اديب وحداني 

پرفسور پال سي لا  تر بر از دانشگاه ابلي نويز ۷۴ ساله است و امكان تهيه تصوير دو بعدي را كشف كرد كه پايه تكنيكMRIاست

در شب هاي اهداي جايزه نوبل، معمولا اتفاق هاي جالبي رخ نمي دهد، مگر كه جايزه گيرنده كسي باشد مثل ژان پل سارتر كه به راحتي و بي دغدغه، اصلا از خير جايزه گرفتن بگذرد. دو شب پيش هم در محل اهداي جايزه ها چندان خبري نبود؛ اما محافل پزشكي در بيرون از تالار به جديت فعال شده بودند، چون جايزه پزشكي - فيزيولوژي امسال خيلي اما و اگر داشت.
به گزارش ربكاكلي براي اينديپندنت، آگهي هاي تمام صفحه در روزنامه هاي سراسري سوئد و انگليس مدعي بودند كه جايزه پزشكي امسال يك سعي شرم آميز در جهت بازنويسي تاريخ بوده است.
در يك ميز كنار پرنسس مادلين سوئدي، پروفسور سرپيتر منسفيلد و پروفسور پال لاتربر (چهار صندلي آنطرف تر) نشسته بودند كه به دليل كار روي اسكنرهاي پزشكي مشتركا برنده جايزه نوبل پزشكي - فيزيولوژي شده بودند.
سومين پيشگام ام.آر.آي، به نحو مشكوكي غايب بود. ريموند داماديان به جاي پوشيدن لباس رسمي و آماده كردن خود براي دريافت جايزه، در حال خواندن گزارش هاي روزنامه ها در مورد چگونگي دزديده شدن جايگاه خود در كتاب هاي تاريخ بود. پول اين آگهي ها را دوست هايش پرداخت كرده بودند.
دكتر داماديان فكر مي كند كه او بايد به دليل عرضه اوليه ايدهM.R.I با منسفيلد و لاتربر در جايزه سهيم مي شد، اولين بار او بود كهM.R.I را ساخت. او مي گويد: «اگر به دنيا نيامده بودم الانM.R.I نبود. نمي توانم فراموش كنم كه من شروعش كرده بودم.» دكتر داماديان پولدار است و موسس فونار(Fonar) است كه با شركت هاي چند مليتي مثل توشيبا، زيمنس و جنرال الكتريك رقابت مي كند.
او در سال ۱۹۷۱ اولين مقاله خود را دربارهM.R.I و چگونگي تشخيص بافت هاي سالم از بيمار به واسطه اسكن كردن چاپ كرد. موسسه او ۵۰۰ كارمند دارد. ۲۲ هزار دستگاهM.R.I در سال گذشته در جهان بيش از ۶۰ ميليون مورد اسكن انجام دادند و ميليون ها بيمار از نتايجM.R.I در تحقيقات بهره بردند. اما به رغم جايگاه داماديان در علم پزشكي و در متن هاي مرجع دربارهM.R.I ، نوبل به او تعلق نگرفت، حتي اگر ۵۰۰ هزار پوند خرج تبليغ درباره اجحاف به داماديان در روزنامه هايي مثل لس آنجلس تايمز، نيويورك تايمز، واشنگتن پست و چند روزنامه اروپايي شود.

پرفسر سر جان منسفيلد ۷۰ساله است نشان داد كه چطورمي توان به تحليل رياضي علا مت هايي كه بافت هاي بدن در ميدان مغناطيسي منتشرمي كنند پرداخت، او همچنين امكان تسريع درMRI را مطرح كرد كه بعد ازيك دهه ،عملي شد

در يكي از اين تبليغات يوجين فيگلسون، مدرس دانشگاه پزشكي بروكلين مي گويد: ما عصبي، نااميد و گيج شده ايم كه چرا بي توجيه منطقي داماديان را از جايزه نوبل محروم كردند. كل قضيهM.R.I روي شانه هاي تحقيقات داماديان است.» هيات داوران جايزه نوبل مي توانند جايزه يك رشته را به سه نفر بدهند. برخي مي گويند رويكرد داماديان در زندگي حرفه اي اش علمي نبوده است. او يك مسيحي اصول گراست و باور دارد كه دنيا ۶ هزار سال عمر دارد و اگر كميته داوران نوبل از چيزي متنفر باشند، آن چيز تعصب است.
برخي ديگر معتقدند تحقيقات اوليه داماديان در پيشرفت تحقيقات توسط منسفيلد و لاتربر نقش مهمي نداشته است.
پروفسور منسفيلد و پروفسور لاتربر به ترتيب تقريبا تمام عمرشان را در دانشگاه ناتينگهام و دانشگاه ايلي نويز به تحقيق درباره راه هاي مفيد كارآمد ساختن تصويرها سپري كردند.
كيفيت تصاوير دست كم به اندازه بود و نبود سيستمي به نامM.R.I در تشخيص بيماري ها مهم است.
ضمنا نكته قابل توجه اين است كه چهار نفر با دكتر داماديان در نوشتن كتابي كه مبناي تكنيكM.R.I قرار گرفته همكاري كرده اند. هيچ كدام از اين چهار نفر هم معتقد نيستند كه كسي، جاي داماديان را در كتاب هاي تاريخ دزديده است. يكي از آنها به نام دكتر مارتين گريوز از دانشگاه كمبريج مي گويد: «ما مطمئنا از داماديان به آن نحو (تبليغ در روزنامه ها) حمايت نمي كنيم.»

