شماره‌ 2392‏‎ ‎‏‏،‏‎2 MAY 2001 ‎‏‏،‏‎ ارديبهشت‌1380‏‎ چهارشنبه‌12‏‎
Front Page
National
International
Metropolitan
Life
Free Tribune
Business
Stocks
Sports
Religion
Science/Culture
Arts
Environment
Articles
Last Page
خرمشاهي‌‏‎ بهاءالدين‌‏‎ دكتر‏‎ با‏‎ گفت‌وگويي‌‏‎
حدود‏‎ و‏‎ معاصرتعاريف‌‏‎ قرآن‌پژوه‌‏‎ و‏‎ مترجم‌‏‎
كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ تاويل‌‏‎


:اشاره‌‏‎
علوم‌‏‎ در‏‎ به‌ويژه‌‏‎ اسلامي‌ ، ‏‎ فرهنگ‌‏‎ در‏‎ كليدي‌‏‎ مفاهيم‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎
آيات‌‏‎ و‏‎ مصطلحات‌‏‎ و‏‎ مفاهيم‌‏‎ درك‌‏‎ كيفيت‌‏‎ باب‏‎ در‏‎ بحث‌‏‎ قرآني‌ ، ‏‎
مفصلي‌‏‎ جاندارو‏‎ بحث‌هاي‌‏‎ معمولا‏‎ زمينه‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎است‌‏‎ الهي‌‏‎
مجموعا‏‎ كه‌‏‎ گرفته‌‏‎ صورت‌‏‎ اسلامي‌‏‎ علماي‌‏‎ و‏‎ مفسران‌‏‎ سوي‌‏‎ از‏‎
كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ آيات‌‏‎ تاويل‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ براي‌‏‎ ضوابطي‌‏‎ و‏‎ اصول‌‏‎ بيانگر‏‎
ولي‌‏‎ شده‌ ، ‏‎ گرفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ تاويل‌‏‎ واژه‌‏‎ صراحتا‏‎ قرآن‌ ، ‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎
سبب‏‎ قرائت‌‏‎ در‏‎ اختلاف‌‏‎ نوعي‌‏‎ عمران‌‏‎ آل‌‏‎ سوره‌‏‎ از‏‎ هفتم‌‏‎ آيه‌‏‎ در‏‎
و‏‎ تاويل‌‏‎ اهميت‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ نظرگاهها‏‎ تفاوت‌‏‎
تاريخ‌‏‎ در‏‎ باب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ تفريطهايي‌‏‎ و‏‎ افراط‏‎ و‏‎ سوءبرداشتها‏‎
و‏‎ تدقيق‌‏‎ مورد‏‎ مبحث‌‏‎ اين‌‏‎ است‌‏‎ لازم‌‏‎ دارد ، ‏‎ وجود‏‎ اسلامي‌‏‎ فرهنگ‌‏‎
مباحثي‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مقال‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ ما‏‎.شود‏‎ داده‌‏‎ قرار‏‎ بازفهمي‌جدي‌‏‎
و‏‎ مبحث‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ گوشه‌هايي‌‏‎ داشت‌ ، ‏‎ خواهيم‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ كه‌‏‎
حدود‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ مسائل‌‏‎ با‏‎ همراه‌‏‎ را‏‎ تاويل‌‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ تعاريف‌‏‎
و‏‎ دانشوران‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ آن‌‏‎ نقلي‌‏‎ و‏‎ عقلي‌‏‎ ادله‌‏‎ و‏‎ جواز‏‎ و‏‎
گفتگوي‌‏‎ در‏‎.داد‏‎ خواهيم‌‏‎ قرار‏‎ بحث‌‏‎ مورد‏‎ برجسته‌‏‎ قرآن‌پژوهان‌‏‎
از‏‎ كه‌‏‎ خرمشاهي‌‏‎ بهاءالدين‌‏‎ دكتر‏‎ معاصر‏‎ دانشمند‏‎ حاضر ، ‏‎
ما‏‎ پرسشهاي‌‏‎ برخي‌‏‎ مي‌باشند ، ‏‎ برجسته‌‏‎ قرآن‌پژوهان‌‏‎ و‏‎ مترجمان‌‏‎
را‏‎ گرامي‌‏‎ خوانندگان‌‏‎ توجه‌‏‎.‎گفته‌اند‏‎ پاسخ‌‏‎ باب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ را‏‎
.مي‌كنيم‌‏‎ جلب‏‎ مبحث‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎
انديشه‌‏‎ گروه‌‏‎
رضوي‌‏‎ مسعود‏‎:‎از‏‎ گفت‌وگو‏‎
قرآني‌‏‎ علوم‌‏‎ و‏‎ بحثها‏‎ در‏‎ كليدي‌‏‎ و‏‎ مهم‌‏‎ مباحث‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ تاويل‌‏‎ *
و‏‎ اصطلاح‌‏‎ اين‌‏‎ مفهوم‌‏‎ ايضاح‌‏‎ و‏‎ تعريف‌‏‎ باب‏‎ در‏‎ جنابعالي‌‏‎.‎است‌‏‎
