|
شرقي پر افتخار
|
|
|
مريم دري منش: آندره شوچنكو در نوجواني، يكي از بزرگترين استعدادهاي فوتبال محل زندگي اش بود. او كه در ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۷۶ در شهر كيف متولد شده است، در رشته ورزش در يكي از دانشگاه هاي آنجا مشغول تحصيل شد و قبل از اين كه ترك تحصيل كند، توسط باشگاه ديناموكيف، استعداد خارق العاده اش كشف گرديد.
در كيف خيلي زود تبديل به يك فوق ستاره شد و در اولين حضور مهم بين المللي اش در ليگ قهرمانان اروپا در فصل ۹۹/۱۹۹۸، براي ديناموكيف، ۱۱ گل به ثمر رساند و در اين ميان به رئال مادريد و بارسلونا نيز گل زد. وي كه با پيشنهاداتي از باشگاه هاي بزرگ اروپا مواجه بود، بالاخره در ازاي ۳۰ ميليون يورو به باشگاه ايتاليايي ميلان پيوست و در آنجا نيز كاملاً موفق عمل كرد. در اولين فصل حضورش در ايتاليا، آقاي گل سري A شد و به طرزي غيرمنتظره، با ميلان عنوان قهرماني ليگ را تصاحب كرد. در آن زمان، وي به همراه اوليور بيرهوف، خطرناكترين زوج حمله ايتاليا را تشكيل مي دادند و چيزي نمانده بود كه به عنوان فوتباليست سال نيز انتخاب شود. وي از سال ۱۹۹۹ نيز به عضويت تيم ملي كشورش درآمد. در فصل(۲۰۰۱-۲۰۰۰) كه ميلان به مقام ششمي ايتاليا رسيد، آندره براي تيمش ۲۴ گل به ثمر رساند. (فقط هرنان كرسپو از لاتزيو توانسته در يك فصل بيشتر از او گل بزند) در پايان آن فصل با توجه به اظهار تمايل مادريد ي ها، مي خواست تيمش را به مقصد رئال ترك كند و كمي بعد، منچستر يونايتد نيز نسبت به جذب او علاقه نشان داد، ولي هيچكدام از اين دو باشگاه نتوانستند در مورد شرايط قرارداد، با ميلان به توافق برسند. او كه در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲ به علت آسيب ديدگي نتوانست بيشتر از ۱۳ گل به ثمر برساند و فصل بدي را پشت سر گذاشت، اكنون مي تواند با فيليپواينزاگي، بهترين زوج خط حمله اروپا شده و به افتخارات بيشتري دست پيدا كند. مثل حضور در جام جهاني، شايد وقتي ديگر. تيم آ.ث.ميلان، مدافع عنوان قهرماني اروپا، در حال حاضر، با سه گلي كه مهاجمش، آندره شوچنكو، در ديدار رفت مقابل ديپورتيوو لاكرونيا به ثمر رساند، در اين فصل نيز يك پاي مرحله نيمه نهايي مي باشد و مردي كه سال گذشته در ديدار نهايي در اولدترافورد، پنالتي سرنوشت ساز را زد، باز هم در روياي پيروزي هاي ديگر به سر مي برد.
براي شوچنكو، پس از ۱۲۰ دقيقه گل نزدن، اين امكان در منچستر پديد آمد كه در ضربات پنالتي، ضربه نهايي را در مقابل يوونتوس به گل تبديل كند. اين فصل، پس از يك شروع بحراني، دوباره براي او، اوضاع در مسير خوبي قرار گرفته است و البته تعجبي هم ندارد كه مهاجم خطرناك ميلان اهداف بزرگي را در سر داشته باشد.
براي ديپورتيوو، جبران شكست ۴ بر ۱ در ديدار رفت در ميلان بسيار مشكل خواهد بود، اما براي شوچنكو، راهي ديگر براي رسيدن به ديدار فينال مي باشد. خود وي مي گويد: «سال گذشته قهرمان شديم، به همين خاطر مي دانيم كه قهرماني در جام باشگاه هاي اروپا چقدر سخت است. ما مي دانيم كه چه رقباي قدرتمندي داريم و اين موضوع را هنگام آماده سازي براي هر بازي، مد نظر داريم.»
پيروزي در فينال سال قبل، تجربه اي غير قابل تصور براي شوچنكو بود. او اظهار مي دارد: «واقعه اي رويايي بود كه زندگيم را كاملاً تغيير داد. هنگام كودكي خواب آن را مي ديدم و يك روز اين خواب، رنگ واقعيت به خود گرفت. شبي به ياد ماندني بود. البته اين را هم به خاطر مي آورم كه هيچگاه در زندگي، مثل بعد از بازي نهايي، اين قدر از لحاظ روحي و جسمي خسته نبوده ام. واقعاً هر آنچه در توان داشتم، عرضه كردم.»
البته لحظه سرنوشت ساز بازي او، تازه در پايان پنالتي ها بود، زماني كه او، جان لوئيجي بوفون را مقهور كرد و ميلان، اين چنين جام را از آن خود ساخت. شوچنكو با يادآوري لحظات هيجان انگيز قبل از بازي مي گويد: «مي دانستم كه اين گل، تاريخ ما را تغيير خواهد داد. سعي كردم صد در صد تمركز كنم. قبل از اين كه دورخيز كنم، نگران اين بودم كه آيا هنوز مي توانم نظر خود را تغيير دهم، ولي در پايان موفق شدم.»
از اين لحظه به بعد، انگار كه خاطرات شوچنكو، پشت مه غليظي پنهان مي شوند. او به سختي، جشن شادي پس از بازي را در ورزشگاه اولدترافورد، به ياد مي آورد: «پس از بازي؟ يادم نمي آيد. احساس شادي غير قابل تصوري بود، يك شادي، يك احساس، كه غيرممكن است بتوان آن را كنترل كرد.»
شادي كه از هزاران كيلومتر دورتر نيز حس مي شد.
هواداران فوتبال اوكراين، مسير پرفراز و نشيب موفقيت شوچنكو را از زمان وداعش از اف.ث. ديناموكيف، دقيقاً دنبال كرده اند. براي احترام به آنها، فوق ستاره ميلان با جام قهرماني به ورزشگاه دينامو برگشت تا براي يادبود مربي سابقش، والري لوبانوفسكي، سخناني ايراد كند. وي اظهار مي دارد: «اين هم روياي بزرگ من بود كه با دينامو، جام مهمي را فتح كنم. ما با يك مربي فوق العاده، تا نيمه نهايي آمديم، مربي اي كه از نظر من، پدر فوتبال اوكراين است. متأسفانه او ديگر زنده نيست. بله، منظورم لوبانوفسكي است. همه مي دانستند كه تنها يك بار قهرماني در اين تورنمنت نيز آرزوي بزرگي مي باشد. من خوشبختم كه به عنوان شاگرد او، به اين مهم دست يافتم.»
مهاجم ۲۷ ساله ميلان و اولين اوكرايني كه تاكنون توانسته است، قهرمان ليگ باشگاهي اروپا شود، مي گويد: «من خوشبينم، من هميشه به آ ينده فكر مي كنم. مي دانم كه دوران موفقيتم، تا چند سال ديگر به پايان مي رسد. به همين علت هنوز مي خواهم كه همه توانم را به كار گيرم كه تا جايي كه امكان دارد، پيروزي هاي متعددي را كسب كنم.»
|