آنان كه نوبل پزشكي - فيزيولوژي را از دست دادند
- سرريچارد دال بارها نامزد دريافت نوبل شد، اما هيچ وقت آن را دريافت نكرد. درتحقيق او كه به سال ۱۹۵۶ منتشر شد، اثبات شد كه سيگار كشيدن موجب سرطان مي شود.
- آلبرت كلاود، كريسشن دو دوو و جورج پليد جايزه نوبل را در سال ۱۹۱۴ به خاطر تحقيقات درباره اندامواره هاي ساختاري و كاركردي موجود در سلول دريافت كردند، كيث پورتر كه در ابتداي تحقيق نقش مهمي بازي مي كرد جايزه نگرفت. - ژوسلين بل برنل در سال ۱۹۷۴ به ناراحتي ديد كه استادش به نام آنتوني هيوييش به خاطر كشف پالسارها ( ستاره هايي كه امواج راديويي مي فرستند) يك جايزه نوبل را دريافت كرد. بسياري معتقدند اين جايزه بايد به هر دوي اين محقق ها مي رسيد. -همكاران لوئيس شاو،( يك محقق تايواني) به نام هاي ريچارد را برتز و فيليپ شارپ جايزه نوبل پزشكي - فيزيولوژي را در سال ۱۹۷۷ به خاطر تحقيق درباره ژن ها دريافت كردند اين در حالي است كه بسياري از همكاران) معتقد بودند فقط لوئيس همه اطلاعات پروژه را مي دانست. - سه داروساز آمريكا در سال ۱۹۸۸ جايزه نوبل را به خاطر تحقيق درباره اكسيد نيتريك دريافت كردند. بسياري معتقدند كه سالوادور مونكادا و چندرا ميتل هم حق دريافت جايزه را داشتند.

مانا لقماني 
اين بيماري عبارت از نوعي اضطراب شديد خود به خودي است كه حملات آن عود كننده و غيرقابل پيش بيني است و بيشتر اين حملات از ۲ تا ۱۰ دقيقه طول مي كشد. اما برخي حملات ممكن است بيش از ۱ تا ۲ ساعت نيز به طول بينجامد.اين نوع اضطراب، با علايم حمله اي  بروز مي كند (اغلب در حين خواب) در حالي كه در اضطراب مزمن (اضطراب عمومي) اضطراب حالتي پايدار دارد.اين بيماري داراي نشانه هاي جسمي مانند تپش قلب، تندي ضربان قلب، درد سينه، احساس خفگي، ضعف يا حالت سستي و... و نشانه هاي رواني چون ترس از مردن يا ديوانه شدن، احساس وحشت و بي واقعيتي و قطع ارتباط با افراد يا اشياء است.
علل و چگونگي 
در اين زمينه به نظر مي رسد كه دستگاه هشداردهنده مغز، تحت تاثير تعامل پيچيده عوامل زيست شناختي، ژنتيكي بيماري ها، داروها و سابقه شخصي حوادث ناگوار باشد.در ضمن اختلالات گوناگوني مي توانند محرك بروز حملات «هراس» باشند كه از جمله آنها مي توان به اختلالات ريتم قلبي، آنژين صدري، اختلالات تنفسي و آسم، اختلالات غددي و تشنجي، داروهاي محرك و محروميت از برخي داروهايي كه بدن به آنها وابستگي پيدا كرده (ترك اعتياد) اشاره كرد. از عوامل افزايش دهنده آن: استرس، بيماري، احساس گناه، خستگي يا كار زياد، سابقه ساير اختلالات رواني و سابقه خانوادگي «اختلال هراس» است و البته اقدام خاصي براي پيشگيري از نخستين حمله وجود ندارد. اما درمان، به پيشگيري از حملات بعدي كمك مي كند. در بسياري از بيماران، اين اختلال به صورت حملات اندك و طي دوره محدود كه فروكش طولاني مدت بيماري را به دنبال دارد، بروز مي كند. درباره ساير بيماران، روان درماني يا تجويز داروها نيز ممكن است موثر باشد.
عوارض احتمالي و روش درمان 
از عوارض احتمالي مي توان به اضطراب يا افسردگي مزمن، ناهنجاري هاي ترس مانند موقعيت هراس (ترس به هنگام بودن يا قرار گرفتن در مكان هاي عمومي) و وابستگي هاي دارويي اشاره كرد.روش درمان به طور كلي، بررسي سوابق پزشكي ضمن معاينه شدن توسط پزشك و بررسي هاي آزمايشگاهي در صورت لزوم، صحبت كردن بيمار درباره احساسات خود با شخصي كه او را به خود نزديك تر احساس مي كند، كاهش استرس در زندگي روزمره و تجويز دارو براي برخي افراد است كه در اين حالت پزشك ممكن است براي بيمار داروهاي ضدافسردگي بنزوديازپين يا داروهاي مسدودكننده و گيرنده بتا تجويز كند. داروي تجويز شده ممكن است پس از حدود ۶ تا ۱۲ ماه درمان، به آهستگي كاهش داده شود يا به طور موقت قطع شود تا معلوم شود كه آيا حملات هراس عود مي كند يا خير و در صورت عود نكردن، دارو را مي توان براي هميشه قطع كرد.براي كمك به بهبود بيماري، ورزش به طور منظم توصيه مي شود و البته خوابيدن و استراحت كافي در هنگام شب را نيز فراموش نكنيد.
رژيم غذايي 
از نظر رژيم غذايي، مصرف كافيين به هر شكل (قهوه و چاي) را قطع كنيد. با قطع اين نوشيدني ها ممكن است دچار نشانه هاي محروميت مانند سردرد يا خستگي شويد؛ اما اين نشانه ها به مرور برطرف خواهند شد.

