎ آرامش‌‏‎
خود‏‎ درون‌‏‎ سوي‌‏‎ به‌‏‎ انسان‌‏‎ حالت‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎ ناميده‌‏‎ وشرائين‌‏‎
نه‌‏‎ است‌‏‎ آرامشي‌‏‎ البته‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ مي‌گردد‏‎ باز‏‎ تمام‌‏‎ آرامش‌‏‎ با‏‎
همه‌‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آرامشي‌‏‎ بلكه‌‏‎ تنبلي‌ ، ‏‎ و‏‎ كاهلي‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ داده‌‏‎ آماده‌باش‌‏‎ بشري‌‏‎ وروان‌‏‎ هوش‌‏‎ و‏‎ احساسها‏‎
نفس‌‏‎ روح‌‏‎ مارتين‌ ، ‏‎ تعبير‏‎ به‌‏‎ بنا‏‎ آن‌ ، ‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ ترديدي‌‏‎
مي‌ريزد ، ‏‎ بيرون‌‏‎ را‏‎ كلمات‌‏‎ شاعر‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎مي‌كشد‏‎ عميقي‌‏‎
.است‌‏‎ واداشته‌‏‎ كار‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎ سوزان‌‏‎ آتشي‌‏‎ گويي‌‏‎ كه‌‏‎ طوري‌‏‎
و‏‎ واقعي‌تر‏‎ چيز‏‎ هيچ‌‏‎" كه‌‏‎ است‌‏‎ گرفته‌‏‎ نتيجه‌‏‎ چنين‌‏‎ مارتين‌‏‎
.نيست‌‏‎ ديگر‏‎ بزرگ‌‏‎ اثر‏‎ هر‏‎ وبراي‌‏‎ شعر‏‎ براي‌‏‎ الهام‌‏‎ از‏‎ لازمتر‏‎
نيز‏‎ افلاطون‌‏‎ ".‎نيست‌‏‎ الهام‌‏‎ از‏‎ ودروني‌تر‏‎ طبيعي‌تر‏‎ چيز‏‎ هيچ‌‏‎
موجودي‌‏‎ هنرمند‏‎ يك‌‏‎ عنوان‌‏‎ به‌‏‎ شاعر‏‎" كه‌‏‎ بود‏‎ عقيده‌‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎
مگر‏‎ بسرايد‏‎ شعري‌‏‎ ندارد‏‎ امكان‌‏‎ وي‌‏‎ براي‌‏‎ هرگز‏‎ و‏‎ مقدس‌‏‎ است‌‏‎
".الهام‌شود‏‎ وي‌‏‎ به‌‏‎ اينكه‌‏‎
هنري‌‏‎ اثر‏‎ هرگونه‌‏‎ يا‏‎ شعر‏‎ خلق‌‏‎ در‏‎ الهام‌‏‎ تاثير‏‎ و‏‎ نقش‌‏‎ از‏‎
شاعر‏‎ زندگي‌‏‎ اوليه‌‏‎ تجربيات‌‏‎ نفوذ‏‎ به‌‏‎ بايد‏‎ بگذريم‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ ديگر‏‎
اميال‌‏‎ به‌‏‎ بخشيدن‌‏‎ جهت‌‏‎ در‏‎ آن‌‏‎ تاثير‏‎ و‏‎ آثارش‌‏‎ كلام‌‏‎ و‏‎ لحن‌‏‎ در‏‎
برخي‌‏‎ بررسي‌‏‎ خصوص‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎بپردازيم‌‏‎ شاعرانه‌اش‌‏‎ گرايشهاي‌‏‎ و‏‎
.بود‏‎ نخواهد‏‎ فايده‌‏‎ از‏‎ خالي‌‏‎ روانكاوان‌‏‎ نظرات‌‏‎ و‏‎ آراء‏‎
دريافته‌اند‏‎ بزرگ‌‏‎ هنرمندان‌‏‎ بيوگرافي‌‏‎ تحليل‌‏‎ از‏‎ روانكاوان‌‏‎
واقع‌‏‎ در‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ هنرمند‏‎ زندگي‌‏‎ انعكاس‌‏‎ جز‏‎ چيزي‌‏‎ هنر‏‎ كه‌‏‎
خلاق‌‏‎ هنرمندان‌‏‎ نماي‌‏‎ تمام‌‏‎ آئينه‌‏‎ هنري‌‏‎ آفرينشهاي‌‏‎ و‏‎ مخلوقات‌‏‎
