گزارش اول 
عكس:كيوان بهپور
بم لرزيد و فرو ريخت، هزاران انسان زير آوار ماندند و مردند، مرده ها دفن شدند، اما زنده ها ماندند با يك شهر خراب و ماتم مردگان.اما زندگان تنها نماندند همه جهان به ياري شان آمدند تا شهرشان را بسازند. شهري نو و محكم. هيات دولت در جلسه اي فوق العاده، ۳ تريليون و ۴۱۰ ميليارد ريال براي بم اختصاص داد كه بخشي از آن به صورت وام در اختيار زلزله زدگان قرار مي گيرد. در كنار اين امر كشورهاي خارجي نيز حجم انبوهي از كمك ها را براي ساخت اين شهر گسيل كرده اند.
تا كنون گزارش كاملي از حجم كمك هاي خارجي در اختيار افكار عمومي قرار نگرفته است. (هر چند قرار است اين كار انجام شود) از اين رو تصميم گرفتيم جمع بندي از حجم اين كمك ها كه تاكنون اخبار آن در خبرگزاري جمهوري اسلامي منتشر شده است در اختيار جامعه قرار دهيم.ناگفته نمانه كه بخشي از اين كمكها به صورت وعده و قول است و معلوم نيست چگونه پرداخت خواهند شد. از جمله يكي از عمده ترين مبالغ اهدايي را شوراي همكاري خليج فارس در اختيار ايران قرار مي دهد. ۴۰۰ميليون دلار كه براساس برآوردها حدود ۵۰ درصد هزينه بازسازي بم است. (سازمان ملل پيش بيني كرده است بازسازي بم ۷۰۰ ميليون دلار تا يك ميليارد دلار هزينه دارد) كمكهاي كشورها و سازمان هاي ديگرنيز احتمالا  تركيبي از نقدي و جنسي و امدادي است كه هنوز تفكيك آنها اعلا م نشده است.

و حالا  نوبت مقامات مسوول است كه نشان دهند چقدر در هزينه كردن كاردانند.

دولت اسپانيا ۲۰ ميليون دلار، سازمان هاي غيردولتي اسپانيا به نام كارتياس ۳۰ هزار دلار، صندوق كودكان ملل متحد ۶ ميليون دلار، پاپ ژان پل دوم ۲ ميليون يورو، ونزوئلا ۲ ميليون دلار، صليب سرخ ۱۳ ميليون دلار، ژاپن ۲ ميليون دلار، اتحاديه اروپا ۳ ميليون دلار، نروژ ۱ ميليون دلار، مالزي ۲ ميليون دلار، چين ۲ ميليون دلار، كره جنوبي ۱۵ ميليون دلار، كانادا ۱ميليون و ۵۰۰ هزار دلار، نروژ ۳ ميليون دلار، توتال فرانسه ۱ميليون يورو، كره ۱ميليون دلار، پاكستان ۱ميليون دلار، سازمان آموزش علمي و فرهنگي اسلامي۵۰۰ هزار دلار، بنگلادش يك ميليون دلار، بنياد آقاخان۵۰۰ هزار دلار، آمريكا ۵ ميليون دلار، صندوق اوپك ۷۵۰ هزار دلار، سازمان ملل ۵۶۵ هزار دلار، سوئيس ۶۵۰ هزار دلار،كليساي لوتري فنلاند ۵۰ ميليون يورونمايندگي ايران در «پراگ» چك ۵ ميليون و ۵۰۰ هزاردلار، عربستان ۱ ميليون دلار، كميسيون اروپا ۸۰۰ هزار يورو، فنلاند ۱ ميليون يورو، چين ۶۰۲ هزار دلار، بلژيك ۵۵۰ هزار يورو، سازمان جهاني بهداشت ۴۰۰هزار