براي مردم ايران كه عاشق فوتبال هستند تماشاي اين ورزش لذت بزرگيست. به خصوص اگر مسابقه اي به صورت مستقيم پخش شود. تلويزيون ايران از اين لحاظ شايد يكي از بهترين ها در جهان باشد.

سال ها پيش، آن زماني كه تنها دلخوشي اهالي فوتبال برنامه ورزش و مردم بود و هر شنبه مقابل كيوسك صف مي ايستاديم تا يك هفته نامه دنياي ورزش يا كيهان ورزشي نصيبمان شود، فوتبال مفهوم غريبي داشت. اين حقيقت را پسربچه هاي 16، 17 سال پيش خوب درك مي كنند كه آگاهي از اتفاقات رخ داده در يك مسابقه مهم چقدر سخت بود.
اگر خوش اقبال بوديد و يكي از هفته نامه ها به دستتان مي رسيد بايد از قدرت تخيل خود هم استفاده مي كرديد تا بفهميد مثلاً ميشل پلاتيني به چه شكلي دروازه اينتر را باز كرده است. آن روزها وقتي به يك دوست اهل فوتبال مي رسيديد اولين سئوال اين بود: »بازي... چند، چند شد؟»
پيگيري فوتبال چه عذابي بود. بايد خط كش اول صبح زمستان - ناشي از دير رسيدن به مدرسه - به جان مي خريديم تا يكشنبه شب ها بيدار بمانيم و يكي از مسابقه هاي نخ نماشده فوتبال را تماشا كنيم. اين حكايت سال ها پابرجا بود. چند سال بعد با وجودي كه وضعيت پخش مسابقه هاي فوتبال با اضافه شدن شبكه 3 به برنامه هاي تلويزيون بهتر شده بود بازهم براي ديدن بازي هاي زنده جان مي داديم. مثلاً چقدر حرص خورديم وقتي كه يوونتوس و دورتموند بازي نهايي ليگ قهرمانان اروپا را برگزار مي كردند و ما از نتيجه و جريانش بي خبر بوديم.
آن روزها تماشاي بازي هاي مهم اروپا برايمان يك رويا بود. باورمان نمي شد روزي فرا برسد كه مسابقه هاي بزرگ و كوچك بهترين ليگ هاي اروپا را به شكل مستقيم تماشا كنيم.
حق داشتيم كه باور نكنيم. حداقل ما كه از آن نسل بسته مي آييم حق داشتيم اما اين اتفاق رخ داد. حالا هر شب يك مسابقه جذاب براي تماشا داريم. شنبه و يكشنبه را با سري A و ليگ برتر پشت سر مي گذاريم و سه شنبه وچهارشنبه را هم با ليگ قهرمان پر مي كنيم. مثلاً همين امشب چقدر برايمان مهم است. در دوران بچگي اگر بخاطر فوتبال خط كش صبحگاهي را به جان مي خريديم حالا اخم رييس شركت، اداره يا هر جاي ديگري را زيرپا مي گذاريم و مي گذريم تا مسابقه يوونتوس و اينتر را از دست ندهيم. اتفاقاً همين مسابقه جهاني بود تا از به حقيقت پيوستن رويايي بنويسيم كه روزگاري دست نيافتني به نظر مي رسيد.
اين تلويزيون كه خيلي ها از آن انتقاد مي كنند حداقل از ديدگاه اهالي فوتبال قابل ستايش است. حتي اگر خانم هاي خانه دار كه از پخش مستقيم و پرتعداد مسابقه هاي فوتبال متنفر باشند!
اولين بار هجوم ستاره هاي ايراني به بوندس ليگا بهانه اي براي پخش مستقيم اين رقابت ها از تلويزيون شد. گرچه دوست داشتن فوتبال آلمان مثل اين است كه بگوييد كشكولي بهترين بازيگر جهان است اما يكنفر مي گفت: »پخش مستقيم باشد، ليگ علي آباد كتول هم بود، بود» خلاصه اينكه لذت تماشاي پخش مستقيم را با بوندس ليگا تجربه كرديم و به لذت هاي بزرگتري رسيديم. مثلاً ليگ قهرمانان اروپا كه ميتوانستيم تمام مسابقه هاي مهم اش را از اولين مرحله تا پايان به صورت مستقيم تماشا كنيم. پس از آن پخش مستقيم سريA هم از راه رسيد.
اوايل فكر مي كرديم اين خبر شايعه است. چطور امكان داشت كه مسابقه هاي بهترين ليگ جهان از تلويزيون پخش شود؟ يعني ما مي توانستيم مسابقه هاي يوونتوس - اينتر، ميلان - پارما، رم - لاتزيو و ... را به صورت مستقيم تماشا كنيم؟ اما حقيقت داشت.حالا ديگر برايمان اصلا عجيب نيست كه شب هاي شنبه و يكشنبه تلويزيون را روشن كنيم و مثلا مسابقه يوونتوس و اينتر مقابل چشمانمان قرار بگيرد. حالا به اندازه كافي در تلويزيون فوتبال داريم كه حوصله تماشاي هر مسابقه اي را نداشته باشيم!
از نحوه پخش رقابت هاي فوتبال در كشورهاي ديگر اطلاع دقيقي نداريم اما مي دانيم كه حتي كشورهاي پيشرفته هم فوتبال را به اين تعداد و بدون هزينه تقديم مخاطبانشان نمي كنند. شما براي تماشاي رقابت هاي ليگ مورد علاقه بايد مبلغي به يكي از شبكه هاي تلويزيوني بپردازيد تا امكان رويت تصاوير برايتان فراهم شود. به نظر مي رسد تلويزيون ايران ميان كشورهاي مختلف جهان در پخش مستقيم رقابت هاي فوتبال صاحب يكي از بهترين رتبه ها باشد. ما ليگ برتر، سريA ، جام جهاني، جام ملت هاي آسيا، رقابت هاي يورو و ... را به صورت مستقيم تماشا مي كنيم بدون اينكه هزينه اي بپردازيم. تلويزيون ايران از اين لحاظ قابل تقدير است. حتي اگر خانم هاي خانه دار از فوتبال متنفر باشند!
شهرام فرهنگي

