|
گزارشي از وضعيت فوتبال دختران ايراني
با جيب خالي به دنبال جيب پر
|
|
|
حدود يكي دو ماه است كه اگر برنامه اي هم براي فوتبال خانم ها وجود داشته باشد نمي توان به انجامش رساند زيرا بنا بر ادعاي حسابداري ورزش بانوان كشور اعلام شده است كه خانم هاي فوتباليست تمامي بودجه شان را مصرف كردند يعني تا سال بعد فوتبال خانم ها تعطيل است
شايد روزي كه محسن مهرعليزاده ـ مدتي پس از انتخابش به عنوان رئيس سازمان تربيت بدني ـ هنگام بازديد از مجموعه ورزشي آزادي، دستور داد زمين شماره سه فوتبال اين مجموعه در اختيار بانوان قرار بگيرد، همگان گمان مي كردند كه اين حركت راهي براي خروج از بن بست گذشته باشد. سال ها خانم هاي علاقه مند به فوتبال مجبور بودند فقط به يك بخش از علاقه شان بپردازند؛ فوتبال در سالن. راه اندازي فوتسال اگر چه مي توانست براي خانم ها پرش از دنياي عدم باشد اما خيلي زود عادي شد. فوتسال تنها بخشي از فوتبال بود اما اين اقدام مهرعليزاده، نويد روزهايي را داشت كه خانم ها به راحتي استوك به پا كنند و همانند آقايان ـ البته با احراز شرايط ويژه خود ـ روي چمن بدوند، تكل بروند، سانتر كنند و گل بزنند. موجي از شادي همراه با اشتياق براي آغاز دوره جديد، جمعيت زنان ايراني علاقه مند به فوتبال را دربرگرفت. آنها به حداقل خواسته شان رسيده بودند و مي بايست فعاليت جدي تري را آغاز كنند. قرار شده بود زمين آنها، علاوه بر پوشش خاص زنان ايراني، به سكو و امكانات يك استاديوم كامل مجهز شود، اما هيچگاه اينگونه نشد. متوليان ورزش بانوان آنقدر توان مالي نداشتند كه طرح ها را به اجرا درآورند، از سوي ديگر براي مسئولان ورزش كشور هم اين طرح نمي توانست جايگاهي در ميان طرح هاي فراوان نيمه تمام و تبليغاتي شان داشته باشد، تا حداقل به فكر چاره اي باشند.
امروز اين زمين فقط براي تمرين مناسب است، البته اگر به لحاظ آماده سازي بتوان آن را مناسب دانست؛ «پروژه زمين چمن فوتبال تخصصي بانوان، آن چيزي نشد كه در نظر ما بود. اين زمين حالا دورش حصار دارد و به لحاظ امكانات به رختكن و سرويس هاي بهداشتي مجهز شده است. اما ما هنوز جايگاه تماشاچي نداريم به همين خاطر نمي توانيم فوتبال را به شكل جدي راه اندازي كنيم و مسابقه بگذاريم. از طرف ديگر چمن زمين هم همراه با گياهان ديگر است و كلاً به لحاظ زيرساخت فوتبالي مناسب نيست.»