چه‌‏‎ داشت‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ قرآني‌‏‎ آيات‌‏‎ به‌‏‎ توجه‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ دركي‌‏‎
داريد؟‏‎ نظري‌‏‎
علوم‌‏‎ اصطلاحات‌‏‎ از‏‎ همچنين‌‏‎ و‏‎ قرآن‌‏‎ كليدي‌‏‎ كلمات‌‏‎ از‏‎ تاويل‌‏‎ -‎
علوم‌‏‎ و‏‎ عرفان‌‏‎ و‏‎ حكمت‌‏‎ و‏‎ حديث‌‏‎ علم‌‏‎ حوزه‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ قرآني‌‏‎
ريشه‌‏‎ از‏‎ لغت‌‏‎ در‏‎ تاويل‌‏‎كاربرددارد‏‎ هم‌‏‎ ادبي‌‏‎ و‏‎ بلاغي‌‏‎
وتا‏‎ ترادف‌‏‎ در‏‎ اصطلاحا‏‎ و‏‎ است‌‏‎ بازگشت‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ "اول‌‏‎"
با‏‎ همچنين‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ معنا‏‎ "تفسير‏‎" با‏‎ تقابل‌‏‎ در‏‎ حدودي‌‏‎
.آمد‏‎ خواهد‏‎ شرحش‌‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ تقابل‌‏‎ و‏‎ ربط‏‎ نوعي‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ "تنزيل‌‏‎"
مصدري‌ ، ‏‎ و‏‎ اسمي‌‏‎ صورت‌‏‎ همين‌‏‎ كلمه‌ ، به‌‏‎ اين‌‏‎ مجيد ، ‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎
خواب‏‎ تعبير‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ بار‏‎ هفت‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ رفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ بار‏‎ هفده‌‏‎
.مي‌شود‏‎ مربوط‏‎ (‎ع‌‏‎)‎يوسف‌‏‎ حضرت‌‏‎ داستان‌‏‎ در‏‎ الاحاديث‌‏‎ تاويل‌‏‎ يا‏‎
سرانجام‌‏‎ و‏‎ عاقبت‌‏‎ و‏‎ وعده‌‏‎ سررسيد‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ هم‌‏‎ مورد‏‎ چند‏‎ در‏‎
معناي‌‏‎ به‌‏‎ حدودا‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ وجود‏‎ هم‌‏‎ مورد‏‎ چند‏‎ و‏‎ است‌‏‎ امر‏‎ يك‌‏‎
در‏‎ بار‏‎ دو‏‎ جمله‌‏‎ از‏‎ است‌ ، ‏‎ رفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ "مرموز‏‎ و‏‎ باطني‌‏‎ كشف‌‏‎"
عنوان‌‏‎ تحت‌‏‎ كه‌‏‎ او ، ‏‎ مرشد‏‎ يا‏‎ مصاحب‏‎ و‏‎ (‎ع‌‏‎)‎موسي‌‏‎ حضرت‌‏‎ داستان‌‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ مطرح‌‏‎ است‌‏‎ معروف‌‏‎ "خضر‏‎" سنتي‌‏‎ به‌طور‏‎ يا‏‎ "صالح‌‏‎ رجل‌‏‎"
در‏‎ (‎ع‌‏‎)موسي‌‏‎ چون‌‏‎ كه‌‏‎ مجيد‏‎ قرآن‌‏‎ از‏‎ قسمت‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ بارهم‌‏‎ يك‌‏‎
پسر‏‎ يك‌‏‎ كشتن‌‏‎ كشتي‌ ، ‏‎ كردن‌‏‎ سوراخ‌‏‎ نظير‏‎ او‏‎ شگرف‌‏‎ كارهاي‌‏‎ برابر‏‎
طاق‌‏‎ طاقتش‌‏‎ تعجب‏‎ و‏‎ حيرت‌‏‎ فرط‏‎ از‏‎ ديوار ، ‏‎ يك‌‏‎ تعمير‏‎ و‏‎ بي‌گناه‌‏‎
به‌‏‎ "صبرا‏‎ عليه‌‏‎ تسطع‌‏‎ مالم‌‏‎ تاويل‌‏‎ ذلك‌‏‎":‎گفت‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ و‏‎ شد‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ كارهايي‌‏‎ نهاني‌‏‎ معناي‌‏‎ يا‏‎ تاويل‌‏‎ اين‌‏‎":كه‌‏‎ معنا‏‎ اين‌‏‎
."كني‌‏‎ شكيبايي‌‏‎ نتوانستي‌‏‎
است‌؟‏‎ قرآن‌‏‎ سوره‌‏‎ كدام‌‏‎ در‏‎ آيه‌‏‎ اين‌‏‎ *
درآيه‌ 53‏‎ بار‏‎ يك‌‏‎ اين‌ ، ‏‎ بر‏‎ علاوه‌‏‎.‎است‌‏‎ كهف‌ ، آيه‌ 82‏‎ سوره‌‏‎ -
آمده‌‏‎ نيز‏‎ يوسف‌‏‎ سوره‌‏‎ از‏‎ آيه‌ 39‏‎ در‏‎ همچنين‌‏‎ و‏‎ اعراف‌‏‎ سوره‌‏‎ از‏‎
سوره‌‏‎ از‏‎ هفتم‌‏‎ مورد ، آيه‌‏‎ مهمترين‌‏‎ و‏‎ واضح‌ترين‌‏‎ اما‏‎.است‌‏‎
.است‌‏‎ آل‌عمران‌‏‎
باب‏‎ در‏‎ مهم‌‏‎ نظرگاههاي‌‏‎ و‏‎ توضيح‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ مبناي‌‏‎ ظاهرا‏‎ *
