زماني كه آلزايمر از مرحله ملايم و معتدل خود خارج شد و شروع به پيشرفت كرد، داروهاي بازدارنده ممكن است كه ديگر تاثيري بر بيماري نداشته باشند، اگرچه برخي از شواهد اخير حاكي از اين است كه بعضي از فوائد آنها ادامه دار است 
اگرچه محققان به پيشرفت هايي در ارتباط با طراحي روش هايي جهت متوقف كردن يا جلوگيري از گسترش بيماري آلزايمر (فراموشي) دست يافته اند ولي هنوز توفيقي جهت درمان قطعي اين بيماري حاصل نشده است. در عوض، روش هاي درماني روز، بر تثبيت علايم و عوارض اين بيماري، راحتي بيمار و سبك تر كردن مسووليت پرستاران آنها متمركز شده  است. يكي از اين روش هاي درماني استفاده از داروهايي به نام كولينستريس Cholinesterase))هاي بازدارنده است.
اين داروها به بيماران در بهبود عملكردهاي مغزي مثل حافظه، زبان، تفكر، خواندن و نوشتن كمك مي كند. دكتر رولاند پيترسن يكي از متخصصان اعصاب در كلينيك مايو اين طور نظر مي دهد كه اگر چه اين داروها مفيد هستند ولي بيماران بايد مراقب عواقب و عوارض ناشي از اين داروها نيز باشند. دكتر پيترسن مي افزايد: «اين داروها درمان كننده نيستند اما به برخي از بيماران در ارتباط با عوارض ناشي از آلزايمر كمك مي كنند تا كيفيت زندگي خود را بهبود بخشند.» زماني كه آلزايمر از مرحله ملايم و معتدل خود خارج شد و شروع به پيشرفت كرد، داروهاي بازدارنده ممكن است كه ديگر تاثيري بر بيماري نداشته باشند، اگرچه برخي از شواهد اخير حاكي از اين است كه بعضي از فوائد آنها ادامه دار است. به هر حال، اين داروها براي آلزايمر بسيار پيشرفته مفيد نيستند. تنها يك دارو به نام ممانتاين يا نامنداMemantine=Namenda) )كه اخيرا توسط سازمان غذا و داروي آمريكا(FDA) تاييد شده، مشخصا بر آلزايمر در مراحل مياني و پيشرفته آن موثر است. ممانتاين باعث مي شود تا فرد بيمار برخي از فعاليت هاي روزانه اش چون: لباس پوشيدن و رفتن به دستشويي را ديرتر از ياد ببرد.
درمان آلزايمر در مراحل اوليه 
برخي از قسمت هاي مغز در اثر پيشرفت بيماري آلزايمر از بين مي رود، با نابودي سلول هاي مغز، ارتباط بين آنها نيز از بين مي رود و عوارضي چون: فراموشي، گيجي و مشكلات در قوه تفكر و استدلال فرد بيمار بيشتر مي شود.
داروهاي كولينستريس بازدارنده، با جلوگيري از كاهش ماده شيميايي استيل كولين كه حامل پيام هاي عصبي بين سلول هاي مغز است، باعث تثبيت عوارض بيماري مي شوند. پيام هاي فوق نقش مهمي را در امر يادگيري و حافظه ايفا مي كنند. با جلوگيري از كاهش سطح استيل كولين اين داروها كمك مي كنند تا ارتباط بين سلول هاي مغز حفظ شود.
