مهمترين مشكل در شرايط كنوني در زمينه توليد نفت و گاز، كمبود دكل است.
علي اكبر جوادي- مديرعامل شركت بهره برداري نفت و گاز مارون- در گفت وگو با خبرنگار ما افزود: با وجودي كه با چند شركت حفاري تأسيس شده آشنا شديم هنوز فعاليت دكل در آنها مسكوت مانده است. در اين زمينه دنبال آن هستيم تا پيمانكار حفار پيدا كنيم تا از طريق آنها دكل هاي نامشخص كه هنوز برنامه ريزي براي آنها نشده است مشخص شود.
وي گفت: براي جبران كمبود توليد، لازم است چاه حفر كنيم. به نظر مي رسد با چاه جديدي كه حفر شده است (حدود ۲۰ حلقه چاه) به ۲۰ دكل نياز داريم.
وي در پاسخ به اين پرسش كه برنامه هاي توليد و توسعه مناطق جنوب براي سال آينده چيست اظهار داشت: در حال حاضر از ميدان هاي قديم استفاده مي كنيم ضمن اين كه با كاهش طبيعي نفت مواجه هستيم. زيرا چاه هاي مناطق نفتي تقريباً نيمه دوم عمر خود را سپري مي كنند و توليدشان در حال كاهش است به همين سبب بايد براي جبران آن، برنامه توسعه چاه هاي جديد را طراحي كنيم كه در اين زمينه مي توانيم با حفر چاه هاي جانشين به ميزان توليد لازم برسيم. لازم به يادآوري است براي نگهداري توليد در شركت مارون تزريق گاز در مخزن مارون را داريم. تزريق در مخزن كوپال طرحي بوده است كه تازه راه اندازي شده است و اين تزريقات هم اكنون براي نگهداشت فشار مخزن و نگهداشت سقف توليد، مورد استفاده قرار مي گيرد.
جوادي تصريح كرد: در سال گذشته تقريباً با جزئي  كمتر ميزان توليد برنامه ريزي شده را توليد كرديم، تنها اختلاف موجود نيز به خاطر كارهايي از جمله تعمير چاه ها و اندازه گيري فشار ساكن بوده است.
وي افزود: در حال حاضر تعداد محدودي از چاه ها با توليد بالا حتي ۱۵ هزار بشكه داريم و هر چاه جديدي كه حفر مي شود توليدش به طور متوسط به حدود ۲ هزار بشكه در روز مي رسد كه رقم اول تقريباً ۷ برابر رقم چاه هاي جديد است.
وي در پاسخ به اين پرسش كه توان مهندسي مناطق نفت خيز جنوب براي توسعه ميادين تا چه حدي است، خاطرنشان كرد: مهندسي مناطق نفت خيز در حقيقت يكي از پرتوان ترين مهندسي هاي كشور است و تقريباً شركت هاي ديگري كه زيرمجموعه وزارت نفت هستند، نيروهايشان اغلب از نيروهاي متخصص مناطق نفت خيز جنوب تأمين مي شود و توان مهندسي خوبي دارند.