كنسرت ها و اجراهاي زنده موسيقي ديگر دارند شروع مي شوند. ماه رمضان به پايان رسيده و بازار موسيقي داغ داغ است. فقط برنامه تالار وحدت را در روزهاي آينده ببينيد و خودتان حساب كار را بكنيد. روزهاي سيزدهم و چهاردهم آذر، گروه موسيقي  نهفت به سرپرستي جهانشاه صارمي دراين تالار اجرا دارند. اين گروه موسيقي سنتي در اين برنامه به ياد عارف قزويني قطعاتي اجرا مي كنند. مثلاً دوتا از تصنيف هاي ساخته عارف يعني »نمي دانم چه در پيمانه كردي» و »از خون جوانان وطن» هم در اين كنسرت اجرا مي شوند.روزهاي 20 و 21 آذر گروه موسيقي سنتي فاخته به سرپرستي رضا موسوي زاده در تالار وحدت برنامه خواهند داشت. در همين دو روز رستيال آواز با سرپرستي دلبر حكيم آوا در سالن رودكي برگزار مي شود.جشنواره موسيقي جوان هم از 11 تا 16 آذر در همين سالن رودكي بر قرار است و افتتاحيه جشنواره روز شانزدهم در تالار وحدت برگزار مي شود.

بالاخره يك نفر راستش را گفت. داوود رشيدي، مجري مسابقه »كرور» كه جمعه ها قبل از اخبار ساعت دو از شبكه اول سيما پخش مي شود؛ اين طوري به خبرنگار سروش كه درباره تقليدي بودن يا نبودن اين برنامه پرسيده بود؛ جواب داد: »بله، اين مسابقه الگوبرداري صددرصد بوده؛ يعني حتي دكور و نورپردازي و دكوپاژ و جاي دوربين ها هم مثل نمونه خارجي آن است» و اين صداقت درست همان چيزي است كه ما به آن نياز داريم.

