دهها هزار تظاهر كننده، يكشنبه پيش، به خيابان هاي مادريد ريختند و از دولت و مقام هاي محلي خواستند مسئوليت بيشتري را به خاطر نشت نفت كوره به دريا به عهده گيرند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از مادريد، قرار بود تظاهراتي نيز بعدا در بروكسل، پاريس و ليسبون به خاطر نشت نفت كوره كشتي باهامايي «پرستيژ» به دريا هنگامي كه درنوامبر گذشته غرق شد و يكي از بدترين فاجعه هاي زيست محيطي را به وجود آورد، صورت گيرد.
به گفته پليس حدود يكصد هزار تن در تظاهرات مادريد شركت داشتند، درحالي كه سازمان دهندگان ادعا كردند كه صدها هزار نفر حاضر بودند.
سازمان دهندگان تظاهرات از دولت دست راستي نخست وزير «خوزه ماريا ازنار» و مقام هاي محلي به خاطر پاسخ ضعيف شان به اين فاجعه انتقاد كردند. در جريان فاجعه نشت نفت كوره امتداد وسيعي از سواحل شمالي اسپانيا را آلوده ساخت.
«هيچ كس مسئوليت را نپذيرفته و چيزي كه بدتر از همه است يك مقاومت نظام مند (سيستماتيك) وجود دارد كه نمي گذارد پرس وجوي كامل براي يافتن حقيقت به عمل آيد.»
زاپرتو يادآور شدكه هيچ يك از اعضاي دولت اسپانيا به خاطر نشت نفت مسئوليت را برعهده نگرفته اند.
نفتكش پرستيژ روز ۱۹ نوامبر (۲۸ آبان) گذشته دونيم شد و غرق گرديد. از آن زمان، تاكنون ۲۵ هزار تن نفت كوره سنگين از آن در دريا پخش شده و صدها كيلومتر سواحل اسپانيا و فرانسه را آلوده ساخته است. اين آلودگي پرتغال را هم تهديد مي كند.
اين كشتي در ۲۷۰ كيلومتري ساحل شمال شرقي اسپانيا به  قعر دريا رفته و از آن زمان به ويران كردن سواحل اروپا مشغول است  گرچه فرانسويان كوشش كرده اند بدنه كشتي آسيب ديده را تعمير كنند.

توني بلر، نخست وزير انگليس، از آمريكا و ساير كشورهاي ثروتمند خواست تا فعاليت هاي بيشتري براي حل مسائل فقر جهاني و خسارت هاي زيست محيطي انجام دهند، در غير اين صورت با خطر جدايي هميشگي با كشورهاي توسعه يابنده رو  به رو شوند.
به گزارش خبرگزاري رويتر از لندن، در نطقي كه نكات برجسته قول و قرار انرژي هاي سبز دولت وي را برمي شمرد، بلرگفت: «يك تعهد قويتر از سوي كشورهاي غني در زمينه مبارزه با تغييرات اقليمي مي تواند كشورهاي فقيرتر را متقاعد كند.»
به رغم بحران عراق كه در آن انگليس متحد آمريكاست، در زمينه تغييرات اقليمي، بلر از جورج بوش كه امضاي پيمان كيوتو را رد كرد جدا شده است. پيمان ۱۹۹۷ كيوتو درباره گازهاي گلخانه اي است، اما آمريكا مي گويد كاهش انتشار اين گازها براي آمريكا هزينه بر است. آمريكا بزرگترين انتشاردهنده گازهاي گلخانه اي در جهان است.
بلر در عين حال خواستار اقدامات جدي تري براي مبارزه با تغييرات اقليمي است و مصوبات را كافي نمي داند.
دوشنبه  پيش، دولت بلر برنامه هاي فناوري سبز خود را كه مي خواهد قانوني شود، انتشار داد. در اين برنامه تا سال ۲۰۵۰ انتشار كربن بايد ۶۰ درصد كاهش يابد و كارايي بهره برداري از انرژي افزايش يابد.
وي گفت: فناوري جديد به اين معناست كه اين هدف مي تواند بدون هزينه زياد محقق شود.
وي خاطرنشان ساخت: «ما ادامه خواهيم داد و به آمريكا و ساير كشورها خواهيم گفت كه تغييرات اقليمي تهديدي جدي است و ما بايد آن را با هم به عنوان جامعه بين المللي مخاطب قرار دهيم.»
نخست وزير انگليس گفت:
۴۰ درصد جمعيت جهان آب آشاميدني پاك ندارند، بيش از يك ميليارد نفر در كپرنشين هاي شهرهاي بزرگ زندگي مي كنند و يك پنجم بيماري هاي قابل پيشگيري نسبت داده شده به عوامل زيست محيطي هستند. آن محروميت ها تنها مي تواند احساسات ضد غربي را برانگيزد.
وي افزود: «حقيقت اين است كه سرمايه گذاري فعلي براي رويارويي با چالش اين موضوعات ارزش هر پشيز مصرف شده را در درازمدت دارد».