اكثر اين داروها به طور كلي با جلوگيري از افت استيل كولين باعث كند شدن نابودي سلول هاي مغز مي شوند اما تفاوت هايي جزيي در نحوه توليد يا مصرف آنها وجود دارد. سازمان غذا و داروي آمريكا داروهاي بازدارنده زير را جهت درمان آلزايمر توصيه و معرفي كرده است:
دونپزيل يا آريسپت (Donepezil=Aricept)
از داروهايي است كه عموما و اكثرا تجويز مي شود. اين دارو توسط سازمان غذا و داروي آمريكا در سال ۱۹۹۶ ميلادي تاييد شد. در آزمايشات كلينيكي مشخص شده است افراد بيمار با مصرف اين دارو داراي حافظه، استدلال و تشخيص بهتري نسبت به آنهايي كه صرفا از پلاسبو (دارونمايا داروهاي بيمارراضي كن و بي اثر) استفاده كرده اند، شده اند. اين دارو به صورت قرص در دسترس است.
گالانتامين يا رمينيلGalantamine=Reminyl ) )
در سال ۲۰۰۱ ميلادي توسط سازمان غذا و داروي آمريكا توصيه شده و يكي از جديدترين داروهاي بازدارنده آلزايمر در بازار است. اين دارو باعث بهبود بخشيدن به توانايي هاي حافظه و تفكر مي شود و ممكن است كه عوارض رفتاري ناشي از بيماري مثل: اضطراب و تشنج را نيز كاهش دهد و در طول آزمايشات كلينيكي، بيماران معمولا دچار عوارض جانبي ضعيفي شده اند.اين دارو به صورت قرص در دسترس است.
ريواستيگمين يا اكسلونRivastigmine=Exelon ) )
اين دارو توسط سازمان غذا و داروي آمريكا در سال ۲۰۰۰ ميلادي توصيه شده است كه روزانه ۲ عدد بايد مصرف شود. دوز بالاي آن موثرتر از دوز پايين آن است اما امكان به وجود آمدن عوارض روده اي و معدي مثل تهوع و استفراغ در اثر مصرف آن وجود دارد. اين دارو به صورت كپسول و شربت در دسترس است.
تاكرين يا كاگنكس ) Tacrine=Cognex )
دارويي مشابه با ريواستيگمين است كه از سال ۱۹۹۳ تا به حال در بازار موجود است. به هر حال، پزشكان به ندرت آن را تجويز مي كنند چون عوارض جانبي شديدي دارد و امكان آسيب رساني به كبد نيز توسط اين دارو وجود دارد.
عوارض جانبي 
به طور كلي اين داروها عوارض جانبي خفيفي در بدن ايجاد مي كنند. مشكلات روده اي و معدي چون: تهوع، استفراغ و يا اسهال بيشترين عوارض ناشي از مصرف اين داروهاست. ساير عوارض جانبي آنها ممكن است كم اشتهايي، كم كردن وزن و ضعف در ماهيچه ها باشد. همچنين اين داروها مي توانند خطر ابتلا به زخم معده را افزايش دهند. زماني كه اين داروها با داروهاي غيراستروئيدي ضد درد و التهاب(NSAIDs) مثل آسپرين و يا ايبوپروفن مصرف مي شوند، بايد بسيار احتياط كرد، چون خطر ابتلا به زخم معده چند برابر مي شود.
جهت به حداقل رساندن اين عوارض، پزشكان ممكن است ابتدا دوز پايين اين داروها را تجويز كنند و سپس دوز آنها را پس از يك دوره چند هفته اي افزايش دهند. مصرف اين داروها به همراه غذا ممكن است باعث كمتر شدن عوارض جانبي آنها شود.