قضيه فيلم هاي جشنواره اي ايراني و جايزه هايي كه مي گيرند؛ كم كم دارد به يك شوخي اساسي تبديل مي شود.چند سال پيش، يكي از فيلمسازان ايراني اولين فيلمش را به جشنواره اي در آن سوي آب ها برد و خبر آورد كه جايزه اي هم به خاطر نمايش اين اثر به او اهدا شده است. اين بود تا اين كه به مناسبتي، رييس همان جشنواره به ايران آمد و وقتي با خبر دريافت آن جايزه روبه رو شد؛ هاج و واج ماند و گفت: »جشنواره اي كه او مسوول برگزاري آن است، غيررقابتي است و يادبود مذكور هم نه به عنوان جايزه، بلكه به عنوان يك يادبود ساده بوده كه به تمام فيلمسازاني كه فيلم شان در آن جشنواره شركت كرده، اهدا شده است.»اين را نوشتيم؛ اما به تك و توك فيلمسازاني هم كه آثارشان به حق مايه افتخار سينماي ايران است؛ احترام مي گذاريم.

انجمن نقاشان ايران قرار است يك نمايشگاه نقاشي برگزار كند اما اين بار نه توي گالري ها و نگارخانه هاي داخلي بلكه در ونكور كانادا. اين نمايشگاه 27فوريه (هشتم اسفندماه) برگزار مي شود و دو بخش دارد: بخش هنرمندان مدعو و هنرمندان انتخابي. ماجرا از اين قرار است كه انجمن نقاشان، از هنرمندان دهه 40 به پايين به صورت رسمي و با دعوتنامه براي شركت در نمايشگاه دعوت مي كند، اما نقاش هاي دهه 40 به  بعد توسط هيات انتخاب آثار انجمن، گزينش مي شوند. حدود 30 تابلو از 30 هنرمند ايراني در اين نمايشگاه به نمايش گذاشته مي شود و درحاشيه آن هم، همايش يك روزه اي براي شناساندن هنرمندان ايران برپا خواهد شد و حضور ايرج زند تا به حال در اين همايش قطعي است.

در مفهوم اساطيري اش، »جشن» همان چيزي است كه در نظم روزنامه ما وقفه مي اندازد و گذر مداوم زمان را به رخمان مي كشد و فرصت جور ديگر زندگي كردن را در اختيارمان مي گذارد. فرا رسيدن موعد و برگزاري يك جشن به ما كمك مي كند كه قواعد دست و پاگير روزمره مان را كنار بگذاريم و به بهانه فرا رسيدن اين رويداد هم كه شده »زندگي ديگري» را تجربه كنيم.
عيد فطر را هم جدا از ارزش هاي مذهبي و اعتقادي اش، از اين زاويه مي شود تحليل كرد. بعد از سي روز امساك و زهد از سوي روزه داران، فرا رسيدن اين عيد، نه تنها پاداشي براي كساني است كه قواعد و قوانين اين ماه را حرمت گذارده اند. بلكه از آن مي توان تلقي يك نقطه آغاز هم داشت. اين روز با بقيه ايام فرق مي كند؛ پس مي شود جور ديگري نگاهش كرد و به بهانه آن تصميماتي گرفت. تصميم هايي كه شايد خيلي چيزها را حداقل براي مدت كوتاهي تغيير بدهد.
اما عيد فطر در اين چند سال گذشته، مزه و معناي ديگري هم پيدا كرده. يكي از خصوصيات يك جشن، قطعي بودن لحظه وقوعش است. اما وقتي زمان قطعي وقوع عيد فطر را نمي دانيم، اين كه مثلا سه شنبه است يا چهارشنبه، همه چيز معناي ديگري پيدا مي كند. حالا تعيين لحظه اي كه هلال ماه رويت مي شود و اين كه فردا جشن خواهيم داشت يا نه، به يك موضوع دلنشين براي مكالمه ميان مردم شهر تبديل شده و خبر رسيدن عيد را با تعليق جذابي همراه كرده كه همه منتظر نتيجه اش هستيم. معلوم كردن زمان برگزاري جشن، حالا ديگر به يك پيش بيني جذاب تبديل شده است كه به حضور اين روز در تقويم سالانه مرده ما شكل ديگري مي دهد. حضورش را موكد مي كند و با شور بيشتري به يادمان مي اندازد كه اگر از اين فرصت هم بگذريم، آن وقت باز در روزهاي پر از تكرار اسير خواهيم شد كه رهايي از چنبره تكرارش، خيلي وحشتناك به نظر مي رسد.

