دكتر حميد رحمت، دكتر خسروپارسا، دكتر فرزين روزبه، دكتر حسين پوركلباسي و دكتر علي اكبر خورسندي اعضايي از هيات مديره بيمارستان ايرانمهر بودند كه در يك كنفرانس بي نظير مطبوعاتي روز يكشنبه با خبرنگاران به گفت وگو نشستند. كنفرانس بي نظير بود، چون شش جراح كم نظير وقت خود را به خبرنگاران دادند، در حالي كه دكتر فاضل در جمع حاضر نبود كه از نظر اهميت در اين پرونده، از سوي بسياري، مهمترين فرد سهامدار ايرانمهر است.
بخشي از حرف ها
- يكي از افرادي كه اعلام شده فوت شده است، زنده است. نفر دوم هم اصلا
به دليل اين شوك درنگذشته است.
- تا ۴ ارديبهشت دست كم ۲۰۰ جراحي ديگر در بيمارستان انجام شده است كه هيچ مشكلي نداشت.
- دو نفري كه درگذشته اند دچار مشكلات متعددي بودند و ناتواني آنها در پاسخ مثبت دادن به درمان در بيمارستان به شرايط ويژه آنها هم مربوط بود.
- ما اعتقاد قلبي داريم كه ما، وزارت بهداشت و همه معاونت ها همه مسوول سلامت مردم هستيم.
- ما طبق روال معمول كه در هر واكنش غيرعادي به داروهاي عادي رعايت مي شود، اين بار هم موارد را به وزارتخانه اعلام كرديم، اما يك دفعه موضوع به بلوا تبديل شد.
امروز بيمارستان ايرانمهر آدم ها را ياد چيزهاي ديگري مي اندازد از جمله بي اعتمادي عمومي به جامعه پزشكي گرچه اين ديوار بي اعتمادي قبلا به علت اجحاف هاي پزشكان و بيمارستان هاي خصوصي در نرخ خدمات در ميان مردم با ارتفاع بلندي ساخته شده بود.
عمومي شدن موضوع ايرانمهر اتفاق ناميموني بود كه تنها باعث داغ دار شدن چند خانواده كه عزيزشان را از دست دادند نشد بلكه يك بحث تخصصي قبل از به نتيجه رسيدن، موضوع مجادله ميان صاحبان عزا و مطبوعات و وزارت بهداشت از يك طرف و جامعه پزشكان و بيمارستان هاي خصوصي از طرف ديگر شد.
در مورد داروها هم، همه پزشكان و دانشمندان به مضراتي آگاهند كه گاه به صورت موردي رخ مي نمايد و در مواردي به صورت عام. مثلا اين اتفاق رايج است كه از ميان ده ها نفري كه آسپرين مصرف مي كنند، يك نفر به خاطر خونريزي معده مي ميرد يا اينكه انواع آنتي بيوتيك هاي خوراكي براي باكتري هاي مفيد موجود در روده زيان هايي به بار مي آوردند.
اما در وقت هايي اين اتفاق ها به صورت يك بحران عمومي در مي آيند. حادثه بيمارستان ايرانمهر از همين جنس است.
بگذاريد با يك نگاه پزشكي اتفاقات رخ داده را بررسي كنيم: بعد از بيهوشي عمومي چند بيمار و انجام گرفتن عمل هاي جراحي آنان در روزهاي ۱۳ تا ۱۶ فروردين، مسوولا ن بيمارستان ايرانمهر ديدند كه حال يكي دو نفر بعد از گذشت ۱ تا ۲ روز پس از جراحي ها، نامناسب است. با توجه به شيوع بدحالي در بيماراني كه بيهوشي عمومي پيدا كرده اند، اين اتفاق چندان غريب نمي نمود.