ويژگي‌هاي‌‏‎ و‏‎ هنر‏‎ رابطه‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ ايراني‌‏‎ شاعران‌‏‎.‎مي‌باشند‏‎
.داده‌اند‏‎ نشان‌‏‎ توجه‌‏‎ هنرمند‏‎ دروني‌‏‎
"من‌‏‎ آثار‏‎ شود‏‎ دلها‏‎ صفحه‌‏‎ از‏‎ محوكي‌‏‎"
"من‌‏‎ اشعار‏‎ از‏‎ مي‌يابند‏‎ كه‌‏‎ ذوقم‌‏‎ همان‌‏‎ من‌‏‎
"صائب‏‎"
دل‌‏‎ آتش‌‏‎ سوز‏‎ كه‌‏‎ حاجت‌‏‎ چه‌‏‎ شوق‌‏‎ بيان‌‏‎"
"باشد‏‎ درسخن‌‏‎ كه‌‏‎ زسوزي‌‏‎ شناخت‌‏‎ توان‌‏‎
"حافظ‏‎"
كيست‌‏‎ ندانم‌‏‎ دل‌‏‎ خسته‌‏‎ من‌‏‎ اندرون‌‏‎ در‏‎"
"غوغاست‌‏‎ در‏‎ و‏‎ فغان‌‏‎ در‏‎ او‏‎ و‏‎ خموشم‌‏‎ من‌‏‎ كه‌‏‎
"حافظ‏‎"
كودكي‌‏‎ دوران‌‏‎ سوي‌‏‎ به‌‏‎ دارد‏‎ وجود‏‎ بازگشت‌‏‎ نوعي‌‏‎ گفتن‌‏‎ شعر‏‎ در‏‎
البياتي‌‏‎ عبدالوهاب‏‎.‎انسان‌‏‎ كودكي‌‏‎ دوران‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ شاعر‏‎
من‌‏‎":‎مي‌نويسد‏‎ خود‏‎ اشعار‏‎ منشا‏‎ مورد‏‎ در‏‎ نيز‏‎ عرب‏‎ شاعر‏‎
خود‏‎ شعر‏‎ و‏‎ كودكي‌ام‌‏‎ سرچشمه‌هاي‌‏‎ بين‌‏‎ صميمانه‌اي‌‏‎ روابط‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ را‏‎ خود‏‎ نور‏‎ و‏‎ نيرو‏‎ شعرم‌‏‎ و‏‎ كرده‌ام‌‏‎ برقرار‏‎
است‌‏‎ ممكن‌‏‎ گاه‌‏‎ كودكي‌‏‎ خاطرات‌‏‎.‎.‎.‎مي‌گيرد‏‎ و‏‎ گرفته‌‏‎ سرچشمه‌ها‏‎
زمان‌‏‎ و‏‎ مكان‌‏‎ كودكي‌‏‎ يا‏‎ ديگري‌‏‎ كودكي‌‏‎ در‏‎ ديگري‌‏‎ تصاوير‏‎ جامه‌‏‎
اين‌‏‎ و‏‎ بگيرد‏‎ خود‏‎ به‌‏‎ اسطوره‌اي‌‏‎ بعدي‌‏‎ و‏‎ دربركند‏‎ ديگري‌‏‎
زمانهاي‌‏‎ و‏‎ شعرها‏‎ در‏‎ گويي‌‏‎ كه‌‏‎ آورد‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ من‌‏‎ در‏‎ را‏‎ احساس‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ معتقد‏‎ ريتسوس‌‏‎ همچنين‌‏‎ ".‎بودم‌‏‎ كرده‌‏‎ زندگي‌‏‎ گوناگون‌‏‎
و‏‎ مي‌كند‏‎ بازي‌‏‎ انسان‌‏‎ وجود‏‎ در‏‎ را‏‎ موثري‌‏‎ نقش‌‏‎ كودكي‌‏‎ دوران‌‏‎
ما‏‎ تولد‏‎ از‏‎ قبل‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ آنچه‌‏‎ حتي‌‏‎ بلكه‌‏‎ كودكي‌ ، ‏‎ تنها‏‎ نه‌‏‎
به‌‏‎ دارد‏‎ وجود‏‎ بازگشتي‌‏‎ و‏‎ گيرد‏‎ دربرمي‌‏‎ است‌‏‎ وجودداشته‌‏‎
گرفته‌اند‏‎ فاصله‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ پيشين‌‏‎ نسلهاي‌‏‎ كه‌‏‎ نياكان‌‏‎ سرشتهاي‌‏‎
تصور‏‎ اين‌‏‎ البته‌‏‎آمده‌ايم‌‏‎ كجا‏‎ از‏‎ نمي‌دانيم‌‏‎ كه‌‏‎ طوري‌‏‎ به‌‏‎
تجربيات‌‏‎ نمايانگر‏‎ را‏‎ شاعر‏‎ يك‌‏‎ اشعار‏‎ تمامي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نادرستي‌‏‎
