به گزارش نشريه مشعل، تزريق ۳ ميليارد مترمكعب گاز به ميادين مزبور علاوه بر تأثيرات مثبت زي-ست محيطي و بازيافت ثانويه نفت، موجب جلوگيري از سوزانده شدن حدود ۱۰۶ ميليون دلار گاز همراه و ذخيره سازي آن براي آينده شده است.
در ادامه گزارش آمده است كه علاوه بر حجم گاز فوق، بالغ بر ۵ ميليارد مترمكعب گاز نيز از طريق شبكه گاز گنبدي پازنان در اين مخازن و در مجموع با اين دو روش بيش از ۸ ميليارد مترمكعب گاز در سال ۸۱ در مخازن گچساران و بي بي حكيمه تزريق شده است.
اي-ن گزارش درخصوص امكانات سخت افزاري جمع آوري و تزريق گاز به اين دو ميدان مي افزايد: در شبكه جمع آوري، تقويت فشار و تزريق گاز همراه نفت در گچساران و بي بي حكيمه، روزانه حدود ۱۱ ميليون مترمكعب گاز از ۹۵ مجموعه نفتي جمع آوري و پس از فشارافزايي در چند مرحله، به مخازن گچساران و بي بي حكيمه تزريق مي شود. اين شبكه داراي ۵۶۰ كيلومتر خط لوله است.
در شبكه گاز گنبدي پازنان نيز گاز حاصل از ۱۵ حلقه چاه توليدي، روزانه حدود ۲۷ ميليون مترمكعب است كه پس از مرحله اوليه و ثانويه مايع گيري، حدود ۲۱ ميليون مترمكعب از آن توسط خط لوله ۲۶ اينچ به طول ۵۰ كيلومتر به مخازن گچساران و بي بي حكيمه انتقال يافته و از طريق ۱۷ حلقه چاه در مخازن مزبور تزريق مي شود.
به اين ترتيب ميزان تزريق گاز در اين دو مخزن روزانه ۳۲ ميليون مترمكعب است. اين گزارش حاكي است: از سوي شركت ملي مناطق نفت خيز به منظور بهينه سازي شبكه هاي جمع آوري و تزريق گاز در گچساران، رديف تراكم C-۱۰۱E ايستگاه تقويت فشار و تزريق گاز گچساران با ظرفيت حدود ۳ ميليون مترمكعب گاز در روز در سال گذشته راه اندازي شد. همچنين احداث سيستم جمع آوري ۳ مجموعه نفتي تازه تأسيس و راه اندازي كارخانه هاي گاز و گاز مايع ۱۲۰۰ و ۱۳۰۰ به منظور استحصال مايعات گازي با ارزش از گازهاي همراه گچساران و بي بي حكيمه به ميزان ۵۰ هزار بشكه در روز به ارزش ۴ ميليون دلار و احداث كارخانه تقويت فشار و تزريق گاز بينك، از ديگر برنامه هاي شركت براي دستيابي به اهداف فوق است.
بر پايه اين گزارش ايمن سازي ايستگاه ها و خطوط لوله و شبكه توليد و تزريق گاز پازنان ۲، به منظور اطمينان از تداوم تزريق گاز و توليد صيانتي نفت و دستيابي به روند عمليات ايمن، ازجمله برنامه هاي مهم شركت ملي مناطق نفت خيز است. در همين رابطه در سال گذشته خطوط لوله اين شبكه در اندازه هاي ۸ تا ۲۶ اينچ و تا ضخامت ۴۷ ميليمتر به طول ۸۰ كيلومتر و خط لوله ۲۰ اينچ انتقال گاز خروجي ايستگاه هاي تقويت فشار ضعيف شماره ۱ و ۲ گچساران به طول ۲۰ كيلومتر مورد بررسي و تعمير واقع شده است. تعمير نقاط مستعد خوردگي ايستگاه هاي تقويت فشار و تزريق گاز و انجام اصلاحات لازم جهت رفع مشكل نقاط پرخطر از ديگر اقدامات انجام شده و در دست اقدام شركت براي ايمن سازي تأسيسات مزبور است.
در پايان گزارش آمده است: جمع آوري گازهاي همراه علاوه بر مزاياي اقتصادي بازيافت نفت، موجب استحصال بيش از ۳ ميليون و ۵۰۰ هزار بشكه مايعات گازي به ارزش حدود ۲ هزار و ۲۵۰ ميليارد ريال شده است. همچنين جلوگيري از كاهش فشار مخازن و حفظ توان توليد نفت طبق برنامه و فراهم نمودن امكان حداكثر توليد صيانتي و جلوگيري از آلودگي هاي زيست محيطي نيز از ديگر مزاياي مهم تزريق گاز است.