اين‌‏‎ در‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎ اگر‏‎ است‌ ، ‏‎ شريفه‌‏‎ آيه‌‏‎ همين‌‏‎ از‏‎ تاويل‌ ، منتج‌‏‎
بفرماييد؟‏‎ توضيح‌‏‎ باره‌‏‎
:مي‌خوانم‌‏‎ را‏‎ آيه‌‏‎ متن‌‏‎ نخست‌‏‎ موضوع‌ ، ‏‎ بهتر‏‎ درك‌‏‎ براي‌‏‎ بله‌ ، ‏‎ -
ام‌الكتاب‏‎ هن‌‏‎ محكمات‌‏‎ آيات‌‏‎ منه‌‏‎ الكتاب‏‎ عليك‌‏‎ انزل‌‏‎ الذي‌‏‎ هو‏‎"
ماتشابه‌‏‎ فيتبعون‌‏‎ زيغ‌‏‎ في‌قلوبهم‌‏‎ فاماالذين‌‏‎ متشابهات‌‏‎ اخر‏‎ و‏‎
الا‏‎ تاويله‌‏‎ مايعلم‌‏‎ و‏‎ تاويله‌‏‎ ابتغاء‏‎ و‏‎ الفتنه‌‏‎ ابتغاء‏‎ منه‌‏‎
ربنا‏‎ عند‏‎ من‌‏‎ كل‌‏‎ به‌‏‎ آمنا‏‎ يقولون‌‏‎ في‌العلم‌‏‎ الراسخون‌‏‎ و‏‎ الله‌‏‎
تفسير‏‎ از‏‎ ترجمه‌اي‌‏‎ در‏‎.‎"اولوالالباب‏‎ الما‏‎ يذكر‏‎ ما‏‎ و‏‎
:گفت‌‏‎ چنين‌‏‎ را‏‎ شريفه‌‏‎ آيه‌‏‎ معناي‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ ابوالفتوح‌رازي‌ ، ‏‎
آيتهاي‌‏‎ اوست‌‏‎ را ، از‏‎ قرآن‌‏‎ تو‏‎ بر‏‎ فرستاد‏‎ فرو‏‎ كه‌‏‎ اوست‌‏‎
محتمل‌‏‎ ديگري‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ قرآن‌‏‎ اصل‌‏‎ آنها‏‎ كه‌‏‎ اشتباه‌‏‎ و‏‎ بي‌احتمال‌‏‎
پس‌‏‎ حق‌ ، ‏‎ از‏‎ ميل‌‏‎ است‌‏‎ ايشان‌‏‎ دلهاي‌‏‎ در‏‎ آنانكه‌‏‎ اما‏‎ مشتبه‌ ، ‏‎ و‏‎
فتنه‌‏‎ جستن‌‏‎ براي‌‏‎ او‏‎ از‏‎ است‌‏‎ متشابه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ مي‌كنند‏‎ پيروي‌‏‎
و‏‎ خداي‌‏‎ مگر‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ معني‌‏‎ نداند‏‎ و‏‎ ظاهر‏‎ از‏‎ عدول‌‏‎ جستن‌‏‎ براي‌‏‎ و‏‎
آورديم‌‏‎ ايمان‌‏‎ مي‌گويند‏‎[ كه‌‏‎ ] دانش‌‏‎ در‏‎ متمكن‌اند‏‎ آنانكه‌‏‎
مگر‏‎ نپذيرند‏‎ پند‏‎ و‏‎ ماست‌‏‎ پروردگار‏‎ نزد‏‎ از‏‎ همه‌‏‎ و‏‎ يك‌‏‎ هر‏‎
.عقول‌‏‎ خداوندان‌‏‎
و‏‎ فهم‌‏‎ و‏‎ قرآن‌‏‎ به‌‏‎ نگرش‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آيه‌‏‎ اين‌‏‎ قرائت‌‏‎ در‏‎ مهم‌‏‎ نكته‌‏‎
دارد ، ‏‎ اساسي‌‏‎ تاثير‏‎ تاويل‌ ، ‏‎ مفهوم‌‏‎ شناخت‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ آن‌‏‎ تفسير‏‎
مي‌كنند‏‎ وقف‌‏‎ "الله‌‏‎" از‏‎ پس‌‏‎ سنت‌ ، ‏‎ اهل‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎
فقط‏‎ را‏‎ متشابه‌‏‎ آيات‌‏‎ تاويل‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ چنين‌‏‎ آيه‌‏‎ معناي‌‏‎ كه‌‏‎
ايمان‌‏‎ مي‌گويند‏‎ علم‌‏‎ در‏‎ راسخان‌‏‎ و‏‎ بس‌‏‎ و‏‎ مي‌داند‏‎ خداوند‏‎
اهل‌‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎ اما‏‎.‎ماست‌‏‎ پروردگار‏‎ نزد‏‎ از‏‎ همه‌اش‌‏‎ آورديم‌‏‎
والراسخون‌‏‎" كه‌‏‎ برآنند‏‎ شيعه‌‏‎ علماي‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ و‏‎ سنت‌‏‎
بر‏‎ عطف‌‏‎ بلكه‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ استينافيه‌‏‎ و‏‎ مستقل‌‏‎ جمله‌‏‎ ‎‏‏،‏‎"في‌العلم‌‏‎
هم‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ چنين‌‏‎ آيه‌‏‎ معناي‌‏‎ نهايتا‏‎ كه‌‏‎ است‌ ، ‏‎ "الله‌‏‎"
علم‌‏‎ در‏‎ راسخان‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ مي‌داند‏‎ را‏‎ متشابه‌‏‎ آيات‌‏‎ معناي‌‏‎ خداوند‏‎
عليهم‌السلام‌‏‎ اطهار‏‎ ائمه‌‏‎ و‏‎ (ص‌‏‎)‎اكرم‌‏‎ رسول‌‏‎ آنها‏‎ راس‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎
.هستند‏‎
را‏‎ تشيع‌‏‎ علماي‌‏‎ متقدمان‌‏‎ از‏‎ كساني‌‏‎ چه‌‏‎ اخير‏‎ نظر‏‎ مورد‏‎ در‏‎ *
زد؟‏‎ مثال‌‏‎ مي‌توان‌‏‎
اينها‏‎ حال‌‏‎ هر‏‎ به‌‏‎ رازي‌ ، ‏‎ ابوالفتوح‌‏‎ و‏‎ طبرسي‌‏‎ ابوعلي‌‏‎ مثلا‏‎ -
كه‌‏‎ علم‌‏‎ در‏‎ راسخان‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ منان‌‏‎ خداي‌‏‎ هم‌‏‎ كه‌‏‎ باورند‏‎ اين‌‏‎ بر‏‎
هستند ، ‏‎ آنها‏‎ راس‌‏‎ در‏‎ اطهار‏‎ ائمه‌‏‎ و‏‎ گرامي‌‏‎ پيامبر‏‎ طبيعتا‏‎
و‏‎ علم‌‏‎ آنكه‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ اينان‌‏‎ و‏‎ دانند‏‎ مي‌‏‎ را‏‎ متشابه‌‏‎ معناي‌‏‎
مي‌آورند‏‎ فرود‏‎ سرتسليم‌‏‎ ادب‏‎ و‏‎ اخلاص‌‏‎ روي‌‏‎ از‏‎ دارند ، ‏‎ اطلاع‌‏‎
درست‌‏‎ دستاويز‏‎ متشابهات‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ فتنه‌جوياني‌‏‎ برعكس‌‏‎ و‏‎
الاحترام‌‏‎ واجب‏‎ الهي‌‏‎ كلام‌‏‎ محكمات‌‏‎ همانند‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ مي‌كنند‏‎
.نمي‌كنند‏‎ جدل‌‏‎ و‏‎ چرا‏‎ و‏‎ چون‌‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ و‏‎ مي‌شمارند‏‎
اين‌‏‎ است‌ ، ‏‎ متشابهات‌‏‎ به‌‏‎ مربوط‏‎ درواقع‌‏‎ تاويل‌‏‎ گفتيد‏‎ شما‏‎ *
مي‌فرماييد؟‏‎ تشريح‌‏‎ دقيقتر‏‎ را‏‎ موضوع‌‏‎
مجيد‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ متشابهات‌‏‎ با‏‎ تاويل‌‏‎ راستا ، ‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ بله‌ ، ‏‎ -‎
جعفربن‌‏‎ محمدبن‌‏‎ قول‌‏‎ از‏‎ رازي‌‏‎ ابوالفتوح‌‏‎.‎مي‌يابد‏‎ پيوند‏‎
وجه‌‏‎ يك‌‏‎ الا‏‎ نباشد‏‎ محتمل‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ آن‌‏‎ محكم‌‏‎":‎مي‌نويسد‏‎ زبير‏‎
قول‌‏‎ از‏‎ سپس‌‏‎ و‏‎ "را‏‎ وجوه‌‏‎ بود‏‎ محتمل‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ آن‌‏‎ متشابه‌‏‎ و‏‎ را‏‎
آن‌‏‎ محكم‌‏‎ گفتند‏‎ ديگر‏‎ بعضي‌‏‎":‎مي‌نويسد‏‎ آيه‌‏‎ ذيل‌‏‎ در‏‎ ديگران‌‏‎
تاويل‌‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ آن‌‏‎ متشابه‌‏‎ و‏‎ دانند‏‎ آن‌‏‎ تاويل‌‏‎ علما‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎
-"الساعه‌‏‎ قيام‌‏‎ عن‌‏‎ كالخبر‏‎ -نداند‏‎ تعالي‌‏‎ خداي‌‏‎ جز‏‎ آن‌‏‎
متشابهات‌‏‎ با‏‎ را‏‎ تاويل‌‏‎ معناي‌‏‎ زمينه‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎ ابوالفتوح‌‏‎
فرقي‌‏‎ تفسير‏‎ علم‌‏‎ اهل‌‏‎ عرف‌‏‎ در‏‎":‎مي‌نويسد‏‎ و‏‎ مي‌داند‏‎ مربوط‏‎
تفسير‏‎ را‏‎ محكم‌‏‎ آيات‌‏‎ معني‌‏‎ كشف‌‏‎.تاويل‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ ميان‌‏‎ هست‌‏‎
احتمالات‌‏‎ و‏‎ وجوه‌‏‎ ديگر‏‎ و‏‎ متشابهات‌‏‎ آيات‌‏‎ معني‌‏‎ بيان‌‏‎ و‏‎ گويند‏‎
".گويند‏‎ تاويل‌‏‎ را‏‎ او‏‎
كجاست‌؟‏‎ فرموديد‏‎ كه‌‏‎ قولهايي‌‏‎ نقل‌‏‎ ماخذ‏‎*
آل‌‏‎ سوره‌‏‎ از‏‎ هفتم‌‏‎ آيه‌‏‎ ذيل‌‏‎ رازي‌ ، ‏‎ ابوالفتوح‌‏‎ تفسير‏‎ در‏‎ -
.عمران‌‏‎
چيست‌؟‏‎ تاويل‌‏‎ باب‏‎ در‏‎ خود‏‎ نظر‏‎ اثبات‌‏‎ براي‌‏‎ ابوالفتوح‌‏‎ دلايل‌‏‎ *
علماي‌‏‎ اكثريت‌‏‎ و‏‎ خود‏‎ مقبول‌‏‎ قرائت‌‏‎ بر‏‎ دليل‌‏‎ چند‏‎ ابوالفتوح‌‏‎ -
متشابه‌‏‎ آيات‌‏‎ تاويل‌‏‎ از‏‎ نيز‏‎ علم‌‏‎ در‏‎ راسخان‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌آورد‏‎ شيعه‌‏‎
او‏‎ در‏‎ و‏‎" است‌‏‎ آشكار‏‎ عربي‌‏‎ به‌‏‎ قرآن‌‏‎ اينكه‌‏‎ نخست‌‏‎.باخبرند‏‎