پيوسته‌‏‎ شاعر‏‎.‎بپنداريم‌‏‎ وي‌‏‎ گذشته‌‏‎ خاطرات‌‏‎ زيروبم‌‏‎ و‏‎ شخصي‌‏‎
زبان‌‏‎ در‏‎ تصاوير‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ خود‏‎ نفس‌‏‎ داستان‌‏‎ سراينده‌‏‎ يا‏‎ گوينده‌‏‎
اين‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ آورده‌‏‎ فراهم‌‏‎ زندگي‌‏‎ كه‌‏‎ نيستند‏‎ تصاويري‌‏‎ شعر‏‎
كه‌‏‎ وارن‌‏‎ پن‌‏‎ رابرت‌‏‎ و‏‎ بروكس‌‏‎ كلينت‌‏‎ عقيده‌‏‎ بر‏‎ است‌‏‎ تاكيدي‌‏‎
مستقيم‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ را‏‎ شاعران‌‏‎ آثار‏‎ تمام‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎ احتمالا‏‎
شاعري‌‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎.دانست‌‏‎ آنها‏‎ شخصي‌‏‎ تجربه‌‏‎ از‏‎ گرفته‌‏‎ نشات‌‏‎
و‏‎ نهد‏‎ كار‏‎ آغاز‏‎ واژه‌‏‎ يك‌‏‎ يا‏‎ تم‌‏‎ يك‌‏‎ كلي‌ ، ‏‎ فكر‏‎ يك‌‏‎ از‏‎ عملا‏‎
خواننده‌‏‎ و‏‎ برآيد‏‎ تصاوير‏‎ يا‏‎ وقايع‌‏‎ جستجوي‌‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ تجلي‌‏‎ براي‌‏‎
بتواند‏‎ تا‏‎ نهد‏‎ سو‏‎ يك‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خويش‌‏‎ عاقله‌‏‎ قوه‌‏‎ بايد‏‎ نيز‏‎ شعر‏‎
واقعيت‌‏‎ يا‏‎ زندگي‌‏‎ نوعي‌‏‎ پس‌‏‎.شود‏‎ شعرهماهنگ‌‏‎ اصيل‌‏‎ جهان‌‏‎ با‏‎
و‏‎ تجسم‌‏‎ وسيله‌‏‎ زبان‌‏‎ بينش‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎وجوددارد‏‎ كلامي‌‏‎ منحصرا‏‎
اين‌‏‎ از‏‎.است‌‏‎ واقع‌سازي‌‏‎ ابزار‏‎ خود‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌‏‎ واقعيت‌‏‎ نمايش‌‏‎
موجز‏‎ كلام‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ واقع‌سازي‌‏‎ توان‌‏‎ و‏‎ قدرت‌‏‎ داراي‌‏‎ تخيل‌‏‎ رو‏‎
بنابراين‌‏‎.‎انسان‌‏‎ ذهني‌‏‎ عادات‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ هجومي‌‏‎ و‏‎ حمله‌‏‎ شعر‏‎
جستجوي‌‏‎ در‏‎ مي‌انديشدو‏‎ آرزو‏‎ با‏‎ تصوير‏‎ پيوند‏‎ به‌‏‎ روانكاوي‌‏‎
شكل‌‏‎ را‏‎ شعر‏‎ نهاني‌‏‎ و‏‎ ژرف‌‏‎ جريانهاي‌‏‎ چه‌‏‎ از‏‎ بداند‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎
گوشه‌اي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ شعر‏‎ كيفيت‌‏‎ پس‌‏‎.‎برسد‏‎ ما‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ تا‏‎ است‌‏‎ داده‌‏‎
كه‌‏‎ بنگرد‏‎ اهميتي‌‏‎ همان‌‏‎ با‏‎ را‏‎ بد‏‎ شعر‏‎ كه‌‏‎ بسا‏‎ و‏‎ مي‌افكند‏‎
يعني‌‏‎ آن‌‏‎ خاستگاه‌‏‎ كه‌‏‎ شعر‏‎ نه‌‏‎ او‏‎ منظور‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎ را ، ‏‎ خوب‏‎ شعر‏‎
