دنبال چه مي گرديد، راه هاي ورود قاچاق مشخص است
در ارتباط با مطلب چاپ شده در «همشهري اقتصادي» مورخ ۴/۵/۱۳۸۲ در مورد راه هاي ورود چاي قاچاق، توضيحي از سوي «سنديكاي كارخانجات چاي شمال» ارسال شده كه در ادامه مي خوانيد.
عدم ارتباط پديده شوم قاچاق با صدور مجوز واردات چاي خارجي و يا عدم صدور آن موضوعي است كه مكرراً با استناد آمار، گزارش ها و اسناد موجود، از طرف سنديكاي كارخانجات چاي شمال اعلام شده و خوشبختانه مورد عنايت مقامات و مسؤولان ذي ربط نيز قرار گرفته است. وليكن عوامل سودجو و قاچاقچي آگاهانه و به منظور سرپوش گذاردن بر اعمال مجرمانه خود باز هم اين عدم ارتباط را ناديده گرفته و درصدد موازنه سازي بين قاچاق و عدم صدور مجوز واردات قانوني هستند؛ كه متأسفانه بعضي از دوستان ناآگاه نيز آن را تكرار مي كنند.
براساس آمار موجود در سال هاي طلايي!! ۷۲ الي ۸۰ كه مديران سازمان چاي سخاوتمندانه مجوز واردات صادر مي كردند، در طول ۹ سال ۷۰ هزار تن چاي با مجوز قانوني وارد شده است كه به طور ميانگين هر سال ۸ هزار تن بوده است. اين در شرايطي بوده كه سقفي براي صدور مجوز وجود نداشته است ليكن همين مجوز اندك، پوششي براي ارائه بقيه چاي هاي وارداتي بدون مجوز بوده است.
علي هذا، با عنايت به اين كه از اسفند ماه سال ۱۳۸۰ هيچ گونه مجوزي براي واردات چاي خارجي صادر نشده است، قاطعانه اعلام مي داريم كه كليه چاي هاي موجود در بازار قاچاق بوده و غيرقانوني وارد شده است.
لازم به ذكر است كه كليه چاي هاي خارجي موجود در بازار فاقد هرگونه مجوز بهداشتي بوده و عموماً از محصولات بدون كيفيت ولي آرايش شده، داراي رنگ و طعم صنعتي و غيربهداشتي است.
در خاتمه اضافه مي كند كه انباشت چاي در انبارهاي سازمان چاي در ابتداي سال ۱۳۷۹ (سال شروع اجراي طرح اصلاح ساختار تشكيلاتي چاي) نيز در همان سال هاي طلايي كذايي انجام شده است كه سنديكاي كارخانجات چاي شمال با همكاري و سرمايه گذاري معاونت خودكفايي حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي با احداث كارخانجات عظيم فرآوري و اسانس زني و بسته بندي چاي داخلي در مردآباد كرج و شهر صنعتي لاهيجان اميدوار و مطمئن به عرضه چاي با كيفيت داخلي با رنگ و طعم طبيعي و بهداشتي مطابق ذائقه مصرف كنندگان است، تا از انباشت مجدد توليدات داخلي در انبارها جلوگيري به عمل آورد و معتقد است كه رضايت مصرف كننده شرط اول توليد است. ولي متأسفانه در مورد چاي، اين مصرف كننده نيست كه اعلام نارضايتي مي كند بلكه نفوذ واردكنندگان است كه به افكار تصميم گيرندگان تحميل مي شود.
نظر همه دست اندركاران و مسؤولان مربوطه را به اين نكته جلب مي كند كه روند توليد متعارف چاي در سال هاي ۸۱ و ۸۲- سال هاي ممنوعيت واردات- بدون تنش هاي اجتماعي حكايت از اميدواري توليدكنندگان به آينده اين صنعت و به ثمر رسيدن سرمايه گذاري هاي انجام شده در آن دارد. مسلماً هر گونه تصميم گيري در امور چاي بدون حضور و نظر توليدكنندگان واقعي مواجه با عكس العمل شديد آنها خواهد بود و مجدداً شاهد سال هاي پرتنش گذشته مي شويم كه در شرايط كنوني كشور به هيچ وجه به مصلحت نيست.
سنديكاي كارخانجات چاي شمال آمادگي خود را براي انجام نشست هاي علمي و كارشناسي و با حضور تمام صاحب نظران اعلام مي دارد.
|