Hamshahri Newspaper

بسياري از مردم تهران به دليل مشكلات اقتصادي و براي گذران زندگي در چندنوبت كاري و يا در چند شغل متفاوت و تا ۱۴ساعت در شبانه روز فعال هستند كه برخلاف رويه معمول و پذيرفته شده در تمام جوامع است .
هشت ساعت كار، هشت ساعت تفريح و هشت ساعت استراحت ، تقسيم بندي پذيرفته شده اي است كه براي جوامع مختلف از قرن ها پيش معمول بوده است .
كار در قبال مزد كم ، نابرابري شغلي و افزون بودن ساعات كار نسبت به ساعات استراحت و تفريح ، فرد را در تنگنا قرار مي دهد.
اين عدم تعادل بين ساعات كار و استراحت و تفريح ، مي تواند سلامت انسان را در معرض خطر قرار دهد و اثرات سوء ناشي از محيط كار احتمال اين خطر راافزايش مي دهد.
محيط كار استرس زا، حادثه خيز، پر سر و صدا، كم نور، پرنور، گرم و سردمي تواند بر سلامت انسان اثرات مخربي داشته باشد.
ازسوي ديگر فردي كه از سلامت كافي برخوردار نباشد نمي تواند در حد مطلوب كار كند و افراد بيمار و ناتوان چرخه اقتصاد، رفاه و سلامت جامعه را دچارمشكل مي كنند.
دور ماندن از مطالعه ، عدم برقراري روابط اجتماعي و تحكيم پيوند بادوستان و خانواده از اثرات كار زياد است .
يك جامعه شناس ، گفت : درتمام دنيا پذيرفته شده كه افراد ۴۴ ساعت در هفته كار كنند و صرف زمان بيش از اين براي كار، آثار و نتايج فردي ، اجتماعي وخانوادگي نامطلوبي در پي خواهد داشت .
مرتضي مقدمي پور اظهار داشت : پيري زودرس ، بيماري هاي گوارشي ، بي خوابي ، بيماري هاي عصبي و قلبي ناشي از اين امر است .
اين استاد دانشگاه ، ادامه داد: به هر اندازه تعداد ساعات و تعدد شغل زيادتر باشد، استرس ناشي از آن نيز افزايش مي يابد و به دنبال آن فرد مبتلابه بيماري مي شود.
وي همچنين به دورماندن از خانواده و كم شدن ارتباط فرد با همسر و فرزندان به عنوان نتايج رواني كار زياد يا چندشغله بودن نام برد و افزود: به اين ترتيب نيازهاي رواني متقابل فرد و خانواده ارضا نمي شود.
مقدمي پور اظهار داشت : رسيدگي نكردن به وضع تربيت فرزندان كه هر يك اززن و شوهر در اين زمينه نقش هاي خاص خود را دارند از جمله پيامدهاي ديگرچند شغله بودن و ساعات كار زياد است .
وي آثار اجتماعي ناشي از چند شغله بودن ويا كار زياد را وسيع و گسترده خواند و بيكاري را يكي از اين پيامدها عنوان كرد.
اين جامعه شناس ، مصرف انرژي ، افزايش هزينه هاي فضاي كار، ترافيك و درنتيجه آلودگي محيط زيست و مستهلك شدن وسايل نقليه عمومي و شخصي رااز نتايج اقتصادي اين امر دانست .
وي ادامه داد: هزينه هاي درماني ناشي از فرسودگي ، بيماري ، بيكاري و سايرهزينه هايي كه بايد براي افراد ناتوان و از كارافتاده صرف شود، از جمله مسايلي است كه به جامعه تحميل مي شود.
وي كار كردن را تابعي از درآمد دانست و افزود: چند شغله بودن و يا بيش ازحد كار كردن در بخش دولتي رواج دارد وچون كاركنان دولت درآمدشان كم است مجبور به انجام اضافه كار يا دو شغله شدن هستند.
مقدمي پور، افزود: بالا بودن نرخ تكفل در ايران به شكلي است كه يك نفركار مي كند تا ۵، ۴ نفر ارتزاق كنند، درحالي كه در كشورهاي پيشرفته حداكثرنرخ تكفل دو نفر است .
اين جامعه شناس اظهار داشت : بعد خانوار در ايران پنج نفر است و زماني كه درآمد تكافوي خانوار را نمي كند، فرد مجبور است تا در جايي ديگر كاركند.