شما تا به حال اسم هواشياچين تو به گوش تان خورده؟ حتما نخورده. عمرا هم بتوانيد حدس بزنيد اسم چي هست. هواشياچين تو يك انتشارات چيني است كه دارد فرهيختگان جامعه چين را با فرهنگ ايراني آشنا مي كند. تا به حال هفت اثر درجه يك و كلاسيك ادبيات ما يعني شاهنامه، مثنوي، حافظ، گلستان، بوستان، رباعيات خيام و اشعار رودكي به زبان چيني ترجمه شده اند. آخرين كتابي كه در ادامه اين روند انتشارات هواشياچين چاپ كرده، »گزيده ادبيات معاصر ايران» است. در اين كتاب سه مقاله وجود دارد كه در هر كدام به صورت فشرده تاريخ تحول ادبيات فارسي، ادبيات معاصر ايران وادبيات نظم و نثر فارسي بعد از انقلاب اسلامي توضيح داده شده است. بيوگرافي 30 نفر از شاعران جوان بعد از انقلاب به علاوه  يك شعر از هر كدام ضميمه كتاب است و پايان بندي آن هم ترجمه شعربلند حيدربابا اثر استاد شهريار است. اين كتاب با آغاز هفته فرهنگي جمهوري اسلامي ايران ( كه از همين جمعه شروع شده) در شهرهاي مختلف چين از جمله پكن، شانگ هاي و ووهان در اختيار چيني هايي كه به ادبيات فارسي و ايران علاقمند شده  اند قرار مي گيرد.

فدراسيون بين المللي فيلم هاي ورزشي و تلويزيوني(Ficts) هر سال يك جشنواره بين المللي برگزار مي كند كه امسال بيست و يكمين دوره اش در ميلان برگزار شد.
امسال 951 اثر از 42 كشور جهان در جشنواره شركت كردند و 192 تايشان براي بخش مسابقه انتخاب شدند. اما آن قسمتي كه بيشتر به ما ايراني ها مربوط مي شود اين است كه آكادمي ملي المپيك به عنوان نمايندهFicts در منطقه جنوب و غرب آسيا هر سال اين جشنواره را در اين منطقه برگزار مي كند.
امسال 21 كشور با 38 اثر در جشنواره منطقه اي شركت كردند و پنج كار از كشورمان موفق شدند برنده جايزه شوند.
در بخش يك قرن با ورزش فيلم پهوانان (امير شهاب رضويان) تنديس جشنواره را گرفت و پاله وانان (حسن بشكوفه) برنده ديپلم افتخار شد. در بخش داستاني فيلم خنده با ورزش (بهمن عبدي) به همراه قصه هاي حميد (نادر يغماييان) ديپلم افتخار گرفت و در بخش تبليغات ورزشي فيلم پاراالمپيك (محمودرضا رضايي) تنديس جشنواره را برد.