انسان‌‏‎ نوع‌‏‎ بني‌‏‎ همه‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بعيد‏‎ لذا‏‎ نيست‌‏‎ " تعميه‌‏‎ و‏‎ الغاز‏‎
متشابهات‌‏‎ كه‌‏‎ ازآن‌‏‎ بخشي‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ خبره‌‏‎ عالمان‌‏‎ حتي‌‏‎ و‏‎
با‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ نيست‌‏‎ درست‌‏‎ اينكه‌‏‎ دوم‌‏‎.‎نياورند‏‎ در‏‎ سر‏‎ است‌‏‎
خطاب‏‎ ما‏‎ با‏‎ او‏‎ جانب‏‎ از‏‎ هم‌‏‎ رسول‌‏‎ و‏‎ كند‏‎ خطابي‌‏‎ (‎ص‌‏‎)‎الله‌‏‎ رسول‌‏‎
.چيست‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ مراد‏‎ كه‌‏‎ ندانيم‌‏‎(ص‌‏‎)پيغمبر‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ ما‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ كند‏‎
صحابه‌‏‎ و‏‎ بيت‌‏‎ اهل‌‏‎ رباني‌‏‎ عالمان‌‏‎ و‏‎ (‎ص‌‏‎)‎پيامبر‏‎ خود‏‎ بايد‏‎ پس‌‏‎
راسخان‌‏‎ نه‌‏‎ اگر‏‎ اينكه‌‏‎ سوم‌‏‎.‎بدانند‏‎ را‏‎ متشابهات‌‏‎ معناي‌‏‎ او‏‎
هست‌‏‎ ناراسخ‌‏‎ و‏‎ راسخ‌‏‎ ميان‌‏‎ فرقي‌‏‎ چه‌‏‎ راسخان‌ ، ‏‎ غير‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ دانند‏‎
دراينجا‏‎ علم‌‏‎ در‏‎ قدم‌‏‎ ثبات‌‏‎ و‏‎ رسوخ‌‏‎ به‌‏‎ ايشان‌‏‎ مدح‌‏‎ و‏‎ وصف‌‏‎ و‏‎
مومن‌‏‎ و‏‎ النفس‌‏‎ سليم‌‏‎ نادانان‌‏‎ بسيار‏‎ چه‌‏‎ زيرا‏‎ ندارد ، ‏‎ فايده‌‏‎
عهد‏‎ از‏‎ آنكه‌‏‎ چهارم‌‏‎.آمنا‏‎ و‏‎ سلمنا‏‎ بگويند‏‎ مي‌توانند‏‎ نيز‏‎
اسلامي‌‏‎ مذاهب‏‎ و‏‎ فرقه‌ها‏‎ همه‌‏‎ مفسران‌‏‎ ما‏‎ زمان‌‏‎ تا‏‎ (‎ص‌‏‎)‎پيامبر‏‎
در‏‎ متشابهات‌ ، حتي‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ دارد‏‎ محكمات‌‏‎ هم‌‏‎ كه‌‏‎ قرآن‌‏‎ تفسير‏‎ در‏‎
عملا‏‎ و‏‎ كرده‌اند‏‎ بحث‌‏‎ سور‏‎ فواتح‌‏‎ يا‏‎ مقطعه‌‏‎ حروف‌‏‎ تفسير‏‎
وجود‏‎ متشابه‌‏‎ شناخت‌‏‎ براي‌‏‎ راهي‌‏‎ كه‌‏‎ بوده‌اند‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ قائل‌‏‎
.دارد‏‎
كرد؟‏‎ اقامه‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ دلايلي‌‏‎ چه‌‏‎ نظريه‌‏‎ اين‌‏‎ تاييد‏‎ براي‌‏‎ *
شيعه‌‏‎ علماي‌‏‎ ساير‏‎ و‏‎ ابوالفتوح‌‏‎ قرائت‌‏‎ مويد‏‎ كه‌‏‎ مهمي‌‏‎ دليل‌‏‎-
(ص‌‏‎)‎اكرم‌‏‎ رسول‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ متواتري‌‏‎ معنا‏‎ و‏‎ بسيار‏‎ احاديث‌‏‎ است‌‏‎
راسخان‌‏‎ ما‏‎":فرموده‌اند‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎ نقل‌‏‎ (ع‌‏‎)‎اطهار‏‎ ائمه‌‏‎ و‏‎
".مي‌دانيم‌‏‎ را‏‎ متشابه‌‏‎ تاويل‌‏‎ و‏‎ درعلميم‌‏‎
بگوييد؟‏‎ مي‌توانيد‏‎ را‏‎ روايت‌‏‎ منابع‌‏‎ *
صورت‌‏‎ به‌‏‎ روايت‌‏‎ اين‌‏‎ معناي‌‏‎ زيرا‏‎.است‌‏‎ زيادي‌‏‎ منابع‌‏‎ -
هست‌ ، ‏‎ من‌‏‎ دسترس‌‏‎ در‏‎ الان‌‏‎ آنچه‌‏‎ گرديده‌ ، اما‏‎ بيان‌‏‎ متواتري‌‏‎
.است‌‏‎ صفحه‌ 92‏‎ بحارالانوار ، جلد 92 ، ‏‎
دارد؟‏‎ وجود‏‎ نقلي‌‏‎ دلايل‌‏‎ بازهم‌‏‎ آيا‏‎ نقلي‌ ، ‏‎ دليل‌‏‎ اين‌‏‎ جز‏‎*
نقل‌‏‎ سني‌‏‎ و‏‎ شيعه‌‏‎ حديث‌‏‎ جوامع‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ هست‌‏‎ معروفي‌‏‎ حديث‌‏‎ بله‌ ، ‏‎ -
از‏‎ يكي‌‏‎ كه‌‏‎ عباس‌‏‎ ابن‌‏‎ حق‌‏‎ در‏‎ (ص‌‏‎)رسول‌‏‎ حضرت‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎
و‏‎ فقهه‌‏‎ اللهم‌‏‎":فرمودند‏‎ و‏‎ كردند‏‎ دعا‏‎ بود‏‎ صحابه‌‏‎ فاضل‌ترين‌‏‎