به گفته كارشناسان يكي از دلايل اصلي حساسيت مقامات انگليسي نسبت به  پيامدهاي زبانبار تغييرات اقليمي، در خطر قرار داشتن جزيره انگليس بر اثر توفان ها شديد دريايي است كه با افزايش دماي زمين مي تواند بسيار گسترده تر و مخرب تر شود. دانشمندان هشدار داده اند كه اگر دماي زمين با شدت كنوني افزايش يابد تا دو دهه ديگر، بسياري از جزاير كوچك اقيانوس ها و بنادر كوچك زير آب مي روند و چنين خطري جزيره انگليس را نيز تهديد مي كند. همچنان كه توفان هاي دريايي در سال ۲۰۰۲ براي نخستين بار خسارات بسيار سنگيني به شهرهاي انگليس و ايرلند وارد كرد.
ترجمه: سعيد علوي نائيني
منبع: اينترنت

با پريدن در استخر باغ وحش سانفرانسيسكو، دشوار بتوان به سوي آمريكاي جنوبي شنا كرد. اما ظاهرا يك گروه ۵۲ عضوي پنگوئن ها از شب عيد كريسمس تاكنون تلاش مي كنند از اين حوضچه خود را به آمريكاي جنوبي برسانند! و مسئولان باغ وحش اعتراف مي كنند تاكنون نتوانسته اند جلوي آنها را بگيرند. اين مشكل از آنجا شروع شد كه شش پنگوئن را از اوهايو به سان فرانسيسكو آوردند تا به جمع پنگوئن هاي اين باغ وحش اضافه كنند.
تا پيش از ورود مهمانان تازه، پنگوئن هاي سان فرانسيسكو به طور عادي به تغذيه، تميز كردن خود و شنا كردن در حوضچه ۱۲ در ۴۰ متري خود مي گذراندند و نوامبر تا فوريه در لانه هاي خود سپري كردند. اما امسال و مدتي كوتاه پس از ورود پنگوئن هاي اوهايو، آنها به حوضچه پريدند و دايره وار با سرعت زياد شروع به شنا كردند. بزودي پنگوئن هاي ديگر هم به آنها پيوستند. آنها از بام تا شام شنا مي كنند و تنها براي خواب تلوتلوخوران دست از شنا كردن مي كشند. جين توليني يكي از مسئولان نگهداري اين حيوانات مي گويد: «كنترل آنها كاملا از دست ما خارج شده است.»
تمام اين پرندگان پنگوئن هاي ماژلانيك هستند كه حدود ۳ كيلوگرم وزن و ۴۵ سانتي متر قد داشته، هنگام شنا سرعتشان به ۲۴ كيلومتر در ساعت مي رسد. اين پنگوئن ها در حيات وحش بامهاجرت در امتداد ساحل آمريكاي جنوبي مسير طولاني ۳۲۰۰ كيلومتري را طي مي كنند كه برابر با ۲۶۴۰۰ دور گردش، گرد حوضچه باغ وحش است؛ ظاهرا اين پرندگان قصد دارند تمام آن را طي كنند.علت اختلال رفتاري اين پرندگان روشن نيست، اما يك پاسخ براي اين رفتار مي تواند شبيه سازي مهاجرت در اين پرندگان باشد. پنگوئن ها بسيار اجتماعي و تابع جمع هستند؛ در رويدادي مشابه، گروهي پنگوئن در آكواريومي در نيواورلئان پس از آن كه به حوضچه موقت انتقال داده شدند دچار همين آشفتگي رفتاري گشتند. احتمال دارد انتقال به سان فرانسيسكو موجب بروز رفتاري مشابه در پنگوئن هايي شده باشد كه از اوهايو آمده اند و ديگر پنگوئن ها نيز همان رفتار را در پيش گرفته باشند. با وجود فعاليت زياد، خواب و خوراك اين پنگوئن ها كاهش يافته، اما به نظر نمي رسد از اين باب دچار مشكلي شده باشند. مسئولان باغ وحش منتظرند، ببينند پنگوئن ها با فرارسيدن فصل تخم گذاري در ماه آوريل چه رفتاري در پيش خواهند گرفت.