كه‌‏‎ سطحي‌‏‎ در‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎ است‌ ، ‏‎ آن‌‏‎ ظهور‏‎ و‏‎ بروز‏‎ رواني‌‏‎ جريانهاي‌‏‎
.مي‌سازد‏‎ برملا‏‎ را‏‎ شاعر‏‎ نهان‌‏‎ آرزوي‌‏‎
يك‌‏‎ شناخت‌‏‎ خود‏‎ روش‌‏‎ مبناي‌‏‎ بر‏‎ روانكاوي‌‏‎ بنيانگذار‏‎ فرويد ، ‏‎
اثر‏‎ خالق‌‏‎ شناخت‌‏‎ به‌‏‎ منوط‏‎ اول‌‏‎ درجه‌‏‎ در‏‎ را‏‎ هنري‌اش‌‏‎ اثر‏‎
به‌طور‏‎ فرد‏‎ هر‏‎ كردار‏‎ و‏‎ افعال‌‏‎ وي‌‏‎ ديدگاه‌‏‎ در‏‎.مي‌دانست‌‏‎
مورد‏‎ در‏‎ و‏‎ دارد‏‎ وي‌‏‎ پنهان‌‏‎ ضمير‏‎ به‌‏‎ عميقي‌‏‎ بستگي‌‏‎ ناخودآگاه‌‏‎
چشمه‌‏‎ وي‌ ، ‏‎ ناخودآگاه‌‏‎ كه‌‏‎ گفت‌‏‎ بايد‏‎ شاعر‏‎ خصوص‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ هنرمند‏‎
به‌‏‎.‎اوست‌‏‎ كرامت‌‏‎ و‏‎ نبوغ‌‏‎ سرمايه‌‏‎ و‏‎ هنر‏‎ زاينده‌‏‎ و‏‎ جوشاننده‌‏‎
با‏‎ است‌‏‎ لازم‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كرد‏‎ تاكيد‏‎ فرويد‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎
موجبات‌‏‎ روانكاوي‌‏‎ مدد‏‎ به‌‏‎ پس‌‏‎ شد ، ‏‎ آشنا‏‎ وي‌‏‎ رواني‌‏‎ سوابق‌‏‎
.ساخت‌‏‎ فراهم‌‏‎ را‏‎ هنري‌اش‌‏‎ ديد‏‎ و‏‎ ويژه‌‏‎ سبك‌‏‎ پيدايش‌‏‎
هنرمند‏‎ براي‌‏‎ دليل‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ آفرينندگي‌‏‎ فرايند‏‎ نيز‏‎ كيرس‌‏‎
دروني‌اش‌‏‎ تعارضهاي‌‏‎ بند‏‎ از‏‎ را‏‎ وي‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌داند‏‎ لذتبخش‌‏‎
به‌‏‎ "هيستري‌‏‎ درباره‌‏‎" نام‌‏‎ به‌‏‎ خود‏‎ كتاب‏‎ در‏‎ بروئر‏‎.‎مي‌رهاند‏‎
از‏‎ جلوگيري‌‏‎ نوعي‌‏‎ گفتن‌‏‎ شعر‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ اشاره‌‏‎ مسئله‌‏‎ اين‌‏‎
در‏‎ فردي‌‏‎ اميال‌‏‎ و‏‎ آرزوها‏‎ وقتي‌‏‎.‎است‌‏‎ بوده‌‏‎ او‏‎ رواني‌‏‎ رنجهاي‌‏‎
نقش‌‏‎ خواسته‌هاي‌‏‎ و‏‎ آمال‌‏‎ آن‌‏‎ نيافت‌ ، ‏‎ ارضاء‏‎ امكان‌‏‎ خارج‌‏‎ عالم‌‏‎
به‌‏‎ و‏‎ كشيده‌‏‎ درون‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ واقعي‌‏‎ دنياي‌‏‎ در‏‎ ناگرفته‌‏‎
خيالي‌‏‎ و‏‎ ذهني‌‏‎ دنياي‌‏‎ در‏‎ لااقل‌‏‎ تا‏‎ مي‌آورد‏‎ روي‌‏‎ خيالپردازي‌‏‎
فرويد ، ‏‎ پيرو‏‎ روانكاوان‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎.‎آيد‏‎ نائل‌‏‎ كاميابي‌‏‎ به‌‏‎ خويش‌‏‎
اوهام‌ ، ‏‎ از‏‎ پردامنه‌اي‌‏‎ دنياي‌‏‎ در‏‎ خيالبافي‌‏‎ با‏‎ انسان‌‏‎
