متأسفانه درمورد آنچه كه اين روزها در داخل كشورمان مي گذرد برخي از افراد ناآگاه چشم به خارج دوخته اند وصراحتاً مي گويند: «اگر مسئله ردصلاحيتها در داخل كشور حل نشود، خارجيان در اين مسئله دخالت خواهند كرد.»
اين سخن در واقع به معناي تهديد روي آوردن به بيرون مرزها و استفاده از ابزار فشار خارجي براي پيشبرد خواسته هاي خود است. در اينجا بايد پرسيد پس تكليف استقلال كشور كه اراده عموم ملت ايران و نخبگان ارزشمند آن است چه مي شود؟
خوشبختانه يكي ديگر از افرادي كه صلاحيت وي توسط هيئت نظارت در اين مرحله تأييد نشده يعني رئيس كميسيون امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي در عكس العمل نسبت به اظهارات سخنگوي وزارت خارجه آمريكا در حمايت از نمايندگان متحصن گفته است: «تحصن جمعي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي يك مسئله داخلي در كشور بوده و بهتر است كه ديگران در آن دخالت نكنند. ما كارخودمان را خودمان انجام مي دهيم.» همچنين رؤساي جمهور و مجلس شوراي اسلامي نيز در ديدارهاي جداگانه با سولانا ضمن دفاع از حاكميت ملي به يك مقام بيگانه اجازه دخالت در امور داخلي كشور را نداده اند. آنها همچنين از سوءاستفاده بعضي از قدرتهاي جهاني از مفاهيم مقدسي همچون حقوق بشر و مبارزه با تروريسم براي مقابله با دولتهاي مستقل و مردمي انتقاد كرده اند.
حقيقت آن است كه جمهوري اسلامي ايران اولين تجربه مردمسالاري ديني اسلامي است. الگويي كه در تاريخ بشري مانند نداشته است. به دليل همين نوپا بودن، علي القاعده در همه زمينه ها با يك روند در حال تجربه مواجهيم كه بعضاً با تنشهايي نيز همراه است. بديهي است كه در اين روند همه در حال تكاملند و با بهره گيري از تجربيات گذشته مي كوشند تا آينده اي نو بنا كنند. لذا همه جرياناتي كه ملي مي انديشند و نظام مدارانه برخورد مي كنند با درك دقيق اين وضعيت بايد مراقب نيروهاي ناپخته اي باشند كه ممكن است خداي ناكرده توجه كافي به حفظ استقلال كشور نداشته باشند و يا آنقدر جدالهاي گذراي داخلي ميان برادران هم سرنوشت را جدي گرفته اند و از آن عصباني شده اند كه ممكن است به دام بيگانه سودجوي فرصت طلب بيافتند. بيگانه اي كه يقيناً فقط به منافع خود مي انديشد و در نهايت هيچيك از ما را انتخاب نخواهد كرد.
در پيگيري پروسه اخير مناسبات قذافي با غرب ديديم كه پس از پذيرش خواسته هاي غرب توسط ليبي ،بلر و بوش در سخنان خود با استقبال از اقدام ليبي به هيچ وجه به حقوق بشر و دمكراسي در آن كشور اشاره نكردند. يعني آمريكا و انگليس صرفاً در پي دستيابي به منافع خود مي باشند و از مسئله حقوق بشر و دمكراسي صرفاً به صورت يك ابزار استفاده مي كنند. مناسبات استراتژيك آمريكا و انگليس با استبدادي ترين كشورهاي جهان گواه اين مدعاست. پس چشم دوختن به بيگانه براي هيچكس حاصلي جز ذلت و بدنامي در تاريخ نخواهد داشت.مردم ايران در چندصدسال گذشته براي حفظ استقلال خود هزينه هاي فراواني را متحمل شده اند. استقلالي كه امروزه از نعمت آن برخورداريم به آساني حاصل نشده تا به راحتي آن را از كف بدهيم. در اين چارچوب و در اين روزهاي حساس ،جاي آن دارد كه وزارت امور خارجه كشورمان نسبت به تحرك ديپلماتهاي خود كه به دليل اقتضاي كار با بيگانگان در تماسند توجه كافي مبذول دارد تا ديگر شاهد اظهاراتي همچون نوشتار آقاي باقر اسدي نباشيم.علاوه بر آن نيروهاي سياسي نيز بايد يكپارچه با يكديگر ميثاق ببندند تا:
۱- در همه حال حافظ استقلال كشور باشند و با تأسي به فرمان خداوندي اشداء علي الكفار در برابر دخالت بيگانگان در امور داخليمان استوار بايستند.
۲- و باعمل به فرمان الهي رحماء بينهم، جملگي براي مهار بحرانها و مشكلات داخلي با تكيه بر قانون و مدنظر قرار دادن مصلحت عاليه نظام روزنه ها را به روي بيگانگان ببندند .
باشد كه چنين باشيم.