ايرنا: وزير راه و ترابري گفت: بيشترين تصادفات جاده اي در ۳۰ كيلومتري اول شهرهاي بزرگ كشور رخ مي دهد.
مهندس احمد خرم ديروز يكشنبه در گفت وگو با خبرنگار ايرنا دليل اين امر را چهار خطه بودن اين محدوده از شهرهاي بزرگ خواند و گفت: سرعت بالا به اضافه تقاطع هاي زياد باعث تصادفات مرگبار در اين محدوده مي شود.
وي افزود: چهار عامل انسان، جاده،  خودرو و شرايط آب و هوايي به ترتيب بيشترين نقش را در تصادف جاده هاي كشور ايفا مي كنند.
وي اضافه كرد:  وزارت راه در طرح ضربتي خود براي بالابردن وضعيت ايمني جاده هاي حادثه خيز كشور، ۵/۳ برابر سال گذشته اعتبار پيش بيني كرد.
خرم با ذكر اينكه وزارت راه براي راه اندازي كميته ايمني جاده ها آماده است، يادآور شد: براي فرهنگ سازي رانندگي خوب در جاده ها،  بايد كار تبليغي و آموزشي كرد.
وي نقش رسانه هاي جمعي به خصوص صدا و سيما را در اين زمينه مهم دانست و گفت: مي توان با تهيه فيلم هاي آموزشي و سريال، خوب رانندگي كردن در جاده ها را به مردم آموزش داد.
وي نقش آموزش و پرورش را نيز در اين زمينه مهم ارزيابي كرد و گفت: در كتب درسي اخيرا به امر آموزش ترافيك و جاده ها توجه شده است كه اميدواريم اين مسأله به صورت گسترده تر ادامه يابد.
وزير راه و ترابري وضعيت ايمني خودروهاي توليدي كشور را نيز نامناسب دانست و گفت: بايد خودروها را از نظر فني اصلاح كنيم، زيرا در ايران فقط يك خودرو است كه «اي بي اس» دارد و بقيه خودروها فاقد اين سيستم ايمني هستند.
خرم، اطلاع رساني ناقص در مورد شرايط جوي و اقليمي را از عوامل ديگر تصادفات جاده ها دانست و افزود: ما اطلاع رسانيمان در اين مورد بسيار ضعيف است و بايد يك خط ارتباطي بين پليس راه و هواشناسي ايجاد شود كه به محض دگرگوني هوا، پليس جاده ها را ببندد و يا تذكرات ايمني دهد.
وزير راه و ترابري به طرح ايجاد شبكه ۱۲ هزار كيلومتري اتوبان در كشور اشاره كرد و گفت: از اين مجموعه تاكنون ۸۶۰ كيلومتر ساخته شده و يك هزار و ۳۶۰ كيلومتر نيز در دست ساخت است.
خرم همچنين از پيشنهاد وزارت راه و ترابري براي احداث حدود هزار كيلومتر اتوبان ديگر در كشور خبر داد و گفت: با تهيه تمهيدات لازم اين طرح به سرعت به اجرا درمي آيد.
وي اضافه كرد: بايد در ساخت اتوبانها سرعت به خرج داد و در پنج سال آينده شبكه ۱۲ هزار كيلومتري اتوبان كشور را با مشاركت بخش خصوصي به اتمام رساند.

ايرنا: مركز اطلاعات راههاي استان مازندران اعلام كرد: با تلاش ماموران راهداري محور هراز كه به دليل سقوط بهمن مسدود شده بود صبح يكشنبه باز شد.
سقوط بهمن در جاده هراز روز گذشته موجب كشته شدن سه نفر از هموطنان شد و جاده را بست.
براساس اين گزارش محورهاي كندوان و فيروزكوه باز است و رفت و آمد در آنها جريان دارد.
اطلاعات راههاي مازندران از رانندگاني كه قصد تردد در محورهاي كوهستان و برفگير را دارند خواست به دليل يخبندان و لغزنده بودن سطح جاده ها از زنجير چرخ و ديگر تجهيزات ايمني استفاده كنند.