درمان آلزايمر درمراحل آخر
پيشرفت بيماري سبب مي شود تا سلول هاي بيشتري در مغز بميرند و مغز نيز استيل كولين كمتري را ترشح كند. به طور كلي اكثر داروهاي ذكر شده در قبل، در مراحل اوليه و مياني بيماري (عموما ۳ تا ۶ سال بعد از تشخيص) مفيد هستند، اين دوره زماني است كه سطح ترشح استيل كولين در مغز هنوز بالا است. جديدترين دارو براي آلزايمر كه در مراحل پيشرفته اين بيماري در بعضي از بيماران در زماني كه از بين رفتن توانايي هايي چون خوردن، لباس پوشيدن و به دستشويي رفتن در اين افراد شروع مي شود، تاثيراتي را از خود نشان داده است، دارويي به نام ممانتاين يا نامندا است. اين دارو با حفظ سلول هاي مغز از آسيب هاي ناشي از يك ناقل شيميايي، به نام گلوتاميت(Glutamae) در بدن جلوگيري مي كند. گلوتاميت اين ناقل شيميايي، به طور طبيعي بر قسمتي مشخص از ساختمان سلول هاي مغز به نام گيرنده هاي NMDA (اسپرتيت- D - متيل(N- عمل مي كند و موجب مي شود تا اين گيرنده ها حركت كلسيم در داخل سلول ها را منظم كنند. اين فعل و انفعال داخلي در زمينه اعمال يادگيري و حافظه موثر است. اما زماني كه آلزايمر باعث نابودي قسمت اعظم بافت مغز مي شود، گلوتاميت مازاد موجب تحريك بيش از اندازه سلول هاي باقيمانده در مغز مي شود كه اين نيز موجب مي شود تا كلسيم اثري مخرب از خود بر جاي گذارد. ممانتاين با مسدود كردن گيرنده هايي كه به گلوتاميت پاسخ مي دهند موجب مي شود تا از اثر مخرب كلسيم جلوگيري شود.
چون ساير داروهاي آلزايمر، اين دارو نيز نقش كند كننده را در سير بيماري دارد اما باعث توقف يا بازگشت آن نمي شود. در يك آزمايش كلينيكي كه به مدت ۶ ماه و بر روي افرادي كه بيماري شان پيشرفته بود انجام شد، تقريبا نصف افرادي كه ممانتاين مصرف مي كردند در مقايسه با افرادي كه از داروهاي بيمار راضي كن و بي اثر استفاده مي كردند دچار فراموشي فعاليت هاي روزانه خود شدند. اين دارو به صورت قرص هاي ۱۰ ميلي گرمي در دسترس است كه مي بايست روزانه ۲ عدد مصرف شود. براي كاهش عوارض جانبي اين دارو توصيه مي شود كه درمان با دوز كم آن آغاز شود و پس از ۴ هفته به تدريج دوز آن را به ۲۰ ميلي گرم رساند.
چشم انداز آينده 
اين داروها همانطور كه قبلا گفته شد آلزايمر را درمان نمي كنند ولي ممكن است كه روند پيشرفت آن را كند كنند. برخي از اثرات مفيد آن مثل بهتر شدن حافظه يا تفكر معمولا محدود و موقتي است. بر اساس گزارش انجمن آلزايمر آمريكا در حدود نيمي از بيماراني كه اين داروها را مصرف كرده اند، هيچگونه بهبودي در وضعشان به وجود نيامده است. به هر حال بهبودي نسبي حاصل از اين داروها در امر تفكر، حافظه و نيز حفظ توانايي هاي اوليه جهت ادامه زندگي شخصي ارزشمند است، زيرا نياز به كمك بستگان را به تعويق مي اندازد. مثلا، اين داروها ممكن است كه باعث شود تا دوره زماني به حمام رفتن و مرتب كردن ظاهر فردي را كه دوستش مي داريد (بدون كمك گرفتن از كسي) بيشتر شود. همچنين بهبودي هاي نسبي حاصل در عملكردهاي مغزي موجب مي شود تا نياز شخص بيمار به استخدام پرستار به تعويق افتد.
اين داروها مي توانند ساير رفتارهاي انسان را نيز منظم كنند. دكتر پيترسن مي گويد: «اين داروها ممكن است به بهتر شدن رفتارهاي غيروابسته به ادراكات مغزي چون افسردگي و بي علاقگي كمك كنند و برخي از بيماران نيز در اثر مصرف اين داروها فعال تر و پرجنب و جوش تر مي شوند.» و برخي از مردم نيز بر اين باورند كه درمان با اين داروها براي رفتارهايي چون پرخاشگري و اضطراب سودمند و مفيد است.