وعده ديگر
هنوز زمان طولاني از روزهايي كه قرار بود طي يك مسابقه دوستانه به طور رسمي فوتبال خانم هاي ايراني راه اندازي شود نگذشته است. مسابقه اي كه هيچگاه انجام نشد. هر چند مشكلاتي از جمله عدم هماهنگي مسئولان برگزاري مسابقه براي لغو ديدار دوستانه سايپا ـ پيكان ذكر شد اما واقعيت چيز ديگري بود. به هرحال وقتي زمين اختصاصي براي فوتبال خانم ها وجود ندارد ـ البته با امكانات كامل ـ چگونه مي شود مسابقه برگزار كرد. هرچند بازديد دكتر عارف معاون اول رئيس جمهوري همراه شد با وعده بزرگ ديگري؛ «هنگام بازديد ايشان، خانم دكتر احمدي پور (مسئول ورزش بانوان كشور) در مورد معضلات فوتبال خانم ها صحبت كردند كه قرار شد مجموعه ورزشي نسبتاً بزرگي با تمامي امكانات براي خانم ها بسازند.» البته شما مي توانيد اين مورد را از همين امروز فراموش كنيد زيرا وقتي سكوسازي براي يك زمين اينقدر مشكل به نظر مي رسد، چطور مي شود به داشتن يك استاديوم بزرگ اميد داشت؟
پول نداريم
اما حتي اگر زميني با تمام امكانات وجود داشت باز هم خانم ها نمي توانستند فوتبال بازي كنند، زيرا كيسه بودجه فوتبال زنان خالي خالي است. حدود يكي دو ماه است كه اگر برنامه اي هم براي فوتبال خانم ها وجود داشته باشد، نمي توان به انجامش رساند زيرا بنا بر ادعاي حسابداري ورزش بانوان كشور اعلام شده است كه خانم هاي فوتباليست تمامي بودجه شان را مصرف كردند. حالا همه فقط هستند كه يك جايي به نام انجمن فوتبال بانوان كشور وجود داشته باشد، يعني تا سال بعد كه دوباره بودجه اي وجود داشته باشد فوتبال خانم ها تعطيل است؛ «من كلمه تعطيل را به كار نمي برم، كما اين كه حدود دو تا سه روز در هفته به محل انجمن مي روم تا كارها را انجام دهم. البته هركاري كه مي خواهيم انجام دهيم مي گويند پولتان تمام شده، به همين خاطر مجبوريم برنامه هايي را عملي كنيم كه پول زيادي نخواهد.» سپنجي مسئول انجمن ورزش بانوان كشور در حالي از اجراي برنامه هاي كم هزينه صحبت مي كند كه بسياري از برنامه هاي ماههاي اخير تقويم ورزشي سال ۸۲ مسكوت مانده است.
۱۵ ميليون تومان بودجه سالانه فوتبال زنان ايراني تنها كفاف برگزاري مسابقات دسته يك و دو جوانان، كلاس فيفا، سمينار فوتبال زنان، حق الزحمه همكاران و چند برنامه آموزش و تربيت مربي و داور شده است و مسابقات كشوري بزرگسالان كه قرار بود در آذرماه برگزار شود، به همين دليل انجام نشد؛ «از تقويم ورزشي سال ۸۲ انجمن فوتبال، حدود دو سوم برنامه ها به همين دليل اجرا نشده است.» در مقابل اين برنامه هاي انجام نشده ـ و شايد فقط براي پركردن وقت خالي ـ مسئولان انجمن چند روز پيش تقويم ورزشي سال ۱۳۸۳ اين انجمن را تهيه كردند؛ «هركاري مي خواهيم انجام دهيم به اين مشكل بر مي خوريم از كجا پول بياوريم؟ براي برگزاري يك دوره مسابقه سراسري حداقل ۵۰۰ هزارتومان بودجه نياز داريم.»
اين در حالي است كه مسئولان مجموعه ورزشي آزادي در تماسي با متوليان فوتبال زنان ايراني از آنها خواسته اند براي همكاري خود با مجموعه قرارداد به امضا برسانند؛ «بستن قرارداد يعني اين كه پول بدهيم. ما پول برگزاري مسابقات خودمان را هم نداريم چطور به مجموعه آزادي پول بدهيم؟»
طراحي پوشش براي فوتباليست هاي مسلمان
برنامه هاي نيمه تمام انجمن فوتبال بانوان را كه كنار بگذاريم يكي از مشكلات خانم هاي فوتباليست پوشش است. چندي پيش مسئولان آسيايي فوتبال آسيا، تصميم گرفتند پيشنهاد طراحي لباس مناسب زنان مسلمان براي زمين فوتبال را به شركت توليدي نايك ارايه كنند. از آن جايي كه حجم گسترده اي از زنان مسلمان آسيايي هستند، اين پيشنهاد مي تواند براي شركت نايك توجيه اقتصادي داشته باشد. از سوي ديگر در اين صورت شايد زنان فوتباليست مسلمان نيز مانند ورزشكاران رشته هايي مانند كاراته، تكواندو و... در رقابت هاي بين المللي شر كت كنند. از سوي ديگر متصديان ورزش بانوان نيز اين طرح را در برنامه كاري خود گنجانده اند تا در صورتي كه مشكلات مالي حل شد پوشش مناسبي براي فوتباليست هاي مسلمان طراحي كنند؛ «دنبال يك آدم خير مي گرديم. ورود به اين حيطه خير و بركت زيادي دارد زيرا بخش عظيمي از جامعه به ورزش روي مي آورند. اگر كسي را پيدا كرديد كه خواست در اين كار سرمايه گذاري كند بگوييد تا شماره حساب انجمن را اعلام كنيم.»
|
