حجم تجارت گياهان آبزي در جهان سالانه۶ ميليارد دلار است.
يك كارشناس مسؤول اداره كل پرورش ميگو و ساير آبزيان شركت سهامي شيلات با اعلام اين كه طي ۲ سال گذشته حجم تجارت گياهان آبزي در دنيا بالغ بر ۶ ميليارد دلار شده است اضافه كرد: سالانه به طور متوسط حدود ۱۰ ميليون تن انواع گياهان آبزي اعم از جلبك هاي قهوه اي، سبز و قرمز و همچنين تك لپه اي هاي دريايي كه ارزش خوراكي براي انسان و دام دارند و همچنين براي مصارف صنعتي استفاده مي شوند در كشورهاي مختلف دنيا توليد مي شود كه در اين ميان كشورهاي تايوان، فيليپين، كره جنوبي، ژاپن، شيلي، برزيل، ونزوئلا، مكزيك، ايتاليا و فرانسه بيشترين سهم را در توليد دارا است.
شهره اشراف زاده، درخصوص وجود جلبك هاي خوراكي در آب هاي ساحلي ايران تصريح كرد: در جنوب ايران بيشتر انواع جلبك هاي سبز كه جنبه خوراكي براي انسان و دام دارند مشاهده شده است اما كيفيت اين گونه ها نسبت به كشورهاي آسياي شرقي پايين تر است.
اين كارشناس درخصوص ارزش غذايي و صنعتي جلبك هاي دريايي اعلام كرد: ارزش جلبك هاي خوراكي بيشتر به خاطر ويتامين ها و املاح آنهاست كه مشكلي در طعم شير و گوشت ايجاد نمي كند و حتي درصورت استفاده براي تغذيه مرغ ميزان كاروتن را در زرده تخم مرغ بالا مي برد.
وي در ادامه افزود: از جمله مهمترين مصارف صنعتي جلبك ها، در استخراج آلژينال و آگار است كه در توليد قالب هاي دندانسازي و ژلاتين گياهي كاربرد دارد و تا هر كيلو ۸۰ هزار تومان هم در بازارهاي منطقه قابليت فروش دارد.
اشرف زاده با بيان اين كه هم اكنون شركت شيلات، روي گونه هاي بومي گياهان آبزي در حال تحقيق است، افزود: اگر بتوان نمونه خوبي از نظر كيفيت در كشور پيدا كرد، شركت شيلات آماده است براي ترويج و پرورش آن حركت كند و درصورت عدم موفقيت، فعاليت بر واردات متمركز خواهد شد.
وي درخصوص چگونگي پرورش گياهان آبزي در داخل كشور اظهار داشت: درصورت پرورش در استخرهاي خاكي ميزان هزينه اي ثابت و سرمايه گذاري هاي اوليه بسيار بالا خواهد بود كه توليد را از صرفه اقتصادي خارج مي كند، ضمن اين كه در ايجاد صنعت هزينه نيروي كار به خاطر نبود كارگر متخصص هم بالا خواهد بود.
اشرف زاده پيرامون ديگر انواع پرورش گياهان آبزي گفت: با توجه به وجود ظرفيت هاي بالاي توليد ميگو در كشور كه به چندين هزار هكتار مزرعه پرورشي بالغ مي شود و با توجه به شرايط فعلي عدم توليد ميگو مي توان براي از بين نرفتن مزارع پرورش ميگو، اقدام به توليد گياهان آبزي در اين مزارع كرد و علاوه بر اين، پرورش همزمان جلبك ها و ميگو مي تواند كيفيت توليد را تا چندين برابر بالا ببرد.
وي با تأكيد بر پراكنده بودن فعاليت هاي اجرايي و تحقيقاتي انجام شده بر گياهان آبزي در كشور پيرامون اين فعاليت ها اعلام كرد: متأسفانه به خاطر بعضي از مسائل، فعاليت هاي تحقيقاتي انجام شده در كشور موازي بوده و سازمان تحقيقاتي و دانشگاهي كشور نتوانسته اند در اين زمينه به انجام يك كار منسجم و پايه اي دست بزنند. اين كارشناس با اعلام اين كه يكي از مشكلات اصلي در اين صنعت، نبود اطلاعات كافي است، اضافه كرد: تاكنون براي توليد و پرورش گياهان آبزي در داخل كشور، چندين درخواست براي صدور مجوز به شيلات رسيده است اما به دليل اين كه طرح هاي رسيده توجيه فني لازم نداشته است، تاكنون مجوزي صادر نشده و خود شركت شيلات هم فاقد اطلاعات كافي است.
وي قابليت توليد و پرورش جلبك هاي خوراكي و صنعتي در كشور را پايين دانست و افزود: به دليل وجود ۴ فصل سال از جمله تابستان گرم و زمستان سرد نمي توان به توليد و پرورش گياهان آبزي در كشور اميدوار بود.
وي در پايان اعلام كرد: در زمينه كارهاي تحقيقاتي براي گياهان آبزي، هيچ گونه بودجه مخصوصي وجود ندارد و تنها به صورت موردي و آن هم در پروژه هاي استاني بودجه اختصاص داده شده است.