دانش‌‏‎ درك‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ خداوندا‏‎" يعني‌‏‎ "التاويل‌‏‎ علمه‌‏‎ و‏‎ في‌الدين‌‏‎
زمينه‌‏‎ همين‌‏‎ در‏‎.‎"بياموز‏‎ تاويل‌‏‎ او‏‎ به‌‏‎ و‏‎ كن‌‏‎ عطا‏‎ دين‌‏‎
عبدالله‌‏‎ و‏‎":مي‌نويسد‏‎ آيه‌‏‎ همين‌‏‎ تفسير‏‎ ذيل‌‏‎ رازي‌‏‎ ابوالفتوح‌‏‎
الراسخين‌‏‎ من‌‏‎ انا‏‎":گفتي‌‏‎ خواندي‌‏‎ آيه‌‏‎ اين‌‏‎ چون‌‏‎ عباس‌‏‎
ازآن‌‏‎ من‌‏‎" يعني‌‏‎ "المتشابه‌‏‎ تاويل‌‏‎ يعلمون‌‏‎ في‌العلم‌الذين‌‏‎
از‏‎ من‌‏‎ گفت‌‏‎ مجاهد‏‎ و‏‎ دانند‏‎ متشابه‌‏‎ تاويل‌‏‎ كه‌‏‎ درعلمم‌‏‎ راسخان‌‏‎
"...دانم‌‏‎ متشابه‌‏‎ تاويل‌‏‎ كه‌‏‎ آنانم‌‏‎ جمله‌‏‎
در‏‎ صاحبالميزان‌‏‎ فقيد‏‎ علامه‌‏‎ مثلا‏‎ معاصر ، ‏‎ مفسران‌‏‎ از‏‎ *
دارند؟‏‎ نظري‌‏‎ چه‌‏‎ باب‏‎ اين‌‏‎
معتقد‏‎ آنكه‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ آيه‌ ، ‏‎ همين‌‏‎ ذيل‌‏‎ در‏‎ طباطبايي‌‏‎ علامه‌‏‎ -‎
تاويل‌‏‎ به‌‏‎ علم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ دارد‏‎ دلالت‌‏‎ آيه‌‏‎ اين‌‏‎ آنچه‌‏‎ است‌‏‎
آيه‌‏‎ هم‌‏‎ اگر‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ آن‌‏‎ بر‏‎ ولي‌‏‎ اوست‌‏‎ مختص‌‏‎ و‏‎ خدا‏‎ منحصردر‏‎
تاويل‌‏‎ به‌‏‎ عالم‌‏‎ نيز‏‎ علم‌‏‎ در‏‎ راسخين‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ نداشته‌‏‎ دلالت‌‏‎
بر‏‎ داشتن‌‏‎ دلالت‌‏‎ از‏‎ غير‏‎ آنان‌ ، ‏‎ علم‌‏‎ بر‏‎ نداشتن‌‏‎ دلالت‌‏‎ باشند ، ‏‎
اينكه‌‏‎ با‏‎ ندارد‏‎ منافات‌‏‎ انحصار‏‎ اين‌‏‎است‌‏‎ آنان‌‏‎ علم‌‏‎ عدم‌‏‎
خداي‌‏‎ براينكه‌‏‎ كند‏‎ دلالت‌‏‎ موردبحث‌ ، ‏‎ آيه‌‏‎ از‏‎ جداي‌‏‎ ديگري‌‏‎ دليل‌‏‎
افراد‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ خودش‌‏‎ به‌‏‎ مختص‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ علم‌‏‎ اين‌‏‎ تعالي‌‏‎
دلالت‌‏‎ كه‌‏‎ داريم‌‏‎ آياتي‌‏‎ هم‌‏‎ علم‌‏‎ اين‌‏‎ درنظاير‏‎ همچنانكه‌‏‎ داده‌ ، ‏‎
داريم‌‏‎ آياتي‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ و‏‎ خداست‌‏‎ به‌‏‎ مختص‌‏‎ اينكه‌‏‎ بر‏‎ دارد‏‎
است‌ ، ‏‎ داده‌‏‎ نيز‏‎ خودش‌‏‎ غير‏‎ به‌‏‎ را‏‎ علم‌‏‎ اين‌‏‎ خدا‏‎ مي‌گويد‏‎ كه‌‏‎
خداوند‏‎ به‌‏‎ مختص‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ آيه‌‏‎ چندين‌‏‎ كه‌‏‎..‎غيب‏‎ به‌‏‎ مانندعلم‌‏‎
.مي‌داند‏‎
مورد‏‎ در‏‎ احاديث‌‏‎ مويد‏‎ آيات‌‏‎ كه‌‏‎ دارد‏‎ وجود‏‎ دلايلي‌‏‎ چه‌‏‎ *
باشند؟‏‎ تاويل‌‏‎
كه‌‏‎ احاديث‌‏‎ اينهمه‌‏‎ با‏‎ بود ، ‏‎ خداوند‏‎ خاص‌‏‎ فقط‏‎ تاويل‌‏‎ اگر‏‎ -
و‏‎ اجمالها‏‎ آنكه‌‏‎ حال‌‏‎.‎نداشت‌‏‎ وفاق‌‏‎ دارند ، ‏‎ معنوي‌‏‎ تواتر‏‎
احاديث‌‏‎ از‏‎ استمداد‏‎ با‏‎ اول‌‏‎ دردرجه‌‏‎ مجيد‏‎ قرآن‌‏‎ ابهامهاي‌‏‎
و‏‎ تناقض‌‏‎ وجود‏‎ به‌‏‎ قائل‌‏‎ كه‌‏‎ مخالفان‌‏‎ از‏‎ بعضي‌‏‎.مي‌شود‏‎ برطرف‌‏‎
وجه‌‏‎ بريك‌‏‎ قرآن‌‏‎ تمامي‌‏‎ چرا‏‎ گفته‌اند‏‎ هستند‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ تهافت‌‏‎
دردسر‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ تاويل‌‏‎ به‌‏‎ نياز‏‎ تا‏‎ نيست‌‏‎ محكمات‌‏‎ يعني‌‏‎
و‏‎ حكمت‌‏‎ مورد‏‎ در‏‎ و‏‎ اشكال‌‏‎ و‏‎ ايراد‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ مفسران‌‏‎.‎نباشد‏‎
.داده‌اند‏‎ گوناگوني‌‏‎ پاسخهاي‌‏‎ قرآن‌ ، ‏‎ در‏‎ متشابهات‌‏‎ وجود‏‎ فايده‌‏‎