:چون‌‏‎ متفكراني‌‏‎.‎مي‌پوشاند‏‎ هستي‌‏‎ جامه‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ آرزوهاي‌‏‎
ريشه‌‏‎ كه‌‏‎ بودند‏‎ عقيده‌‏‎ براين‌‏‎ نيز‏‎ جيمز‏‎ و‏‎ كارلايل‌‏‎ امرسون‌ ، ‏‎
.دارد‏‎ قرار‏‎ انسان‌‏‎ روياهاي‌‏‎ دنياي‌‏‎ در‏‎ هنري‌‏‎ آفرينش‌‏‎
تجليات‌‏‎ از‏‎ هنر‏‎ كه‌‏‎ گفت‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ فوق‌ ، ‏‎ مطالب‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎
چنانكه‌‏‎ دارد ، ‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ مستقيمي‌‏‎ بستگي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ ناخودآگاه‌‏‎ روان‌‏‎
چون‌‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ ذهن‌‏‎ فعال‌‏‎ نيروهاي‌‏‎ تابع‌‏‎ شعر‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ معتقد‏‎ شلي‌‏‎
بازي‌‏‎ نوعي‌‏‎ هنر‏‎ پس‌‏‎ مي‌گردد ، ‏‎ تعريف‌‏‎ اين‌‏‎ شامل‌‏‎ هم‌‏‎ بازي‌‏‎
.مي‌كند‏‎ بازي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ كودكي‌‏‎ همچون‌‏‎ رفتارش‌‏‎ شاعر‏‎.‎مي‌باشد‏‎
جهاني‌‏‎.‎مي‌سازد‏‎ تصوري‌‏‎ جهاني‌‏‎ خودش‌‏‎ براي‌‏‎ دلخواه‌‏‎ نحو‏‎ به‌‏‎ او‏‎
كه‌‏‎ جهاني‌‏‎.‎نيست‌‏‎ راهي‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ را‏‎ الم‌انگيز‏‎ واقعيات‌‏‎ كه‌‏‎
جهان‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ مي‌باشد‏‎ او‏‎ اميال‌‏‎ و‏‎ خواهشها‏‎ تمام‌نماي‌‏‎ آئينه‌‏‎
شاعري‌‏‎.‎دارد‏‎ واقعيت‌‏‎ خارجي‌‏‎ دنياي‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ او‏‎ براي‌‏‎ پرداخته‌‏‎
گردانده‌‏‎ روي‌‏‎ واقعيت‌‏‎ از‏‎ و‏‎ گرائيده‌‏‎ خود‏‎ دروني‌‏‎ جهان‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎
قرار‏‎ خود‏‎ ناخودآگاه‌‏‎ روان‌‏‎ سيطره‌‏‎ تحت‌‏‎ بيشتر‏‎ هرچه‌‏‎ است‌‏‎
مستغرق‌‏‎ است‌‏‎ آورده‌‏‎ بوجود‏‎ كه‌‏‎ خيالي‌‏‎ دنياي‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎
حركات‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎.‎مي‌داند‏‎ عزيز‏‎ حقيقت‌‏‎ چون‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ گشته‌‏‎
حالات‌‏‎ همين‌‏‎ و‏‎ مي‌نمايد‏‎ ديوانه‌وار‏‎ و‏‎ نامتعارف‌‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎ او‏‎
او‏‎ ناخودآگاه‌‏‎ ضمير‏‎ تاثرات‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎ كه‌‏‎ او‏‎ روحي‌‏‎ تاثرات‌‏‎ و‏‎