روي بيل بوردهاي فيلم نوشته »اگر عاشق نيستي شب هاي روشن را نبين» اما شما گول تبليغات را نخوريد و اگر هم عاشق نيستيد يك بار فيلم را ببينيد. مهدي احمدي (كه دو سه سال پيش در فيلم عروس آتش ديده بوديمش) و هانيه توسلي، مقابل هم بازي مي كنند و اتفاقا خيلي هم خوب بازي مي كنند به خصوص هانيه توسلي. داستان فيلم هم ايراني شده يك رمان داستايوفسكي است با همين نام شب هاي روشن. سينماهاي عصر جديد، فرهنگ و سروش فيلم را اكران كرده اند و امروز هم كه بليت ها نصف قيمت است.
اگر با فيلم هاي بهرام بيضايي حال مي كنيد و بدتان نمي آيد كارهاي قديمي ترش را دوباره ببينيد، امروز ساعت 4 سينما تك موزه هنرهاي معاصر، فيلم »شايد وقتي ديگر» استاد را نمايش مي دهد. حوزه هنري هم امروز »مارني» دارد. مارني يكي از فيلم هاي دهه شصتي هيچكاك است كه تويش شون كانري و تيپي هدرن بازي مي كنند و مايه اصلي داستانش هم به تئوري هاي فرويد مربوط مي شود. سالن كوچك ساعت 5/4 و 7 بعدازظهر فيلم را نشان مي دهد.
در كانون فيلم جهاد دانشگاهي دانشگاه تهران امروز هم مي توانيد - اگر فرصت داشته باشيد - سه تا فيلم ببينيد. ساعت 2 خانواده آدامز، فيلم فانتزي و بامزه بري سانتفلد، ساعت 4 جاني انگليش كه يك جور هجو جيمز باند توسط روان اتكينسون (مستر بين) است و ساعت 6 هم فيلم موزيكال و كلاسيك »بانوي زيباي من»، كار جورج كيوكر و با بازي آدري هپبورن.
كتاب 
انتشارات خوارزمي دو تا كتاب جديد چاپ كرده كه يك جورهايي به تاريخ مربوط مي شوند. يكي مجموعه چند خاطره است از افسرهاي عضو حزب توده ايران در سال هاي دهه سي و چهل. اسم كتاب هم همين است »خاطراتي از سازمان افسران حزب توده ايران.» آن يكي، مجموعه 6 سفرنامه است. سفرنامه هايي كه تاجرهاي ونيزي وقتي از ايران رد مي شدند درباره كشور، نوشته اند. »سفرنامه هاي ونيزيان در ايران» احتمالا مي تواند تصوير تازه اي از تاريخ ايران در زمان پادشاهان ترك و مغول حاكم بر اين سرزمين بدهد.
نمايشگاه 
اول اين كه نمايشگاه صنعت شكلات را كه در محل دائمي نمايشگاه هاي تهران برپا شده از دست ندهيد. اين نمايشگاه تا يازدهم آذر ادامه دارد. بنابراين سعي كنيد با ديدن آن همه شكلات كنترل  تان را از دست ندهيد و با اين كه كار سختي است، با قضيه از روي حوصله و منطقي برخورد كنيد. نمايشگاه اسناد فرامين دوره صفويه تا دوره قاجار - كه شامل 37 سند مي شود - امروز هم در فرهنگسراي انقلاب (خيابان كميل، تقاطع بزرگراه نواب) ادامه دارد.
يك نمايشگاه هم با نام »خوشنويسي كلام عشق» از سخنان حضرت علي(ع) در نگارخانه نقش برپاست. نگارخانه نقش طرف هاي شرق تهران است فلكه دوم تهرانپارس، انتهاي جشنواره.
تلويزيون 
مهم ترين اتفاق تلويزيون مربوط مي شود به امشب ساعت 23 و بازي تيم هاي يوونتوس و اينتر، البته به شرط اين كه بازي از آن بازي هاي بي مزه ايتاليايي نشود كه بازيكن ها تويش مدام روي هم خطا مي كنند، اصل اول هم دفاع است و نه حمله. سريال گروه تجسس ساعت 19 از شبكه تهران پخش مي شود كه كار خوش ساختي هم هست. شبكه يك امشب آژانس دوستي دارد. اين سريال تكراري هم ساعت 23 پخش مي شود.
آخرين پيشنهاد تلويزيوني هم مجموعه پليسي معما است. شبكه 3 ساعت 15/20 اين مجموعه را پخش مي كند و هنوز مجيد مظفري كارآگاه قصه هاست.