منبع: بنياد آموزش و تحقيقات كلينيك مايو (۱۰ نوامبر ۲۰۰۳)
مترجم: وفا نوروزي فر

طبق نظر محققان، افرادي كه هنگام صحبت كردن با تلفن همراه، راه مي روند، به ستون فقرات خود آسيب مي رسانند. دانشمندان دانشگاه كوينزلند استراليا علت اين امر را اختلال در مسير تنفس مي دانند. بدن انسان طوري ساخته شده كه هنگام تماس پاها با زمين بازدم صورت مي گيرد و اين عمل از ستون مهره ها در برابر تكان هاي ناگهاني محافظت مي كند. به همين دليل راه رفتن و صحبت كردن به طور همزمان اين الگوي تنفسي را به هم ريخته و ستون مهره ها را تحت تاثير قرار مي دهد.
خطرات صحبت كردن 
دكتر پاول هوجز و همكاران به منظور بررسي اين امر، تحقيقي بر روي افراد داوطلب انجام دادند. برخي از اين افراد، هنگام راه رفتن سكوت مي كردند و برخي ديگر نوشته هايي را مي خواندند و يا صحبت مي كردند. محققان، ميزان عملكرد ماهيچه هاي تنه را در محافظت از ستون مهره ها در داوطلبان بررسي كردند. آنها دريافتند ماهيچه هاي تنه در افرادي كه هنگام راه رفتن صحبت نمي كردند، به خوبي فعال بودند ولي در افرادي كه هنگام راه رفتن صحبت مي كردند ماهيچه ها فعاليتي كمتر، بخصوص در ناحيه ستون مهره ها داشتند. دانشمندان در كنفرانس نيواورلئان، بيان كردند، علت اين امر اولويت بندي مغز در انجام فعاليت ها است.
دكتر هوجز مي گويد: ماهيچه ها معمولا چند كار را همزمان انجام مي دهند و مغز با توجه به اهميت، آنها را اولويت بندي مي كند و از آنجايي كه فعاليت و ثبات مفاصل، معمولا در اولويت هاي بعدي قرار مي گيرند، افراد بيشتر در معرض خطر صدمه به مفاصل هستند.
دانشمندان معتقدند، افرادي كه هنگام راه رفتن با يكديگر صحبت مي كنند در معرض خطر تخريب ستون مهره ها قرار دارند و همچنين افرادي كه هنگام راه رفتن، با تلفن همراه صحبت مي كنند، بيشتر در معرض خطر ابتلا قرار مي گيرند چون مدت زمان بيشتري را براي اينكار صرف مي كنند. دكتر ماتئوبنت، عنوان مي كند: «اين يافته جديد، نشان مي دهد كه ما واقعا نبايد هنگام راه رفتن صحبت كنيم چون در اين صورت توانايي درست راه رفتن در ما از بين خواهد رفت.
همانگونه كه به بيماران با ستون مهره هاي نامناسب توصيه مي شود: براي بلند كردن وسايل از زمين خم نشوند و به مدت طولاني ننشينند، امروزه علاوه بر موارد فوق از آنها مي خواهيم، هنگام راه رفتن با ديگران يا تلفن همراه صحبت نكنند.» نگه داشتن تلفن همراه به مدت طولاني به علت كششي كه در عضلات شانه ايجاد مي كند، باعث درد و ناراحتي در اين ناحيه مي شود.
شاداب صفرزاده خسروشاهي

نشميل تبريزي 
حدودا۲۵۰۰سال پيش براي نخستين بار بقراط نقرس را توصيف كرد. شكل شايع نقرس نوعي بيماري متابوليك (مربوط به سوخت و ساز) مربوط به مردان ميانسال تا مسن است كه مشخصا ً با افزايش اسد اوريك، بالابودن اوره (هيپراوريسمي) و آرتريت حاد و مزمن، همراه است.