براساس‌‏‎ شاعر‏‎ هر‏‎".‎مي‌گردد‏‎ منعكس‌‏‎ آثارش‌‏‎ در‏‎ مي‌باشد‏‎
شعر‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ جهان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ فردي‌اش‌‏‎ ضرورتهاي‌‏‎
".فرازآورد‏‎
وجود‏‎ هنردوست‌‏‎ و‏‎ هنرمند‏‎ ميان‌‏‎ پيوندهايي‌‏‎ روانكاوي‌‏‎ نظر‏‎ از‏‎
خودش‌‏‎ به‌‏‎ انسان‌‏‎ شعر‏‎ در‏‎ است‌‏‎ معتقد‏‎ كالدول‌‏‎ كريستوفر‏‎.‎دارد‏‎
عاطفي‌‏‎ ارتباط‏‎ به‌صورت‌‏‎ همنوعانش‌‏‎ با‏‎ او‏‎ رفتار‏‎ و‏‎ بازمي‌گردد‏‎
هنري‌‏‎ آثار‏‎ از‏‎ را‏‎ خود‏‎ روح‌‏‎ تا‏‎ مي‌كوشد‏‎ هنردوست‌‏‎.‎درمي‌آيد‏‎
دلخواه‌‏‎ شادي‌هاي‌‏‎ و‏‎ رنجها‏‎ دردها ، ‏‎ و‏‎ گرداند‏‎ سيراب‏‎ و‏‎ متلذذ‏‎
و‏‎ تلطيف‌‏‎ فرضيه‌‏‎ فرويد ، ‏‎ اعتقاد‏‎ به‌‏‎بيابد‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎
برانگيخته‌‏‎ هنري‌‏‎ هيجان‌‏‎ تبيين‌‏‎ براي‌‏‎ غرايز‏‎ وتعالي‌‏‎ تصعيد‏‎
كه‌‏‎ غرايزش‌‏‎ نهفته‌‏‎ محتواي‌‏‎ توجيه‌‏‎ و‏‎ صميمي‌‏‎ و‏‎ بزرگ‌‏‎ اثري‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ فرضيه‌‏‎ اين‌‏‎.‎مي‌باشد‏‎ ضروري‌‏‎ است‌‏‎ جاوداني‌‏‎ و‏‎ فناناپذير‏‎
باز‏‎ روشني‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ اثر‏‎ آفريننده‌‏‎ ميل‌‏‎ و‏‎ آرزو‏‎ آن‌‏‎ پرتو‏‎
گمان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ روانكاوي‌‏‎ مبناي‌‏‎ بر‏‎ هنري‌‏‎ نقد‏‎ لحاظ‏‎ از‏‎ مي‌شناسيم‌‏‎
فرويد ، ‏‎ باور‏‎ به‌‏‎ زيرا‏‎.‎است‌‏‎ فراوان‌‏‎ اهميت‌‏‎ حائز‏‎ روانكاوان‌‏‎
و‏‎ مي‌دارد‏‎ ارزاني‌‏‎ ما‏‎ به‌‏‎ بدل‌‏‎ خرسندي‌هاي‌‏‎ و‏‎ كاميابي‌ها‏‎ هنر‏‎
ارضاي‌‏‎ از‏‎ چشم‌پوشي‌هايمان‌‏‎ كهن‌ترين‌‏‎ بدين‌گونه‌‏‎
آنها‏‎ هنوز‏‎ ما‏‎ و‏‎ است‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ سازنده‌‏‎ كه‌‏‎ غريزي‌‏‎ نيازمندي‌هاي‌‏‎
.مي‌نمايد‏‎ جبران‌‏‎ مي‌كنيم‌‏‎ احساس‌‏‎ عميقا‏‎ را‏‎
و‏‎ دارد‏‎ جا‏‎ واقعيت‌‏‎ و‏‎ خواب‏‎ هنرميان‌‏‎ فرويدين‌ها ، ‏‎ نظر‏‎ از‏‎
آنكه‌‏‎ بر‏‎ علاوه‌‏‎ و‏‎ واقعيت‌‏‎ برعالم‌‏‎ خيال‌‏‎ تابانيدن‌‏‎ از‏‎ عبارتست‌‏‎
رواني‌‏‎ پالايش‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎ براي‌‏‎ ادراك‌‏‎ قابل‌‏‎ است‌‏‎ بياني‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎
.آرزو‏‎ با‏‎ است‌‏‎ تصوير‏‎ پيوند‏‎ هنر‏‎ ديگر ، ‏‎ عبارت‌‏‎ به‌‏‎.‎هست‌‏‎ هم‌‏‎