بر پايه آخرين بررسي ها، نتايج كنوني مطالعه ميدان هاي زاگرس جنوبي بجز ميدان هاي سروستان و سعادت آباد نشانگر افزايش ميزان بازيافت نفت اين ميدان ها از ۶۷۰ ميليون و ۷۲۰ هزار به ۹۷۸ ميليون و ۷۰۰ هزار بشكه است.
به گزارش روابط عمومي شركت نفت مناطق مركزي براساس پيش بيني هاي انجام شده توليد از ميدان پايدار به ميزان ۱۰هزار بشكه در روز قابل دستيابي خواهد بود. شركت ملي نفت ايران در پيش بيني هاي اوليه خود ميزان توليد روزانه اين ميدان را ۵ هزار بشكه برآورد كرده بود.
پيشرفت واقعي خدمات مهندسي ميدان هاي زاگرس جنوبي تا تيرماه سال ۸۲ بالغ بر ۶۱ درصد بوده است. پيشرفت واقعي ارائه اين خدمات درميدان هاي غرب نيز بيش از ۳۷ درصد اعلام شده است.
طرح توسعه ميدان هاي پايدار، پايدار غرب، دهلران، دانان، سركان، ماله كوه، كبود، سروستان، سعادت آباد، زاگرس مركزي شامل ميدان هاي دودرو، شوروم، كوه ريگ و زاگرس جنوبي شامل ميدان هاي خشت، بوشهر، بوشكان و كوه كاكي در قالب طرح توسعه ميادين ۱۶ گانه نفت مركزي، از تابستان سال ۸۰ آغاز شده است.

به گزارش شبكه تلويزيوني الجزيره، اداره ضعيف صادرات نفت و محافظت نكردن از محموله هاي نفتي از جمله علت هاي افزايش قاچاق نفت در پي فروپاشي رژيم عراق به شمار مي رود.
براساس اين گزارش، شهروندان عراقي از كمبود فرآورده هاي نفتي در عراق شكايت دارند و نيروهاي اشغالگر عراق، تصميم دارند اقداماتي فوري براي جلوگيري از قاچاق نفت انجام دهند.
يوسف الشريف خبرنگار شبكه الجزيره در بصره در اين باره گزارش داد: هيچ يك از شهروندان عراقي روزي تصور نمي كردند گازوئيل يا بنزين كشورشان را با چند برابر نرخ بازارهاي جهاني خريداري كنند اما اين مسأله اكنون در عراق روي داده است.
يوسف الشريف افزود: يكي از علت هاي ايجاد بازار سياه فرآورده هاي نفتي در عراق، قاچاق اين فرآورده ها از طريق بندر ابوفلوس در كرانه اروند رود است.
يك شهروند عراقي در گفت وگو با شبكه الجزيره با اشاره به توقيف ده شناور حامل فرآورده هاي نفتي گفت: همه اين شناورها از بندر ابوفلوس حركت كرده اند. اين شهروند عراقي افزود: روزانه دست كم ۵۰۰ نفتكش كوچك كه ظرفيت هر يك از آنها ۳۰ تن است وارد بندر ابوفلوس مي شوند و نفت عراق را به خارج قاچاق مي كنند.
اين گزارش حاكي است، نفت عراق با اين شناورها به بازرگاناني در دبي و كويت كه به خريد آن در زمان تحريم هاي اقتصادي عليه عراق عادت كرده بودند به طور قاچاق فروخته مي شود.
خبرنگار الجزيره خاطرنشان كرد: در مرحله تحريم هاي اقتصادي عليه عراق، عدي صدام حسين بر قاچاق نفت و به دست آوردن ارزهاي خارجي نظارت مي كرد.
يوسف الشريف افزود: اكثر بازرگانان عراقي كه با مجوز نيروهاي اشغالگر در اين كشور نفت صادر مي كنند ترجيح مي دهند سهميه نفت صادراتي خود را به قاچاقچيان يا فروشندگان نفت در بازار سياه با چند برابر قيمت بفروشند و از فروش نفت به پمپ هاي بنزين و نانوايي ها يا مردم خودداري مي كنند و به همين سبب شهروندان عراقي كه در دوران رژيم پيشين هر ليتر بنزين را ۲۰ دينار عراق يعني معادل يك سنت آمريكايي خريداري مي كردند، اكنون ناچارند با چند برابر قيمت يعني دستكم هر ليتر را ۲ دلار از بازار سياه خريداري كنند.

عدم رونق بازار معاملات ارزي و بهره بانكي در شرايط كنوني يكي از عوامل نوسانات قيمت نفت است.