اسيد اوريك در داخل و اطراف مفاصل، پوست و سنگهاي كليه رسوب كرده و مشكل ساز مي شود. نقرس اساساً در مردان و به ميزان كمتر در زنان بعد از يائسگي ديده مي شود. شيوع اين بيماري با شدت بالابودن اوره، رابطه مستقيم دارد.
در دوران كودكي، سطح اسيد اوريك پايين است اما در دوران بلوغ افزايش مي يابد. بد نيست بدانيد كه اين افزايش در مردان تقريباً دوبرابر بيشتر از زنان است. با بالارفتن سن، سطح اسيد اوريك چه در زنان و چه در مردان افزايش مي يابد. البته در زنان بعد از يائسگي، اين افزايش روند سريع تري به خود مي گيرد. اما همچنان بين مردان و زنان تفاوت قابل توجهي ازنظر ميزان اين افزايش وجود دارد. در مجموع ۲ تا ۳ درصد مردان بالغ به نقرس مبتلا مي شوند.
بد نيست بدانيد كه بيشترين درصد شيوع، پنج درصد و آن هم در مردان بالاي ۶۵ سال است.
ميزان خطر ابتلا به بيماري در افراد با سطح طبيعي اسيد اوريك خون، كمتر از يك درصد است اما اين ميزان در افرادي كه اسيد اوريك آنها ۲ تا ۳ ميلي گرم در دسي ليتر، بيشتر از سطح طبيعي است، به ۲۰ تا ۳۰ درصد افزايش مي يابد.
ازنظر باليني مهمترين محرك در توليد اسيد اوريك،  الكل است كه به نحو چشمگيري ميزان آن را افزايش مي دهد. درعين حال بعضي بيماري ها مثل لوسمي ها، تالاسمي و بيماري خوني آنمي داسي شكل مي توانند منجر به افزايش بيش از حد اسيد اوريك و نقرس ثانويه شوند.
در ضمن هرگونه اختلالي كه منجر به كاهش عملكرد كليه شود، ممكن است به بروز نقرس ثانويه بينجامد و در اين راستا،  داروهايي كه با انتقال اسيدهاي آلي رقابت مي كنند، مي توانند در كار كليه اشكال ايجاد كنند: به عنوان مثال مي توان به داروهاي ادرار آور يا ديورتيك ها (شامل تيازيدها و فوروسمايد) و آسپرين (در دوزهاي پايين ترجيحاً ترشح اوره را مهار مي كند) اشاره كرد.
هنگامي كه بين توليد و دفع اسيد اوريك تعادل وجود ندارد، اسيد اوريك در محل هاي مختلف تجمع مي يابد. در حملات حاد نقرس، اين تجمع در داخل و اطراف مفاصل صورت مي گيرد كه اين حملات حاد بيشتر ناشي از ضربه هاي موضعي و يا ضربه هايي است كه هنگام راه رفتن به مفصل وارد مي شود. مصرف الكل، ازبين رفتن تعداد زيادي سلول در شيمي درماني، اسيدوز و ازدست دادن آب زياد، موجب افزايش سطح اسيد اوريك خون به طور موقت مي شود.
آرتريت حاد (كه هفته گذشته در همين صفحه درباره آن مقاله اي خوانديد) شايعترين تظاهر باليني اوليه در شكل شايع نقرس است.
معمولاً بيمار بدون هيچ نشانه اي به خواب مي رود و سپس با درد شديد و تورم مفصل درگير، بيدار مي شود. درد و التهاب به پوست گسترش مي يابد و پوست در اين حالت اغلب گرم و قرمز است كه اصطلاح پزشكي آن (اريتم) است. بيمار حتي تحمل وزن روانداز را ندارد و اغلب قادر به پوشيدن جوراب يا پوشاندن پاها با ملحفه نيست.
