نوشته كوتاه زير در حقيقت گزارشي است كه يكي از روزنامه هاي مطرح ايالات متحده در مورد تصميم اخير دولت فرانسه مبني بر ممنوعيت حجاب اسلامي، ارائه كرده است. با توجه به اين كه بعد از تصويب قانون ممنوعيت حجاب اسلامي، موضع گيري هاي مختلفي در مورد اين مسأله بيان شده است، آگاهي از نحوه نگرش مطبوعات آمريكا نسبت به اين موضوع در جاي خود، قابل توجه است. البته ذكر اين نكته نيز ضروري به نظر مي رسد كه گزارش روزنامه واشنگتن پست صرفاً  يك گزارش مطبوعاتي است و موضعگيري خاصي نسبت به مسأله ممنوعيت حجاب در آن ديده نمي شود.
صدها مسلمان فرانسوي كه تعداد زيادي از آنان زناني بودند كه روسري هايي در طرح ها و رنگ هاي مختلف به سر داشتند، زير بارش باران و در خيابان هاي خيس پاريس در اولين نمايش مخالفتشان با طرح شيراك مبني بر ممنوعيت حجاب اسلامي و ديگر نشانه ها و سمبل هاي مذهبي در اماكن عمومي، راهپيمايي كردند.
تعدادي از زنان تابلوهايي را با خود حمل مي كردند كه بر روي بعضي از آنها نوشته شده بود: «من، حق رأي دارم» و منظور از اين سخن تذكري بود به رهبري سياسي فرانسه كه ۵ الي ۷ ميليون مسلمان فرانسوي قادر به تشكيل جبهه قدرتمندي در انتخابات محلي ماه مارس عليه آنان خواهند بود.
جمعيت كه از ميدان جمهوري به سمت باستيل، كه يك مسير سنتي براي برپايي اعتراضات است، حركت مي كرد پلاكاردهاي بزرگي را با خود داشت كه بر روي آنها شعارهايي نظير «حجاب حق ماست» «سكولاريسم آري، اسلام گريزي نه» نوشته شده بود. بعضي از معترضين در ميان اين جمعيت چند نژادي پرچم سه رنگ فرانسه را به همراه داشتند و تظاهركنندگان گاهي اوقات «مارسه يز» سرود ملي فرانسه را مي خواندند. روي يكي از پلاكاردها نوشته شده بود: «فرانسوي، مسلمان، سربلندي!» مردي كه دختر بيست و يكي دو ساله اش كه يك پرچم فرانسه نيز در دست داشت را همراهي مي كرد، مي گفت: «آنها از حقوق بشر صحبت مي كنند. در مورد دموكراسي سخن مي گويند. ولي آزادي كجاست؟» تظاهركنندگان به وسيله سه زن كه براي جمعيت معترض صحبت مي كردند، هدايت مي شدند. آنان اعلام مي كردند كه اين تظاهرات در راستاي دفاع از حق انتخاب زنان برگزار مي شود.عده اي سازماندهي اين راهپيمايي را برعهده دختران دو مدرسه منطقه سنت دنيس در نزديكي پاريس كه منطقه اي مسلمان نشين است، مي دانستند. آگهي ها و اعلاميه هاي تظاهرات نيز روز جمعه در مسجدي در پاريس در اختيار مسلمانان قرار داده شده بود تا در ميدان جمهوري به منظور انجام اولين مرحله از مراحل اعتراض و تظاهرات عليه قانون منع حجاب اسلامي، تجمع كنند.
ميدان جمهوري در مركز پاريس كه به طور تاريخي و نمادين نقطه آغاز بسياري از راهپيمايي هاست، اين بار شيراك را به شدت هدف قرار داده بود، در ماه مه ۲۰۰۲، در همين مكان، شيراك بعد از دومين پيروزي خود در انتخابات رياست جمهوري جمعيت بسياري را ديد كه كاميابي رئيس جمهور آرزوي آنها بود و بسياري از آنها هم مسلماناني از آفريقاي شمالي بودند كه پرچم فرانسه را به خاطر پيروزي شيراك بر ژان ماري لوپن كه سياست هاي سخت گيرانه ضد مهاجرين را در سر مي پروراند، تكان مي دادند.
زماني كه شيراك تقاضاي خود را در مورد قانون جديد در روز چهارشنبه اعلام كرد، موضع گيري رسمي اي در مقابل آن ابراز نشد، بعد از سخنراني شيراك، «دليل بوبكر»، امام جماعت مسجد پاريس و رئيس جامعه مسلمانان فرانسه كه به وسيله دولت هم حمايت مي شود، از مسلمانان خواست تا خونسردي خود را حفظ كنند.