به گزارش خبرنگار ما، دكتر حجت الله غنيمي فرد ، قائم مقام معاونت شركت ملي نفت ايران- بين الملل، با بيان اين مطلب گفت: وضعيت خاص بازار انرژي (نفت، گاز و برق آمريكا)، نبود رشد اقتصادي قابل توجه در كشورهاي مصرف كننده اصلي، عدم رونق و در نتيجه عدم اطمينان نسبت به بازار بورس، پايين بودن قدرت خريد دلار در مقابل ساير ارزها و قوي شدن يورو از جمله دلايل نوسانات قيمت نفت است.
وي افزود: سال ۲۰۰۳ در حالي آغاز شد كه تقاضاي جهاني نفت خام براي سال ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ به ترتيب ۷۰۰، ۵۰۰ و ۳۰۰ هزار بشكه در روز نسبت به يك سال قبل از خود اضافه شده بود (به ۷۷ ميليون بشكه در روز رسيد) و توليد اوپك در سال اول ۵/۱ ميليون بشكه در روز اضافه داشت ولي در سال هاي بعد ۸۰۰ هزار و ۹/۱ هزار بشكه در روز كاهش يافته بود و به ۳۰/۲۵ ميليون بشكه در روز رسيد.
او در ادامه اظهار داشت: به طور متوسط براي هر سال در دوره فوق ۵۰۰ هزار بشكه به تقاضاي جهاني اضافه مي شود در صورتي كه به طور متوسط سالانه ۴۰۰ هزار بشكه از توليد اوپك كم شده و شدت اين كاهش در سال ۲۰۰۲ به گونه اي بود كه حدود ۴ برابر افزايش تقاضا در اوپك كاهش توليد ايجاد شد.
قائم مقام معاونت شركت ملي نفت ايران تصريح كرد: آمار ذخاير تجاري و استراتژيك در كشورهاي اصلي مصرف كننده نفت نشان مي دهد كه در سال هاي فوق به ترتيب ۸۰۰ و ۵۰۰ هزار بشكه در روز (حدوداً معادل افزايش تقاضاي جهاني در سال هاي ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱) عيناً به ذخاير اضافه شده است و فقط در سال ۲۰۰۲، علي رغم افزايش ۳۰۰ هزار بشكه اي تقاضا در روز، در كل سال ۲۰۰ هزار بشكه در روز از ذخاير كاسته شده است.
غنيمي فرد تأكيد كرد: كاهش ذخاير در حالي رخ داده است كه در سال هاي پاياني سال ۲۰۰۲ (از سپتامبر تا دسامبر به استناد منابع خارج از دبيرخانه اوپك) از ۲/۲ ميليون بشكه در روز تا ۲/۳ ميليون بشكه در روز توسط اعضاي اوپك نسبت به سهميه ها تخلف صورت گرفته و اضافه توليد به بازار عرضه شده است.
او با اشاره به اين كه شروع سال جديد ميلادي با انتظار افزايش تقاضايي معادل دو ميليون بشكه در روز نسبت به متوسط تقاضاي سال قبل با رقم ۷۹ ميليون بشكه در روز آغاز شد، خاطرنشان كرد: در اين مجموعه، توليد اوپك با افزايش نيم ميليون بشكه در روز نسبت به ميانگين سال ۲۰۰۲ به ۸/۲۶ ميليون بشكه در روز رسيد ولي ذخاير تجاري و استراتژيك نفت با كاهش۱۰۰ هزار بشكه در روز روبه رو شد.
قائم مقام معاونت شركت ملي نفت ايران يادآور شد: عراق كه از اواسط تابستان (اوت) ۲۰۰۲ اجازه بازگشت بازرسان تسليحاتي سازمان ملل را صادر كرده بود نتوانست در عرضه نفت خود تغيير آنچناني ايجاد كند و با آغاز دسامبر ۲۰۰۲ و اوج گرفتن تظاهرات كاركنان صنعت نفت ونزوئلا قيمت نفت روند صعودي به خود گرفت به گونه اي كه قيمت ميانگين نفت برنت در پايان دسامبر نسبت به ماه قبل خود بيش از ۵/۳ دلار در هر بشكه اضافه شد و ميانگين قيمت اين نفت نسبت به اولين ماه ۲۰۰۲ بيش از ۹ دلار (۱۹/۹ دلار) در هر بشكه افزايش يافت (سبد اوپك به ۴۷/۲۷ دلار رسيد در مقايسه با ۳۸/۱۸ دلار كه ۰۹/۹ دلار افزايش داشت).
وي در ادامه گفت: تهديدات آمريكا عليه عراق، حمله نظامي به اين كشور و ايجاد اضطراب از احتمال قطع صدور نفت خام برخي از كشورهاي ديگر خليج فارس، مشكلات حاصل از عدم صدور نفت خام از ونزوئلا و تقاضاي بالاي فصلي سبب شد كه روند قيمت در ماه هاي اول و دوم زمستان صعودي باشد (نفت برنت به ترتيب به ۳۲/۳۱ دلار يعني ۶۵/۲ و ۶۷/۳۲ دلار يعني ۳۵/۱ رسيد و سبد اوپك به ۳۴/۳۰ دلار يعني ۸۷/۲ و۶۶/۳۱ دلار يعني ۳۲/۱ رسيد).