دلار، دفتر اروپايي كمك هاي انسان دوستانه ۴۲۰ هزاريورو، بانك توسعه اسلامي ۲۰۰ هزار دلار، مغرب ۲۲۰ هزار دلار، شركت هاي «سام الكترونيك» و «سامسونگ الكترونيك» هر يك ۲۰۰ هزار دلار ، اندونزي ۲۰۰ هزار دلار هلال احمر كويت ۳۰۰ هزار دلار، صليب سرخ و گروه نگاه به جهان نيوزيلند ۲۵۰ هزار دلار، نيوزيلند ۳۷۸ هزار دلار. تايلند ۲۵۰هزار دلار، شاهزاده «طلال بن عبدالعزيز» رئيس برنامه خليج فارس در پشتيباني از نهادهاي رشد و توسعه وابسته به سازمان ملل متحد خضر۲۰۰ هزار دلار، شركت اماراتي السهيم ۲۷۲ هزار دلار، بانك هاي ايراني در امارات ۲۷۲ هزار دلار، فرهنگيان و دانش آموزان ايراني مقيم امارات ۲۴۰ ميليون ريال، دولت يونان ۲۵۰ هزار يورو، وزير امور خارجه يونان ۲۵۰ هزار دلار، كره جنوبي ۲۰۰ هزار دلار، دو شركت چيني ۲۲۰ هزار دلار، قبرس ۱۴۰ هزار دلار، «سوزان مبارك» بانوي اول مصر و رئيس سازمان هلال احمر ۱۶۳ هزار دلار، شوراي كليساي خاورميانه ۱۰۰ هزار دلار، صندوق همبستگي اسلامي ۱۰۰ هزار دلار، مجارستان ۱۰۰ هزار دلار، شركت اتم استروي اكسپورت روسيه ۱۶۰ هزار دلار، نهاد خيريه غيرانتفاعي انگليس ۸۸ هزار و ۵۰ دلار، دانشگاهيان ايراني مقيم انگليس ۱۰ هزار پوند، انگليس ۱۴۵ هزار پوند، ايراني هاي مقيم امارات ۲۰ هزار درهم، افغانستان ۱۶۰ هزار دلار، «مسعود بارزاني» رهبر حزب دموكرات كردستان عراق ۱۵۰ هزار دلار، شوراي كليساي لبنان ۱۰۰ دلار، «مهيار منشي پور» مشت زن ايراني تبار مقيم فرانسه ۲۰ هزار يورو، فرماندار شهر وين به همراه استانداري لوآر ۵۰ هزار يورو، تايوان ۱۰۰ هزار دلار، فرانسه ۱۵۰ هزار يورو، مالزي ۵ هزار رينگيت (هر ۸/۳ رينگيت معادل يك دلار آمريكا)، تركمنستان ۱۰۰ هزار دلار، مسجد امام حسين(ع) دبي ۱۰۰ هزار درهم، ستاد امدادرساني هلال احمر مستقر در بيمارستان دبي ۱۲۰ هزار درهم، فرهنگيان و دانش آموزان مدارس ايراني دبي ۱۵۰ هزار درهم، كليساي اتريش ۱۰ هزار يورو، ارامنه مقيم امارات ۱۲۰ هزار درهم، «رهبر جماعت اسلامي» پاكستان ۱۷ هزار و ۵۰۰ دلار، «اشرف علي» بازرگان پاكستاني ۱۷ هزار و ۵۰۰ دلار، يك بازرگان پاكستان ۱۲۰۰ دلار، جمعيت هلال احمر پاكستان ۲۰ هزار دلار، چك ۱۹۲ هزار دلار، فيليپين ۱۲۰ هزار دلار و جمعيت اسلامي بوسني و هرزگوين ۳۳ هزار دلار.
اين جمع بندي احتمالا كامل نيست و برخي كمك هاي غيرنقدي در اين جمع بندي وارد نشده است كه مسلما به درد بازسازي نمي خورد. اما اميدواريم اين گزارش حداقل اين كاركرد را داشته باشد كه گزارشي كامل از كمك ها توسط مقامات مسوول ارايه شود.