اما تظاهرات روز يكشنبه و اعلاميه هايي كه مردم را به تجمع وسيع تر و گسترده تر فرا مي خواند نشان از افزايش اعتراضات عليه قانون ممنوعيت حجاب اسلامي دارد. تظاهرات بعدي براي هفته آينده تدارك ديده شده است و اعلاميه هاي جديد مردم را به بسيج عمومي در ۱۷ ژانويه
فرا مي خواند. حزب حاكم شيراك در پارلمان فرانسه و حتي سوسياليست هاي جناح مخالف كه از ممنوعيت استفاده از نشانه هاي مذهبي در مدارس حمايت مي كنند، انتظار داشتند قانون منع حجاب اسلامي تا ماه فوريه به تصويب برسد. شيراك همچنين تقاضاي قوانين جديدي را داده است كه به موجب  آنها به كارفرمايان مشاغل خصوصي اجازه داده مي شود تا استفاده از حجاب اسلامي و ديگر نشانه هاي مذهبي را براي مسلمانان و گذاشتن عرقچين براي يهوديان و استفاده از صليب براي مسيحيان را ممنوع كنند.
ژاك شيراك معتقد است كه اين ممنوعيت ها لازم است، او مي گويد سنت دوست داشتني سكولاريسم فرانسوي- كه يك قرن پيش هنگامي كه جدايي ميان كليسا و دولت در قانون اساسي ثبت شده بوجود آمد- اكنون در معرض تهديد افزايش خشونت اسلامي قرار دارد. شيراك در سخنراني تلويزيوني سراسري خود گفت: «تعصب و تحجر زمين را دربرگرفته است.» رهبران مسيحي و يهودي عمدتاً  از اين قانون حمايت كرده اند و بسياري از صاحبنظران اذعان دارند كه حمايت آنها به خاطر اين مسأله است كه اين رهبران عقيده دارند قانون فوق در واقع فقط به منظور مقابله با گسترش روز افزون حجاب اسلامي در فرانسه مورد توجه قرار گرفته است.
واشنگتن پست
ترجمه: محسن پيريايي

دومينيك دوويلپن وزير خارجه فرانسه يكي از مشهورترين سياستمداراني است كه ابرقدرت آمريكا را به چالش كشانده است، اما خودش مي گويد كه ديدگاههايش در واشنگتن با سوءتفاهم دريافت شده است.نيوزويك در شماره اخير خود با او گفتگويي انجام داده كه مي خوانيد.
* آيا حمله به عراق صحنه قدرت در جهان را تغيير داده است؟
- به نظر ما قدرت نظامي به تنهايي امنيت بيشتر نمي آورد. وضعيت خاورميانه اين را نشان مي دهد. بدست آوردن امنيت به يك استراتژي سياسي گسترده نياز دارد كه جامعه بين المللي آن را تعريف كرده باشد.امروز ما يك فرصت منحصر به فرد داريم زيرا هر روز كشورهاي بيشتري در دنيا يا دمكراتيك مي شوند يا به دمكراسي فكر مي كنند.
* آيا جنگ عراق روابط درون اروپا را تغيير داده است؟
- اروپايي ها ضرورت دستيابي به وحدت و يك موضع نيرومند در صحنه بين المللي را دريافته اند. اين درك به تلاش براي دستيابي به دفاع متحد اروپايي منجر شد. اكنون آگاهي روبه رشدي نسبت به نياز اروپا به به عهده گرفتن مسئوليت تأمين امنيت خود به وجود آمده است. دخالت هاي نظامي اخير در مقدونيه و آفريقاي مركزي عزم اروپا را در اين باره نشان داده است. تاريخ همراه با خشونت اروپا كه مملو از جنگ ها و تراژدي ها بوده است به ما كمك كرده كه براي امروزمان درس بگيريم. قدرت تنها وقتي مي تواند معتبر باشد كه مشروع باشد و در خدمت مردم و با اهداف عالي.خطري كه امروز دوستان آمريكايي ما را تهديد مي كند اين است كه كشوري كه تماما به قدرت خود متكي است همه نيروهاي مخالف، همه سرخوردگي ها و مقاومت ها را متوجه خود مي كند.فرانسه دوست و هم پيمان آمريكاست و در اين شرايط دشوار فرانسه با اشتياق به آمريكا آنچه را دوست است مي گويد.