اين مركز از كليه رانندگاني كه قصد حركت در محورهاي فوق را دارند خواست قبل از حركت وضعيت راهها را بوسيله تلفن ۰۱۵۱۲۲۲۲۳۲۰ مركز اطلاعات راههاي مازندران جويا شوند. به گزارش اداره كل هواشناسي مازندران آسمان اغلب شهرهاي مازندران امروز ابري همراه با بارش پراكنده باران است.

گروه اجتماعي: دانشكده علوم ارتباطات از دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبايي مستقل شد و از مهرماه سال آينده فعاليت خود را با عنوان جديد آغاز مي كند.
«مهدي فرقاني» استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبايي ديروز در گفتگو با خبرنگار ايرنا با اعلام اين مطلب افزود: استقلال دانشكده علوم ارتباطات موجب ارتقاي كمي و كيفي اين رشته در ايران خواهد شد. وي تصريح كرد: اين استقلال به معناي جدايي دانشكده علوم ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبايي نيست بلكه به اين معناست كه تاكنون رشته ارتباطات به عنوان يكي از گروههاي آموزشي دانشكده علوم اجتماعي مطرح بود ولي با استقلال آن، دانشكده علوم ارتباطات، خود داراي سه گروه آموزشي خواهد شد.
فرقاني، «روزنامه نگاري»، «روابط عمومي» و «مطالعات ارتباطي» را گروههاي آموزشي دانشكده علوم ارتباطات برشمرد و گفت: دانشكده علوم ارتباطات همچون زماني كه در دل دانشكده علوم اجتماعي فعاليت مي كرد، پذيراي دانشجويان دوره كارشناسي ارشد و دكترا خواهد بود. وي، استقلال دانشكده علوم ارتباطات را در تصميم گيريها، مديريت و تخصيص بودجه و امكانات مؤثر دانست و گفت: در وضع جديد اين رشته بهتر مي تواند خود را با نيازهاي روز جامعه هماهنگ كند.

ايسنا: بيمه خبرنگاري در تمام دنيا از بيمه هاي شناخته شده است، زيرا اين حرفه نياز به امنيت شغلي دارد. اما در ايران بيشتر روزنامه نگاران و خبرنگاران بيمه نيستند.
دكتر مهدي رياحي فر، كارشناس بيمه بازرگاني به خبرنگار ايسنا با بيان اينكه شركتهاي بيمه به دليل تعريف نشدن معيارهاي سرمايه گذاري در زمينه بيمه امنيت شغلي فعاليتي ندارند گفت: دسته اي از مشاغل هستند كه هنوز سرمايه گذاري بر روي آنها انجام نشده است و در مقابل مشاغلي وجود دارد كه شاغلان آنها سرمايه گذاري خود را بيمه مي كنند.
وي با اشاره به بيمه خبرنگاران افزود: يكي از تهديداتي كه حرفه خبرنگاري با آن روبروست، تعطيلي مطبوعات است كه به دلايل مختلف صورت مي گيرد و در چنين شرايطي چون خبرنگار يا روزنامه نگار فرصت اشتغال خود را از دست مي دهد لذا وجود بيمه بيكاري و امنيت شغلي براي او احساس مي شود.
اين كارشناس بيمه بازرگاني به بيمه هاي بيكاري اشاره كرد و افزود: اين بيمه براي افراد داراي فرصت اشتغال در كشورهاي خارج وجود دارد آن دسته از افرادي كه تحصيل كرده و آموزش ديده اند، اما زمينه اشتغال براي آنها فراهم نيست مي توانند مشمول بيمه بيكاري شوند.

مفهوم روانشناختي تعارض
واژه تعارض به معناي كشاكش و اختلاف داشتن، در ادبيات روانشناسي، رايج است و اشاره به موقعيتي دارد كه در آن رويدادها، انگيزه ها مقاصد، رفتارها و سليقه ها مغاير هم يا مخالف يكديگر هستند. بنابراين افراد نه تنها ممكن است كه در برخي جهات در كشاكش با ديگران باشند، بلكه امكان آن وجود دارد كه شخص با خود نيز در تعارض باشد،نظير مواردي كه از تعارض وجداني يا تعارض در تصميم گيري سخن مي گوييم. زماني كه اهدافي را كه به لحاظ اهميت يكسان هستند دنبال مي كنيم، اگر تلفيق آنها با يكديگر ممكن نباشد، دچار تعارض خواهيم شد.