بر اساس نتايج يك مقاله، آب ميوه «گريپ فروت» به عنوان يك مكمل غذايي در درمان كمبود پتاسيم كاربرد دارد. نتايج مقاله اي كه توسط بيتا مسگرپور و حميدرضا ادهمي( دكتراي داروسازي) با عنوان « اثرات گريپ فروت» به دست آمده، مي افزايد: پكتين موجود در آب ميوه گريپ فروت عامل موثري در كاهش كلسترول خون و بهبود تدريجي عارضه سفتي وسخت شدن عروق خوني است، ساير اثرات آن شامل القاي تجمع گلبول قرمز، كاهش هماتوكريت ها و اثرات احتمالي ضدسرطان است. در اين مقاله آمده است: يك يا نصف ليوان آب گريپ فروت مي تواند به طور قابل ملاحظه اي موجب افزايش جذب يا كاهش متابوليسم بسياري از داروهاي خوراكي متعارف شود. اين مقاله درمورد تداخل آب گريپ فورت بر بعضي از داروها بيان مي كند كه تداخل ما بين آب گريپ فروت وبرخي از داروها تحت عنوان اثر آب گريپ فورت ناميده مي شود. در نتيجه اين اثر، مقادير بيشتري ازداروهاي تحت تاثير قرار گرفته وارد جريان خون شده و در نهايت اثرات درماني و يا سميت آنها افزايش مي يابد.

به گزارش پايگاه اينترنتي آنانوا، دانشمندان دريافته اند موش هايي كه ازهر چيز تازه اي مي ترسند بسيار زودتر از همنوعان نترس تر خود در اثر ابتلا به سرطان مي ميرند. در اين مطالعه مشخص شد كه احتمال مرگ حيوانات به اصطلاح نوترس يا «نئوفوبيك »۶۰ درصد بيشتر است.دانشمندان مي گويند يك واكنش هورموني تقريبا همسان در كودكان  كم رو، خجالتي و ترسو، ديده مي شود. چنين رفتاري مشخصه «نئوفوبيا» در كودكان است و از ۱۴ ماهگي قابل تشخيص است. دانشمندان دريافته اند كه ميانگين طول عمر موش هاي ترسو يا «نوترس» ۵۹۹ روز و موش هاي نترس يا «نودوست»۷۰۱ روز است. هرچند موش  هاي ترسو زودتر مردند، اما علت مرگ در هر دو گروه مشابه بود. حدود ۸۰ درصد در اثر بروز تومورهاي مربوط به سنين پيري بخصوص غده هيپوفيز جان سپردند. به گزارش ايرنا، اين مطالعه نشان داد كه كم رويي باعث آسيب پذيري بيشتر حيوانات در برابر بيماري هايي مي شود كه خاص دوران پيري است. در واقع موش هاي نترس توانستند با داشتن تومورهاي بيشتر، عمر طولاني تري داشته باشند