وقتي تعداد بيماران بدحال به ۵-۴ نفر رسيد، دستور داده شد مصرف دارو قطع شود. از روز نوزدهم فروردين، مديريت بيمارستان تصميم گرفت كه ديگر كسي را با همان داروي خاص بيهوش نكنند. برخلاف اخبار اعلام شده، هيچ بيماري بلافاصله پس از جراحي به حال كما فرونرفته بود و تمام بيماران يكي دو روز پس از بيهوشي دچار عارضه شدند، اين يكي دو روز زمان لازم براي فعاليت باكتري ها بود.
در روزهاي ۲۴ و ۲۵ فروردين مراتب به قسمت عوارض دارويي وزارت بهداشت و به معاونت دارويي گزارش شد كه شوك سمي به بيماران دست داده است كه واقعه نادري شمرده نمي شود: در سال ۱۹۹۵ فقط در آمريكا نزديك به ۴۵ مورد از اين شوك ديده شده است و طي سال ها در انگليس ۶۲ مورد ديگر از اين شوك رايج ديده شده است.
معمولا داروهاي بيهوشي داراي عوارض متعددي اند و به خصوص در كنترل بيهوشي، داروهايي كه از طريق تزريق مصرف مي شوند كمترين ميزان خطر و بيشترين ميزان كارآمدي را دارند.
به دنبال بروز ضايعات جدي داروي مورد نظر به دليل رشد باكتري ها، تحقيقاتي در سراسر دنيا انجام گرفت كه موجب شد نوع داراي حفاظ (Protection) اين دارو هم به بازار بيايد. (منظور از حفاظ، افزودن ماده اي به دارو است كه ضمن مضر نبودن براي بيمار، از رشد ميكروب ها در آن جلوگيري كند).
در ايران وزارت بهداشت از طريق دو شركت به وارد كردن داروي مزبور مي پرداخت و مي پردازد و به هر دليلي تاكنون داروي داراي حفاظ وارد كشور نشده است.
به گفته مسوولا ن بيمارستان در روز ۲۰ فروردين، بنا به گزارشي كه در آن ادعا شده بود ۲۸ نفر در بيمارستان ايرانمهر بر اثر استنشاق گاز جان خود را از دست داده اند، بيمارستان و سردخانه آنجا مورد بررسي قرار گرفت.
با درگذشت دو نفر از۱۱ نفري كه دچار مسموميت شده بودند، قضيه ابعاد ديگري پيدا كرد. درهاي شكسته چوبي، درهاي دراز شيشه اي كه از جا درآمده اند و برخي اتفاقات ديگر (كه به حوزه پزشكي قانوني مربوط مي شود) موجب شد موضوع علمي، بعد عمومي پيدا كند.
بسياري در شك و ترديد به سر مي برند و با آنكه مي دانند فقط مي توان پزشك را انتخاب كرد و انتخاب روش درماني او، در دست هيچ كس به جز خودش نيست، باز در ترديد نسبت به سيستم پزشكي كشور به سر مي برند.
متاسفانه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي به رغم ملتهب بودن جو در جامعه، حاضر به اعلام عمومي نظرشان درباره اتفاقات رخ داده نشده اند، گرچه اين وزارتخانه اقدام به ارسال متني براي مسوولان بيمارستان ايرانمهر كرد كه از بيمارستان خواسته شده بود ديگر بيمار جديدي را نپذيرند.
اين اتفاق از سوي بسياري به معني مقصر دانستن بيمارستان تلقي شد.اما اقدام پزشكان خصوصي كشور در حمايت از همكاران خود در بيمارستان ايرانمهر چشمگير بود: همه بيمارستان هاي خصوصي اعلام كردند كه كليه پزشكان سهامدار بيمارستان ايرانمهر و ديگر پزشكان ميهمان، مي توانند در كليه بيمارستان هاي خصوصي اعمال جراحي خود را انجام بدهند!
البته بيمارستان ها و پزشكان خصوصي در تعيين نرخ هاي سرسام آور خدمات خود نيز اتحاد خوبي دارند.