محمدعلي زم
بحث كار جمعي بيش از آن تكرار شده است كه براي اثبات اهميت آن نياز به توضيح اضافي باشد. برخي از آن چه ما به عنوان مسلمان به آن امر شده ايم امروزه در غرب بيش از سرزمين هاي مسلمان مورد اعتنا و عمل واقع مي شود. جمع گرايي يكي از آن هاست. جمع گرايي و اهميت شورا در شكل كلي خويش به صراحت در قرآن كريم آمده است ليكن خصائص و جزئيات جمع مورد اشاره قرآن به خصوص در ساحت هاي اجتماعي و عرصه هاي فرهنگي كمتر مورد توجه مفسران و اهل علم قرار گرفته است. لـذا بد نيست چنانچه جمع گرايي را راهكاري براي اصلاح مديريت هاي امور اجتماعي خويش بدانيم از زاويه جديدي به آن نگاه كرده و راهبردهاي
مديريتي آن را ـ براي دست يابي به الگوهاي مديريت اسلامي ـ تدوين كنيم. شوراها چه براي طراحي، چه براي آزمايش و اجرا و چه براي نظارت و كنترل بازخورد زمينه هاي مناسبي در جهت تدوين الگوهاي كارجمعي و تمرين آن هستند، ليكن پيش از آن كه وارد مباحث نظري چرايي و چگونگي شوراها شويم بايد از بستـرهاي سست و مسئله سازي كه از همـان ابتـدا در مسيـر حركت شـوراها زاويه انحراف ايجـاد مي كنند توجه كرده و از آنها احتراز نمود.
سست ترين زمينه از نظر من سياست زدگي است كه مي تواند در سه قالب، خطر آفرين باشد:
يكم: شوراها را بايد از مصاديق مشاركت هاي مدني و فرهنگي دانست و هرگز نبايد روي بعد سياسي آنها تأكيد ورزيد. تأكيد زياد بركارايي سياسي شوراها از ابتدا جهت گيـري آنها را منحـرف و تلاش و كار و گرايش آن ها را با اختلافات، انتقامگيري ها و مناقشات سياسي مخلوط و مغلوط مي كند. تجربه راه انداختن شوراهاي سياسي در اوايل انقلاب، به دست گروهك هاي چپ و منافق و در ادارات، كارخانه ها و روستاها و يا تجربه تصويب قانون كار به خاطر مسائل و تحت فشارهاي سياسي شوراهاي كارگري كه حاصل تفكر عناصر چپ گراي نظام بود و مصيبت اقتصادي ناشي از اجرا و توسعه اين قانون كه منجر به ناكارآمدي اقتصاد كشور و ورشكستگي بخش هاي خصوصي و دولتي و پانگرفتن اقتصاد تعاوني و عمومي و از رونق افتادن توليد شد همگي مثال هاي خوبي براي مردود شمردن گرايش سياسي در شاكله شوراهاست. همانطور كه حاصل سياسي كردن اهرم هاي اقتصادي منجر به «سرمايه گريزي»، « توسعه بي وجداني» در كار و ناكارآمد كردن بدنه و بنيه اقتصادي كشور شده است آميختن تعريف، كارايي و جايگاه شوراها با مسائل سياسي موجب ناتواني ها وكاهش ضريب سرمايه اجتماعي و سوزاندن فرصت هاي ملي ـ منطقه اي خواهد شد. همان گونه كه آسيب ديدگان اصلي سياسي كردن قانون كار قشر زحمتكش كارگراني بود كه به نتيجه معكوس ـ قانون در حمايت از كارگر ـ دست يافتند. «سياسي شدن شوراها» و يا تلقي «نهاد دولتي» و يا « زير مهميز دولت» داشتن از آنها مانع دست يابي ما به مدنيت، اجتماعي شدن و رونق حضور مردم در گره گشايي هاي اجتماعي و اقتصادي خواهد شد.
چنانچه جرياناتي وجود دارند كه ـ همانند ابتداي انقلاب ـ دوست دارند نان سياسي شوراها را بخورند خوبست به جاي راه اندازي شوراها با انگيزه صرفا سياسي، با صدور بيانيه اي يك حزب و خانه طرفدار شورا راه بيندازند و تنور خود را از اين طريق گرم نگهدارند. در غير اين صورت نگاه ناپخته سياسي پس از راه اندازي شوراها نه تنها سبب ناكارآمدي اين نهاد مدني خواهد شد بلكه بانيان و صاحبان اين گرايش را ضايع و ناتوان نشان خواهد داد و يك فرصت ملي نيز براي هميشه سوزانده خواهد شد.
دوم : معصومين بزرگوار ما فرموده اند كه مؤمن و جامعه ايماني نبايد از يك سوراخ دوبار گزيده شود. چرا كم شنوايي و بينايي كم موجب شده است كه از سوراخ سياست وسياست زدگي اين همه گزيده شويم؟ شوراها را نبايد سياسي ديد و سياسي كرد. مدار رسانه اي شوراها بايد به سويي باشد كه سياستمداران، شوراها را تريبون تحركات سياسي و سكوي پرش خود به مدارج بالاتر نپندارند بلكه با تعميق روح فرهنگ مشاركت ملي و ديني، توسعه اقتصادي و اقتدار فرهنگي محـور اصلي و عامل حيات شوراها تلقي شود و بهره وري وبهينه سازي امكانات شهري ـ منطقه اي ـ روستايي و توسعه تفاهم اجتماعي و كاهش آلودگي هاي زيست جمعي جزو مأموريت اصلي آن ها قلمداد گردد.
ادامه دارد