به‌‏‎ پاسخها‏‎ مهمترين‌‏‎ و‏‎ شده‌‏‎ داده‌‏‎ پاسخ‌‏‎ چگونه‌‏‎ شبهه‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ *
است‌؟‏‎ شده‌‏‎ طرح‌‏‎ كساني‌‏‎ چه‌‏‎ جانب‏‎ واز‏‎ چگونه‌‏‎ شبهه‌‏‎ اين‌‏‎
برجسته‌تر‏‎ بقيه‌‏‎ از‏‎ طباطبايي‌‏‎ علامه‌‏‎ و‏‎ زمخشري‌‏‎ پاسخهاي‌‏‎ -‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ پاسخ‌‏‎ راست‌ترين‌‏‎ سر‏‎ و‏‎ طبيعي‌ترين‌‏‎ اما‏‎ است‌ ، ‏‎
و‏‎ طبيعي‌‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎ نازل‌‏‎ انساني‌‏‎ طبيعي‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ قرآن‌‏‎
زبان‌‏‎ جمله‌‏‎ از‏‎ جهان‌ ، ‏‎ جديد‏‎ و‏‎ قديم‌‏‎ ملل‌‏‎ و‏‎ اقوام‌‏‎ همه‌‏‎ ادبي‌‏‎
و‏‎ تشبيه‌‏‎ و‏‎ استعاره‌‏‎ و‏‎ ازكنايه‌‏‎ اعم‌‏‎ مجاز ، ‏‎ داراي‌‏‎ عربي‌ ، ‏‎
و‏‎ تشبيه‌‏‎ و‏‎ استعاره‌‏‎ و‏‎ كنايه‌‏‎ از‏‎ اعم‌‏‎- مجاز‏‎ چون‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ تمثيل‌‏‎
"متشابه‌‏‎" كلام‌‏‎ طبعا‏‎ كند‏‎ پيدا‏‎ راه‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ - تمثيل‌‏‎
كلمات‌‏‎ و‏‎ امثال‌‏‎ و‏‎ اشعار‏‎ و‏‎ ازقصص‌‏‎ بسياري‌‏‎ چنانكه‌‏‎ مي‌شود ، ‏‎
قول‌‏‎ به‌‏‎ دارند ، ‏‎ تاويل‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ به‌‏‎ احتياج‌‏‎ زبانها‏‎ همه‌‏‎ قصار‏‎
متشابه‌‏‎ كلماتي‌‏‎ بر‏‎ مشتمل‌‏‎ قرآن‌‏‎ است‌‏‎ واجب‏‎" طباطبايي‌‏‎ علامه‌‏‎
آيات‌‏‎ است‌‏‎ لازم‌‏‎ كه‌‏‎ همچنان‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ آن‌‏‎ جز‏‎ چاره‌اي‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎
".باشد‏‎ داشته‌‏‎ نيز‏‎ محكم‌‏‎
شوند ، ‏‎ خلط‏‎ مفاهيم‌‏‎ است‌‏‎ ممكن‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ مطرح‌‏‎ كه‌‏‎ ديگري‌‏‎ بحث‌‏‎ يك‌‏‎ *
هم‌‏‎ با‏‎ تفاوتي‌‏‎ چه‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎.است‌‏‎ تاويل‌‏‎ و‏‎ تفسير‏‎ تفاوت‌‏‎ بحث‌‏‎
است‌؟‏‎ شده‌‏‎ ابراز‏‎ باب‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ نظراتي‌‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ دارند‏‎
است‌‏‎ الفاظ‏‎ و‏‎ لفظ‏‎ به‌‏‎ ناظر‏‎ تفسير‏‎ گفته‌اند‏‎ محققان‌‏‎ اغلب‏‎ -‎
.است‌‏‎ تعبير‏‎ نحوه‌‏‎ و‏‎ جمله‌‏‎ ساختمان‌‏‎ به‌‏‎ ناظر‏‎ تاويل‌‏‎ اما‏‎
:فرمايد‏‎ مي‌‏‎ فجر‏‎ سوره‌‏‎ از‏‎ آيه‌ 14‏‎ -كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ وقتي‌‏‎ چنانكه‌‏‎
‎‏‏،‏‎(است‌‏‎ كمينگاه‌‏‎ در‏‎ خداوند‏‎ همانا‏‎) "لبالمرصاد‏‎ ربك‌‏‎ ان‌‏‎"
و‏‎ مراقبت‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ رصد‏‎ از‏‎ مرصاد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ تفسيرش‌‏‎
رصد‏‎ محل‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎ مفعال‌‏‎ صيغه‌‏‎ مرصاد‏‎ شده‌ ، ‏‎ گرفته‌‏‎ نظارت‌‏‎
يا‏‎ دركمين‌‏‎ خداوند‏‎ واقع‌‏‎ به‌‏‎ چون‌‏‎ ولي‌‏‎ وكمين‌ ، ‏‎ مراقبت‌‏‎ و‏‎
تعبير‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ زبان‌‏‎ اهل‌‏‎ و‏‎ نظر‏‎ اهل‌‏‎ است‌ ، ‏‎ ننشسته‌‏‎ كمينگاه‌‏‎
تحذيرو‏‎ آيه‌‏‎ لحن‌‏‎ از‏‎ و‏‎ خداوند‏‎ حضور‏‎ احاطه‌و‏‎ و‏‎ علم‌‏‎ كنايي‌‏‎
خداوند ، از‏‎ مي‌برندكه‌‏‎ پي‌‏‎ و‏‎ بليغ‌درمي‌يابند‏‎ هشداري‌‏‎