هنگامي كه ما در مورد امري، نظر ديگران را مغاير نظر خود مي بينيم، اظهار نظر مي كنيم، يعني خود را ارزشمند مي دانيم، فكر و سليقه خود را در نظر مي گيريم، در غير اين صورت از هر
اظهار نظري اجتناب مي كنيم. يكي از ويژگي هاي عمومي افرادي كه از اعتماد به نفس خوبي برخوردار هستند، راحتي در ابراز احساسات خود است. برخي افراد از ابراز احساسات خود واهمه دارند، چون مي ترسند واكنش ديگران نسبت به احساسهاي آنها منفي باشد يا اين كه احساسشان با احساس ديگران جور درنيايد. چنين افرادي از بروز تعارض نگرانند. نگران از اين كه مبادا با اين كشمكش ، مخالفت ديگران را برانگيزد. از اين رو همنوايي با ديگران را از نظر دور نگاه نمي دارند.
در واقع همنوايي كردن Conformity با گروه يكي از جنبه هاي جالب رفتار اجتماعي است. پديده همنوايي صرفا به امر گرايش فرد براي همنوا شدن بسنده نمي كند، بلكه به فشار اجتماعي از طرف گروه براي همنوا كردن فرد نيز مي پردازد. در طول تاريخ و بين جوامع مختلف، بسيارند افرادي كه وقتي براي نخستين بار عقايد و رفتار خاص خودشان را بروز دادند، مورد مخالفت قرارگرفتند، نكوهش شدند؛ يا ديگران آنها را مسخره كردند، به نظر مي رسد كه جامعه ها و گروه ها همواره سعي در همنوا و همرنگ كردن افراد با خود دارند. ظاهرا اين جوامع و گروه ها به افراد ناهمنوا چندان روي خوشي نشان نمي دهند و به صورت هاي گوناگون از قبيل طرد و منزوي كردن، نپذيرفتن آنها و عدم تأييد اجتماعي، ندادن امتيازات يا حقوق اجتماعي و حتي تنبيه مستقيم با افراد ناهمنوا روبه رو مي شوند.
نتايج بررسي ها نشان مي دهند كه احساس تعارض عموما ناخوشايند است. از اين رو افراد به طور كلي خواهان يكپارچگي و هماهنگي هستند و از تعارض گريزانند. از طرف ديگر شواهدي در دست است، حاكي از اين كه بروز تعارض در اجتماع گروه ها، خانواده و در روابط مابين زوجين، امري طبيعي است. بنابر نظر روانشناسان، زندگي توأم با سلامت رواني و
اعتماد به نفس ايجاب مي كند كه اين مخالفت ها و كشاكش ها، امري عادي تلقي شوند. به عبارت ديگر كنار رفتن از سر راه مشكلات و كشمكش ها قابليت ما را در برخورد با تعارض ها كاهش داده و ما را به لحاظ روحي و جسمي تضعيف مي كند.
پذيرفتن تعارض ها عين اعتماد به نفس است
مردم مجموعه اي از آدم هايي هستند با نگرش ها، ذهنيت ها، ارزش ها و عقايد و سليقه هاي متفاوت كسي كه بخواهد تا همه از او راضي باشند، بايد در
آن واحد ارزش ها، باورها و سليقه هاي مختلفي را بپذيرد. فردي با شخصيت مثبت و با اعتماد به نفس چنانچه بخواهد در سلامت رواني و روحي زندگي كند، به ارزش هاي فكري خويش نيز بها مي دهد و براي خوشايند ديگران زندگي نمي كند. به عبارت ديگر مي توان بر طبق ارزش ها و سليقه هاي خود زيست و در عين حال ديگران را نيز با ارزش هايشان پذيرفت. نبايد از نظر دور نگاه داشت كه حتي فلاسفه يا رجال سياسي حكيم نسبت به مخالفين خود، موافقين بسيار كمتري داشته اند.