غنيمي فرد معتقد است كه قطع شدن حمله آمريكا به عراق سبب شد تا قيمت ها به بالاترين ميزان خود تا آن زمان برسد.
او در اين زمينه اظهار داشت: نفت برنت به ۷۳/۳۴ دلار در هر بشكه در ۱۰/۳/۲۰۰۳ و سبد اوپك ۱۱/۳۳ دلار در همين روز رسيد و WTI(شاخص تجارت جهاني) به ۷۸/۳۷ در ۳/۹/۲۰۰۳. ولي عملاً از اين تاريخ قيمت ها رو به كاهش گذاشت و يك روز پس از حمله آمريكا و انگليس به عراق (۲۱/۳/۲۰۰۳) قيمت ها حدود ۵/۲ دلار در هر بشكه كاهش يافت.
وي اظهار داشت: روند كاهش قيمت ها پس از شروع جنگ عليه عراق بيش از چند روزي دوام نيافت و با ادامه دار شدن جنگ، قيمت ها افزايش يافت و سبب شد در پايان مارس ۲۰۰۳ قيمت ها در سطح بالايي بماند (ميانگين ماه برنت روز ۵۴/۳۰ دلار، سبد اوپك ۴۴/۲۹ دلار و۳۳/۳۴ WTI دلار رسيد). با سقوط بغداد و به دنبال آن سقوط رژيم بعثي عراق قيمت ها در ماه آوريل شديداً كاهش يافت.
به گفته وي، روشن نشدن وضعيت توليد و صادرات عراق به دنبال مشكلاتي كه هر از گاهي در برخي كشورهاي ديگر توليدكننده نظير نيجريه اتفاق مي افتاد سبب شد بي اعتمادي به آينده عرضه (علي رغم عرضه كافي در بازار) روند قيمت ها در ماه هاي بعد بهار يعني مه و جون ۲۰۰۳ (بجز WTI در اولين ماه) افزايش يابد.
و بهترين افزايش مربوط به WTI براي حدود دو برابر برنت روز افزايش داشت. وي در پايان گفت: ماه جولاي روند قيمت ها با نوسان روبه رو بود ولي افزايش نسبت به آخرين ماه بهار به ترتيب براي برنت روز ۳۵/۲۸ دلار يعني ۸۴/۰ در هر بشكه سبد اوپك ۵۰/۲۷ دلار يعني ۷۴/۰ دلار و۰۳/۰۷ WTI دلار، ۰۴/۰ دلار بود.

جون به مه مه به آوريل جون (دلار) مه ۷۹/۱ يعني به ترتيب ۸۷/۰ و سپس ۵۱/۲۷ برنت روز به ۷۲/۲۵ دلار ۱۷/۱ يعني به ترتيب ۳۵/۰ و سپس ۷۶/۲۶ سبد اوپك ۵۹/۲۵ ۱۲/۲ يعني به ترتيب ۱۲/۰ كاهش يافت و سپس ۶۶/۳۰ 28/14 WTI

براساس گزارش روابط عمومي شركت ملي صنايع پتروشيمي، مجموع پرسنل ايمني طرح هاي در دست اجراي شركت ملي صنايع پتروشيمي نيز ۴۰ هزار و ۲۳۵ نفر و به ازاي هر صد نفر، ۰۱۷/۱ نفر جزو پرسنل ايمني اين طرح ها هستند.
بر پايه اين گزارش در منطقه ويژه اقتصادي پتروشيمي ماهشهر، بالغ بر ۲۳ هزار و ۸۵۸ نفر مشغول به كار هستند كه از اين تعداد طرح الفين هفتم پتروشيمي مارون با ۵۸۴۵ نفر، بيشترين نيروي انساني را در خود جاي داده است. همچنين در منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس در منطقه عسلويه نيز ۱۵۸۷۶ نفر شاغل هستند كه از ميان اين طرح ها طرح آروماتيك چهارم پتروشيمي برزويه با ۳۴۲۴ نفر بيشترين تعداد نيروي انساني را داراست.
اين گزارش حاكي است در ساير طرح ها نيز ۱۸۹۰ نفر مشغول به فعاليت هستند كه طرح LAB پتروشيمي بيستون با ۱۳۷۵ نفر بيشترين نيروي انساني را در خود جاي داده ست.
در پايان گزارش آمده است: آمار ذكر شده تنها مربوط به طرح هاي در دست احداث پتروشيمي بوده و مجتمع هاي پتروشيمي، از اين امر مستثني هستند.