در نقرس حاد، هر مفصلي ممكن است گرفتار شود اما مفاصل پا، مچ پا، زانو و به دنبال آن مفاصل كوچك دست، مچ دست، آرنج و پس از آن انگشتان پا به طور مكرر درگير مي شوند. در معاينه، مفصل مبتلا، گرم يا داغ است و در مقابل هر حركتي مقاومت وجود دارد. پوست روي آن به رنگ قرمز تا بنفش و فوق العاده حساس است.
التهاب از محدوده مفصل هم تجاوز مي كند. به عنوان مثال هنگام درگيري انگشت شصت، التهاب و اريتم ممكن است به كف پا يا بالاتر نيز كشيده شود.
در افرادي كه ميزان توليد و دفع اسيد اوريك آنها بيش از حد نرمال است، خطر بروز سنگهاي كليه وجود دارد. به طور كلي افرادي كه ادرار روزانه شان حاوي بيش از ۷۰۰ ميلي گرم اسيد اوريك است، در معرض ابتلا هستند. سنگها ممكن است از جنس اسيد اوريك باشند يا اسيد اوريك هسته سنگهاي كلسيمي و غيره را تشكيل دهد. در نقرس حاد، تب خفيف معمولاً وجود دارد و گاهي دماي بدن بيمار ممكن است به ۳۹ درجه سانتي گراد برسد. حتي اگر ظاهر باليني قوياً نقرس را تاييد كند،  اين تشخيص بايد توسط آسپيراسيون سوزني از مفصل دچار التهاب حاد يا مزمن تاييد شود و همان طور كه مي توانيد حدس بزنيد، طبيعتاً كار پزشك متخصص است. پس از يك حمله نقرس، پزشك بايد درمورد توصيه درماني درازمدت تصميم گيري كند. تعداد زيادي از بيماران حتي بدون درمان به ندرت دچار حملات بيماري خواهند شد. بنابراين دلايل اندكي براي درمان طولاني مدت وجود دارد.
روشهاي گوناگوني جهت درمان آرتريت نقرسي موثرند. خارج كردن مايع ملتهب مفصلي (آسپيراسيون) و برطرف كردن اتساع مفصل، اثر درماني دارد.
كورتن هاي داخل مفصلي، شروع اثر سريعي دارند و تقريباً عوارض جانبي همراه ندارند و مي توان آنها را هنگام آسپيراسيون مفصل، تزريق كرد. داروهاي متعددي هم براي درمان نقرس وجود دارد كه به علت احتمال استفاده خودسرانه از آنها، از ذكر نامشان و ميزان مصرفشان خودداري مي كنيم! 
مصرف داروهاي نقرس درصورت وجود اسهال، نارسايي كبد و كليه و همچنين به طور كلي، بايد بسيار با احتياط و تحت نظر پزشك صورت گيرد.

كساني كه غذاي پر نمك مي خورند، دو برابر ديگران در معرض خطر ابتلا به سرطان معده هستند. همه ما با تاثير نمك زياد بر افزايش فشار خون و بيماري هاي قلبي، آشنا هستيم و امروزه طبق تحقيقي در مجله انگليسي سرطان، مصرف ۴ تا۶ گرم نمك در روز باعث بالا رفتن خطر سرطان معده مي شود.
مصرف متوسط نمك در ميان مردم ۹ گرم در روز است. در افرادي كه مصرف نمك ۱۲ تا۱۵ گرم در روز است ريسك ابتلا به سرطان معده از ۱ در هزار براي مردان و ۱ در ۲ هزار براي زنان به ۱ در ۵۰۰ براي مردان و ۱ در۱۳۰۰ براي زنان مي رسد.

ذرات ريزي كه موضوع علم دنانوتكنولوژي (علم ذرات بسيار ريزاست) مي تواند تهديد جدي براي سلامت انسان ها باشد. تحقيقات نشان داده است كه اين ذرات بسيار ريز كه پودرهاي نرمي هستند و در صنعت نانوتكنولوژي توليد يا مصرف مي شوند بر اثر استنشاق وارد بدن مي شوند.
