با اجراي طرح تدوين شده از سوي سرپرست شركت واحد، استفاده از خدمات حمل و نقل شركت واحد اتوبوسراني رايگان مي شود.
مرتضي لطفي، سرپرست شركت واحد در تشريح اين طرح گفت: به زودي با لحاظ سرانه حمل و نقل در قبض هاي آب ساكنان تهراني استفاده از خدمات حمل و نقل شركت واحد براي تمامي شهروندان تهراني رايگان خواهد شد.
سرپرست شركت واحد در توضيح مزاياي اجراي اين طرح گفت: به طور كلي اجراي طرح ياد شده باعث كاهش هزينه هاي شركت واحد، طول زمان سفر و افزايش سرعت خدمات رساني به مردم خواهد شد.
مرتضي لطفي افزود: حذف هزينه هاي مربوط به چاپ و توزيع بليت و نيز از ميان رفتن امكان هرگونه سوءاستفاده از چاپ بليت هاي تقلبي بخش قابل توجهي از هزينه هاي شركت واحد را خواهد كاست.
وي ادامه داد: همچنين حذف زمان اخذ بليت از سوي رانندگان به كاهش طول زمان سفر و افزايش سرعت حمل و نقل مي انجامد. علاوه بر اين مشكل ما درخصوص دريافت وجه نقد از سوي رانندگان با رايگان شدن خدمات اتوبوسراني حل مي شود.
سرپرست شركت واحد درمورد ميزان تعيين شده براي سرانه حمل و نقل گفت: هرچند تاكنون رقم مشخصي در نظر گرفته نشده ولي به قطع تعيين اين سرانه حدود ۵۰۰ تومان براي هر قبض آب مشتركان شركت آب و فاضلاب تهران خواهد بود. البته بديهي است كه اين سرانه به نوعي تعيين خواهد شد كه بخش قابل توجهي از هزينه حمل و نقل از سوي ثروتمنداني كه با استفاده از خدمات شهري به تردد با اتومبيل هاي تك سرنشين مي پردازند، دريافت شود.
لطفي همچنين يادآور شد: روند تدوين و تصويب اين طرح از شوراي شهر اول تهران آغاز شده است كه اميد است با مساعدت اعضاي محترم شوراي شهر فعلي به زودي به مرحله اجرا درآيد.
از سوي ديگر مرتضي لطفي سرپرست شركت واحد اتوبوسراني در تشريح طرح خصوصي سازي شركت واحد نيز اعلام كرد: با اجراي اين طرح اتوبوس هاي شركت واحد با ۶۰ درصد پايين تر از قيمت به صورت اجاره به شرط تمليك در طول ۵ سال به بخش خصوصي واگذار مي شود.
سرپرست شركت واحد افزود: علاوه بر تخفيف ۶۰ درصدي در قيمت اتوبوس، مقرر شده تا در زمان عقد قرارداد با بخش خصوصي تنها ۳۰ درصد از سهم لازمه به صورت نقد دريافت شود.
لطفي در توضيح معيارهاي شركت واحد در واگذاري امور به بخش خصوصي گفت: حفظ ساختار نيروي انساني، بهبود وضعيت رفاهي پرسنل و افزايش خدمات دهي به مردم معيارهايي است كه در طرح خصوصي سازي شركت واحد مدنظر قرار گرفته است.
سرپرست شركت واحد افزود: به همين دليل اولويت اول براي واگذاري اتوبوس با پرسنل مجرب و با سابقه شركت واحد است.
وي در خاتمه يادآور شد: به دليل اين كه سيستم حمل و نقل اتوبوس درون شهري مي تواند بستر بحران باشد، سعي شده در چارچوب طرح خصوصي شركت واحد، سهم حاكميتي و نظارتي دولت به طور كافي درنظر گرفته شود.

علي ذولفي 
در ايران ۵۶ فرودگاه وجود دارد كه باتوجه به ميزان جمعيت ايران، ميزان رشد اقتصادي كشور و تعداد پروازهاي مورد تقاضا به نظر مي رسد اين تعداد فرودگاه بيشتر از نياز كشور است.
در همين رابطه، مهندس خرم وزير راه و ترابري مي گويد: از تعداد ۵۶ فرودگاه فقط ۶ فرودگاه اقتصادي و بقيه ۵۰ فرودگاه كشور غيراقتصادي هستند.
با توجه به توضيحات فوق، دو مطلب قابل توجه است: اول اين كه، اگر نظر وزير محترم راه را بپذيريم، با توجه به نظر ايشان چگونه است كه در اين وضعيت كار احداث فرودگاه هاي جديد در كشور برقرار است و نمايندگان مجلس به موكلان خود وعده ساخت فرودگاه هاي جديد مي دهند؟ در حالي كه شركت فرودگاه هاي كشور در مجموعه زيرنظر وزير محترم راه اداره مي شود، چرا وزير محترم با توجه به وضعيت موجود از احداث فرودگاه هاي جديد جلوگيري نمي كند؟ با توجه به هزينه هاي بالاي احداث و نگهداري فرودگاه، در زماني كه شركت فرودگاه هاي كشور همواره از كمبود اعتبار براي اداره صحيح فرودگاه ها شكايت مي كند، چگونه و با چه توجيهي مي توان با احداث فرودگاه هاي جديد هزينه هاي اضافه اي بر اين شركت تحميل كرد؟ آيا اين امر منجر به پايين رفتن ايمني هوايي در كشور و بروز حوادث و سوانح جديد نمي شود؟
مطلب ديگر اين كه هر چند تعداد كل فرودگاه هاي كشور بيشتر از نياز كشور است ولي با توجه به گستردگي كشور ايران و شروع تحركات اقتصادي در كشور و گسترش و توسعه حمل و نقل به نظر مي رسد تعداد فرودگاه هاي اقتصادي و داراي پروازهاي كافي و مناسب در كشور كم است.
با توجه به طرح كلي حمل و نقل ايران و به خصوص فعال شدن كريدور شمال جنوب (كه اروپا را به جنوب شرق آسيا از طريق روسيه، ايران و هند وصل مي كند) به اعتقاد كارشناسان در صورتي اين كريدور به كارآيي مطلوب خود خواهد رسيد كه امكان مسافرت هوايي در طول اين مسير براي افراد متقاضي خصوصاً بازرگانان فراهم باشد؛ اين خود مستلزم وجود خطوط هوايي، فرودگاه هاي با امنيت مطلوب و خدمات مناسب در مسير اين كريدور است. وجود چنين فرودگاه هايي خصوصاً براي بنادر موجود در مسير مانند بندر چابهار و بندرعباس بسيار حياتي به نظر مي رسند.
همچنين لزوم خارج شدن وضعيت حمل و نقل هوايي از حالت متمركز و شعاعي به مركزيت تهران و فعال شدن فرودگاه هايي ديگر از نظر كارشناسان امري لازم و ضروري است. زيرا اين وضعيت، موجب به هدر رفتن زمان و تحميل هزينه هاي اضافي به مسافران و بالاخص فعالان اقتصادي خواهد بود. به عنوان يك حالت جايگزين مي توان چند فرودگاه را در كشور به عنوان مراكز پروازي ايجاد نمود و با انجام پرواز نقطه به نقطه (Point to point) وضعيت بهينه تري را ايجاد كرد.
با توجه به مطالب فوق، لزوم مديريت صحيح و قاطعي براي اداره فرودگاه هاي كشور احساس مي شود كه در حال حاضر چنين وضعيتي در زيربخش هاي مجموعه وزارت راه مشاهده نمي شود.