ديدگاه ما در برابر تعارض و قضاوت ما در اين باره غالبا به نحوه ارزيابي ما بستگي دارد. اين كه ارزيابي هاي منفي و مثبت ما از كشمكش ها و تعارض ها معلول چه عواملي هستند، تاكنون به پاسخ هاي گوناگوني منجر شده است. مثلا افرادي كه نياز شديد به تأييد اجتماعي دارند، از بروز تعارض گريزانند. در حالي كه افراد با احساس استقلال بيشتر، نسبت به بروز تعارض كمتر نگرانند و وجود كشمكش ها را امري عادي تلقي مي كنند. نتايج برخي پژوهش ها نشان مي دهند كه در برخي اجتماعات يا در برخي اقشار اجتماعي ميزان همنوايي بيشتر است، در حالي كه دانشجويان استقلال راي بيشتري نشان مي دهند و جهت گيري جمعي و انكار فرديت را تجويز نمي كنند.
ترس از تعارض ها
به همان منوال كه پذيرفتن كشمكش ها باعث رشد رواني و شخصي افراد مي شود، ترس از بروز تعارض ها با خطراتي همراه خواهد بود. غالبا انسان ها به واسطه اضطرابي كه حاصل تعارض است، از آن اجتناب  مي ورزند. مثلا زن و شوهر در صورت بروز تعارض دچار بيم مي شوند كه نكند احساس آنها از يكديگر متفاوت باشد و يا اين كه مبادا به همبستگي روحي مابين آن دو خللي وارد شود. از اين رو چنانچه نيازها و خواسته هاي متفاوت به عنوان تهديد زناشويي و به مثابه كمبود همبستگي روحي قلمداد يا تجربه شود، آن گاه خواسته ها و سلايق شخصي امكان بروز نخواهد يافت و يا اين كه زوجين احساسهاي خود را انكار مي كنند. در چنين حالتي افراد از حقوق اوليه روحي خود صرفنظر مي كنند كه بايستي نظرات و سليقه هاي خود را داشته باشند و آنها را نيز بيان كنند. اين امر، يعني انكار نيازها و خواسته ها چه براي زوجين و چه در اجتماعات چند نفري، غالبا با پيامدهاي خوبي همراه نخواهد بود.
ترس از تعارض در روابط زوجين، در خانواده  يا در محيط، بدين خاطر شكل مي گيرد كه فرد تصور مي كند چنانچه ناخشنودي خود را ابراز كند، كسي او را دوست نخواهد داشت، مورد احترام قرار نمي گيرد و به رسميت شناخته نخواهد شد و در نتيجه هماهنگي با ديگران را از دست خواهد داد. اين امر به نوعي از روابط منجر مي شود كه در آن افراد از هم فاصله مي گيرند. رفتار مبتني بر عدم صداقت و ظاهرسازي رايج خواهد شد. چنانچه ما دائما بخواهيم مواظب باشيم كه به هماهنگي ما خدشه  وارد نيايد، مجبور خواهيم شد كه خود را دائما كنترل كنيم- ما مجبور هستيم مواظب باشيم كه كسي از دست ما دچار ناراحتي و عصبانيت نشود و يا اين كه متوجه عصبانيت و دلخوري ما نشود- آن گاه مي كوشيم نقش بازي كنيم و رفتار ما با فاصله گيري توأم خواهد شد. رفتار ما همراه با وانمود كردن و توأم با عدم صراحت خواهد بود. عواقب اين رفتار تصنعي دامن گير خود ما نيز مي شود و در درازمدت دچار اختلالات روانشناختي و روان تني خواهيم شد. خطر ديگر ترس از تعارض ها، ايجاد
سوء تفاهمات است. چنانچه ما در مورد احساسات خود سخن نگوييم و نظر خود را ابراز نكنيم، طرف مقابل به حدس و گمان روي مي آورد. در روابط انسان، حدس و گمان با عدم اعتماد همراه خواهد شد. عدم اعتماد و سوءظن به نوبه خود، برداشت انسان را تحريف مي كند.
زيان ديگر ترس از تعارض ها خود را در اين نشان مي دهد كه ارتباط دوپهلو و ابهام آميز مي شود. چنانچه ما جرأت دخالت سليقه ها و علايق خود را در روابط با ديگران نداشته باشيم، يعني قادر نباشيم احساس دلخوري و عصبانيت، خواسته ها و نيازهاي خود را به صراحت بيان كنيم، آن گاه اين امر در علائم غيركلامي و رفتار ما ظاهر مي شوند. زبان ما چيزي را مي گويد كه بر خلاف رفتار ما است. اين اشتباهي است كه مي تواند عواقب وخيمي را به دنبال داشته باشد. در چنين رابطه اي زن و شوهر يكديگر را متقابلا آنچنان محدود كرده اند كه فقط بخشي از شخصيت خود را تحقق مي سازند، آن هم بخشي كه معرف خواسته ها، نيازها و علائق مشترك آنها است.