وي دليل ناكافي بودن درآمد كاركنان دولت را تورم نيروي انساني در بخش دولتي دانست كه آن نيز ناشي از بهره وري كم نيروي انساني است .
اين استاد دانشگاه افزود: بهره وري كار كاركنان دربخش دولتي تنها ۲۰ تا۳۰ دقيقه و دربخش صنايع به دليل همگامي كاركنان اين رقم به دوساعت مي رسد.
مقدمي پور، بهره وري پايين نيروي انساني به ويژه در بخش دولتي را ناشي از ضعف مديريت دانست .
رئيس فرهنگسراي كار نيز گفت : هفت ساعت و ۲۰ دقيقه كار در روز و ۴۴ ساعت كار در هفته ، استاندارد زمان كار است ، اما براي داشتن تعريفي درست از كار، بهره وري و كيفيت ، بايد دليل كار كردن بيش از ساعات استاندارد و يا چندشغله بودن را جستجو كرد.
رمضان لطفي افزود: بايد علت بيش از حدكاركردن را در بالابودن توانايي فرد و يا نياز مالي وي جستجو كرد.
وي دو شغله بودن را گاه به دليل توانايي بالاي نيروي انساني و بالا بودن بهره وري و كيفيت كار وي دانست .
لطفي اظهار داشت : در برخي كشورها به فردي كه بيش از دو شغل دارد و ياساعات بيشتري را به كار اختصاص مي دهد، نگاهي مثبت دارند و او را توانمندمي گمارند.
وي افزود: اين درحالي است كه داشتن بيش از يك شغل براي دستيابي به سودبيشتر است ، اما عمده افراد چند شغله در ايران به دلايل فشارهاي اقتصادي به اين عمل دست مي زنند.
رئيس فرهنگسراي كار، خاطر نشان كرد: يكي از مشكلات محيطهاي كار، كم رنگ بودن شاخص هايي چون تعهد، تخصص ، انضباط و وجدان كاري است كه اگر اين موارد به خوبي رعايت نشود در ساعات غير اداري نيز فرد نمي تواند به اموركاري خود به خوبي رسيدگي كند.
يك مدرس دانشگاه تهران نيز گفت : از ديدگاه حفظ سلامتي افراد بايد دانست كه در هر حرفه اي عوامل زيان آوري وجود دارد كه سلامتي نيروي كار را به خطرمي اندازد.
عباس گلدوست عارفي افزود: در صورت عدم شناسايي و كنترل اين عوامل زيان آور، افراد شاغل ، به بيماري هاي ناشي از كار مبتلا مي شوند.
وي ، شناسايي ، اندازه گيري و كنترل عوامل زيان آور محيط كار و پيشگيري ودرمان بيماري هاي ناشي از آن را داراي نقش مهمي در سلامت انسان دانست .
وي اظهار داشت : درحال حاضر بر هيچ كس پوشيده نيست كه در مبحث توسعه كه در كشورهاي جهان سوم از جمله كشور ايران پس از جنگ جهاني دوم شروع شد، توسعه اي را مي توان پايدار دانست كه متكي بر توسعه منابع انساني باشد.
گلدوست عارفي تصريح كرد: انسان توانمند و خلاق ، اساس اين توسعه است كه يكي از نيازهاي اساسي وي ، بهداشت و سلامتي است .
وي اظهارداشت : درتعريف سلامت آمده است كه سلامت را فقط نبود بيماري تعريف نكرده اند بلكه رفاه كامل اقتصادي ، اجتماعي و رواني تعريف كرده اند.
وي اثرات سوء حرفه ها و مشاغل بر روي سلامتي كاركنان مشاغل اداري به علت بي حركتي ، كار در محيط كم نور، مكان هاي غيربهداشتي و مرطوب ، به علت اشتغال به حروفچيني و يا تماس با دستگاه هاي الكترونيكي را سبب به خطر انداختن سلامتي فرد ذكر كرد.
وي افزود: يك مامور آسانسور در يك ساختمان مرتفع به علت بالا و پايين رفتن در طبقات مختلف به وسيله آسانسور در معرض تغيير سريع فشار هوا قرارگرفته و به تدريج بيمار مي شود و يا كارگر معدن ممكن است در اثر استنشاق گرد و غبار يا گازهاي معدني مبتلا به بيماري هاي ريوي شود.