دانشمندان معتقدند اين ذرات بعد از ورود در ريه تجمع مي يابند ومي توانند منجر به ايجاد بيماري هاي قلبي و تنفسي از جمله آسم شوند و امروزه اولين شواهد مبني بر ورود اين ذرات ريز به ظاهر بي گناه، به مغز پيدا شده است. اين ذرات در مغز تجمع يافته و ايجاد التهاب مي كنند، اگر اين التهاب در نواحي حساس مغز باشد خطرات جدي به دنبال دارد.

سم بوتولينوم از ايجاد چين وچروك در صورت جلوگيري مي كند.
سم بوتولينوم از ايجاد خطوط صورت كه در اثر حركات احساسي ايجاد مي شوند و در حالت عادي صورت از بين مي روند، جلوگيري مي كند . اين خطوط بيشتر در نواحي ديد ايجاد مي شود: خطوط بين دو ابرو هنگام اخم كردن، خطوط پاكلاغي اطراف چشم، خطوط پيشاني هنگام بالا بردن ابروها و خطوط ساير نواحي مثل اطراف لب و گردن. خطوطي كه در حالت عادي صورت نمايان هستند با اين روش درمان نمي شوند. درمان از طريق تزريق مستقيم سم به داخل عضله هدف، انجام مي گيرد. حداكثر اثر در طول ۱۰ روز و ماندگاري آن ۳ تا۶ ماه است.

هر معتاد در طول زندگي خود تقريبا۱۰ ً نفر را به كام اعتياد مي كشاند.
درحال حاضر، حدود ۶۲ درصد زندانيان، در ايران، جرم شان در رابطه با موادمخدر است. به طور كلي هر معتاد سالانه بالغ بر ۵/۱ ميليون تومان به هزينه هاي اقتصادي و اجتماعي جامعه مي افزايد.
از آنجا كه اولين تجربه همه اين افراد، كشيدن سيگار بوده و در اكثر موارد هم سيگار، توسط دوستان ناباب به افراد شناسانده مي شود، خانواده ها بايد نظارت نامحسوس بر شركت فرزندانشان در محافل دوستانه داشته و از وضعيت تحصيلي و خانوادگي فرزند خود غافل نمانند.

از آنجا كه علامت مهم هموفيلي خونريزي است،  كشيدن دندان و ساير كارهاي دندانپزشكي مي تواند به آن دامن بزند. بنابراين رعايت بهداشت دهان و دندان به عنوان يك معيار پيشگيري كننده در اين بيماران مفيد است. در بيماران هموفيلي براي كنترل خونريزي در موارد فعال و نيز براي پيشگيري از خونريزي قبل از جراحي و خارج كردن دندان، مي توان از فاكتروهاي ۹ و۷ تغليظ شده استفاده كرد.
علامت مهم بيماري هموفيلي خونريزي است كه حتي ممكن است پس از كوچكترين جراحت ايجاد شود. به گزارش ايسنا حدود ۷۵ درصد كل خونريزي ها داخل مفاصل ايجاد مي شود.

در حال حاضر ارسال نمونه آزمايشگاهي به كشورهاي ديگر نسبت به سال هاي گذشته كاهش يافته ولي در هر حال ارسال برخي نمونه ها براي حفظ مراودات علمي با ساير كشورهاست.
به گفته دكتر محمدتقي خاني رئيس انستيتو پاستور ايران، براي كاهش تعداد آزمايش هاي درخواستي از سوي پزشكان بايد آموزش پزشكي براي آشنايي آنها با روش هاي جديد آزمايشگاهي صورت گيرد.
هم اكنون پيشرفت در امور آزمايشگاهي به گونه اي بوده كه برخي نمونه ها از كشورهاي اروپايي نظير فرانسه براي انجام آزمايش  يا مشورت به كشور فرستاده مي شود.