يكي از علل انكار هر گونه تعارض ممكن است در اين باشد كه انسان از تعارض مي گريزد و خواستار هماهنگي پايدار است. در چنين شرايطي اين خطر وجود دارد كه تفاوت هاي موجود مابين زن و شوهر و يا دو فردي كه با يكديگر در تعامل اجتماعي هستند، ناديده انگاشته شود. در چنين حالتي آنها مي كوشند، تا با توسل به انطباق دادن خود، تفاوتها را بي اهميت تلقي كنند. چنين انسانهايي كه زندگي را بدون اختلافها و به دور از هر گونه تعارض مي خواهند، به مثابه نيمه انساني با هم زندگي مي كنند. در نتيجه، چنين اشخاصي در اشتياق تسكين ناپذير ارضاء آن دسته از نيازهايي هستند كه به خاطر ترس و ملاحظه كه مبادا تعارض ايجاد گردد، سركوب و يا از چشم ديگران نهان كرده اند.
چگونگي پرداختن به تعارض ها
افراد برخوردار از عزت نفس معمولا روي تعارض ها سرپوش نمي گذارند، ولي وقتي در ادارات يا در اجتماعات چند نفري، روي همنوايي و يكپارچگي تأكيد زيادي مي شود، برخي ترجيح مي دهند، مطلبي نگويند. هنگامي كه اظهار نظر در فضاي نقدناپذير گران تمام مي شود و پرهزينه است، اشخاص، نظري ابراز نمي كنند. در صورت قرار گرفتن در چنين جوي، چنانچه كسي نظر افراد را جويا شود، اشخاص گريزان از تعارض، پشت عبارت: «هر چه شما بگوييد.» «هر چه شما صلاح بدانيد.» «ميل ميل شماست.» «هر چه شما بخواهيد» پنهان مي شوند تا با موفقيت، از بروز هر نوع تعارض احتمالي ممانعت به عمل آورند. اين اظهارات خودشكنانه است به اين مفهوم كه: «نظر من كه مهم نيست؛ چرا از من مي پرسي، من شايستگي  آن را ندارم كه نظر بدهم.»
در واقع، پرداختن و حل و فصل تعارض ها ما را در جهت رشد و تكامل بيشتري قرار مي دهد. ما از نظر روحي باثبات تر شده و خود اطميناني بيشتري به دست مي آوريم و از اعتماد به نفس بيشتري برخوردار خواهيم شد. از شرايط ضروري پرداختن به تعارض اين است كه موارد آن به صورت واضح بيان شود. چنانچه عصبانيت و رنجش در ما ايجاد شود، بايستي طرف مقابل را از عصبانيت خود مطلع سازيم. البته ابراز اين احساس نبايد به گونه اي باشد كه به اشخاص ديگر لطمه بزند يا موجب آزار آنها شود. تاكتيك سكوت در برابر تعارض، مثلا در زندگي زناشويي غالبا منعفلانه است و چه بسا كه اثرات زيانباري در پي دارد. بايستي طرف مقابل را از احساس خشم و دلخوري خود- حتي الامكان در عبارات مبتني بر «من»- مطلع سازيم. در عين حال كه برافروختگي و اسير خشم شدن با عزت نفس همخواني ندارد. در بروز احساسات مي توان ميانه رو بود. بنابر اين چه در مناسبات بين دوستان و چه در اجتماع چند نفري، نبايستي به واسطه ترس از تعارض، ميدان را خالي كنيم يا چشمان خود را ببنيديم، بلكه دربرابر تعارض به گونه اي به جا و مناسب موضع گيري نماييم. با علم بر اين كه كنار كشيدن، چشم بستن بر تعارض و اظهار نظر نكردن و نظير كبكي، سر فرو بردن در برف، امري مخرب هستند و باعث بزرگتر شدن مشكل مي شوند و به تدريج قابليت ما را در برابر تعارض كمتر مي كنند و ما را به لحاظ روحي و جسمي درمانده مي سازند.
علي تحصيلي