* آيا تغييراتي بادوام و طولاني مدت در نظم جهاني و واقعيت هاي ژئوپلتيك امروز ايجاد شده است كه ديگران تاكنون آن را در نيافته اند؟
- ما فرانسوي ها از وحشت و رنج آمريكا بعد از ۱۱ سپتامبر كاملا آگاهيم. آمريكا در آن روز دريافت كه قدرت با خود آسيب پذيري هم به همراه مي آورد. اعتقاد ما اين است كه در برابر اين آسيب پذيري، استفاده از زور كارساز نيست. طبيعت قدرت در حال دگرگوني است و بايد با خواسته هاي مردم هماهنگ باشد. اوائل امسال مردم براي جنگ و صلح، و عدالت و توسعه نابرابر و جهاني شدن تظاهرات كردند. ما بايد اين نگراني ها را در نظر بگيريم.
* وقتي از يك «دنياي چند قطبي» حرف مي زنيد، چه قطب هايي به ذهنتان مي آيد؟
- درباره اين مفهوم، نوعي سوءتفاهم در اعضاي دولت آمريكا وجود دارد. آنها به اروپاي اواخر قرن ۱۹ و كشورهايي فكر مي كنند كه ميانشان نوعي رقابت هميشگي وجود داشت. اما چند قطبي بودن براي ما هيچ ربطي به مقابله با قدرت آمريكا ندارد. چند قطبي بودن يك واقعيت است كه از اتحاديه اروپا تا چين، اتحاديه هاي آمريكاي جنوبي و تلاش هاي منطقه اي در آفريقا را در بر مي گيرد. اگر ما به طور مسالمت آميز ارتباطي ميان اين مناطق مختلف ايجاد كنيم به سعادت، امنيت و ثبات مي رسيم. بحث رقابت در ميان نيست، بلكه «مكمل بودن» قطب هاست. ايجاد هماهنگي ميان پنج، شش يا هفت قطب آسان تر از ايجاد هماهنگي ميان ۲۰۰ كشور است. اگر خاورميانه بتواند خود را سازماندهي كند، زمينه براي صلح و توسعه هموار مي شود. اين بهترين پاسخ  به بنيادگرايي مذهبي است. در همين چارچوب، اروپا يك قطب ثبات است زيرا ما در ايجاد اتحاديه اروپا همكاري مي كنيم، اتحاديه اي كه به زودي ۲۵ كشور و بعد ۳۰ كشور را در بر مي گيرد. با برقراري قانون جنگل روي كره زمين نمي توانيم نظم نوين جهاني بسازيم. من بارها به نومحافظه كاران آمريكا گفته ام اينطور نيست كه آمريكايي ها از مريخ آمده اند و اروپايي ها از ونوس، همه ما در ايجاد صلح و ثبات در دنيا سهمي داريم.
* دولت بوش مي گويد براي كشورهايي كه واقعا ارزش هاي مشترك غربي دارند لازم نيست با اعمال نفوذ آمريكا ستيزه كنند. درست است؟
- كشورهايي مثل ما چنين مشكلاتي داشته اند. فرانسه دوران استثمارزدايي از آفريقاي صحرا و مغرب را طي كرده است. ما شرايطي را تجربه كرده ايم كه در آ ن حساسيت ها و هويت يك ملت در معرض خطر بود و ما درس هاي خود را آموخته ايم، درس هايي كه گاهي در شرايط بسيار دردناك گرفته مي شد.
براساس اين تجربه فرانسه مي خواهد با آمريكا كار كند و به آن كمك كند زيرا ما ارزش هاي مشترك و مقصد مشتركي داريم.
* وضعيت عراق چه درس هايي دارد؟
- درس بزرگ عراق اين است كه جامعه جهاني بايد متحد بماند و اگر بخواهيم كه مؤثر باشيم به مشروعيت نياز داريم. دوم اينكه هيچ چيز بدتر از اين نيست كه آمريكا وارد دوره جديدي از انزوا شود. آمريكا بايد مسئوليت هاي خود را در دنيا به عهده بگيرد و بايد به عنوان عضوي از يك تيم اين كار را بكند. اين بهترين راه براي پيشبرد وحدت در جامعه جهاني است.