مائده‌‏‎ سوره‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ يا‏‎.‎نيست‌‏‎ غافل‌‏‎ بارشان‌‏‎ و‏‎ كار‏‎
يدالله‌‏‎ اليهود‏‎ قالت‌‏‎":مي‌فرمايد‏‎ سبحان‌‏‎ خداوند‏‎ آيه‌64 ، ‏‎
در‏‎ ‎‏‏،‏‎(است‌‏‎ بسته‌‏‎ خدا‏‎ دست‌‏‎ كه‌‏‎ يهودمي‌گويند‏‎)‎" مغلوله‌‏‎
و‏‎ است‌‏‎ معروف‌‏‎ اندام‌‏‎ و‏‎ عضو‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ دست‌‏‎ نه‌‏‎ مي‌يابندكه‌‏‎
بلكه‌‏‎ است‌ ، ‏‎ كلمه‌‏‎ عرفي‌‏‎ و‏‎ عادي‌‏‎ معناي‌‏‎ به‌‏‎ آن‌‏‎ بودن‌‏‎ نه‌بسته‌‏‎
آفرينش‌‏‎ از‏‎ خداوند‏‎ انگاشتن‌‏‎ بركنار‏‎ كنايه‌از‏‎ ايشان‌‏‎ قول‌‏‎
و‏‎ كائنات‌است‌‏‎ در‏‎ تصرف‌‏‎ و‏‎ مخلوقات‌‏‎ بر‏‎ تسلط‏‎ و‏‎ انفاق‌‏‎ و‏‎ تازه‌‏‎
‎‏‏،‏‎"مبسوطتان‌‏‎ يداه‌‏‎ بل‌‏‎":مي‌شود‏‎ گفته‌‏‎ آنها‏‎ پاسخ‌‏‎ در‏‎ وقتي‌‏‎
در‏‎ كه‌‏‎ مي‌برد‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ يهود‏‎ تعبير‏‎ با‏‎ مشابه‌‏‎ تعبيري‌‏‎ ظاهرا‏‎
هم‌‏‎ اينجا‏‎ در‏‎ ولي‌‏‎ گويند ، ‏‎ آن‌مشاكله‌‏‎ به‌‏‎ علماي‌بلاغت‌‏‎ عرف‌‏‎
انواع‌‏‎ بر‏‎ قدرت‌‏‎ يد ، ‏‎ بسط‏‎ واز‏‎ است‌‏‎ كنايي‌‏‎ و‏‎ مجازي‌‏‎ بيان‌‏‎ بيان‌ ، ‏‎
را‏‎ آن‌‏‎ نظاير‏‎ و‏‎ اختيار‏‎ و‏‎ اراده‌‏‎ و‏‎ عمل‌‏‎ آزادي‌‏‎ و‏‎ انفاق‌‏‎ و‏‎ خلق‌‏‎
سني‌‏‎ و‏‎ بزرگ‌شيعه‌‏‎ مفسران‌‏‎ همه‌‏‎ كه‌‏‎ تاويل‌‏‎ اين‌‏‎.‎مي‌كند‏‎ مراد‏‎
تفسيرهاي‌‏‎ و‏‎ جزوتاويلها‏‎ آورده‌اند ، ‏‎ تفسيرهايشان‌‏‎ در‏‎
در‏‎.‎ نيست‌‏‎ حد‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ تاويل‌‏‎ همواره‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ ممدوح‌‏‎ و‏‎ مستحسن‌‏‎
قرآن‌‏‎ گوناگون‌ ، آيات‌‏‎ نحل‌‏‎ و‏‎ ملل‌‏‎ اسلام‌ ، ارباب‏‎ تاريخ‌‏‎ طول‌‏‎
اصلي‌‏‎ معاني‌‏‎ واز‏‎ مي‌كنند‏‎ تاويل‌‏‎ خويش‌‏‎ مذهب‏‎ و‏‎ طبق‌مراد‏‎ را‏‎
.مي‌گردانند‏‎ خود‏‎
چگونه‌؟‏‎ مثلا‏‎ *
را‏‎ "اقيموالصلاه‌‏‎" از‏‎ باطنيان‌مراد‏‎ في‌المثل‌‏‎ چنانكه‌‏‎-‎
بهشت‌‏‎ و‏‎ اسرار‏‎ نگهداري‌‏‎ را‏‎ صوم‌‏‎ از‏‎ مراد‏‎ يا‏‎ امام‌‏‎ از‏‎ اطاعت‌‏‎
مي‌گيرند ، ‏‎ جهل‌‏‎ از‏‎ كنايه‌‏‎ را‏‎ جهنم‌‏‎ و‏‎ عقل‌‏‎ و‏‎ علم‌‏‎ از‏‎ كنايه‌‏‎ را‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ آكنده‌‏‎ خسرو‏‎ ناصر‏‎ آثار‏‎ ساير‏‎ و‏‎ دين‌‏‎ وجه‌‏‎ چنانكه‌‏‎
و‏‎ باطني‌‏‎ و‏‎ غالي‌‏‎ فرقه‌هاي‌‏‎ از‏‎ حروفيه‌كه‌‏‎ يا‏‎ تاويلات‌است‌ ، ‏‎
تاويلات‌افراطي‌‏‎ انواع‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ هستند‏‎ اسلامي‌‏‎ غرابت‌گراي‌‏‎
.پرداخته‌اند‏‎
...دارند‏‎ افراطي‌‏‎ تاويل‌هاي‌‏‎ هم‌‏‎ صوفيه‌‏‎ *
تاويلات‌‏‎ طرفدار‏‎ نيز‏‎ عربي‌‏‎ ابن‌‏‎ نظير‏‎ تندرو‏‎ بله‌ ، صوفيه‌‏‎ -
عربي‌‏‎ ابن‌‏‎ به‌‏‎ تفسيرمنسوب‏‎ در‏‎.‎هستند‏‎ بي‌محابا‏‎ و‏‎ نامستند‏‎
آيه‌اي‌‏‎ كمتر‏‎ است‌ ، ‏‎ نيزمنسوب‏‎ ملاعبدالرزاق‌كاشاني‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎
چنانكه‌‏‎ باشد ، ‏‎ تاويل‌نشده‌‏‎ كه‌‏‎ هست‌‏‎ محكمات‌قرآني‌‏‎ آيات‌‏‎ از‏‎
الاحكام‌يعني‌‏‎ آيات‌‏‎ حتي‌‏‎ ديگر ، ‏‎ باطنيان‌‏‎ و‏‎ خسرو‏‎ ناصر‏‎ مانند‏‎
كرده‌‏‎ تاويل‌‏‎ قرآنند ، ‏‎ محكمات‌‏‎ جزو‏‎ كه‌‏‎ قرآن‌را‏‎ فقهي‌‏‎ آيات‌‏‎
.است‌‏‎
دارد‏‎ ادامه‌‏‎


Copyright 1996-2001 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.