آن‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ راهي‌‏‎ واقعيت‌‏‎ به‌‏‎ خيالبافي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ معتقد‏‎ فرويد‏‎
به‌‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎ درگذريم‌‏‎ ديدگاه‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ مي‌بايست‌‏‎است‌‏‎ هنر‏‎
خواهيم‌‏‎ نتيجه‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ هنر‏‎ آفريننده‌‏‎ ذهن‌‏‎ در‏‎ تصوير‏‎ جستجوي‌‏‎
كه‌‏‎ همچنان‌‏‎ مي‌آيد ، ‏‎ بوجود‏‎ هيچ‌‏‎ از‏‎ شاعرانه‌‏‎ تصوير‏‎ كه‌‏‎ رسيد‏‎
با‏‎ مي‌توان‌‏‎ خصوص‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎ آمده‌‏‎ بوجود‏‎ هيچ‌‏‎ از‏‎ دنيا‏‎
دهنده‌‏‎ نشان‌‏‎ ادبي‌‏‎ تصوير‏‎":‎مي‌گفت‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ عقيده‌‏‎ هم‌‏‎ باشلار‏‎
و‏‎ اراده‌اش‌ ، ‏‎ همه‌‏‎ با‏‎ است‌‏‎ منفرد‏‎ و‏‎ افتاده‌‏‎ تك‌‏‎ تنها ، ‏‎ آدمي‌‏‎
زاده‌‏‎ شنوايي‌‏‎ و‏‎ بينايي‌‏‎ از‏‎ دور‏‎ وجود‏‎ سكوت‌‏‎ و‏‎ خلوت‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ شعر‏‎
اما‏‎ است‌‏‎ انساني‌‏‎ اراده‌‏‎ تجلي‌‏‎ بزرگترين‌‏‎ و‏‎ نخستين‌‏‎ مي‌شود‏‎
اميالي‌‏‎ زائيده‌‏‎ هنرها‏‎ و‏‎ اشعار‏‎ تمامي‌‏‎ كه‌‏‎ پذيرفت‌‏‎ نمي‌توان‌‏‎
گويي‌‏‎ كه‌‏‎ كودكي‌‏‎ آن‌‏‎ دارد ، ‏‎ جبري‌‏‎ ارتباط‏‎ ما‏‎ كودكي‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
در‏‎ مي‌توان‌‏‎ كه‌‏‎ هرچند‏‎ ".مي‌كند‏‎ بازي‌‏‎ ما‏‎ حيات‌‏‎ در‏‎ پدري‌‏‎ نقش‌‏‎
برخلاف‌‏‎ ولي‌‏‎ رسيد ، ‏‎ هم‌‏‎ هنرمند‏‎ تحليل‌‏‎ به‌‏‎ ادبي‌‏‎ تفاسير‏‎
و‏‎ پوشش‌‏‎ تنها‏‎ تخيل‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ معتقد‏‎ مي‌توان‌‏‎ فرويدين‌ها ، ‏‎
نماد‏‎ تصوير ، ‏‎ پس‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ اين‌‏‎ كار‏‎ همه‌‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ استتار‏‎
و‏‎ تخيل‌‏‎ سرچشمه‌‏‎ بلكه‌‏‎ گشود ، ‏‎ را‏‎ عقده‌اي‌‏‎ نشانه‌‏‎ يا‏‎ رواني‌‏‎
نيازي‌‏‎ يعني‌‏‎.‎باشد‏‎ داشته‌‏‎ مي‌تواند‏‎ هم‌‏‎ مثبت‌‏‎ نياز‏‎ تصوير‏‎
مثبت‌‏‎ نحوي‌‏‎ به‌‏‎ نيرويش‌‏‎ و‏‎ سنگيني‌‏‎ و‏‎ جلا‏‎ افزايش‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ سازنده‌‏‎
شكستن‌‏‎ هم‌‏‎ در‏‎ ادبيات‌‏‎ تاثير‏‎.‎مي‌يابد‏‎ گسترش‌‏‎
تثبيت‌يافتگي‌ها‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ تثبيت‌يافتگي‌ها‏‎