نيوزويك
ترجمه: نيلوفر قديري

يك شبكه تلويزيوني خصوصي رژيم صهيونيستي گزارش داد، پانزده سرباز يك واحد نخبه ارتش اين رژيم اعلام كرده اند، از اين پس از اجراي مأموريت در سرزمين هاي فلسطيني خودداري خواهند كرد.خبرگزاري فرانسه از بيت المقدس گزارش داد، اين سربازان تأكيد كردند، ما با خودداري از اجراي مأموريت هاي يك ارتش اشغالگر، ديگر بشريت را به انحطاط نمي كشانيم. پيشتر ما براي هدف درستي مبارزه مي كرديم، اما امروز از مرزهاي ظلم به يك ملت نيز فراتر رفته ايم. سه ماه پيش نيز ۲۵ خلبان نيروي هوايي ارتش اسراييل در نامه اي به فرمانده نيروي هوايي، از اجراي مأموريت بر فراز سرزمين هاي فلسطيني خودداري كردند. ۵۲ نفر از افسران و سربازان احتياط نيروي زميني ارتش اسراييل هم در بيست وپنجم ژانويه ۲۰۰۲ با انتشار نامه اي اعلام كردند، ما به مبارزه فراتر از خط سبز (يعني در سرزمين هاي فلسطيني) براي ستم، اخراج و تحقير كامل يك ملت ادامه نمي دهيم.
معارضين و امنيت بغداد
خبرنگار بازتاب از بغداد گزارش داد، مقدمات اجراي طرح تأمين امنيتي جديد بغداد، توسط ۵ گروه عمده معارضين صدام آماده شده است. بنابر اين گزارش، پيش نويس اين طرح كه به وسيله سپاه بدر وابسته به مجلس اعلا تهيه شده است، بر تأمين امنيت بغداد توسط گروه هاي نظامي معارض صدام تأكيد دارد.
در اين پيش نويس، بغداد به ۵ منطقه امنيتي تقسيم شده است كه مسئوليت تأمين امنيتي و اطلاعاتي هر منطقه بر عهده يكي از ۵ گروه قرار مي گيرد. در اين طرح، هر گروه موظف است، ۶۰۰ نيروي ويژه امنيتي را در منطقه تحت مسئوليت خود در قالب ۵ گروهان ۱۲۰ نفره مستقر كند. با اجراي اين طرح، از يكسو مشكلات نيروهاي آمريكايي در مقابله با فداييان صدام و نيروهاي «القاعده» و وهابي كه عمده عمليات هاي تروريستي توسط آنان صورت مي گيرد، كاهش مي يابد و از سوي ديگر، تأمين امنيت كه از محورهاي اصلي انتقال قدرت به مردم عراق است، به گروه هاي عراقي واگذار مي شود.
خبرنگار «بازتاب» مي افزايد: ۵ گروه معارضين كه براي تأمين امنيت بغداد در نظر گرفته شده اند عبارتند از، سپاه بدر (مجلس اعلا)، گروه چلبي، اتحاديه ميهني كردستان (گروه طالباني)، حزب دموكرات كردستان (گروه بارزاني) و گروه «وفاق الوطني» (اياد الاوي).بنا بر آخرين گزارش ها دوره آموزشي ۳۰۰۰ نيروي شركت كننده در اين طرح، تا ۲۶ دسامبر به پايان مي رسد و اين نيروها پس از گذراندن يك مرخصي كوتاه از اول ژانويه فعاليت خود را آغاز خواهند كرد.
* پاكستان اعلام كرد تحقيقات در مورد انتقال احتمالي فناوري هسته اي از پاكستان به ايران نشان مي دهد كه افراد خاصي به دلايل و انگيزه هايي مانند خواست هاي شخصي و يا طمع ورزي، دست به اين كار زده اند. به گزارش خبرگزاري كار ايران، (ايلنا)، مسعود خان، سخنگوي وزارت امورخارجه پاكستان، در گفت وگوي كوتاهي با رويتر اعلام كرد: پاكستان مصمم است در مورد اين ادعا كه فناوري هسته اي از طريق پاكستان به ايران انتقال شده است، عميقاً تحقيق كند. وي افزود: اگر افرادي در انتقال اين فناوري دست داشته اند اقداماتي عليه آنان صورت خواهد گرفت. مسعود خان در ادامه گفت: هيچ كس فراتر از قانون نيست و البته نشانه هايي وجود دارد كه نشان مي دهد افرادي به  خاطر خواسته هاي شخصي و طمع ورزي تحريك به اين كار (انتقال فناوري هسته اي به ايران) شده اند.