برديا افشين 
۵ سال پيش بود، آخرهاي تير، وسط هاي تابستان گرم، يك دروغگوي چيني پيش بيني كرد بيست ويكم يا بيست ودوم ماه در تهران زلزله مي آيد و ما ترسيديم و به بيرون شهر فرار كرديم. حواسمون نبود كه «امكان ندارد زمين لرزه را پيش بيني كرد». بعدا به دروغگو كه به ريش ما خنديد، لبخند زديم، اما فكر نكرديم «دروغگو، خيلي دروغگو نبود». لااقل جايش در جهنم نيست، چون هشدار داد و ۵ سال و اندي گذشت، جدي نگرفتيم، تا فاجعه در بم رخ داد.
بله در بم فاجعه رخ داد، اما به قول اميررضا واعظي كاشاني عضو شوراي شهر «اگر در بم فاجعه رخ داده است در تهران سوره واقعه بايد خواند، اگر زلزله بيايد.»
همين حرف نشان مي دهد، دست كم اين بار مساله بيش از پيش جدي گرفته شده است، اما اين جديت بايد همگاني باشدتا سوره واقعه اي خوانده نشود.
همه مي دانند كه تهران روي كمربند زلزله قرار دارد، همه مي دانند كه آسيب پذيري اين پايتخت بزرگ بسيار است، همه مي دانند در شهري كه بيش از نيمي از گستره آن را مسكن پوشانده، خانه هايي كه امروز غيرقابل اعتماد براي مردم مي نمايد، جان آدمي را هنگام لرزش زمين به بازي مرگ خواهد گرفت.
اما نقش اين همگان، اين مردمي كه مقابله با زمين لرزه احتمالي در تهران و كاهش صدمات ناشي از اين حادثه نيازمند عزم آنان است، چقدر است؟اين ۷ ميليون نفر كه بايد عزم خود را جزم كنند، اين عده كه در يك ميليون و ۶۰۰هزار خانه با بيم زندگي مي كنند مي پرسند «چه بايد كرد؟»اين عده با سوال هاي بسياري روبه روهستند، سوال هايي كه ناشي از فاصله بين متخصص صنعت ساختمان و مردم است. در ابعاد گسترده آن چيزي كه جريان پيدا نكرده آگاهي است و به جرات مي توان ادعا كرد مردم از ساختمان چيزي نمي دانند.
اين يك درددل قديمي بين متخصصان ايراني است:« مردم وقتي سرشان درد مي گيرد، نزد پزشك مي روند اما براي ساخت سقفي بالاي آن سر، نمي دانند سراغ چه كسي بروند!»
اينگونه مي شود كه امروز در گستره ۷۰۷ كيلومتر مربعي پايتخت، مردم به هيچ خانه اي اعتماد نمي كنند، و نمي دانند «چگونه بايد اعتماد كرد» و نمي دانند چه كساني بايد اعتماد آنان را جلب كنند. در بين مسوولان، آناني كه جدي تر  مي نمايند شوراي شهر تهران اند؛ اعطاي تشويقات به منظور بهسازي و طرح يك فوريتي «صدور شناسنامه براي ساختمان ها»كه روز سه شنبه هفته گذشته تصويب شد نشانگر جديت آنان است. طرحي كه به قول دكتر حمزه شكيب، رئيس كميته ايمن سازي و مقاوم سازي ابنيه فني شوراي شهر، طرحي است براي اينكه «شهروندان هنگام خريد بدانند كه ساختمان آنان داراي چه مشخصات و ويژگي هايي است».
اما چشمگيرتر براي ما اين بود كه با طرح دو فوريتي كميسيون شهرسازي و فني و معماري شورا موظف شده است حداكثرظرف يك ماه به منظور آموزش هاي همگاني در برابر زلزله نسبت به تهيه وچاپ كتاب آمادگي برابر زلزله اقدام كند.
شايد براي مردمي كه امروز مي پرسند «اصلا مقاوم سازي چيست؟» و چگونه مي توان «خانه  اي مقاوم برابر زلزله ساخت؟» يا «چگونه مسكن خود را بهينه سازي كنند، تا بيش از پيش مقاوم باشد» دادن آگاهي تخصصي، بيشتر از اعطاي تسهيلات اهميت داشته باشد و اين رفتار شوراي شهر براي عرضه آگاهي هاي تخصصي قابل تقدير است.