و‏‎ است‌‏‎ همراه‌‏‎ كلمه‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ دهاني‌‏‎ مرحله‌‏‎ در‏‎ مي‌تواند‏‎
بلكه‌‏‎ گرايشها‏‎ اين‌‏‎ تثبيت‌‏‎ نه‌‏‎ مرحله‌ ، ‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ ادبيات‌‏‎ تاثير‏‎
.آنهاست‌‏‎ شكستن‌‏‎
سوائق‌‏‎ و‏‎ نيروها‏‎ آوردن‌‏‎ روي‌‏‎ موجب‏‎ باشلار ، ‏‎ نظر‏‎ از‏‎ ادبي‌‏‎ بيان‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تصاوير‏‎ افتادن‌‏‎ راه‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ شدن‌‏‎ رها‏‎ و‏‎ شاعر‏‎ غريزي‌‏‎
خيالپردازي‌ ، ‏‎ نظر‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.انداخته‌اند‏‎ لنگر‏‎ سنگيني‌‏‎ به‌‏‎ لغات‌‏‎
عالم‌‏‎ از‏‎ ذهن‌‏‎ گريز‏‎ ذهن‌ ، ‏‎ رفتن‌‏‎ خواب‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كاهلي‌‏‎ و‏‎ ناتواني‌‏‎
بلكه‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ اوهام‌‏‎ و‏‎ خاطرات‌‏‎ جهان‌‏‎ به‌‏‎ بردن‌‏‎ پناه‌‏‎ و‏‎ مادي‌‏‎
با‏‎ هوشيارانه‌‏‎ و‏‎ سخت‌‏‎ درگيري‌‏‎ و‏‎ ماده‌‏‎ عالم‌‏‎ به‌‏‎ ذهن‌‏‎ بازگشت‌‏‎
آسايش‌‏‎ نه‌‏‎ است‌‏‎ تلاش‌‏‎ و‏‎ كوشش‌‏‎ خيالپردازي‌ ، ‏‎.‎است‌‏‎ مختلف‌‏‎ مسائل‌‏‎
رو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بوده‌ ، ‏‎ هوشيار‏‎ و‏‎ خودآگاه‌‏‎ خيالپرداز‏‎ و‏‎ آرامش‌‏‎ و‏‎
گسترش‌‏‎ و‏‎ دامنه‌‏‎است‌‏‎ خويش‌‏‎ تخيلات‌‏‎ بيان‌‏‎ و‏‎ وصف‌‏‎ به‌‏‎ قادر‏‎
بر‏‎ خيالبافي‌‏‎ كه‌‏‎ معني‌‏‎ بدين‌‏‎ است‌ ، ‏‎ مانند‏‎ ستاره‌‏‎ خيالپردازي‌‏‎
هر‏‎ به‌‏‎ ستاره‌‏‎ چون‌‏‎ كانون‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ متمركز‏‎ چيزي‌‏‎ محور‏‎
و‏‎ كيهاني‌‏‎ امر‏‎ يك‌‏‎ تخيل‌‏‎ نظر ، ‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.مي‌فشاند‏‎ سونور‏‎
و‏‎ جستجو‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ روانكاوان‌‏‎ كه‌‏‎ چيزي‌‏‎ نه‌‏‎ است‌‏‎ شناختي‌‏‎ پديدار‏‎
بازي‌‏‎ و‏‎ رويا‏‎ و‏‎ تخيل‌‏‎ تفسير‏‎ در‏‎ آنان‌‏‎ كه‌‏‎ چرا‏‎ هستند ، ‏‎ آن‌‏‎ بيان‌‏‎
تخيل‌‏‎ كه‌‏‎ صورتي‌‏‎ در‏‎ است‌ ، ‏‎ روانشناختي‌‏‎ امري‌‏‎ كه‌‏‎ دارند‏‎ نظر‏‎
است‌‏‎ چيزي‌‏‎ و‏‎ برمي‌خيزد‏‎ كيهان‌‏‎ و‏‎ جهان‌‏‎ اعمال‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ امري‌‏‎
.هستي‌شناختي‌‏‎
كاظمي‌‏‎ احسان‌‏‎
آتش‌پور‏‎ حميد‏‎ سيد‏‎


Copyright 1996-2000 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.